500445 - DIEN AVOND EN DIE ROZE, VERMAAGDELIJKT OP DE ZOETE SINTERKLAAS AVOND
.
500445 - DIEN AVOND EN DIE ROZE, VERMAAGDELIJKT OP DE ZOETE SINTERKLAAS AVOND
zATERDAG 5 DECEMBER 2020
INHOUD
RAAR, HÉ, MAAR DE TITEL HIERBOVEN STOND ER AL NOG VOOR HET ARTIKEL WEERD INGELEZEN. IS GEWOON NIET UIT TE LEGGEN. TNEZIJ ’N BEETJE MET DE OGEN WAARMEE ONDERGETEKENFDE ZIJN EERSTE SPEELGPED AUITOOTJE KREEGF TE BEWONDEREN.
*
ALICE NAHONS ‘VONDELINGSKENS’ WORDEN 100 JAAR
Paul van Ostaijen noemde haar gedichten 'zo goed als perfect'
Alice Nahon
(1896-1933)
*
Het zal weinigen ontgaan zijn dat De Witte van Ernest Claes 100 jaar geworden is. Chris Ceustermans besteedde daar hier eerder al aandacht aan en onlangs bracht de Wereldbibliotheek een jubileumuitgave van de roman uit. Maar het is ook 100 jaar geleden dat een andere Vlaamse klassieker verscheen, met name de dichtbundel Vondelingskens van Alice Nahon. Als we de allicht tijdelijke populariteit van Delphine Lecompte even negeren, is Nahon waarschijnlijk nog steeds Vlaanderens bekendste dichteres.
Sanatoriumpoëzie
Alice Nahon begon met het publiceren van haar poëzie toen ze tijdens de Eerste Wereldoorlog in het sanatorium van Tessenderlo verbleef, waar ze in behandeling was voor tuberculose (tbc). In het gedichtje ‘Mijn poëzie’, waarmee ze in januari 1917 in Vlaamsch Leven debuteerde, schrijft ze dat haar poëzie rust en troost biedt aan haar ‘arme, kleine hart’ en haar ‘droefenis’ even wegneemt.
Pas jaren later zou blijken dat ze helemaal geen tbc had.
Ze wist immers dat tbc ongeneeslijk was en dat de kans groot was dat ze door de ziekte jong zou sterven. Pas jaren later zou blijken dat ze helemaal geen tbc had. Het is in deze periode (tussen 1917 en 1921) dat de meeste van haar gedichten tot stand kwamen.
Instant succes
De gedichten die Nahon opstuurde, eerst naar het weekblad Vlaamsch Leven en na de oorlog naar de krant De Schelde, vielen meteen in de smaak. Zowel Willem Gijssels als Pol de Mont, de respectievelijke hoofdredacteurs, moedigden haar aan en gaven haar goede raad. Ook de lezers reageerden enthousiast. Dat was vader Gerard Nahon, die als gerant van De Nederlandsche Boekhandel in Antwerpen goede contacten had in de literaire wereld, niet ontgaan.
Samen met De Mont selecteerde hij 34 gedichten voor de bundel die in juli 1920 in een voorzichtige oplage van 200 genummerde en gesigneerde exemplaren verscheen bij de uitgeverij van zijn werkgever. De titel, Vondelingskens, kwam van Alice zelf. Een gelukkige keuze, want als het aan Pol de Mont gelegen had, was het Gevoeld en geleefd geworden. Ze zorgde ook voor een openingsgedicht, waarin de titel wordt verklaard.
Dat begint zo:
’k Vond z’in Vlaanderen, waar geen hand
Zegent d’idealen…;
Waar men, als een vreemde, bant
D’eigen zoete tale.
Het eindigt met een strofe waarin ze haar gedichten ‘schaam’le dingskens’ noemt, ‘geen rijke kind’ren…, och, ’t Zijn maar vondelingskens’. Toch werd de bundel unaniem lovend onthaald in de Vlaamse pers en was hij binnen de paar weken uitverkocht. Zelfs haar goede vrienden Geert Pynenburg en Fernand Berckelaers (alias Michel Seuphor) hadden naast een exemplaar gegrepen. Ze moesten wachten op de tweede druk, die pas in januari 1921 verscheen. Er zouden er nog vele volgen.
Sentimentele stereotiepen
De verklaring van het succes van Nahons poëzie werd door haar ietwat jaloerse Antwerpse stadsgenoot Paul van Ostaijen in 1926 al geleverd. Volgens hem behoren haar gedichten ‘met het gekadanseerde op-en-neer schommelen van sentimentele stereotiepen’, weliswaar tot de kleinburgerlijke literatuur, maar zijn ze ‘in dit genre zo goed als perfect en overtreffen alles wat daarin in onze literatuur werd gepresteerd’. Ook de Nederlandse dichter Martinus Nijhoff erkende in hetzelfde jaar dat Nahon ‘uiterst goed geschreven’ had voor de ‘gemisaanvaarders’.
Haar verkoopscijfers staken echter de ogen uit.
Daarmee bedoelde hij poëzielezers die vooral op zoek zijn naar troost. Maar evenmin als Van Ostaijen beschouwde hij de gedichtjes van Nahon als echte literatuur. Haar verkoopscijfers staken echter de ogen uit. Dat het gedicht met de beginregels ‘’t Is goed in’t eigen hert te kijken, nog even voor het slapen gaan’ – dat in haar tweede bundel verscheen – 100 jaar later nog tot het collectieve geheugen van vele Vlamingen zou behoren, hadden ze niet voorzien.
Een kwartmiljoen bundels
Nijhoff had voorspeld dat Nahon ‘het gelijk voor een jaar of tien aan haar kant’ zou hebben. Dat was een schromelijke misrekening, want zowel Vondelingskens als haar latere bundels – Op zachte vooizekens (1921) en Schaduw (1928) – kenden tot in de jaren 50 van de vorige eeuw herdruk op herdruk. In totaal werden er naar schatting een kwart miljoen van verkocht, een aantal dat in Vlaanderen waarschijnlijk alleen door Guido Gezelle wordt overtroffen. Naast het feit dat de gedichten een groot publiek aanspraken, speelde ook Nahons publieke imago een belangrijke rol in haar succes.
Dat imago was haar tot op zekere hoogte opgedrongen door haar vader/uitgever. Zo zorgde hij ervoor dat elke bundel vanaf de tweede druk van Vondelingskens voorzien was van een portretfoto van zijn mooie dochter. Anderzijds probeerde hij haar bundels te vrijwaren van alle openlijke verwijzingen naar lichamelijke liefde en haar als een ‘weemoedig kwijnmeisje’ te presenteren. Die combinatie oefende vooral op jonge schrijvers een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Ze trokken in drommen op ‘bedevaart’ naar ‘Ons Lieve Vrouwke van Tessenderlo’, zoals Felix Timmermans het uitdrukte.
Turbulent liefdesleven
Uit vele van Nahons gedichten spreekt een grote en oprechte drang naar genegenheid en liefde. De bezoekjes van de jonge schrijvers leidden geregeld tot affaires, soms met verschillende van hen tegelijk. Zo had ze op gegeven moment te doen met zowel Michel Seuphor, Paul Pée als Geert Pynenburg. Voor Nahon was dat niet zo’n probleem, die hield er evenals Pynenburg nogal libertijnse opvattingen op na. Seuphor wilde de ‘superbe fille blonde’ liever voor zich alleen.
Nahon hoefde niet gered te worden en wilde dat ook helemaal niet.
Daarvoor reed hij op een stormachtige dag met de fiets van Antwerpen naar Brussel om haar uit de klauwen van een argeloze Paul Pée te redden, die met zijn ‘Poes’ een ‘heerlijke lune de miel’ in een Brussels hotel aan het vieren was. Nahon hoefde niet gered te worden en wilde dat ook helemaal niet. Haar liefdesleven was turbulent en bracht haar meer dan eens in een lastig parket, maar dat nam ze erbij. ‘Ik heb de liefde liefgehad’, zo schreef ze later zonder veel wroeging.
Een toekomst persoonlijkheid
Er school dus ook een soort Delphine Lecompte in Nahon. Maar door de bekrompen mores van haar tijd kon ze niet openlijk over haar liefdesleven spreken, noch erover schrijven in haar gedichten. Ze heeft het wel geprobeerd, maar haar uitgever wilde er niet aan. Dat bracht de Nederlandse schrijver Eddy du Perron, bij wie Nahon een tijdje logeerde als gezelschapsdame van zijn moeder, ertoe haar te karakteriseren als ‘een toekomst persoonlikheid (…) met een te grote liefdadigheid tegenover het vulgus’. Met andere woorden: de echte Alice Nahon was niet zoals ze zich voordeed in haar gedichten. In brieven aan vrienden gaf ze trouwens toe dat ze de rol van ‘kwijnmeisje’ bleef spelen om aan de verwachtingen van haar lezerspubliek te voldoen.
een vlinderachtig-mooi gedichtje
Dat alles neemt niet weg dat de poëzie van Alice Nahon ook nu nog mensen blijft aanspreken en dat men enkele van haar gedichten met een ‘eigenaardig welbehagen’ (dixit opnieuw Du Perron) blijft lezen. Zelfs een aristocratische dichter als Maurice Gilliams, die moeilijk van een vulgaire smaak kan verdacht worden, vond Nahons jeugdgedicht ‘Aralia Japonica’ ‘een vlinderachtig-mooi gedichtje, dat men graag afschrijft en in een doos-met-schoone-dingen weglegt’.
Canon
Populariteit is geen criterium voor literaire kwaliteit. Dat Vondelingskens en De Witte niet in de Vlaamse literaire canon zijn opgenomen, valt op louter kwalitatieve gronden nog te verantwoorden. Maar als twee van de meest gelezen schrijvers van de twintigste eeuw horen ze mijns inziens wel thuis in een bredere cultureel-historische canon – Alice Nahon zeker ook als vrijgevochten, onconventionele vrouw die haar tijd ver vooruit was.
Manu Van der Aa
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Dan val ik maar meteen met de deur in (het achter) huis binnen. Ben in mij Sturm un Deang-periode haast gek geworden door de betovering van Paul Van Oostayen. Onder de moede maan schuift de moede kano moede naar de moede zee… Maar, zei de Eerwaaarde Leraar Nederderlands, ons er niet eens rekenschap van gevend dat zij ’n vrouiwspersoon was, richt uw blikken liever op Alice Nahon, want zij is een zonnetje.
Pas oud geworden, realiseer ik mij dat dit stoute woorden waren in een ‘Geestelijk College’ van toen. Ons Ma begreep het ook niet goed, hoe ons huis ineens overvol lag met boeken van die o zo jong gestorven minares. Zoek U maar liever een goed Lief, wist ze, daar heb je meer pak aan…
Ja Ja, tussen droom en daad, staan wetten in de weg, en vooral veel praktische bezwaren. Geldkwesties en zo. Het werden dan ook geen ‘Letteren’ maar…cijfertjes om mee door het leven te gaan….
Maar oude Liefde roest niet. Daar laat ik zelfs mijn bord vol smakelijke Sintrklaas-avond wafels voor staan.
"We hebben ene dioxinecrisis gehad. We hadden 10.000 dode kippen en toen moest een parlementaire commissie dat uitpluizen. Nu hebben we 17.000 dode mensen en de meerderheid van de partijen wil géén echte onderzoekscommissie. Ik snap dat niet."
"Als er op iets bespaard moet worden, zijn er drie facturen: de migratiefactuur, het communautaire en het politieke systeem. Deze regering heeft zich nu zelfs beloond met extra kabinetards. Dat is toch de mensen in hun gezicht uitlachen." #DeOchtend
"De horeca moest plots twee weken voor al de rest toe zonder dat er bewijs voor was, minister Vandenbroucke deed de winkels toe voor een 'schokeffect' en we zijn het enige land waar de kappers gesloten zijn, dat is allemaal toch heel wrang." #DeOchtend
"Ik denk dat men pas problemen kan oplossen als men ze bij naam noemt. En soms is dat onaangenaam. Het is absurd om te verwachten dat we verandering krijgen door meer als de rest te worden. Er is net een frisse wind nodig, met andere recepten."
*
INHOUD
EERST HENRICH HEINE, DAARNA TOM VAN GRIEKEN EN WIE ZAL HET MOREEN ZIJN?
Mijn allereerste boek was een prentenboek van Heidi in de bergen in het Turks. Ik was vier jaar oud en elke avond kozen mijn moeder en ik een boek uit de Turkstalige boekenreeks die mijn moeder uit Turkije voor mij had meegebracht. Zij las voor, ik lag warm onder de dekens tegen haar schouder mee te volgen, hoewel ik alleen maar vreemde tekens zag die ik nog niet kon ontleden. De prentjes waarop Heidi met haar bolle blozende wangen was afgebeeld waren kostelijk. Ik genoot van de avonturen van Heidi, Peter en Clara.
Aan de ontbijttafel bespraken we samen wat we de avond ervoor hadden gelezen. Mijn moeder ging mee in de ontwikkeling van mijn verbeeldingskracht. Mijn ouders bereidden mij voor op de basisschool en kochten Nederlandstalige kinderboeken. Daar waren mijn broer en ik uren zoet mee terwijl mijn ouders samen de kranten lazen en vochten om de kruiswoordraadsels in het weekend.
Mijn allereerste Nederlandstalige boek was een dun prentenboekje met grote letters. Ik herinner me dat ik, de dag dat we het boekje hadden gekocht, niet kon wachten om het ’s avonds voor de kachel te lezen. Ik herinner me ook dat ik het woordje ‘jongen’ niet kon splitsen, dat ik moeilijkheden ondervond om het te lezen en uit te spreken. Ik ontstak in kinderlijke woede, gooide het boek weg en lag stampend op de grond te krijsen. Mijn moeder keek zelfs niet eens op van haar eigen boek. Ze wist dat haar dochter de liefde voor het geschreven woord in haar had. De rest zou vanzelf komen.
Verboden boeken
We gingen op vakantie naar Turkije en we kochten stapels Suske en Wiske-boeken om ze te lezen in het Anatolische dorp waar de zomerdagen tergend langzaam passeerden. We lazen om de Nederlandse taal niet te vergeten als we twee maanden enkel Turks zouden spreken. We maakten lijstjes van Turkstalige boeken die we in Ankara wilden kopen. Struinend over de winkelboulevard in Ankara kwamen we op elke straathoek boekenverkopers tegen die hun boeken op een vuil doek op de grond hadden uitgestald en voor een belachelijk goedkope prijs aanboden.
Daar op die straten, met losliggende klinkers en hoge trottoirs, maakte ik kennis met de begrippen censuur en politiegeweld.
‘Dat zijn verboden boeken, Pinar, over politiek. Later, als je groot bent, mag je die ook lezen’, zei mijn moeder dan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Net toen ik dichter bij die boeken wilde staan om de titels te lezen trok mijn moeder mij met een harde ruk weg. Ik hoorde geschreeuw en volgde het geluid dat zou overeenstemmen met beeld. De boekenverkoper lag op de grond en incasseerde de onverbiddelijke schoppen van een politieagent. Een andere politieagent scheurde de bladzijden van de uitgestalde boeken één voor één uit en riep met luid overslaande stem dat dit een boodschap moest zijn voor alle communisten die de Turkse Republiek wilden omverwerpen. Dat beeld is mij altijd bijgebleven. Daar op die straten, met losliggende klinkers en hoge trottoirs, maakte ik kennis met de begrippen censuur en politiegeweld.
Hunkeren naar onderwijs
Verboden boeken, mijn moeder zag er geen graten in. Integendeel, ik mocht ze later zelfs lezen. Ik weet nu ook waarom ze nooit bepaalde boeken of onderwerpen heeft verboden, er was nooit een soort van ouderlijke controle op de boeken die we lazen. Mijn ouders vroegen soms over wat het boek ging dat ik op dat moment las en het enige wat ze antwoordden was dat het fantastisch moest zijn om in verschillende talen te kunnen lezen.
Waarom zou je boeken verbieden? Dat is alsof je op klaarlichte dag de gordijnen sluit en in het donker probeert uit te maken of je voor of tegen het communisme bent.
‘Boeken waren mijn venster naar de wereld, ze waren mijn opvoeding, mijn redding. Waarom zou je boeken verbieden? Dat is alsof je op klaarlichte dag de gordijnen sluit en in het donker probeert uit te maken of je voor of tegen het communisme bent. Je moet observeren, luisteren, lezen, vergelijken, denken! Je mag nooit tevreden zijn met evidentie. Je mag nooit genoegen nemen met één antwoord, je moet altijd zoeken en bevragen.’ Dit zijn de woorden van een 64-jarige vrouw die tijdens haar kindertijd hunkerde naar onderwijs, boeken en kranten.
Ik vraag mij altijd af wat er van haar geworden zou zijn als ze in mijn tijd was opgegroeid. In een digitaal tijdperk, in een wereld waar kinderen zich niet druk moesten maken om de prijs van een potlood of een schooluniform. In een wereld waar meisjes evenveel kansen krijgen als jongens. Armoede en rolpatronen hebben haar gekneed, levensbepalende omstandigheden maakten van haar de vrouw die ze nu is. In 2018 stuurde ze mij een foto: ze was aan het lunchen met een bekende Turkse politicus in Ankara die ze toevallig had ontmoet. ‘We hebben over mensenrechten gepraat. Ik heb vooral veel geluisterd en titels van boeken genoteerd’, vertelde ze later toen ze terug in het land was.
Sinterklaas door de shredder
Ik kon het niet over mijn hart krijgen om haar te vertellen dat we tegenwoordig boeken vernietigen in België. Ruim 7000 sinterklaasboeken werden eind oktober vernietigd omdat een uitgeverij enorm veel druk ondervond van haar klanten over de Zwarte Pietenkwestie. Zonder verder uit te weiden over deze heikele kwestie — omdat ik de gevoeligheden van alle partijen in dit maatschappelijk debat wil erkennen en begrijpen — is het vernietigen van een boek een veel te pijnlijke en drastische maatregel. Sinds wanneer zijn we voorstanders van censuur geworden? Sinds wanneer laten we dit zomaar passeren? Sinds wanneer zijn we als samenleving bang geworden van boeken? Is de slinger niet een beetje doorgeslagen? Er worden boeken vernietigd en wat doen wij als samenleving? ‘Jouw boek kwetst mij.’ Eén zin is genoeg om in actie te schieten en het werk van een auteur teniet te doen.
Voorleesmomenten bedreigd
In Nederland is een politica dan weer bezorgd over de kinderboekenreeks Jip en Janneke van Annie M. G. Schmidt. De reeks zou te veel de nadruk leggen op stereotypen en de rolpatronen tussen man en vrouw. Terwijl heel veel mensen mooie herinneringen koesteren aan deze reeks, net zoals ik mooie herinneringen koester aan de voorleesmomenten met mijn moeder en de avonturen van Heidi.
En net als bij het debat rond Zwarte Piet heeft de suggestie van de politica om de boeken van Jip en Janneke uit de bibliotheken te halen voor heel wat ophef gezorgd. Het gaat om het bewaken van herinneringen. Want met welk recht claimt iemand mijn herinneringen aan mijn kindertijd op? Een kindertijd met warme, knusse voorleesmomenten met ouders die opeens worden bekritiseerd omdat de boeken die ze voorlezen pedagogisch niet correct zouden kunnen zijn.
Activisme voor censuur
Activisme in de 21ste eeuw leidt tegenwoordig tot niets anders dan polarisering. Het is de ultieme clash van de uitersten. En er is niemand die even op de pauzeknop drukt om de gemoederen te bedaren. Mensen hebben steeds meer moeite om tradities op te geven. Ik heb niets met Zwarte Piet of Jip en Janneke. Ik heb ook niets met andere tradities. Ik heb wel iets met boeken. En daar blijf je af. Je leest ze, bespreekt ze, vormt je eigen autonome mening. Maar je vernietigt geen boeken. Er bestaan geen goede of slechte boeken. Er bestaan meningen.
Ik wil niet in een samenleving vertoeven waar boeken vernietigen de norm is. Ik wil niet dat censuur de norm is. Ik wil in alle vrijheid en met een autonoom geweten zelf kunnen beslissen waarom een boek goed of slecht is. Ik wil dat men mij kan uitleggen waarom men gekwetst is en ik wil die regels lezen die mensen kwetsen. Ik wil kunnen oordelen over de woorden die de auteur heeft gekozen. Ik wil dat auteurs zichzelf kunnen verdedigen alvorens te moeten verschijnen voor een ongecontroleerd volkstribunaal dat al een zekere bias vertoont.
Boeken vernietigen is een cultuur wissen.
Boeken vernietigen is een cultuur wissen. Het is toegeven aan de censuur en een beschaving wissen. Een beschaving met haar plus- en minpunten. Maar die minpunten mogen nooit zo maar weggeveegd worden onder de grote mat van de erfzondes. Een activisme voor censuur zal tot nog meer protest leiden. En zo vergeten we de essentie van het bestaan van boeken: ze documenteren de tijdsgeest. En net daarover dient er gepraat te worden. Contextualiseren om tot constructieve oplossingen te komen.
Pinar Akbas
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Neen, niet ‘À BAS LA CALOTTE’ – 3 x Foei ! – maar Pinas Akbar, een Dame die best op een podium naast Zuhal Demir, op een haar na voorstrekster van dat vermaledijde Vlaams Blok, mag staan. En neen, geen hermafrodietes (man-vrouwen), maar wel fijne mesjes met van die heerlijke mannelijke trekjes aan hun lijf.
Let wel: omgekeerd kan niet. Dergelijke dames in het Sultanaat Erdoganhaat… een land waar men niet alleen hun boeken verbrandt, maar meteen ook de auteurs ervan in hoogst eigen persoon. Tweede druk dus uitgesloten. Vandaar die achterlijkheid.
Wellcome home, My Dear Ladies.Al wat jullie doen voor ons Eigen Volk is welgekomen.
Ach, al dat Zwarte Piet hinein interpretieren als zijnde nen viilen Zwarten als het normaalste knechtje ter wereld. Precies alsof er nooit geen handel in Blanke Slavinnen heeft bestaan… Maar de Goede Sint, of die nu Maarten of Claes heet, daarvoor als hautaine slavendrijver voorstellen, getuigt van… laten we maar zeggen slechte smaak. Al zullen het eerder slechte bedoelingen zijn die daar achter steken.
Er zijn nu eenmaal van dat soort mensen, die alle middelen goed zijn, Zelfs in de eerste plaats de reine kinderziel.
Sinterkaas zelf heb ik persoonlijk maar meegemaakt toen ik r al lang niet meer in geloofde, maar mijn kinderen wel. Dus ken ik het gevoel dat in het hart van beide gille kindervrienden heerst.
Het grote verschil tussen beide streek-gebonden Goedheilige Bischoppen? Dat zit ‘m in de data van hun optreden. Sinte Maarten; 11 November, hoeft geen betoog. Zelfs ht Vaderlands Gezag liep die dag met bloemen op hun buik voor het Godsgeschenk van Nooit meer Oorlog on 1918.
Zes December is bijgevolg gewoon een soort van achterdoendertje eigen aan het Groot Volk dat als naar gewoonte, heet Goede Voorbeeld wil geven…
Maar Zwarte Piet wil ik voor geen geld ter werld uit mijn beste jeugd-herinneringen bannen. Dat gekke, breedsmoel-lachnde brengertje van al dat lekkers. Heimelijk knipoogd achter de rug van zijn vermanende vinger opstekende ‘Grote Baas’…
En toch was ik, net als ieder kind vandaag de dag, telkens zielsgelikkig als die twee iedere keer de deur weer uit waren. En wij achterbleven, even stout als voorheen, maar in de Hoogste Hemel met als dat Moois.
500443 – STADS-DROLLEN, HEILIGEN EN TIENDUIZENDE FAULLIETE WEST VKAAMSE BEDRIJVEN: HET MENU VAN DEZE DAG ALS SINTERKLAAS AVOND
.
500443 – STADS-DROLLEN, HEILIGEN EN TIENDUIZENDE FAULLIETE WEST VKAAMSE BEDRIJVEN: HET MENU VAN DEZE DAG ALS SINTERKLAAS AVOND
zATERDAG 5 DECEMBER 2020
INHOUD
PROGRESSIEF ROOD HEEFT DUS NA 2.020 JAAR HET ‘VRIJWILLIFGERS-WERK’ OPNIEUW UITGEVONDEN. KNAP, HÉ…. NU NOG EEN GROENE NIEUWE MINISTER + STAF MET KABONET VAN VRIJWILLIGERS-WERK EN DE KOGEL IS HELEMAAL DOOR DE KERK
*
BARBARA VAN NICOMEDIË, BITHYNIË, KLEIN-AZIË; MAAGD & MARTELARES MET JULIANA; † CA 306.
Dat zij heeft bestaan, staat historisch vast. Maar wat we van haar leven en sterven weten, berust puur op legende.
Barbara was de dochter van een rijke heiden uit Nicomedië. Om haar tegen ongewenste invloeden te beschermen sloot hij haar op in een toren. Desondanks werd zij bekeerd tot het Christendom, men zegt zelfs door Origenes, de beroemde theoloog uit Alexandrië († 254). Haar vader ontdekte dit toen Barbara vroeg om een derde venster in haar toren aan te brengen ter ere van de Heilige Drie-Eenheid. Hij liet haar folteren om haar tot geloofsafval te dwingen. Toen dat niet lukte, onthoofdde hij zijn dochter. Meteen daarna werd hij gestraft: een bliksemschicht doodde hem.
Wij geven hier de legende zoals ze staat opgetekend in het zogeheten Passional, dat voor het eerst in 1471/72 te Augsburg, Duitsland, werd uitgegeven.
In de heisa rond Corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er ook nog aan politiek wordt gedaan. Men mag er dan wel de mond van vol hebben dat het nooit meer worden zal zoals vroeger, in werkelijkheid draait onze politiek momenteel verder alsof er niets aan de hand is.
T.o.v. de regering Michel is het aantal ministers met één eenheid verhoogd, het aantal viceministers met vier, het aantal kabinetten idem. Men wil nu zelfs de partijdotaties gaan indexeren i.pl.v. ze af te schaffen, zodat die straks nóg meer gaan kosten. Het systeem, waarbij aftredende ministers nog twee jaar twee door de staat bezoldigde medewerkers kunnen blijven doorhouden is blijven bestaan, ondanks de afspraken die men daaromtrent gemaakt had, maar waaraan de Franstalige liberalen zich niet willen houden omdat liefst vier van hun ministers uit het clubje van Wilmès zijn moeten opstappen. Diezelfde liberalen, die men in een Paarsgele regering niet eens nodig had en die nu constant voor heibel blijven zorgen, zoals voorspeld werd.
Top of the bill is dan nog de invoering van de stadstol in Brussel, die door het Brussels gewest ‘voorlopig’ is goedgekeurd en waarbij mensen van buiten de hoofdstad - hoofzakelijk pendelaars - een extra belasting te betalen krijgen, wat in feite betekent dat Brusselse projecten al dan niet gedeeltelijk door de andere gewesten mee betaald zullen worden. Als men dit precedent toestaat, dan moet men eerst maar eens beginnen met het invoeren van het confederalisme, want dan moeten de gewestgrenzen ook echte grenzen worden. Het is gewoon een schande dat het Brussels gewest, dat bij de laatste staatshervormingen steeds extra geld kreeg toegewezen, nu de andere gewesten daarbovenop nog eens taxeert.
*
‘STADSTOL GEEFT EERST ECONOMISCHE SHOCKEFFECT, DAN WORDT HET BETER'
De plannen van de Brusselse regering voor een stadstol worden in Vlaanderen en Wallonië op boegeroep onthaald, maar volgens
Mini Ster van Mobiliteit Elke Van den Brandt (Groen)
is ‘niks doen aan de files geen optie’.
Vanop haar kabinet aan de Kruidtuin kijkt Elke Van den Brandt uit op de Brusselse noord-zuidas, de grootste mobiliteits-ader van de stad. Met zijn slimme kilometer-heffing - of stadsdrol - wil Brussel het autogebruik minderen en meer mensen voor het openbaar vervoer van en naar de hoofdstad laten kiezen. Het doel van de Brusselse regering is 25 procent minder auto verplaatsingen te hebben tegen 2030.
Zo hoopt Van den Brandt dat Brussel verlost raakt van het brandmerk ‘filehoofdstad van België’. Maar voor de 190.000 pendelaars die vanuit Vlaanderen en Wallonië dagelijks de stad inrijden, komt de heffing neer op een dubbele belasting, boven op de verkeersbelastingen.
Ziet u de Vlamingen en de Walen eigenlijk graag?
Hoeveel stadstol zal u betalen? Doe de test
Brussel voert vanaf 2022 een stadstol in. Met de simulator van De Tijd kunt u berekenen hoeveel de nieuwe stadstol u zal kosten.
Elke Van de Brandt: ‘Natuurlijk. Brussel is de hoofdstad van het land en we willen dat iedereen daar fier op kan zijn. Nu staat Brussel bekend als een filehoofdstad. Daar willen we iets aan doen. Liefst samen met Vlaanderen en Wallonië. Het is belangrijk dat de filedruk Brussel niet versmacht.’
Zijn er geen andere manieren dan een stadstol die voor Vlaamse en Waalse pendelaars neerkomt op een dubbele belasting?
Van den Brandt: ‘We staan in het geplande overleg met Vlaanderen en Wallonië open voor alle voorstellen. Het is niet te nemen of te laten. Maar de slimme kilometerheffing die we op tafel leggen, hebben we becijferd en berekend. Uit impactstudies blijkt dat dit systeem tot 30 procent minder tijdverlies in de files leidt. Files hebben een grote economische kostprijs: voor heel België loopt die economische schade op tot 4 à 8 miljard euro. En er is de gezondheidsschade: we verliezen 14 maanden van ons leven door vervuilde lucht. Toekijken en niets doen is geen optie.’
Wim Van de Velden
Daan Bleus
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
De Maagdelijke Martelares Barbaeaarje die in haar puberteitsjaren helemaal geen derde venstertje van haar hardvochtig Papaatje kreeg, wist het al ten j are 306…
Dat is voorwaar heel zeker een ietwat speciale benadering en toegeknepen neusvlugels van de Brusselse op tafel klaar gelegde Stads Drol. Vooral door de onthoofding als climax naar het einde toe.
Stel U voor dat U als volwassene verplicht toehoorder bent van de kleuterjuf die in het volle besef van haar meerderwaardigheid, probeert uit te leggen, dat een vierkant eigenlijk in het diepste van zijn wezen, ook een cirkel is, als men maar voldende goede wil bezit om die vervelende hoeken weg te denken. Kijk, zegt ze, half gebogen en met het ranke ruggetje naar U toe, en ze wijst met een wiebelend wijsje naar de vier dominante raakpunten, die en en die zijn er teveel aan. En nu dus gaan wij die, in Uw belang maar in ons profijt, wegwissen door te denken dat ze er niet zijn.
Moraal van dit verhaal? Had Barbaraatje maar wat beter nagedacht, dan had ze met het hoofd in de schoot, nog lang kunnen na-genieten van een zalige Oude Dag. Zonder derde venster, maar met het hhofd er volop nog aan…
500442 - HEEL JUIST. HET VLAAMS BEALNG IS ZEKER NIET GELIJK AAN HET VELS BELANG. HOE ZOU DAT KOMEN?
.
500442 - HEEL JUIST. HET VLAAMS BEALNG IS ZEKER NIET GELIJK AAN HET VELS BELANG. HOE ZOU DAT KOMEN?
VRIJDAG 4 DECEMBER 2020
INHOUD
*ALTIJD EEN FIJN GEVOEL DOOR DE FEITEN IN HET GELIJK GESTELD TE WORDEN. TE MEER ALS BART STINCKMAN VAN DE MORGEN ERBIJ TE PAS KOMT.
*
*
GEROLF ANNEMANS
NIET VUIL MAAR PROPER
'Interview’ gaf verkeerdelijk de indruk dat ik pleitte voor een "vuile partij"'
Het citaat over het Vlaams Belang dat ‘vuil genoeg’ moest blijven uit een interview met Bart Brinckman geeft verkeerdelijk de indruk dat ik een pleidooi voor een vuile partij hield. Het omgekeerde was echter het geval.
Nu is het wel genoeg geweest. Nu grijp ik de gelegenheid om het voor de geschiedenis en (voor zover nuttig) ook voor het nageslacht, formeel recht te zetten. De gelegenheid is dat Marc Reynebeau het bewuste citaat in zijn column (De Standaard 25 november) nu nog eens heeft opgefrist in het geheugen van Vlaanderen, althans in dat van zijn lezers. Ik bedoel het citaat over het Vlaams Belang dat ‘vuil genoeg’ moest blijven. Het is een citaat uit een interview met Bart Brinckman in dezelfde De Standaard in november 2004. Eén waarmee ik ten eeuwigen dage geassocieerd dreig te worden. Terwijl ik dat helemaal niet wil. Het geeft immers verkeerdelijk de indruk dat ik een pleidooi voor een vuile partij hield. Het omgekeerde was echter het geval.
Guilt by association
Ik zou kunnen zeggen dat ik hier schandelijk en ten onrechte nog maar eens in een vrij warrig geschrift, stap voor stap via guilt by association, word vastgeknoopt aan de conclusie van Reynebeau dat mijn politiek leven en dat van zowel mijn partij als die van Thierry Baudet — zowaar — gewijd is aan een toekomstige remake van de holocaust. Maar ik wil hier deze gelegenheid veeleer gebruiken om even in te gaan op de context en de actuele betekenis van dat toenmalige citaat.
We moesten dus met de nodige politieke, juridische en financiële beveiliging een nieuw tijdperk op poten zetten voor onze kiezers en voor ons gedachtegoed
We zaten toen in een betekenisvol tijdsgewricht. Het Vlaams Blok — de voorloper van het Vlaams Belang — zou die maand veroordeeld worden door het Belgische Hof van Cassatie. Onze partij was onmogelijk geworden. Ondanks een verkiezingsoverwinning die om en bij een kwart van de Vlamingen voor ons had doen stemmen. We moesten dus met de nodige politieke, juridische en financiële beveiliging een nieuw tijdperk op poten zetten voor onze kiezers en voor ons gedachtegoed. Het pleitte voor Brinckman dat hij daarover meer wilde te weten komen. En nog meer dat hij daarvoor bij mij te rade kwam. Ik stond al enkele decennia bekend als ‘de gematigde’ van het Vlaams Blok.
Vuil genoeg
Het was de vraag die velen bezig hield. Zouden we ons omvormen tot een brede conservatieve centrumpartij? Zou die vanaf 25 procent (en meer) een rechts alternatief gaan vormen voor de verlinkste en belgicistische en overigens kapot geregeerde traditionele partijen? Terwijl die laatsten zich met een cordon sanitaire aan hun vroegere macht bleven vastklampen? Zouden wij het ‘racisme’ in lijn met het partijverbod nu achterwege laten? Zouden wij onze stijl en onze taal dan niet moeten aanpassen? De formulering van onze standpunten niet wat moeten bijvijlen? Zouden wij met andere woorden een ‘propere partij’ worden?
Mijn antwoord was toen grotendeels ‘ja’. Het is ook wat ik voordien in mijn carrière altijd consequent had beleden. En het is wat ik ook nadien (toen de partij in een leiderschapscrisis terechtkwam en ik voorzitter werd) als lijn zou uitzetten. Gekaderd in een totale vernieuwing en verjonging van de partij.
Mijn al even ironische antwoord was toen, met een knipoog als het ware, dat we wel ‘vuil genoeg’ zouden blijven
Een beetje ironisch vroeg Bart Brinckman toen of de partij van de radicale standpunten, ‘de partij van het volk’ daardoor niet ‘te proper’ zou worden voor haar kiezers. Mijn al even ironische antwoord was toen, met een knipoog als het ware, dat we wel ‘vuil genoeg’ zouden blijven om aantrekkelijk te blijven voor al onze kiezers. Overigens een welgemeende bevestiging van een visie op het feit dat wij zeer breed zouden moeten groeien naar een partij die een én-én-strategie zou uitzetten, gebaseerd op de bevragingen die ons toen 30 procent en nu meer dan 45 procent als kiespotentieel gaven. De Belgische gevangenissituatie waarin Vlaanderen zich bevond, maakte dat potentieel niet enkel mogelijk maar ook noodzakelijk.
Beginselvast maar proper
Het is ook de weg die het Vlaams Belang van vandaag verder moet blijven bewandelen volgens mij. Liefst met alle krachten binnen de N-VA die nog een heldere en gezonde kijk hebben behouden op het bredere plaatje. Zeker nu het ietwat naïeve machts-denken van de oude tripartite een neo-belgicisme is gaan belijden.
ik was, ben en zal altijd de voorstander blijven van een weliswaar beginselvaste maar propere partij
Samengevat dus. Men mag er de honderden bladzijden op nalezen die ik heb geschreven en de wellicht tienduizenden bladzijden die ik heb uitgesproken. Niets daarvan kan mij in de wat donkere hoeken van Marc Reynebeau plaatsen. Het woord ‘vuil’ was afkomstig van de toenmalige interviewer. En alhoewel Bart Brinckman (ik heb wel begrip voor de verleiding waaraan hij als journalist maar moeilijk kon weerstaan) het citaat uitlichtte en het daardoor een eigen en afzonderlijk leven is beginnen leiden, moge het voor iedereen duidelijk zijn: ik was, ben en zal altijd de voorstander blijven van een weliswaar beginselvaste maar propere partij. Niet van een ‘vuile’.
Gerolf Annemans
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
*
Goede wijn behoeft geen krans.
Niet de woordvoerder van hierboven en al zekerlijk niet het gedachtengoed dat hij de eer heeft te mogen vertegenwoordigen. Straks brengen zelfs +50% van onze landgenoten een doorslag-gevende stem uit.
Met één artikel op het juiste ogenblik spelen De Schandaard zowel als DM weer een paar duizend lezers kwijt…
Is het Vlaams Belang dan haast gelijk aan De Maagd van Vlaanderen zittend aan de rechterhand des Vaders? Weet ik niet, maar de partij zit zekerlijk niet LINKS van de alom tegenwoordige Waarheid.
Schoonheidsfoutjes zijn er nu eenmaal overal. Ze zijn er vooral om overwonnen te worden.
Het andere schorremorrie? VIER rest-partijtjes die worstelen met de Kiesdrempel en die het Land kapot geregeerd hebben.
De keus is dus niet moeilijk. De hele wereld kijkt met belagstelling toe…. Komt er na de Brexit in de kortste keren nu ook de Vlamxit? De Geschiedenis bewijst het: Britten en Vlamen zijn twee handen op één (welgevulde) buik.
On-verfranst en on-verduitst, you remember? Het is zelfs duidelijk dat de Greenwhich-tijd terig in ere wordt hersteld
Met al dat EUSSR-gedoe zou een mens dat nog beginnen vergeten ook.
EEN SOORT KASBOEK VOOR MORGEN EN OVERMORGEN, JAREN VOORUIT. KAN TOCH ZO MOEIJK NIET ZIJN. VOORDIEN EEN PAAR UUR HET VERLEDEN DOORGRONEN EN JE BENT DE BESTE MINISTER VAN FIANCIËN OOIT.
*
MATTHIAS DIEPENDAELE: ‘HET BESTE MEDICIJN TEGEN DE ZIEKE BEGROTING IS ECONOMISCHE GROEI.’
Matthias Diependaele: ‘De Vlaamse overheid moet snel terugkeren naar een gezond begrotingsbeleid’
Door de coronacrisis swingen de begrotingscijfers de pan uit. De uitgaven om de economie te ondersteunen stijgen. Dat creëert een onevenwicht in de begroting. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Matthias Diependaele, Vlaams minister van Begroting, meer uitleg bij de begrotingscijfers. Hij bespreekt ook wat men kan doen om die terug in evenwicht te krijgen.
Rode cijfers
Als Vlaamse overheid hebben we de traditie om een gezond begrotingsbeleid te voeren, zegt Diependaele. Maar momenteel staat de begroting er zeer slecht voor door de aanhoudende coronacrisis. ‘De laatste jaren is er heel hard op gelet om geen schulden op te bouwen. Dat is een zege geweest.’ Volgens Diependaele zijn er twee belangrijke redenen waarom de Vlaamse overheid moet terugkeren naar een gezond begrotingsbeleid. Ten eerste is het niet aan ons om schulden door te schuiven naar de volgende generaties. De pandemie die we nu doormaken wijst op een tweede reden. Namelijk het feit dat een overheid altijd moet kunnen reageren op dergelijke crisissen. ‘In de toekomst zal er nog een crisis komen. Als overheid moeten we in staat zijn om budgettair te reageren door het hanteren van een gezond financieel beleid.’
Men denkt niet altijd meer na of er voor al die noden in de samenleving, die zeker van belang zijn, wel geld vrij is
De overheid moet haar logica in zeker zin omdraaien, vindt Diependaele. Ze moet eerst kijken naar het beschikbare budget. Pas daarna naar welke projecten financiering nodig hebben. In plaats van omgekeerd. ‘Dat is de omslag die we moeten maken.’ Men denkt niet altijd meer na of er voor al die noden in de samenleving, die zeker van belang zijn, wel geld vrij is.
Schulden door coronacrisis
We gaan ongeveer verdubbelen, zegt Diependaele. Van 24 naar 50 miljard. ‘We berekenen altijd hoe snel de schulden zullen stijgen de komende jaren uitgaande van ongewijzigd beleid.’ De redenering is echter dat man ook de komende jaren zal ingrijpen. En dat daardoor de schulden minder snel zullen stijgen.
Diependaele benadrukt het onderscheid tussen schulden en de begroting zelf. ‘Men moet inderdaad de schulden in het oog worden houden. Maar dat is niet waar ik mij het meeste zorgen over maak.’ Het grote probleem is het feit dat de recurrente uitgaven vandaag de dag hoger liggen dan de inkomsten. ‘Dat betekent dat je jaar per jaar schulden opbouwt.’ Als we daar niets aan doen zullen die schulden alleen maar stijgen.
Relance Plan
Om de begroting in evenwicht te krijgen moet men in de eerste plaats kijken naar de uitgaven. ‘Maar het moeilijke is dat we als overheid zeer veel uitgaven hebben die wel degelijk waardevol zijn.’ Weinig subsidies zijn weggegooid geld. Maar de overheid moet omgekeerd gaan redeneren en eerst kijken waar er geld voor is, zegt Diependaele. Het alternatief is het verhogen van de belastingen. Maar dat lijkt Diependaele geen goed idee in het land met de hoogste belastingdruk.
Het beste medicijn tegen de zieke begroting is economische groei
Het relanceplan van de Vlaamse overheid focust vooral op economische groei. ‘Het beste medicijn tegen de zieke begroting is economische groei.’ De 4,3 miljoen aan investeringen voorzien in het relanceplan zijn eenmalig en productiviteitsverhogend. Dat komt de economische groei ten goede. ‘We moeten opnieuw een voorsprong nemen om ervoor te zorgen dat de economie terug mee is.’ Een tweede punt zijn de nodige hervormingen. ‘Vlaanderen moet de hand in eigen boezem steken en bekijken hoe we kunnen hervormen.’ Diependaele heeft het dan vooral over de overregulering.
De Europese bijdrage
Het Europese geld zal er uiteindelijk wel komen, denkt Diependaele. ‘De discussies die er nu zijn gaan vooral over de koppeling van voorwaarden aan bepaalde landen.’ Daarnaast moet het Europese geld ook nog verdeeld worden over de verschillende beleidsniveaus in België. Daar hoeft geen gekibbel aan de pas te komen, zegt Diependaele. Het is vooral belangrijk dat men de doelstelling van het aanzwengelen van de economie voor ogen houdt. ‘Het is niet zo moeilijk om vast te stellen dat de economie het sterkste staat in Vlaanderen. En dat daar dan in evenredigheid centen in gestoken moeten worden.’
De Brusselse stadstol
Niet alleen in Vlaanderen, maar ook In Wallonië zijn ze niet opgezet met het plan voor het invoeren van een Brusselse stadstol. Brussel spreekt van een belastingverschuiving. Ze stelt dat ze niet langer het bezit maar wel het verbruik van een auto zal belasten. ‘Maar aangezien de stadstol meer zal moeten opbrengen voeren ze eigenlijk een extra belasting in.’ De stadstol treft daarnaast ook vooral mensen van buiten Brussel die in de hoofdstad werken. ‘Daarnaast krijgt Brussel ook al extra steun sinds de zesde staatshervorming. Dit in het kader van haar hoofdstedelijke functie.’ Alle instrumenten om te reageren op deze stadstol zijn voorhanden, zegt Diependaele.
Ministers met gebrek aan moed
Als politici hebben we soms te weinig moed om uit te leggen aan de mensen dat er moeilijke beslissing genomen moeten worden, zegt Diependaele. ‘Het geld moet op een verstandige manier worden uitgedeeld. Zodat het het algemeen belang dient.’ Die keuzes moeten uitgelegd worden. Maar daar ontbreekt het soms aan moed.
Als er ministers zijn die uit het raam kruipen om camera’s te ontwijken, dan is dat een gebrek aan moed
‘Als je een beslissing niet wilt communiceren dan is het waarschijnlijk geen goede beslissing, zegt Diependaele. Mensen zijn volwassen genoeg om ook moeilijke boodschappen te begrijpen. ‘Er moet natuurlijk ook wel uitgelegd worden waarom bepaalde maatregelen genomen worden.’ De overheid benadert de burger te vaak als onvolwassen. Uit angst dat er irrationeel gereageerd zal worden
David Geens
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Tot U spreekt, zoals de lezer al lang zou moeten ween, een econoom. Dat is bekend tot minstens 50 cm buien onze voordeur. Zelfs ons Duits Hedersbeest, dat binnenkort zijn eerste verjaardag viert, schudt meewarig zijn flaporen als hij ziet hoe Baasje zich klaar maakt om alles over kasboeken voor de zoveelste keer van naaldje tot draadje uit te leggen.
Kijk, mensen, wat er aan MIJN kasboek speciaal aan is, is dat zodra opgesteld, gratis deur-aan-deur besteld moet worden. Openbaarheid van Bestuur het dat.
War er verder nog opmerkzaam aan is? Wel, heu, dat is eigenlijk de clou, wanr het is dat iedere post, ontvangsten, uitgaven, maandelijks saldo bestaat uit drie lijntjes, resp het eerste in gewoon zwarte cijfers, het lijntje daaronder (Rood) voor verkeerd gediagnosticeerd SLECHT resultaat n en het 3de lijntje GROEN voor beter dan ingeschat.
Let op, die kleuren hebben niets, maar dan ook helemaal niets te zien met noch Vivendi noch Vivaldi, maar gewapend met zo’n 3 Bics draaide het kantoor, geruisloos op volle toeren.
Weerom, na 12 maand, huis-aan-huis aflevering, zodat de verantwoordelijke voor de rode cijfers op tijd zijn biezen kon pakken voor dat die gelyncht zou worden.
Wedden dat het Land op die manier goed zou bestuurd worden? De kwestie is alleen om iedere keer nieuwe kandidaat-minsters te vinden, want… eindelijk knelpunt-beroep geworden.
Zo ver zal he dus waarschijnlijk nooit komen. Tenzij het keerpint straks begint, bij de nakende verkiezingen.
ÉCOLE, ECOGELOGEN: ECO-WAARHEID BESTAAT NIET. WIET OF WAT ZIT DAAR NU WEER ACHTER? GASKAMERLUCHT IS TOCH GEEN BUCHT…
SPELDENPRIK
‘Een nieuwe vieze man in Europa: België’
Onze Nederlandse buren maken zich grote zorgen over de onbezonnen kernuitstap waar Vivaldi zich onder druk van de fundamentalistische tandem Groen-Ecolo toch aan lijkt te zullen wagen.
**
De titel boven dit stukje plukken we uit het gezaghebbende Nederlandse opinieweekblad Elsevier. Strekking: liberaal, pragmatisch, haalbaar, gezond verstand, voortbouwend op cijfers, wetenschap en ernstig academisch onderzoek. In zijn nummer van 28/11/2020 maakt Elsevier zich bij monde van gezaghebbende columnist Simon Rozendaal grote zorgen. Ergo: de wijze man vraagt zich af wat het qua kernenergie eens zo voorbeeldige en verstandige België bezielt om Tihange en Doel stil te leggen en opnieuw aan de slag te gaan met nog te bouwen gas-centrales.
Wij citeren instemmend: ‘De Belgen waren zo snugger om zeven kerncentrales neer te zetten toen het bouwen daarvan nog goedkoop was. Er staan er vier in Doel en drie in Tihange. In Nederland lagen dergelijke plannen ook klaar maar een kongsi (????) van hippies, kabouters, brandneten lthee-drinkers, de beginnende milieu-beweging en andere warhoofden heeft dat verijdeld.’
-
Rozendaal betreurt dat groene energieminister Tinne Van der Straeten door een vergelijkbare kongsi in België gegijzeld lijkt en de straks gesloten kerncentrales wil vervangen door …. Gascentrales GASKAMERS. Of, merkt hij fijntjes op: ‘Het geeft eens te meer aan dat bij groene en groen-linkse politici de afkeer van het atoom zwaarder weegt dan de angst voor de opwarming.’
België dreigt de nieuwe vieze man van Europa te worden.
Rozendaal: ‘Er is geen planeet B, dus houd die kerncentrales open!’. Verderop in het blad treedt een collega Rozendaal volmondig bij: ‘Hoe kun je het klimaat redden door meer CO2 uit te stoten? Het toppunt van Belgisch surrealisme.’
Subsidie-slurpers
De gedweeë, kritiekloze volgzaamheid waarmee socialisten, liberalen en de Vlaamse christendemocraten zich hebben ingeschreven in het absolutistische groene verhaal is ronduit verbazingwekkend.
De arrogantie van ‘sociaal-democraat’ Frank Vandenbroucke – federaal bevoegd voor o.a. Gesloten Winkels – op het aanbod van de N-VA om een ondoordachte sluiting te vermijden, was ronduit grof: ‘Wie is Bart De Wever in deze?’ vroeg de Hautaine Wijze van Scherpenheuvel zich hardop af. Vreemd.
De veel te vroege kernuitstap dreigt de gewone man een bom duiten te kosten en zal ons geen stap dichter bij een schonere aarde of een dalende knik in de temperatuurcurve brengen. Integendeel. We hebben niets geleerd van de onbesuisde Duitse kernuitstap: daar draaien de bruinkool-centrales weer op volle kracht. We hebben niets geleerd van wat Frankrijk is overkomen: om mogelijke energieschaarste te counteren, zag de groene milieuminister zich verplicht een steenkool centrale te heropenen! Je moet een veellezer zijn om dat soort informatie aan de weet te komen.
Energieminister Tinne Van der Straeten wil terug walvissen vangen om alle lampen in België vanaf 2025 te doen branden met groene walvisolie.
De voorstanders van kernenergie komen in Vlaanderen slechts bij hoge uitzondering aan de woord. Alleen De Standaard en De Tijd geven die stem bij tijd en wijle een forum. In ‘De Afspraak’, ‘Terzake’ of ‘De Zevende Dag’ al een pro kern-apostel aan het woord gehoord? Laat het ons weten, misschien hebben we dat gemist omdat het afscheid van Martine Tanghe ons helemaal opslorpte.
Lees nog even mee: ‘Bij een volledige kernuitstap heeft België vijf nieuwe grote gascentrales nodig om te garanderen dat het licht blijft branden.’ (De Tijd 28112020). Het Frans-Belgische Engie is van zinnens er daarvan vier voor haar rekening te nemen. Al zullen die morgen niet draaien. Die mastodonten moeten nog gebouwd worden. Die dienen vergunningsgewijs nog door een traag malende administratief-juridische molen te worden gedraaid.
Buurtprotest van omwonenden te trotseren. Het fiat van Europa te krijgen. De processie van Echternach verbleekt er bij.
Een grote gascentrale kan tot maximum 60 miljoen euro subsidies per jaar krijgen. Wie zal die miljoenen ophoesten? Wij allemaal, de simpelen van geest, de groene malloten voorop, gegijzeld door de valse noten van Vivaldi. Nu reeds met stip het grootste schandaal én de domste politieke beslissing van de 21ste eeuw: de overhaaste, onbesuisde, kapot geïdeologiseerde en politiek gemarchandeerde Belgische kernuitstap.
Vlaanderen – Luchthaven Zaventem, Haven van Antwerpen, ondernemend KMO-landschap – mag dit niet zonder slag of stoot laten gebeuren. Minister-president Jambon, welterusten, slaap maar lekker in je mooie donk’re huis?
Suskewiet
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
Werd er al nagegaan – en vooral bekend gendemaakt - wie dat fgas zal leveren? Welke Eeuwigdurende Geheime Commissielonen hiervoor voorzien zijn? Op wie gemikt wordt om ‘de postjes’ in te nemen? Wie zal er bouwen? Tegen welke prijzen? Wie beeurt weeral de percentjes, enz, enz, enz.
Allemaal agen waarvoor overal en altijkd hetzelfde antwoord voor is: de broer van de nicht van, of de nicht van de broer van, enz, enz, enz; doe allemaal; zo,der één uitzondering, de Partij steunen.
Drie keer raden om welke milieubewuste Partij het in dit geval gaat.
500439 - DE DAG DAT VOLGENS DE VRT HET BIDEN MIRAKEL IN HUN USA BEGINT
.
500439 - DE DAG DAT VOLGENS DE VRT HET BIDEN MIRAKEL IN HUN USA BEGINT
VRIJDAG 4 DECEMBER 2020
INHOUD
VEEL STRENGERE VEILOGHEID EN SLEEPY JOE IS NOG NIET EENS AAN DE MACHT…WACHT MAAR TOT HET VACCIN ER IS.
*
†1623 Geronimo De Angelis met Simon Yempo en 48 anderen
Geronimo De Angelis sj, Yeddo, Japan; priester & martelaar met broeder Simon Yempo sj, een franciscaan en nog 47 medechristenen; † 1623.
Feest † 4 december.
Pater De Angelis was afkomstig van Sicilië. Hij was in 1602 in Japan aangekomen. Waar vele anderen in 1614 ten gevolge van het vreemdelingen besluit van de Shogun naar het buitenland vluchtten, wist Pater De Angelis onder te duiken. Hij vermomde zich als handelsreiziger en bezocht de verspreid wonende christenen. Zo kwam hij in aanraking met de catechist Simon Yempo.
Deze was als monnik in een boeddhisten klooster zijn geestelijke loopbaan begonnen. Hij liet zich tot Christus bekeren, en was vanaf dat moment van bijzonder veel waarde vanwege zijn kennis van de boeddhistische godsdienst. Hij ging in 1614 wel in ballingschap, maar keerde niet lang daarna in gezelschap van een aantal jezuïeten weer clandestien terug. In november 1623 werden ze tenslotte gegrepen, en veroordeeld tot de vuurdood. Tezamen met een franciscaan moesten ze eerst toezien hoe 47 lekenchristenen langzaam de verbrandingsdood moesten ondergaan. De drie ondersteunden de martelaars zoveel als ze konden. Tenslotte kwamen ze zelf aan de beurt: dat was op 4 december. Pater De Angelis maakte de vuurpaal tot een preekstoel, want vanuit de langzaam lekkende vlammen sprak hij de verzamelde mensen toe en legde uit waarom zij deze marteling moesten ondergaan.
Ik zal wel niet de enige zijn die het stilaan beu wordt nu al dagenlang bij het begin van elk journaal van zowel radio als Tv geconfronteerd te worden met de hoeraverhalen over de vaccins. Zoals ik al eens schreef, lijkt het wel alsof men het vel van de beer al aan ’t verkopen is vóór hij geschoten wordt. Het voelt ook zo’n beetje aan als de artikels die sport journalisten schrijven vóٕór de voetbalcompetitie of het wielerseizoen begint en men de indruk krijgt dat iedereen gaat winnen. In de Vaccin saga kunnen we dat laatste alleen maar hopen, want een win-win situatie zou voor iedereen goed zijn, maar zover zijn we nog niet.
Ondertussen zit er niets anders op dan te wachten tot 5 januari 2021 en zien of de vaccinatie dan effectief kan worden opgestart, of het allemaal zal kloppen wat men nu vertelt en of het allemaal veel uit zal maken. Voor dat laatste zullen we trouwens nog meer geduld moeten hebben, zodat we in het beste geval moeten hopen dat die Coronacrisis tegen de volgende zomer grotendeels onder controle zou kunnen zijn. Onder controle, nog niet afgelopen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mensen die zich niét zullen willen laten vaccineren en hoe groot dat aantal zal zijn in verhouding tot het totaal aantal inwoners, want dat blijkt ook belangrijk te worden.
Kortom, wie leeft zal zien en dat zal hopelijk eens niet te letterlijk genomen moeten worden.
*
Coronavirus
‘Als jongere zou ik niet te hard hopen op vaccinatie voor de zomer’
‘Back to normal, dat is ten vroegste voor 2022, zegt Dirk Ramaekers, die de vaccin strategie voor de overheid uittekende.
Dirk Ramaekers is de man die bepaalt wanneer u ingeënt wordt. Als voorzitter van de werkgroep vaccins heeft hij de vaccin strategie van de overheid, die donderdag werd gepresenteerd, uitgestippeld.
Rusthuis-bewoners en zorgpersoneel krijgen prioriteit, nadien volgen 65-plussers en mensen met een risicoprofiel. De rest van de bevolking volgt allicht na de zomer. De werkgroep, die opereert binnen het corona commissariaat van topambtenaar Pedro Facon, leverde in minder dan twee weken een rapport af.
Dirk Ramaekers
Dirk Ramaekers leidt in het corona commissariaat van topambtenaar Pedro Facon de ‘taskforce’ vaccins. Hij is sinds 2015 de medisch directeur van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Ramaekers, die professor is aan de KU Leuven, was onder meer aan de slag als adviseur op de kabinetten van Frank Vandenbroucke (sp.a) en Laurette Onkelinx (PS) toen die bevoegd waren voor Volksgezondheid. Ook was hij directeur van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (2003-2008) en directeur gezondheids-beleid bij de CM (2013-2015).
‘Het zijn bijzonder drukke dagen geweest, maar ik heb er niet slecht door geslapen. Hoe meer stress, hoe beter ik doorgaans slaap’, zegt Ramaekers.
Bij het grote publiek is Ramaekers, professor aan de KU Leuven, niet bekend. Toch is hij al meer dan twee decennia een van de bepalende figuren in onze ‘zorg’. Hij was adviseur van Frank Vandenbroucke (sp.a) toen die in een vorig leven ook al federaal minister van Volksgezondheid was en hij was een van de grondleggers van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg, waarvan hij ook enkele jaren de topman was. Als directeur gezondheidsbeleid was hij een tijd een van de grote namen bij het christelijke ziekenfonds CM. Sinds 2015 is de Limburger medisch directeur van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt.
‘Ik vermoed dat ik ben aangeduid omdat ik als hoogleraar ervaring heb met de evaluatie van nieuwe medische technieken. Tegelijk heeft mijn passage bij Vandenbroucke ertoe geleid dat ik snap hoe de toch wel bijzondere wereld van de politiek werkt. In het ziekenhuis heb ik dan weer van dichtbij meegemaakt hoe zwaar corona er heeft ingehakt - ons ziekenhuis was in de eerste golf een van de zwaarst getroffen ziekenhuizen’, zegt Ramaekers.
Ons land wachtte lang om een vaccin strategie uit te werken en vervolgens moest u in minder dan twee weken een rapport afleveren. Heeft de overheid te lang gewacht?
Dirk Ramaekers: ‘Vooraleer je een strategie kan uittekenen, moet je over voldoende informatie beschikken over de vaccins, en tot voor kort was die er niet. Pas de voorbije weken is duidelijk geworden dat ze zullen worden geleverd in mega dosissen en dat ze op zeer koude temperaturen moeten worden bewaard. Voor het vaccin van Pfizer is dat op -70 graden, voor dat van Moderna op -25 graden.'
Jasper D'hoore
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
Volgend jaar dus…
Net als toen ik, op bultekoeffen – holleblokken – want ’t was toen nog volop oorlog, en in de half lange veel te grote kniebroek vaqn Grote Broer, als slimste van de klas, vooraan naast de Meester het rijmselke van Hieronymus Van Amphen mocht komen ‘opzeggen’. Na ieder regeltje klopke op de lessenaar. Grootva trok het schuifke open – klop- het knaapje stond aan zijne zij - klop - en toen zag het knaapje
het uurwerk liggen: ‘Ach Grootvader, geef het mij’. Volgend jaar ssrak d’Oude, als ge braaf zijt, en wèl leert Maar Grootva, soak toen weer de kleine, ‘volgend jaar kunde gij al lang dood een begraven zijn’. Maar toen een jaar verstreken was, was de kleine al lang in de Hemel bij de andere Engeltjes en Opa liet het schuifke dan ook maar liefst voorgoed gesloten…
Uit die tijd ook, als jongste Lid van de H. Hartebond en misdienaar bij Paster Arseen Corneillie – gezongen: ‘De zee verheft haar woeste baren’….
Dat Corona-Dinges moest toen nog in het onbekende China worden uitgevonden, maar de sfeer voelt net zo aan.
Tomorrow is an other day. Wie dan nog leeft, zal wel zien, zei de blinde en hij had 7 jaar op zee gevaren en og geen druppel water gezien.. De vertoning gaat gewoon door.
Vlaams-nationalisten ‘hopen’ dat N-VA en Vlaams Belang in 2024 samen een Vlaamse zetel-meerderheid zullen halen. Toch lijkt een heel ander scenario mij minstens even waarschijnlijk. Om dat te begrijpen moeten we de zetelverdeling in het Vlaams Parlement even van nabij bekijken. De Vlaams-nationalisten hebben vandaag 58 zetels (35 N-VA en 23 Vlaams Belang), dit zijn er vijf te weinig voor een absolute meerderheid. De vier Vivaldipartijen hebben samen 62 zetels (19 CD&V, 16 Open Vld, 14 Groen en 13 sp.a). Dit is precies de helft en dus één te weinig voor een absolute meerderheid.
Op de verkiezings-avond van 26 mei 2019 heeft het er lange tijd naar uitgezien dat het resultaat anders zou zijn. Sp.a haalde 14 zetels en N-VA 34. Dat komt omdat de laatst toegekende zetel in de kieskring Antwerpen ‘zweefde’ tussen die twee partijen. Een tijdlang leek het erop dat die naar de sp.a, zou gaan. Finaal is die echter bij N-VA terecht gekomen, maar dat was uitermate nipt. Met 238 stemmen extra had sp.a die zetel gehaald, ten nadele van N-VA. Dat is extreem weinig op een electoraat van 1.314.809 kiezers.
Met een extra zetel voor sp.a komen de Vivaldipartijen wel aan de absolute meerderheid van 63 zetels. Op de verkiezingsavond heeft niemand dat opgemerkt. Zelfs met die 14 sp.a-zetels op het scorebord ging iedereen ervan uit dat N-VA mathematisch incontournable was in het Vlaams Parlement. Dat er een monstercoalitie van vier partijen gevormd kon worden tégen N-VA vond men toen nog te gek voor woorden.
een kikker die langzaam wordt gekookt
Inmiddels is er veel veranderd. Tijdens de eindeloze federale regeringsformatie zijn we stilaan gewend geraakt aan dat idee, op de wijze van een kikker die langzaam wordt gekookt. Zeg overigens niet meer ‘monstercoalitie’ of ‘anti-N-VA’-coalitie, maar wel ‘Vivaldi’.
What if? Wat indien?
Stel je even voor dat de electorale dobbelsteen op 26 mei 2019 anders was gerold en de ’Vivaldi-partijen’ hadden 63 zetels gehaald. Zou dit veel hebben uitgemaakt voor de Vlaamse regeringsvorming? Wellicht niet. Dat er een mathematisch alternatief was voor een regering met N-VA zou wat meer druk op de ketel hebben gezet voor die partij. We zouden dan allicht niet de episode gehad hebben van de verbazend lange palaver met Vlaams Belang. De onderhandelingspositie van CD&V en Open Vld zou iets sterker geweest zijn. Maar voor geen van die twee partijen was een Vlaamse ‘Vivaldi’ op dat moment een ernstige optie.
De gedroomde ‘eenheid van commando’
Het is vooral de huidige situatie die er helemaal anders uitgezien zou hebben. Vandaag zijn CD&V en Open Vld wel verplicht om verder te doen met N-VA. Dat geeft minister-president Jan Jambon enige maneuvreer ruimte om zich een stevig Vlaams profiel aan te meten, al moet men dat niet overdrijven. Maar in de parallelle werkelijkheid van die anders gevallen electorale dobbelsteen zou het vandaag zeer verleidelijk zijn voor de Vivaldi partijen om N-VA te dumpen en ook in Vlaanderen een Vivaldicoalitie te vormen. Dan zou er een symmetrie ontstaan tussen de Vlaamse en de federale coalitie, net zoals die er al is tussen de Waalse en de federale coalitie. De gedroomde ‘eenheid van commando’ (federaal natuurlijk) zou dan werkelijkheid worden. In elk geval zou men N-VA voortdurend kunnen afdreigen met zo’n scenario. Jambon zou vandaag een machteloze minister-president zijn.
Speculeren over wat had kunnen gebeuren is natuurlijk niet zo zinvol. Wel is het belangrijk om te onthouden dat het in 2019 geen haar heeft gescheeld of N-VA was niet onvermijdelijk in een Vlaamse coalitie. Daarbij moet men ook bedenken dat N-VA zijn riante positie vandaag ook en vooral te danken heeft aan PVDA (4 zetels), dus aan progressieve stemmen. Waren die kiezers bij sp.a of Groen gebleven, dan had Vivaldi vandaag ook een meerderheid in het Vlaams Parlement.
Het is nog lang tot 2024
Ik weet het wel, de opiniepeilingen laten vandaag uitschijnen dat N-VA en Vlaams Belang gemakkelijk een absolute meerderheid zouden halen. Maar het is nog lang tot 2024, en intussen kan er veel gebeuren. Het punt is dat de Vivaldi-partijen niet eens een spectaculaire overwinning moeten boeken in 2024 om in het Vlaams Parlement zelf een absolute meerderheid te halen. Daarvoor is echt niet zoveel nodig.
Op die manier zouden we in 2024 terechtkomen in hetzelfde scenario als dat van 2014. Ook toen haalden de drie traditionele partijen met een beperkte stemmenwinst nipt een absolute meerderheid in Vlaanderen, die ze voordien niet hadden. Samen met velen verwachtte ik toen dat ze zowel op het Vlaamse als het federale niveau de ‘succes formule’ van de tripartite zouden voortzetten, en N-VA overal in de oppositie zouden duwen. Omwille van twee redenen is het toen verrassend anders uitgedraaid. MR zon op wraak nadat de partij in Wallonië opzij was gezet, en was klaar om een gekke sprong te wagen. Ten tweede was CD&V-voorzitter Wouter Beke ervan overtuigd dat de opgang van de N-VA enkel kon worden gestuit door de partij federaal mee in het bad te trekken. Bemerk overigens dat die strategie van Beke perfect is geslaagd.
Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken
In 2014 was iedereen inderdaad gebiologeerd door de schijnbaar onstuitbare opmars van N-VA, die één derde van de stemmen haalde in Vlaanderen. Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken. De partij zou electoraal al heel sterk uit de hoek moeten komen in 2024 om hetzelfde ‘waw’-effect te creëren als in 2014, en zich op die manier psychologisch incontournable te maken. Het valt ook niet uit te sluiten dat er de komende jaren een zekere entente ontstaat tussen de vier Vivaldi partijen, zoals dat onder Di Rupo gebeurde tussen de drie traditionele partijen. In dat geval lijkt mij een Vlaamse Vivaldi regering een waarschijnlijke uitkomst in 2024. Niet bepaald een vooruitzicht om vrolijk van te worden.
Bart Maddens
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Perfesser Bart Maddens is een integer man, maar deze
kleer gooit hij appels bij citroenen. Hij gooit zowel met stemmen (28 stemmen op 1.314.809 in A-pen) als met parlementen (Vivaldi ook in de (machteloze) ‘deelstaaat’ Vlaanderen).
Dat is geen spel va, dobberl-stenen, zelfs niet het verschuiven van schaak-schijven (war nu al flink aan de gang is), maar spelen met vuur.
En dergelijk ‘spel’ zal ongetwijfeld vele geesten ernstig doen nadenken, allemaal in het voordeel van de absolute meerderheid der Vlaamse Partijen in een voorlopig nog altijd tweederangs deel-regering.
Als ik schrijf ‘absolute meerderheid’ is dit gewoon de cijfermatige verhouding der bevolking in dit Klote-land.
En daar wringt haast 200 jaar hem het schoentje, in die hinderlijke slaafse meeloperij met de vergane glrie van Parijs, de Lichtstad Lichtekooi.
Een echt goed vooruitzichtn naasr hert lang verwachte vaccin, zou zijn: van nu af aan in de verkiezings-slogans de woorden ‘Baas in eigen huis’ te zien verschijnen. Dit is ONS land en hier gelden ONZE regels.
Pas dàt is recht voor de vuist; niet vatbaar voor misverstanden, niet bij vriend noch bij vijand.
Net op tijd dus, zelfs ZES jaar te vroeg, om de bijna 200-jarige mankepoot Coburgia naar de verdoemenis te zenden. Gewoon door op de goeie knop te drukken. Als die tenminste niet op voorhand gemanipuleerd werd…
Dat, waarde Heer Perfesser is geen petieterig stapke in de goede richting, maar de finale oplossing die in de sterren staat geschreven.
En finaal een win-win oplossing zowel voor het verpauperde Zuiden als voor het werkzame Noorden.
500436 - HONGARIJE DOOR HET OOG VAN DE MOSLIM NALD
.
500436 - HONGARIJE DOOR HET OOG VAN DE MOSLIM NALD
DONDERDAG 3 DECEMBER 2020
INHOUD
EEN GECIVISEERDE IMPORT TULBAND VISIE OP DE SAMENLEVING IN ONS LAND EN ONDER ONZE REGELS
*
DE HYPOCRIETE VERONTWAARDIGING OVER HONGARIJE
Hongarije
In plaats van in een fascistische dystopie kwam ik in Boedapest terecht in een prachtige 19de-eeuwse stad met brede boulevards, elegante kerken, en cultuur op elke straathoek. En waar Joden en moslims welkom zijn.
Ik weet niet goed waar ik mij precies aan verwachtte toen ik een paar jaar geleden uitstapte op de luchthaven van Boedapest. Het was mijn eerste bezoek aan Hongarije. Ik was door vrienden uitgenodigd om er een week te logeren. In de maanden voor ik vertrok was het land in de westerse media al even besproken als vandaag. Met artikels over neonazi-skinheads die de straten onveilig zouden maken, en een regering met een genocidale haat voor allochtonen en lhbt’ers.
In plaats van een fascistische dystopie kwam ik terecht in een prachtige 19de-eeuwse stad met brede boulevards, elegante kerken, en cultuur op elke straathoek. De straten waren proper en ordentelijk. Overal langs de Donau kon je mensen gelaten zien genieten van de heerlijke zomerzon. Wie zich aan de bergopwaartse tocht naar de Matthiaskerk in het Kasteeldistrict waagde, werd beloond met een adembenemend uitzicht op de tweede stad van het Habsburgse Rijk.
Niet antisemitisch
Natuurlijk waren er ook bepaalde zaken die mij sinister leken. Toen ik arriveerde was de overheid net bezig met een campagne tegen de filantroop George Soros. Die wordt door de Hongaarse regering gezien als haar gezworen vijand. De straten hingen vol met propaganda-posters waarop hij zo werd afgebeeld dat zijn neus gigantisch leek. Een niet mis te verstane boodschap.
Ik werd echter verzekerd door mijn gastheer, zelf Joods, dat de regering van mijnheer Orbán in de praktijk geen discriminerend beleid voert tegen de Joodse gemeenschap en regelmatig contact onderhoudt met de rabbijnen. Dat kon ik ook met eigen ogen zien toen we gingen lunchen in een koosjer-restaurant in de Joodse buurt nadat we een bezoek hadden gebracht aan de Grote Synagoge in de Dohanystraat. Dit Joodse gebedshuis, het grootste van heel Europa en een waar architecturaal chef-d’oeuvre, werd zichtbaar goed onderhouden door de bevoegde autoriteiten.
Respectvol tegenover moslims
Wat mij echter veel meer verbaasde, was de manier waarop moslims werden behandeld in Boedapest. De stad krioelde werkelijk van moslima’s met hoofddoeken. Wellicht toeristen uit Turkije en de Balkan. We gingen een moskee bezoeken die niet ver lag van het centrum. De Pakistaanse toezichthouder ervan bleek Arabisch te spreken. Hij vertelde me dat hij zich helemaal thuis voelde in Hongarije. En dat hij niet te klagen had over discriminatie of haat.
We begaven ons later ook naar het heiligdom van Hz. Gülbaba. Hij is een Ottomaanse soefi-mysticus die begraven ligt in het Rozenheuvel-district van de stad. Bij een fonteintje zat een moslima daar vredig een boek te lezen. Wellicht religieuze poëzie. Nadat ik mijn respect had betoond aan de meester liet mijn gastheer me een tijdje alleen om rustig te kunnen bidden. Het was een enorm ontroerende ervaring.
Hongarije-bashen
’s Avonds hadden we gepland om in de Vigado-muziekzaal een uitvoering van Berlioz’ Symphonie Fantastique bij te wonen. We besloten een uur voordien in de buurt te gaan dineren. Toen kwam wellicht het meest verbijsterende moment van mijn hele bezoek. Er kwam namelijk een islamitisch gezin naast ons zitten waarvan de vrouw een niqab droeg. Niemand die haar een strobreed in de weg legde. Ze werd door niemand aangesproken over ‘onze waarden en normen’. De ober vroeg alleen wat ze wilde eten. Toen begon ik mij voor het eerst ernstige vragen te stellen over de beeldvorming rond in Hongarije in onze media. Ik voelde me in het racistische Hongarije namelijk een pak meer welkom dan in Antwerpen of Lubbeek.
Zo is er recent bij ons weer een rondje Hongarije-bashen opgelaaid
In de jaren na mijn eerste bezoek is er aan dat beeld weinig veranderd. Zo is er recent bij ons weer een rondje Hongarije-bashen opgelaaid. Dit nadat een naaste bondgenoot van mijnheer Orbán in Brussel is betrapt tijdens een orgie met een twintigtal mannen. Een homofobe politicus die zelf homoseksueel blijkt te zijn? Hilariteit alom!
Belgisch boerkiniverbod
Minder (of beter: geen) aandacht ging er naar het vonnis van het Antwerpse Hof van Beroep dat het boerkiniverbod van de stad deze week in stand hield. Een moslima die wenst te zwemmen zonder haar lichaam te tonen — volkomen hygiënisch en zonder iemand anders te hinderen — mag dat dus niet. België zal hierover niet worden aangesproken door Europa, noch door de links-liberale euroklasse. Er zal in het EU-parlement geen resolutie gestemd worden om ons land te veroordelen voor deze volkomen arbitraire beperking van de vrijheid van moslims. Zulke zaken zijn voorbehouden voor ‘stoute’ landen als Hongarije.
‘Maar’, hoor ik sommigen al verontwaardigd protesteren, ‘dat is toch niet vergelijkbaar met wat er in Hongarije gebeurt!’ Laten we dus eens objectief kijken naar de maatregelen die de Hongaarse regering tegen lhbt’ers heeft genomen. Dat zijn er hoofdzakelijk twee.
Geen erkenning lhbt-gemeenschap
Ten eerste: homohuwelijk en -adoptie zijn in Hongarije onmogelijk. Ik kan begrijpen dat dit kwetsend is voor de lhbt-gemeenschap. Maar beperkt dit op enigerlei wijze hun vrijheid? Homoseksuelen mogen nog steeds samenleven, seksueel actief zijn en hun geaardheid openlijk uiten. Geen van deze zaken is verboden. Persoonlijk zou ik erkenning van de islam door de Belgische staat met alle plezier inruilen voor het opheffen van verboden op islamitische praktijken.
Wederom is hier echter geen sprake van een beperking van de vrijheid van transgender-personen
Daarnaast heeft de Hongaarse regering ook erkenning van transgender-personen ingetrokken. Voortaan is men verplicht het geslacht aan te houden waarmee men bij de geboorte is geïdentificeerd. Dit is inderdaad een zeer gemene, oneerlijke pestmaatregel die onnodig lijden veroorzaakt. Hier hoort terecht kritiek op te komen. Transgender-personen dienen in hun waardigheid en eigenheid erkend en gerespecteerd te worden. Wederom is hier echter geen sprake van een beperking van de vrijheid van transgender-personen. Ze kunnen zich kleden hoe ze wensen en mogen ervoor kiezen om medische stappen te ondernemen.
In Antwerpen mag je niet gewoon moslim zijn
In vergelijking daarmee zijn de beperkingen op de persoonlijke vrijheid van moslims in België veel significanter. Zowel qua kledij, voedsel als levensstijl. ‘Maak u geen zorgen, Jozef’, tweette een jongeren afdeling van de liberalen over het ontmaskerde Hongaarse parlementslid, ‘in Brussel mag u gewoon homo zijn’. Wel, in Antwerpen mag je dus niet gewoon moslim zijn. Dat werd deze week voor de zoveelste keer bevestigd.
Als we de linkse-liberale euroklasse daar nooit over horen, als moslims blijkbaar helemaal beneden het lijstje van de ‘diversiteit’ staan, waarom zouden we dan mee moeten doen met de fanatieke aanval op een Hongarije dat ons nooit kwaad heeft gedaan?
Othman El Hammouchi
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Stel U even voor, dat in om het even welk moslim-land een dergelijkzt tekst ook maar mogelijk zijn op te komen, laat staan gepubliceerd te zien.
En meer zeg ik niet
Tenzij, dat als de vos de passie preekt, de boer dan speciaal op zijn ganzen moet letten.
Mijn persoonlijke mening? Dat Budapest een waardiger EU-hoofdsrtad zou zijn dan Bruxellabad. Niet alleen degelijker en beginselvasrter, maar ook hoopvoller als brug naar dat andere totaal verwaarloosde en geminachte grootste grondgebied van het Avondland: het een en on deelbare Tsarenrijk van Broedertje Poetin…
DE DEUR ACHTER TRUMP IS NOG NIET EENS IN HET SLOT GEVALLEN OF DAAR BEEGINNEN DE KRIJGSGODEN WEER HUN VREUGDEDANS. HUN MAGAZIJNEN PUILEN UIT EN DE WEERELDBEVOLKING SMEEKT OM DECIIMERING. LINKS IS IN DE WOLKEN
*
DE GROETEN VAN VLADIMIR POETIN’
Mogelijke scenario’s voor Wit-Rusland
Op donderdag 26 november sprak een journaliste van oppositie-zender BelSat (gefinancierd door onder andere de Nederlandse, Noorse, Zweedse en Poolse overheid) met de in Litouwen wonende presidentskandidate
Svetlana Tichanovskaja.
De journaliste feliciteerde haar in onvervalst Wit-Russisch met de BBC-nominatie voor de lijst van 100 invloedrijkste vrouwen van 2020.
Tichanovskaja antwoordde in alle bescheidenheid en in het Russisch: ‘In mijn persoon werden ook Maria Kolesnikova, Nina Baginskaja en vele andere honderden en duizenden vrouwen in Wit-Rusland en het buitenland genomineerd.’ Eveneens vermeldde ze trots dat Joe Biden, de nieuwe president van de VS, haar had uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek.
Svetlana aan meneer Poetin
Verder kwam tijdens het interview, waarbij de interviewer stug door bleef gaan met vraagstelling in het Wit-Russisch, ter sprake dat financiële experts van de onafhankelijke oppositie hebben berekend dat het nieuwe Wit-Rusland ongeveer 150 miljoen euro nodig zal hebben voor de overgangsperiode na de machtswisseling. Alle diplomatieke vertegenwoordigers van landen waarmee ze de afgelopen maanden had gesproken zouden hebben toegezegd Wit-Rusland te ondersteunen.
Op de vraag wat ze Vladimir Poetin persoonlijk zou willen zeggen, volgde eerst een diepe zucht
Ook benadrukte ze nog eens dat de oppositie bereid is tot een constructieve samenwerking met Rusland. Op de vraag wat ze Vladimir Poetin persoonlijk zou willen zeggen, volgde eerst een diepe zucht, waarop Tichanovskaja antwoordde: ‘De Wit-Russen hadden altijd een goede verhouding met de Russen, maar omdat u, meneer Poetin, het regime ondersteunt en daarmee ook het geweld, de folteringen en de onderdrukking van het volk is die verhouding veranderd. En hoe meer u het regime ondersteunt, des te meer verliest u de loyaliteit van de Wit-Russen…zo ongeveer… en dat zou ik niet willen…’
Win-win situatie
Ze sloot af met hoopvolle woorden voor de bevolking: ‘We gaan Joe Biden ontmoeten en dan naar Noorwegen en nog een land, dat ben ik even vergeten… Wij zijn allemaal een beetje vermoeid na drie maanden, maar zij zijn nog vermoeider, dat is zeker. De hele wereld staat aan jullie… aan onze kant. Samen zullen we zeker overwinnen.’
Volgens persbureau BelTa ontkende Lavrov in alle toonaarden dat er contacten zouden bestaan met de oppositie
Sergej Lavrov, Russisch Minister van Buitenlandse Zaken, sprak op dezelfde dag met Aleksandr Loekasjenko in Minsk. De conversatie werd, als onder oude kameraden, uiteraard compleet in het Russisch gevoerd. ‘Ik ben hier om u de groeten over te brengen van Vladimir Poetin. Hij bevestigde nog eens alles wat eerder in Sotsji is besproken. Wij zijn beiden zeer geïnteresseerd in een versterking van onze vriendschap. Het maakt niet uit hoe je het noemt, maar wij volgen hetzelfde doel: de win-win situatie die is ontstaan tussen onze beide volkeren nog verder uitbreiden,’ aldus Lavrov. Volgens persbureau BelTa ontkende Lavrov in alle toonaarden dat er contacten zouden bestaan met de oppositie: ‘Dat is een complete leugen.’
De woordvoerster van Svetlana Tichanovskaja bevestigde op navraag dat er op het moment wel degelijk gesprekken met het Kremlin worden gevoerd, maar het nog te vroeg is bekend te maken op welk niveau dit gebeurt.
Collectieve boerderij Wit-Rusland
Het bezoek van Lavrov duidt erop dat het Kremlin haast wil maken met een vergaande integratie van Wit-Rusland in de zogenaamde statenunie met de Russische Federatie. De Wit-Russische republiek staat in feite voor een viersprong. De eerste en voor Loekasjenko optimale variant is een herhaling van de geschiedenis van eind jaren negentig, 2010 en 2015. Na hevige protesten en nog heviger politiegeweld komt de samenleving min of meer tot rust. De politieke opponenten zitten in de gevangenis, zijn vermoord of gevlucht naar het buitenland.
De tweede optie is dat de alleenheerser akkoord gaat met de statenunie.
Probleem daarbij is dat het regime zesentwintig jaar lang economisch overleefde op deals over olie en gas met Rusland. Die deals vallen zeker weg als Loekasjenko concrete stappen over de statenunie blijft uitstellen.
De tweede optie is dat de alleenheerser akkoord gaat met de statenunie. Hierop zullen Russische speciale eenheden de ‘orde herstellen’, de intelligentia en masse het land verlaten en Loekasjenko zelf tot marionettenvoorzitter van de collectieve boerderij Wit-Rusland verworden. Zijn absolute macht is hij dan kwijt.
Bankier Babariko aan het roer
De derde variant zou kunnen betekenen dat de onafhankelijke oppositie en vooral de staf rondom Svetlana Tichanovskaja direct met het Kremlin onderhandelt. In dat geval zal het Kremlin zeker alles in werking stellen om de momenteel in gevangenschap zittende Viktor Babariko als nieuwe president aan het roer te zetten. De voormalige directeur van de Belgazprombank die voor 50% in Russische handen is, staat weliswaar voor een liberale politiek, maar is nauw verbonden met het Kremlin. Met Babariko aan het hoofd kan het Kremlin rekenen op een opbloeien van de Wit-Russische economie waar het zelf de vruchten van mag plukken.
In dat geval zal er door volharding in de protesten en stakingen uiteindelijk een binnenlandse machts-overname tot stand komen die los staat van de invloed van het Kremlin
Dit in tegenstelling tot de vierde variant. In dat geval zal er door volharding in de protesten en stakingen uiteindelijk een binnenlandse machts-overname tot stand komen die los staat van de invloed van het Kremlin, maar ook van buitenlandse oppositieleiders als Svetlana Tichanovskaja. Voor de honderdduizenden Wit-Russen die hun bestaan op het spel hebben gezet door deelname aan de demonstraties, is dit ook meteen de enige optie die op lange termijn naar een vrije en onafhankelijke rechtsstaat zou kunnen leiden.
Alfabetische buren
Daarvoor is in ieder geval een hervorming van de grondwet nodig waarin als eerste stap de unieke machtspositie van de president voor eens en voor altijd verdwijnt. Alleen in dat geval kan de weg worden vrijgemaakt voor een gediversifieerd staatsorgaan met vertegenwoordigers van alle mogelijke politieke stromingen. Zonder de fixatie op één machtspersoon die in vele post-Sovjetrepublieken nog steeds vooropstaat.
Daarmee zal Belarus een aardig stukje in de richting van alfabetisch buurland België kunnen opschuiven. Inclusief eigen taalkwestie, ellenlange coalitievormingen en minderheidsregeringen die vallen en opstaan. Wat in vergelijking met de huidige situatie voor de Wit-Russische bevolking zeker
Ardy Beld
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Ingewikkeld, da’s echtig en techtig de pure waarheid.. Vooral als achter het tijdelijk opgetrokken IJzeren Gordijn de naam van Sleepy Joe valt als vervanging van Wakkere Donald.. Want dan is Hitlary Klinnkton en alle miserie van enkele jaren geleden noot ver weg.
Me andere woorden, gestook, gestook, gestook.
-
De ervaring van de laatste honderd jaar leert ons, dat als he dondert in Moskou, in het Westen de kanonnen beginnen te bulderen…
Ach, waar is de tijd dat de Russische Tsaar, de Keizer van Pruisen en de Engelse Koning, bloedverwanten, na een vermoedende wandeling te lande, op een boerenkar huiswaarts konden keren. Wie ze waren, de Hoge Heren, vroeg ons boerke. Han juist zei die, en ik, ik ben de Paus van Rome….
Een verhaal uit Grootmoeders naaimandje? Nee hoor. Het hoort gewoon bij de rolantiek van vroeger, maar rust historisch op waar gebeeurde verhalen…
500431 - SIEG HEIL EN DE BRAKKE POOT VAN DE VRT CLOOT
.
500431 - SIEG HEIL EN DE BRAKKE POOT VAN DE VRT CLOOT
DONDERDAG 3 DECEMBER 2020
INHOUD
NIEUWELENTE IN OUDE ZAKKENMAAR MET EEN MOOI LINTJE ONDERAAN
*
DIE TOREN STAAT EIGENLIJK RECHT
Ontdekking aan de Reyerslaan: de publieke opdracht!
Bij de VRT krijgen ze een nieuwe directeur. De directie Publieke Opdracht. De onvolprezen Raad van Bestuur heeft dat goedgekeurd. Ze hebben daar al flink wat directeurs, maar duw een beetje, er kan er eentje bij. De openbare omroep blijft, ondanks zogenaamd draconische besparingen, goed in de slappe was zitten. En u weet: een directeur komt nooit alleen. Hij/zij krijgt altijd ook een staf. Zoals een bisschop: zonder staf bestaat die niet. Of zoals in een Mexicaans leger.
Uitzonderlijk is wel dat de nieuwe directeur bij nader toezien een dubbele opdracht krijgt: alles, en niets. Dat laatste creëert het meeste perspectief: het laat ruim tijd om ook nog iets anders te doen. Professor zijn bijvoorbeeld; ik zeg maar wat. Het eerste is ook hoopgevend: het is zodanig veel dat het neerkomt op het tweede.
Want – laten we ernstig zijn – heeft de VRT ooit iets anders gehad dan een publieke opdracht? Of heeft die nieuwe directeur een algehele, alomvattende, niets uitsluitende bevoegdheid? En wat is dan nog de rol van de CEO? En al die andere directeurs?
Begrijpend lezen nu!
Maar we moeten goed lezen, is mij altijd gezegd. De CEO wil – ik citeer Belga, met excuus voor de vele loze woorden, haal dus nu goed adem – ‘met de nieuwe functie de klemtoon leggen op de unieke rol van de VRT in de samenleving en wil alle stakeholders dichter betrekken bij de strategie van de openbare omroep.’ Het zal aan mij liggen maar… Hoe je via een directeurs-benoeming ‘de klemtoon legt op de unieke rol van de VRT in de samenleving’, dat veronderstelt minstens een doctoraat in de communicatie wetenschappen, of lid zijn van de Raad van Bestuur van de VRT, voor je dat kan begrijpen. Ik dacht namelijk dat die rol elke dag blijkt (of niet blijkt): radio, televisie, online, 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Niet dus.
En dan die dichter betrokken stakeholders. Dat is – sorry, ik heb veel geleerd van Jean-Luc Dehaene, en die was nogal bruut gebekt – gewoon alleman in bad, het gezaag zal rap gedaan zijn.
als het maar duister, ingewikkeld en moeilijk is
Maar er is meer, véél meer. De nieuwe directeur zal zich ook ‘bezighouden met beleidsdossiers, de uitbouw van een open stakeholder-management en een structurele onderbouwing van de publieke waarde van de VRT’. Nou, dat is niet min. Maar is er een directeur bij de VRT die zich niét bezighoudt met beleidsdossiers? En dat stakeholde-rmanagement, wat is dat? Minder gezaag? Nieuwe organen om dat gezaag te stroomlijnen en te smoren? En de ‘structurele onderbouwing van de publieke waarde van de VRT’? Moeilijk, moeilijk… Maar ik neem aan dat dat de bedoeling is. Het idee dat iets goed is als het maar duister, ingewikkeld en moeilijk is: in Vlaanderen kom je daar nog vaak mee weg.
‘Ze zal ook proberen de relaties met de Vlaamse samenleving, de Vlaamse regering, het Vlaams parlement en andere Vlaamse instellingen en media-bedrijven te versterken. Tot slot zal ze ook waken over het multimediale aanbod van de VRT’. Ook dat is nogal veel. Heel, heel veel zelfs. En wat is dat ‘een relatie versterken’? Sommigen gaan daarvoor naar een psycholoog of therapeut, maar ik zie de Vlaamse instellingen dat niet meteen te doen.
Wel alle donders!
Maar de mededeling wordt alsmaar beter. Volgens de woordvoerder van de VRT moet de nieuwe directeur ‘toezien op het naleven van de beheersovereenkomst.’ Dat is interessant. Ik heb altijd gedacht dat dat de rol was van het Parlement, maar dat blijkt dus fout. Het is dus voortaan een VRT-directeur die zal toezien of de VRT zich aan die overeenkomst houdt? Of is de nieuwe directeur l’œil de Moscou dat erop moet toezien dat al die andere directeurs, programma-makers en talloze leidinggevenden zich aan de afspraken houden? Het is het een of het ander, denk ik, maar geen van de twee deugen of houden steek.
Een krant heeft iets verder gekeken.. Er staat dat de nieuwe directeur de facto een deel van de taken van de voorzitter van de Raad van Bestuur zal overnemen. Ah zo… Dat is écht interessant.
geef de flaminganten dat postje
Want de zittende voorzitter (Luc Van den Brande – CD&V) wordt binnenkort vervangen, naar verluidt door iemand van de N-VA. Nu pas begrijp ik het: een mens moet voorzichtig zijn. En dus: geef de flaminganten dat postje, maar zorg ervoor dat het niet zoveel meer betekent. Een titel is toch ook al wat, er is een kleine vergoeding en elke week één keer gratis eten en drinken: alle stakeholders tevreden! In één klap is alvast één van de opdrachten van de nieuwe directeur ook geregeld.
Als je dan ook nog eens het geluk kan hebben dat de nieuwe directeur de ware geest heeft, dan is dat echt wel ‘an offer you can’t refuse’. Ze heeft gewerkt op het kabinet van mediaminister Lieten. We herinneren ons dat: het was de tijd dat de omroep als nooit tevoren met volle kracht werd voortgestuwd in de donkere vaart der volkeren.
Siegfried Bracke
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Bravo. Bravissimo.
Buitengewoon goed doordacht, bijzonder goed geformuleerd, rijk aan ervaring ter zake, maar…. Totaal naast de kwestie. Of had ik beter gezegd, à coté de la question?
Kijk, waarde Heer Braecke, er is voor iedereen op aarde, een tijd van kommen en een tijd van gaan. Even in de spiegel kijken en het is zover.
Geen probleem, hoor, ikzelf persoonlijk zit in eenzelfde soort schuitje als U onderweg naar de Hades, maar hoogst waaarschihijnlijk “n ding met ’n ander volgnummer en met een ‘C’ ervoor. Zij het dan, zoals het hooot aan de rand van de Overkant zonder ontschoeid van rang of stand. Ja toch?
De Pers, waarde Sier Heil. Of hadden we he samen allebei, elk op zijn niveau; niet liever gehad over de barstensklare Samengeknepen Billen? Onderweg naar de nooit groot genoeg zijnde Ontlastings- tunmels?
U noch ik zijn historicici, maar sedert de uitvinding der Boekdrukkunst weten we beiden dat de leugen de wereld zo niet beheerst deze dan toch domineert.
500435 - ALLEEN DE TIJD HOIDT ME BIJ IN DE TIJDLOZE ZAKENWERELD. HUN PULP-VERSIE DAARNAAST IS GEWOON BELASTEND VOOR JRT MILIEU
.
500435 - ALLEEN DE TIJD HOIDT ME BIJ IN DE TIJDLOZE ZAKENWERELD. HUN PULP-VERSIE DAARNAAST IS GEWOON BELASTEND VOOR JRT MILIEU
*
ALLAH IS GEEN OPPERWEZEN ZOALS EEN ANDERE
DEZE IS OVERAL TER WERELD EEN POLITIEK DIE ONDERDRUKKINGS SYSTEEM DAT DOOR LINKS ALS EEN WORTEL VOOR DE NEUS VAN EZELS WORDT GEHOUDEN. VOOR MOSLIMS I DIT EEN TWEEDE HUID
DONDERDAG 3 DECEMBER 2020
*
INHOUD
EEN MEMORABLE DATIM WAAR WE DE TOEKOMST- DE KOMST VAN DE MESSIAS – ONTDEKKEN VIA HET HEDEN – DOOD VAN VELERY GISCARD D’ESTAING – EN HET NABIJE VERLEDEN VIA FRANÇOIS MARIE AROUE, PSEIDONIEM VAN VOLTAIRE DIE WE METEEN VERWELKOMEN IN ONS CLUBJE
-
*
SEFANJA (OOK SOFONIAS) PROFEET, JUDEA; † EIND 7E EEUW VÓÓR CHR.
Feest 3 december.
Sefanja is de negende van de Twaalf Kleine Profeten uit het Oude Testament. Hij was een afstammeling van koning Hizkia uit de stam Simeon en profeteerde in Juda ten tijde van koning Josia; deze kwam in 641 v.Chr. aan de regering. Daarmee was hij een tijdgenoot van de profeet Jeremia († ca 580 vóór Chr.; feest 1 mei). Hij heeft het in zijn profetieën over de toekomstige val van Nineve; deze vond plaats in het jaar 625 vóór Christus.
Hij klaagt het ernstige morele verval in de steden van Juda aan, zoals te Gaza, Ashkalon, Ashdod, Ekron en Jeruzalem en stelt hun toekomstige ballingschap in het vooruitzicht. Deze zal uiteindelijk plaatsvinden in 598 en 586 vóór Christus. Tegelijk voorziet hij al de definitieve bekering van het volk tot JHWH en schildert hij de glorieuze intocht van de Messias in Jeruzalem in de toekomst.
‘De koran onderwijst angst, haat, verachting voor anderen, moord als legitiem middel ter verbreiding en tot het behoud van deze satansleer, hij praat slecht over vrouwen, deelt mensen in klassen in, eist bloed en steeds opnieuw bloed.’.
Bovenstaand statement komt niet van mij, maar van de bekende Franse schrijver Voltaire, die leefde van 1694 tot 1778, dus zo’n drie eeuwen geleden en die toen reeds het gevaar inzag van een ideologie die zich wil verkopen als godsdienst, maar in feite een soort doctrine is. Een systeem dat aanzet tot moord, om welke reden ook, kan nooit als een godsdienst beschouwd worden.
Voltaire – nota bene, een vrijdenker - was trouwens niet op zijn tong gevallen en had nog meer cassante uitspraken, zoals die toen hij het Amsterdam van de Nederlandse gouden eeuw bezocht en bij het verlaten van de stad schreef: ‘Adieu canaux, canards et canaille’. Het was hem daar toen blijkbaar ook niet bevallen, maar die uitspraak kan met een korreltje zout genomen worden en was waarschijnlijk eerder ironisch bedoeld. Het rijmde zelfs. Die over de koran is echter een letterlijk bloedige werkelijkheid, waarvan we in onze huidige tijd nog steeds getuige zijn.
Orange heeft 622 miljoen euro veil om de volledige controle te krijgen over de nummer drie van de Belgische telecom.
Het scenario van een uitkoop van de minderheidsaandeelhouders van Orange Belgium OBEL0,00% door zijn hoofdaandeelhouder - ook toen ze respectief nog Mobistar en France Télécom heetten - duikt al meerdere decennia met de regelmaat van de klok op in de Belgische telecomsector. Het bleef tot nu toe bij speculaties.
Maar nu is het menens voor Orange. De Franse telecomgroep plant een bod op alle uitstaande aandelen van Orange Belgium OBEL0,00% die het nog niet in zijn bezit heeft, tegen 22 euro per aandeel. Het bod, dat volledig bestaat uit cash, vertegenwoordigt een premie van 36 procent tegenover de slotkoers van 16,22 euro woensdagavond.
Let wel: de prijs is lager dan de 23,46 euro - aangepast voor latere kapitaalverminderingen - waartegen de telecomoperator in oktober 1998 naar de beurs trok Inclusief geherinvesteerde dividenden boekt de aandeelhouder van het eerste uur jaarlijks een bescheiden rendement van 1,3 procent, leren data van Bloomberg.
Orange maakte zijn voornemen woensdagavond op een ongewoon laat uur bekend. Cash is geen probleem: Orange maakt op hetzelfde tijdstip bekend binnenkort 2,2 miljard gestort te krijgen van de Franse fiscus, na een juridische overwinning in een lang aanslepend conflict over de fiscale aftrekbaarheid van de verliezen bij de opgeslorpte dochter Cogecom.
De Franse groep bezit 52,9 procent van de aandelen van Orange Belgium. De rest van de aandelen - 28,3 miljoen stuks - is in handen van grote en kleine beleggers en kosten Parijs dus 622 miljoen euro, nauwelijks een derde van de fiscale meevaller. De raad van bestuur van Orange Belgium heeft kennis genomen van het bod en zal zo snel mogelijk bijeenkomen om het bod te onderzoeken.
Orange laat in één adem weten dat als het bod slaagt, het ook een beursexit van zijn Belgische tak overweegt. 'Een beursexit van Orange Belgium kan in die context overwogen worden, als de nodige drempels gehaald worden, omdat de strategische ambities behaald kunnen worden zonder een beroep te doen op de..
Pieter Haeck
Michael Sephiha
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
*
Om nog even in de hierboven ontstane sfeer te besluiten: na het opfrissen van de woorden van Voltaire over de islammerij: al wie, van Extreem-Links tot Gematigd-Links dacht, kan nu in zin piereblootje, de rug naar elkaar toe, lichtjes gebogen, in de rij gaan staan, met een schikmesje in de hand om dat wat er teveel aan hangt bij de voorganger, af te kerven. Ze kunnen er geruist de tijd voor nemen, want de rij gaat terug tot in het graf…
Wat belet er Rome dus van, om Voltaire meteen via De Eer der Altaren tot Redder van het H. Graf uit te roepen?
Anders gezegd: hoe een dubbeltje rollen kan, eenmaal de volle waarheid aan het licht komt…
Benieuwd wart er nu nog volgt over Engels, Trotsky, Marcx en al de rest die van De Nieuwe Tijden, de Nieuwe Rijken hebben gemaakt…
500430 - BESPARINGEN LEIDEN TOT VERSCHRALING NIEUWSAANBOD
.
500430 - BESPARINGEN LEIDEN TOT VERSCHRALING NIEUWSAANBOD
WOENSDAG 25 NOVEMBER 2020
INHOUD
BEDRUKT OUD PAPIER ALS NIEUWBRFENGER IS AL JAREN UIT DE TIJD. VEEL TE DUUR, AKTIJD TE LAAT, VEEL TE TIJDROVEND MAAR VOORAL VEEL TE VEEL IN HNANDEN VAN DE OVERHEID.
*
‘BESPARINGEN LEIDEN TOT VERSCHRALING NIEUWSAANBOD’
Veel media bedrijven zijn de laatste jaren gefuseerd. Daardoor slokken de grote media spelers de kleine op. Het resultaat is dat er nog slechts een handvol mediabedrijven zijn die de markt in handen hebben. Wat is het effect van deze tendens op de bericht-geving? In deze aflevering van Doorbraak Radio deelt Jonathan Hendrickx, doctoraats-onderzoeker zijn inzichten.
Imec-SMIT is een onderzoeks-groep van de Vrije Universiteit Brussel. Het is dus een samenwerking tussen Imec, een internationaal onderzoeksteam dat heel technisch van aard is, en SMIT, het media-instituut. Hendrickx werkt voor dat laatste luik en doet dus onderzoek naar media in Vlaanderen. Zijn doctoraat gaat over de mogelijke gevolgen van verhoogde mediaconcentratie in de Vlaamse mediamarkt op de diversiteit van de berichtgeving.
De media-concentratie
Het aantal spelers in de Vlaamse markt neemt gestaag af, zegt Hendrickx. ‘Voorbeelden zijn de fusie tussen Corelia en Concentra tot Mediahuis en de fusie van Medialaan en de Persgroep Publishing tot DPG Media.’ De concentratie neemt dus toe. Dan blijft de vraag of die verhoogde concentratie ook een invloed heeft op de diversiteit van de berichtgeving. Hendrickx heeft hier al antwoorden op, maar nog geen sluitende, aangezien zijn doctoraat nog niet af is.
in de kranten zien we dat veel kranten meer nieuwsartikelen zijn gaan uitwisselen met elkaar
Wanneer twee bedrijven fuseren doen ze dat om kosten te besparen. Om dus meer te doen met minder middelen. ‘Als we kijken naar de nieuwsberichten in de kranten zien we dat veel kranten meer nieuwsartikelen zijn gaan uitwisselen met elkaar.’ Tot op zekere hoogte klopt het dus dat twee kranten uit dezelfde groep lezen overbodig is. De artikels zullen immers grotendeels overlappen. Maar Hendrickx voegt hieraan toe dat de kranten noodgedwongen werden teruggeplooid op hun kerntaken. Daardoor wordt veel inhoud gedeeld, maar dat kan ook positief zijn. ‘Regionale titels zoals Het Belang van Limburg kunnen zich zo bijvoorbeeld beter focussen op het lokale nieuws. De andere artikels worden immers overgenomen uit andere kranten.’
Diversiteit in nieuwsberichten
Hendrickx vindt het zeer belangrijk om de diversiteit in de berichtgeving te behouden. ‘Economisch gezien is het zeer verdedigbaar om nieuwsartikelen van elkaar over te nemen. Maar het gaat hier natuurlijk over journalistiek.’ Zelf bij hetzelfde nieuwsfeit zouden journalisten van verschillende kranten op verschillende manier te werk gaan. Bijvoorbeeld door andere mensen te contacteren. Ieder artikel krijgt daardoor een andere invalshoek. En er komen meer mensen aan het woord om hun mening te geven over dat nieuwsfeit. ‘Als je één artikel laat maken en je kopieert dit dan vier keer, verminder je op het niveau van het bedrijf — bijvoorbeeld Mediahuis — doelbewust het aantal actoren en opinies.’ Hendrickx noemt dit de verschraling van het nieuwsaanbod in de praktijk. ‘Door kostenbesparende operaties komen er minder verschillende mensen en meningen aan bod. Daardoor kan de bevolking potentieel gezien minder goed geïnformeerd worden.’
De betalingsbereidheid bij de Vlamingen voor online nieuws ligt zeer laag
Overal ter wereld zijn mediabedrijven op zoek naar een duurzaam verdienmodel dat de bevolking kan volgen. Die consumeert bijvoorbeeld steeds meer online nieuws. Tegelijkertijd moet het de bevolking overtuigen om te betalen voor dat online nieuws. ‘Daar knelt vaak het schoentje.’ De betalingsbereidheid bij de Vlamingen voor online nieuws ligt zeer laag volgens wetenschappelijk onderzoek.
De rol van de overheid
Het zou een goede denk-oefening zijn om te kijken of de Vlaamse overheid via financiering de kleine spelers een duwtje in de rug kan geven, zegt Hendrickx. ‘Dit is zeker geen slecht idee. Anderzijds kan er ook geredeneerd worden of het wel verstandig is om gewoon een zak geld te geven aan de kleine organisaties.’ Volgens Hendrickx moet er dus ook worden nagegaan of er op een andere manier kan worden bijgedragen aan het ondersteunen van deze organisaties. ‘Bijvoorbeeld gemakkelijkere toegang tot de status van beroepsjournalist en meer ruimte om zich op andere platformen te ontplooien.’
Maar het is zeker niet alleen aan de overheid om hier een rol in te spelen, benadrukt Hendrickx. ‘Het is aan de bevolking om te kiezen welke nieuwsmedia zij al dan niet gebruiken.’ Kleine spelers kunnen ook hun zichtbaarheid op sociale media vergroten en duidelijk maken waarin zij het verschil maken, zegt Hendrickx.
David Geens
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
De hoorn des Overvloeds? Lulkoek en kletspraat, gewoon allemaal dubbel- of zelfs drie-dubbelgangsers van hde beeldschermrn, twee graaiende reuzenklauwen op een en dezelfde buik van een en dezelfde Baas.
Alleen, op eenzame hoogte, staat daarbij ’t Pallieterke. Klein Duimpje tegenover wel 100 wreedaardige Goliaths gewapend met grote slagersmessen of kromzwaarden.
Het verhaal is dus (geschiedkundig) duidelijk in zijn afloop.
Vroeger zou die evolutie jaren, ja zelfs eeuwen geduurd hebben voor de kluis geklaard was. Mar nu, dank zij dat w.w.w.w. de Planeet Aarde één grote kindertuin is geworden, staan de naakte feiten de nano-ceconde nadien reeds aan de abdere kant van de wereld op onze broekzak-telefoonschermen. Zelfs ‘Nep’ wortdt de sconde nadien ontmaskerd…
De wereld dient eindelijk te breseffen, dat de Boekdrukkunst’ iets is voor Oudheidkundigen en dat de mens in zijn eeiuwige run, thans ‘in the clouds’ haast goddelijke allures heeft gekregen.
Waarbij mij het beeld voor ogen komt, van een zwarte oerwoud-bewoner die in ijn droom geparachuteerd wordt in de commando-toren van van de eerste de besre werld-vlieghaven. Blootvoers van tussen de apen in het doodgewone moderne leven van alledag… Zoi de sukkelaraar dat overleven? En cooral, war zouden de ster-reoeres daarover schriven?
Vóòr de Eerste Wereld Oorlog zei hget Volk, ’t is waar ’t heft in de gazet gestaan’. Nu luidt het op straat, ’t ha, ’t heeft in de gazet gestaan, dus weten we genoeg’.
Na de droom, nu de daad. Afgesproken? Dertig dagen de beurs dicht houden, en en de Reus op Lemen Voeten ligt er.
‘Hij licht er en hij ligt er goed’. Ja, als dat geen profetische woorden waren, in 1947, na de dynamitering van de Eerste IJzertoren.
Feest 27 juli & 25 & 28 november & 30 & † 31 december.
Zij werd op 2 mei 1806 geboren te Fain-lès-Moutiers aan de Franse Côte d'Or als dochter van een welvarende boer. Al heel vroeg verloor zij haar moeder. Van dat moment nam zij steevast haar toevlucht tot de Moeder Gods. In 1830 trad zij in bij de Zusters van Barmhartigheid van Vincentius a Paolo. In het huis aan de Rue du Bac in Parijs verrichtte zij in alle eenvoud haar liefdediensten aan armen en gebrekkigen. Tot haar dood was zij onvermoeibaar in de weer voor haar mensen. In haar gebed ontving zij de stigmata.
Ook zou Maria haar verschenen zijn. De Mariaverschijning op 27 november 1830 zou de aanleiding worden voor de verspreiding van de 'wonderdadige medaille', waarvan er nog tijdens haar leven grote aantallen werden aangemaakt voor gelovigen die steun zochten in deze devotie.
Verering & Cultuur
Haar relieken bevinden zich in de kerk van de Zusters van Vincentius a Paolo in de Parijse Rue du Bac; daar wordt ook de stoel getoond waarop Maria in 1830 had gezeten. Het huis aan de Rue du Bac is tot op de dag vandaag een druk bezocht bedevaarts-centrum. Haar biechtvader J. Aladel beschreef haar visioenen.
In 1947 werd zij heilig verklaard. Zij is patrones van duivenliefhebbers en duivenmelkers.
De opmerkelijkste figuur in de Paargroene+ regering blijft ongetwijfeld Frank Vandenbroucke. Er gaat geen dag voorbij of de man wordt wel op e.o.a. zender geïnterviewd en - indien niet - zorgt hij zelf wel voor nieuws. In de eerste anderhalve maand sinds deze federale regering tot stand kwam, is Brouckie bijna geen dag van het scherm weg geweest. De man is helemaal niet veranderd van sinds hij met slaande deuren uit zijn partij én de politiek vertrok en geniet nu van zijn nieuwe status waarbij hij iedereen de les kan spellen. Dat hij tussendoor universiteits-professor werd maakte het alleen nog maar erger.
Het is opmerkelijk dat onze media, ’t Pallieterke uitgezonderd, niet vermelden dat de man deze keer niet eens verkozen werd en bovendien zegt bij een volgende verkiezing niet te zullen opkomen. In ’t kort wil dat zeggen dat hij op die manier denkt aan niemand rekenschap te moeten geven en - in tegenstelling tot zijn partijgenoten van de SP.a –zelfs niet kan worden weggestemd.
In deze federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen is het trouwens veelbetekenend dat de figuren die het meest in de kijker lopen, allemaal Vlamingen zijn. Buiten Brouckie zijn dat Crootje, Quicky en Annelies Verlinden die het regelmatig mogen komen uitleggen. Als men van de francofonen al iets hoort is het dikwijls omdat ze met e.e.a. niet akkoord gaan, zoals momenteel met de discussies over het weer losser maken van de anti-Corona regels. Dat Bouchez, met zijn hoog pagliaccio-gehalte, daartegen reclameert is nier verwonderlijk, maar hij is niet alleen .
Als de Walen vinden dat wij, Vlamingen, teveel gewicht in de schaal gooien, is er maar ééns oplossing: splits dit land, dan kunnen de francofonen doen wat ze zelf willen, maar het ook zelf betalen. Zie je dat al gebeuren?
ZIEKENHUIZEN KUNNEN NIET-ESSENTIËLE ZORG HEROPSTARTEN
Door de dalende coronacijfers kunnen ziekenhuizen het aantal voor coronapatiënten voorbehouden bedden beginnen afbouwen. Ze kunnen ook opnieuw kleinere, niet-essentiële ingrepen uitvoeren.
De beslissing staat in een omzendbrief van het comité 'Hospital & Transport Surge Capacity' (HTSC), het interfederale overlegorgaan dat de toestand in de ziekenhuizen monitort. 'We proberen geleidelijk aan de gewone activiteiten weer mogelijk te maken in de ziekenhuizen', zegt Geert Meyfroidt, die als voorzitter van de Belgische Vereniging Intensieve Geneeskunde lid is van het comité.
Meyfroidt benadrukt dat het gaat om een 'herstart met de hand-rem op'. De ziekenhuizen mogen van het HTSC Comité het corona noodplan gradueel beginnen afbouwen, van fase 2B naar 2A. Ze mogen dus een deel van de extra bedden die gecreëerd waren om coronapatiënten op te vangen op intensieve zorgen, afbouwen. Maar ze moeten die bedden wel nog gedurende twee weken in reserve houden voor een eventuele heropflakkering van het virus, zo staat in de omzendbrief.
Daarnaast krijgen ziekenhuizen de mogelijkheid om niet-essentiële zorg weer op te starten. Het gaat dan om klassieke hospitalisaties en daghospitalisaties, waarbij de patiënten niet via intensieve zorgen moeten passeren. Voor niet-dringende activiteiten die wel gebruikmaken van intensieve zorgen, is het in elk geval nog te vroeg.
BREAKING NEWS
Socialisten en Groenen maken comeback op benoemings-festival
Door de politieke coma van de jongste twee jaar moet de regering dringend 75 mandaten opnieuw verdelen bij de Belgische overheidsbedrijven. Het is daarbij uitkijken hoe hard de socialisten en de groenen hun rentree te gelde willen maken en hoe snel de N-VA uit de federale gremia verdwijnt.
België netto
Notarissen lanceren gratis digitale kluis voor elke Belg
De Federatie van het Notariaat (Fednot) lanceert IZIMI, een persoonlijke en digitale kluis waarin elke burger vertrouwelijke documenten kan opslaan.
België interview
‘Luister naar de twijfel over de vaccins’
Vaccins zullen niet werken als mensen ze niet willen nemen. Na de wetenschappelijke wedloop is het van cruciaal belang het vertrouwen op te krikken, zegt specialiste Heidi Larson.
Carousel1
Subsidiestrijd barst los voor nieuwe elektriciteitscentrales
Door de kernuitstap breekt het energielandschap straks open. Verschillende outsiders staan klaar om de almacht van Electrabel aan te vallen en zelf nieuwe gasgestookte elektriciteitscentrales te bouwen. Het wordt een felle concurrentieslag voor de nodige miljardensubsidies. ‘Het is nu of nooit als we een plek willen veroveren in de Belgische markt.’
België
Vlaanderen pakt fake news harder aan
Vlaams minister van Media Benjamin Dalle (CD&V) investeert in een nieuw factcheck-platform.
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Neen, eigelijk niets. Allemaal oude wijn in oude zakkzn, maar wel met een stebog nieuw tricolore lintje er omheen. Maar speucaal voor iBrouckie de Kamikaze: maskers niet meer nodig oor het gelaat? Des te meer voor de onderbuik: tegen de zeden-verwildering en dus ter voorkoming van de gevreesde geslachts-zielten- epiodemie. Met daarbij liefst georganiseerde bedevaarten naar… Parijs. Naar de H. CATHRINE LABOURÉ van hierboven. Een tocht waarna het lidmaatschaps-geld van alle Linkse Pakbonden zal kunnen worden afgeschaft. Want…ge-laboureerd tot in de hemel…
UNIVERSELE KENNIS, ZELFS VAN DE MEEST PRIMITIEVE SPEELTJES BELEMTOONT VOORAL DE EIGEN NIETIGHEID.
*
MARADONA, OF HET VERDRIET
VAN DE DRIBBELKONING
Voor de straatvoetballertjes in de achterbuurten van Buenos Aires en elders zou de carrière van hun ‘God’ veeleer een waarschuwing dan een voorbeeld moeten zijn.
Ex Memoriam
Terwijl de heiligverklaringen van de zonet aan een overdosis cocaïne gestorven supervoetballer Diego Maradona in heel de wereldpers hoge toppen scheren, en de dribbel op minuut 55 in de match tegen Engeland anno 1986 nog eens vertraagd door een panel voetbal-pastoors op TV wordt becommentarieerd, past misschien een kleine kritische kanttekening bij het heengaan van deze dribbelkoning.
Het deed deugd om J.M. Pfaff nog eens te zien. Voor de rest, alle extatische in memoriams ten spijt: de kunstenaar-voetballer-god is een creatie én slachtoffer van het super-gemediatiseerde circus dat sport heet. FIFA-sport, welteverstaan, het TV-spektakel dat vandaag ondanks corona in lege stadions blijft doorspoken omdat er nu eenmaal veel geld mee gemoeid is.
Een vlucht naar Nergens
Weinigen hebben het gezegde ‘niet leven maar geleefd worden’ beter toegepast dan de Argentijnse wonder-voetballer. Hij kon de roem niet aan, niet alleen omwille van zijn slap karakter en de permanente overbelichting, maar ook door de intrinsieke leegte van het kortgeschoren gazon waarop hij als een aap (poco alert) zijn kunstjes mocht vertonen.
Natuurlijk heeft het volk helden nodig, maar iemand die kapot gaat aan drank, drugs, one-night-stands én aan zijn eigen vergoddelijking, is veeleer een zielige antiheld, een onnozele martelaar zonder zaak. Hier mankeert een stoïcijnse insteek, maar dat woord zelf klinkt belachelijk in een universum waar alles gehypet wordt nog voor het enige vorm van materialiteit heeft aangenomen. Stoïcijns in de betekenis van: de deugd van de zelfbeheersing cultiveren, luchtbellen doorprikken, leren de touwtjes van je leven in handen houden, de afgrond van het zelfmedelijden ontwijken. Zeg maar: een minimum van gezond verstand hanteren.
Passen Übermenschen — voor zover we Maradona die eretitel zouden gunnen — in deze no-nonsense filosofie? Ach, het is een romantisch misverstand dat excelleren synoniem zou zijn van grilligheid en chaos. Mijn grote voorbeelden in de muziek, Beethoven en Wagner, échte genieën dus, hadden wel hun bizarre trekjes, maar tegelijk legden ze zich een grote mate van zelfdiscipline op, in leven én werk, waardoor ze niet ten onder gingen aan roem en glamour.
Het is met de popmuziek dat er een vreemde cocktail ontstaat van massa-idolatrie, artistieke hyperindustrie, roeshedonisme en groot gewin. Een vlucht naar Nergens die tijdelijk enorm succesvol is, tot de vlam uitdooft en het finale shot wenkt. De nefaste werking op de jongeren-cultuur moet men niet onderschatten — en sorry als ik nu helemaal overkom als een knorrende opa —; de vedette heeft als influencer niets te bieden, behalve een handtekening.
De hand van God
Voor de straatvoetballertjes in de achterbuurten van Buenos Aires en elders zou de carrière van hun ‘God’ veeleer een waarschuwing dan een voorbeeld moeten zijn. Het leven is namelijk geen loterij waar je zomaar door een coach wordt opgevist om als dribbelkoning schatrijk te worden. Dat zijn dingen die gebeuren, voor mijn part moeten kunnen, maar het bevestigt alleen de hopeloosheid bij de 999.999 losers die dan best in de cocaïnemaffia hun plekje kunnen vinden, de lange ketting die eindigt bij VIP-consumenten als, jawel, Diego Maradona.
De bijkomende grap dat Diego vier minuten vóór die wondergoal een niet afgekeurd doelpunt met de hand had gemaakt, en daar meteen ‘de hand van God’ in zag, bewijst dat voetbal en religie tot hetzelfde spectrum van de massahysterie behoren. Bovendien, als alle geritsel en gefoefel wordt gelijkgesteld met de hand van de Almacht, dan begrijp ik dat het hoogtepunt van Maradona’s carrière zich in maffiahoofdstad Napels situeerde.
Acta Sanctorum Johan Sanctorum
*
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Zou het waar zijn dat lauwerkransen zo maar op straat te vinden liggen? En waarom op straat, en zelden of nooit binnenshuis?
Julius Césare vergaarde az met het zwaard, Albert Einstein met de hersenen, Maradonna met de tenen, Pater Damiaan op Molokaï met z”n leven. En toch: wie zou er met hen willen ruilen, moest het kunnen?
Tevreden zijn met z”n lot, in het besef dar inderdaad alles anders had gekund…
SVEN GATTEKE LAAT HET ACHTERSTE VAN ZIJN TONG ZIEN: NOCH NUCLEAIR, NOCH ESFG Q MAAR RASECHT ARABIERS
*
‘BRUSSEL: KEUZE VOOR ENGELS IS PRAGMATISCH’
BETALKY-SUBSIDIES VOOR NEDERLANDSE, FRANSE ÉN ENGELSE MEERTALIGHEIDSPROJECTEN IN BRUSSEL
‘BeTalky’ maakt de Brusselse minister van meertaligheid Sven Gatz (Open VLD) subsidies vrij om de taaldiversiteit te bevorderen. Voorwaarde daarbij is dat Brusselaars initiatieven nemen in ten minste twee talen. Eén daarvan moet het Nederlands, Frans of Engels zijn. Beweegt het Engels zich daarmee richting officiële Brusselse taal?
Met ‘BeTalky’ maakt de Brusselse minister van meertaligheid Sven Gatz (Open Vld) subsidies vrij om de taaldiversiteit te bevorderen. Voorwaarde daarbij is dat Brusselaars initiatieven nemen in ten minste twee talen. Eén daarvan moet het Nederlands, Frans of Engels zijn. Beweegt het Engels zich daarmee richting officiële Brusselse taal? ‘BeTalky moet vooral de positie van het Nederlands in Brussel verbeteren’.
Hoewel Sven Gatz in hoofdzaak Brussels minister van Financiën is, maakte hij begin deze week bekend dat hij 200 000 euro aan subsidies veil heeft voor de promotie van de Brusselse meertaligheid. Brusselaars die aan de slag willen met de taaldiversiteit, kunnen van Gatz 30 000 euro krijgen. Zij hebben tot in januari de tijd om een project in te dienen.
Wil Gatz met BeTalky voorzichtig het Engels als derde officiële taal introduceren?
Wat daarbij opvalt, is dat elk voorgesteld project minstens een hoofdrol voor het Nederlands, Frans of Engels moet bevatten. De eerste twee talen zijn de officiële talen die in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gesproken en gebruikt worden in de overheidsadministratie en de communicatie met de burger. Het Engels is nieuw. Wil Gatz met BeTalky voorzichtig het Engels als derde officiële taal introduceren?
Vooral Nederlands
‘De bevoegdheid meertaligheid is nieuw in de Brusselse regering’, zo reageert voorzitter van de Brusselse Raad voor Meertaligheid en filosoof Philippe Van Parijs. ‘Over de noodzaak aan meertaligheid bestaat binnen de Brusselse regering een brede consensus, en ook N-VA erkent dat meertaligheid goed is voor de Brusselaar. Maar er is nu nog te weinig meertaligheid. 87% van de Brusselaars geeft aan goed Frans te spreken, en 34% goed Engels. Slechts 16% onder hen is het Nederlands voldoende machtig. Een initiatief als BeTalky zal zich dan ook in de eerste plaats moeten richten op een betere kennis van het Nederlands’, zegt Van Parijs.
‘Dat we het Engels kiezen als een van de hoofdtalen in BeTalky, is ingegeven uit pragmatische overwegingen. Het is meer en meer de taal van het bedrijfsleven, en van de internationale instellingen is het dat al lang. Het is niet de bedoeling om het Engels te institutionaliseren. Maar een meertalig beleid houdt wel rekening met de openbare en veel gesproken taal die het Engels in Brussel al een tijdje is. Alleen door er rekening mee te houden, betrekken we mensen die Engels gebruiken bij de stad’.
Volgens Van Parijs is Brussel een te kleine stad om het Engels de bovenhand te laten krijgen. ‘Het Engels is ook maar een van de talen die in Brussel gesproken worden. Brussel heeft nog altijd een te sterke band met Vlaanderen en Franstalig België. Nederlands en Frans blijven dus de officiële talen. Dat willen we behouden’.
Taalpolitiek vs. taalbeleid
Op het kabinet van Sven Gatz verwijst men naar de beleidsnota, en kan men geen commentaar geven. In Gatz’ beleidsnota staat niet expliciet dat het Engels de status van een officiële taal moet krijgen. De minister maakt onderscheid tussen ‘taalpolitiek’ — de politieke organisatie van de Belgische taalverhoudingen — en ‘taalbeleid’. Het uitgangspunt van de taalpolitiek blijft artikel 30 van de Belgische grondwet, zo zegt de nota, dat de taalvrijheid van de gesproken talen garandeert. Voor Brussel zijn dat Nederlands en Frans.
taal in functie van de verbetering van de leefwereld van de burger
Daartegenover plaatst Gatz dus ‘taalbeleid’: ‘Een essentieel vertrekpunt is dat de focus op het feitelijke taalgebruik van alle inwoners ligt. Taalbeleid richt zich op de noden van de bevolking in een omgeving met een grote taaldiversiteit en veranderende taalverhoudingen en bekijkt taal in functie van de verbetering van de leefwereld van de burger. We vertrekken hierbij vanuit drie talen, het Frans en Nederlands, en het Engels dat als wereldtaal binnen de economische en culturele sector een rol van belang speelt. (…) Daarnaast erkennen we uitdrukkelijk het belang en de meerwaarde van het leren en doorgeven van de talrijke thuistalen die aanwezig zijn in onze kosmopolitische hoofdstad’.
In dezelfde nota laat Gatz openingen op de lange termijn: ‘Deze nota mag niet bekeken worden als een klassieke beleidsnota. Omdat het om een nieuwe bevoegdheid gaat die op invulling wacht, moet dit document veeleer als een inspiratie- en discussietekst worden beschouwd aan het begin van een wordingsproces’.
Christophe Degreef
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Meester! Meester!!!! Ik weet het. Mag ik het zeggen?
We onthouden vooral hoe Broekzele, de Brabantse boeren-pummel gemeente die ze in wezen nog altijd is, ver-beulemanst werd tot Fransdolle Procinciale Metropool & straatmeid waar zelfs de rioolraten Frans spreken om reden van subsidiëring met Vlaams belastinggeld. En die dus nu logischerwijs als een rotte appel in de schoot van Allah en van de Zijnen valt.
Ach, we moesten dat lapje moeras vol gebouwd met pretentie tot in de hemel, al lang te gelde hebben gemaakt. Wedden dat de Chinees, de Yankees of de Rus er hun ziel zouden voor betaald hebben? Wij, kleur- en smaakloos – geld stinkt niet - d’er van af, en met de beurze zwaar maar stapkens licht…
Alleen moeten de Vlamingen nog leren achteraf die beurs goed gesloten te houden….
Uitteraard, in de Geest van Guido Gezelle en die van Onze Moeder de H. Kerk…..
Rupert (ook Robert of Ruprecht) en Bertha (of Berta) van Bingen, Duitsland; kluizenaar; † ca 732 (of 9e eeuw).
Hij werd in 712 op de Lubunburg in Woewregau geboren. Zijn vader, Robold, was een Fries, die het bij de traditionele Germaanse goden hield. Zijn moeder, Bertha, was nog een dochter van Pepijn II; zij gaf hem een katholieke opvoeding. Hij was nog jong toen zijn vader stierf. Zijn moeder vertrouwde zijn opleiding toe aan de priester Wibertus. Op 15-jarige leeftijd ondernam hij een bedevaart naar Rome. Na terugkeer leidde hij met zijn moeder, Bertha, op een heuvel bij Bingen aan de Rijn het leven van kluizenaar. Hij stond bekend om zijn vrijgevigheid jegens armen en noodlijdenden. Reeds op 20-jarige leeftijd stierf hij aan de gevolgen van een koortsziekte. Men begroef hem in een naburig kerkje; daar werden ook zijn moeder Bertha en leraar Wigbertus bijgezet. Sinds 1814 rusten hun gebeenten op de Rochusberg bij Bingen. De heuvel waar hij gewoond heeft, heet naar hem Rupertsberg. Hij stond bekend om zijn vrijgevigheid jegens armen en hulpbehoevenden. Hij zou reeds op 20-jarige leeftijd aan een koorts zijn overleden in het jaar 732. Hij werd begraven in een klein kerkje nabij Bingen, waar later ook zijn moeder en zijn leermeester, de priester Wigbert, werden bijgezet.
De beroemde abdis Hildegard van Bingen († 1179) heeft veel bijgedragen aan de verspreiding van beider verering. Zij bouwde op de Rupertsberg haar klooster en verhief de relieken van Rupert tot de eer der altaren wat in die tijd gelijk stond met een kerkelijke heiligverklaring. Bovendien schreef zij liederen en een levensbeschrijving over hem. Als een kind van haar tijd was zij daarbij meer geïnteresseerd in de wonderlijke tekenen van Gods aanwezigheid en niet zozeer in een kritische historische benadering van de feiten. In 1632 werden Rupert's relieken overgebracht naar Eibingen. Daar wordt tot op heden Berta herdacht op 28 november. In 1841 verhuisden zij naar de Rochusberg bij Bingen.
Hij wordt afgebeeld in koninklijke gewaden, met kroon en scepter; soms ook in ridder-uitrusting met schild en lans; daarnaast ook als pelgrim (korte pelgrimsmantel, rugzak en wandelstok); ook wel met palm en kruis.
Wie verslaafd is aan drank, drugs en/of seks, doet er best aan aardig te kunnen voetballen, zeker als men in Argentinië (of in Napels) woont. Als het dan tenslotte toch slecht afloopt – wat meestal het geval is – prijst men u daar nog de hemel in, zoals de heilige Diego in Argentinië en Napels. Van die laatste plaats herinner ik me nog dat tijdens mijn verblijf in Italië in de jaren 1960 het stadion van Napoli 80.000 plaatsen telde die allemaal verkocht waren aan abonnees, waarvan er heel wat die voor de rest geen nagel hadden om zich te krabben (ik hou het deftig). ‘Vor der Moral kommt das Fußball’, om het met een variant te zeggen op de bekende tekst van Bertold Brecht in de ‘Drei Groschenoper’, op de muziek van Kurt Weil (Origineel was het: ‘Erst kommt das Fressen, dan kommt die Moral’). Uit dat verhaal komt ook het bekende ‘Mack the Knife’ (‘Mackie Messer’ in het Duits).
---
En dan nog dit:
In Antwerpen zijn de laatste week door de politie liefst drie verboden feestjes opgedoekt, alle drie in de joodse wijk. Hoe durven ze het, bij het Uitverkoren Volk nog wel...
De grootste stroomleverancier mengt zich prominent in de strijd voor subsidies.
Het Frans-Belgische energiebedrijf Engie Electrabel heeft de voorbereidingen in gang gezet om vier grote nieuwe gascentrales te bouwen. Daarvoor zijn vier sites in België geselecteerd en de vergunningen aangevraagd, bevestigde een woordvoerder aan De Tijd. Met de vier projecten wil Electrabel een gooi doen naar de miljoenensubsidies die in oktober volgend jaar worden toegewezen.
De vier gascentrales, die aardgas gebruiken om elektriciteit op te wekken, zouden samen een capaciteit hebben van 3 gigawatt. Dat is evenveel als het totaal van de vier kerncentrales die Electrabel uitbaat in Doel of als zijn drie grote kerncentrales in Tihange.
"Electrabel mikt op een grote nieuwe gascentrale op de site van BASF in Antwerpen. "
Vijf kernreactoren gaan dicht en met de koers van de nieuwe regering lijkt het weinig waarschijnlijk dat de jongste twee kerncentrales langer mogen openblijven. Er moet een alternatief komen voor kernenergie, die de helft van de stroom in België levert.
Bij een volledige kernuitstap heeft België vijf nieuwe grote gascentrales nodig om te garanderen dat het licht blijft branden. Electrabel wil het grootste deel daarvan bouwen. Het bedrijf plant in Vilvoorde een grote nieuwe gascentrale, een in Les Awirs bij Luik en een kleinere op de Amercoeur-site bij Charleroi. Ook voor de Antwerpse haven is de knoop doorgehakt. Electrabel mikt er op een grote gascentrale van 880 megawatt op het terrein van het chemiebedrijf BASF, waar beide bedrijven samen een centrale van 400 megawatt in beheer hebben.
Het belooft een forse strijd te worden om de subsidies binnen te halen. Behalve Electrabel zijn er tal van gegadigden om gascentrales te bouwen. Verschillende concurrenten ruiken hun kans om een stuk van de markt naar zich toe te trekken die altijd al door Electrabel gedomineerd werd.
*
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Ach, daar hebben we haar eindelijk weer, de geliefde Hildegard van Bingen uit onze College-jaren met Zuid & Noord als bloemlezing voor de wereld literatuur….
“All dinghe sin mi te inghe”…
In 1961, als 25-jarige op huwelijksreis, was ik daar al, met eigen 2 PK, aan de eeuwig vliedende Rijn.. Met eigen Lorelei. Om meer dan één reden een lieve verre herinnering.. Om bij weg te dromen op klaarlichte dag.
Want nu vandaag de dag gaat het niet zozeer meer om Bingen, maar om…. Dingen. Moord tussen naar leven smachtende verdrukten en gewetenloze islamitische wereld- veroveraars op elkaars
nucleaire bollebozen. Erger dan Middeleeuwse ‘Steekspelen’ en spelletjes om de gratie van de Groenen die tijdelijk in staat zijn om ons geld langs deuren en vensters te grabbel te gooien teneinde hun persoonlijk Fata Morgana van Vervuilende Zuivere lucht voor iedereen nar beneden e halen..
Niet Eco-Ci of Eco- Là maar Ecolo ne va pas.
No Milk of No Lait; who cares, als zoiets maar rap van den dis verdwijnt…
Tenzij er mensen zijn die liever Maradonna zien dan de Maagd Maria.. Dan gaat de keus tussen de hel-groene Almacy en.. d engelachtige Hildegard van Bingen.
500426 - DE TIENDE EN ALLER LAATSTE KRUISTOCHT BLAAST OP ZIJN HOORN
.
500426 - DE TIENDE EN ALLER LAATSTE KRUISTOCHT BLAAST OP ZIJN HOORN
VRIJDAG 27 NOVEMBER 2020
INHOUD
MACRON EN METEEN, COMME D’HABITUDE TOUTE L’EURIOPE IN DE FATWAH, OF HOE HET, SAMEN MET DE RODE PEST, HET ALLEMAAL BEGIN
FRANKRIJK VERKLAART DE OORLOG AAN ZIJN MOSLIMS
*
FRANKRIJK VERKLAART DE OORLOG AAN ZIJN MOSLIMS
*
Macrons anti-moslim-campagne stelt de universalistische pretenties van de verdedigers van humanitaire sancties en interventie op de proef. Zullen ze aanvaarden dat derdewereldlanden maatregelen nemen nu een minderheid in een westers land wordt vervolgd?
Europese waarden gelden blijkbaar enkel voor 'stoute' landen
*
Hoe zou u reageren als ik u vertelde dat er een land bestond dat van staatswege een vervolgings-campagne was begonnen tegen haar grootste religieuze minderheid? Dat hun vreedzame ngo’s en belangenorganisaties wettelijk verbiedt? Dat hun religieuze leiders verplicht allerhande verklaringen te ondertekenen en zich onder staatstoezicht te plaatsen? Dat hun kinderen op school dwingt om naar vernederende of geseksualiseerde afbeeldingen van hun heilige figuren te kijken. En dat ouders die daarover klagen gerechtelijk vervolgt of deporteert? Dat kritische journalisten die hier in het buitenland over berichten, opbelt en onder druk zet om hun artikels weg te halen?
U zou misschien vermoeden dat het over de Assyriërs in Irak gaat, of de Oeigoeren in China. Welneen: dit zijn precies de maatregelen die de Franse regering neemt in de totale oorlog die ze heeft verklaard aan haar 6 miljoen moslims. De Europese media, ook bij ons, hullen zich in stilzwijgen.
Bloemlezing
Het Collectif Contre l’Islamophobie en France (CCIF) is Frankrijks grootste islamitische belangen-organisatie. Ze houdt onder meer statistieken bij over haat-misdrijven tegen moslims. Op 19 november kreeg de organisatie een brief van de Franse overheid. Daarin werd haar meegedeeld dat ze ontbonden wordt. U leest het goed: Frankrijk wil zonder enige juridische grond een ngo verbieden. Een regelrechte aanslag op de vrijheid van vereniging. Landen als Hongarije en Turkije worden daarvoor al jaren aangevallen door internationale mensenrechten-organisaties. En dit is slechts het begin van de Franse aanval op de burgerrechten van haar moslim bevolking.
Een dag voordien kondigde president Macron een hele reeks maatregelen aan om ‘islamitisch separatisme’ te bestrijden. Kinderen krijgen nu van de overheid een identificatie-code. Die moet haar toestaan hen te traceren, teneinde te kunnen nagaan of ze op school zitten. Verder komt er een bijna-totaalverbod op thuis-onderwijs.
Scheiding van Kerk en Staat gaat in Frankrijk immers maar in één richting
De Franse president heeft ook een ultimatum gesteld aan de Conseil français du culte musulman (CFCM). Dat moet een ‘charter van republikeinse waarden’ aanvaarden en een ‘nationale imamraad’ opzetten. Dit moet bedieners van de islamitische eredienst voorzien van speciale accreditatie. Scheiding van Kerk en Staat gaat in Frankrijk immers maar in één richting. Het onder druk zetten van religieuze leiders om hun mening naar die van de overheid te schikken is een flagrante aanfluiting van de vrije meningsuiting.
Volksvreemde elementen
Op de Franse zender Europe 1 kwam minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin ook uitleggen dat ouders die klagen dat hun kinderen op school cartoons van de profeet te zien krijgen, aangeklaagd of gedeporteerd zullen worden. Kan u zich voorstellen wat de reactie zou zijn als president Erdoğan op televisie kwam vertellen dat kritiek op zijn schoolbeleid juridisch vervolgd zal worden?
Critici van deze maatregelen worden door het Franse establishment weggezet als ‘islamo-gauchistes’. Die term is vergelijkbaar met wat men weleer aanduidde als jüdischer bolschewismus. Hij wordt gebruikt om te insinueren dat inclusieve politici en figuren op links die de vrijheid van moslims verdedigen — om te dragen en eten wat we willen, bijvoorbeeld — samenwerken met ‘volksvreemde’ elementen om het land te ondermijnen. Precies dezelfde beschuldigingen die men communisten en socialisten toewierp vis-a-vis Joden.
Vrijheid van meningsuiting à la française, quoi
Naast verdacht-makingen belt de Franse regering, soms in de gedaante van de president zelf, ook de redacties van buitenlandse publicaties op om te klagen over artikels die zijn beleid bekritiseren. Zo haalde zowel Politico Europe als de Financial Times artikels weg na druk van de overheid. Vrijheid van meningsuiting à la française, quoi. Wederom: wanneer Orban of Erdoğan dergelijke zaken doen, ontploffen de Europese media en leiders haast van verontwaardiging.
De Franse ziekte
Natuurlijk speelt er in deze vervolgings-campagne voor mijnheer Macron een politieke logica mee. Hij is namelijk bang dat zijn uitdaagster Marine Le Pen hem kan betichten van ‘zwakheid’ tegenover de islamitische vijand. Het zou echter een vergissing zijn dit louter tot hedendaagse dynamieken te willen herleiden. De manier waarop de Franse overheid door de meest verregaande en arbitraire staatsdwang een hele religieuze minderheid onder haar totale controle tracht te brengen, ligt in het verlengde van haar geschiedenis.
Frankrijk heeft geen enkele notie van individuele autonomie en vrijheid
Het fundamentele probleem in Frankrijk is niet welke partij of politicus de macht heeft. Het is de aard zelf van de Franse staat: centraal, immens, ongebreideld, arbitrair, bemoeizuchtig. Frankrijk heeft geen enkele notie van individuele autonomie en vrijheid. In haar ogen is iedere citoyen louter een instrument van de overheid. Dat zie je al in de stichtende documenten van de moderne Franse staat. Daar schuilt ook het contrast met de Angelsaksische wereld. Die toont dan ook weinig begrip voor dit Franse autoritarisme.
Neem het voorbeeld van de VS. De uittredende Amerikaanse president is zonder twijfel een wandelende klucht en een kwezelaar. Maar wie de vierjarige termijn van mijnheer Trump ernstig bestudeert, zal zien dat hij de basisrechten van de Amerikaan nauwelijks heeft kunnen schaden. Niet dat hij het niet heeft geprobeerd. Maar vrijwel al zijn pogingen om kritische boeken te onderdrukken, mensen te deporteren of minderheden te discrimineren sneuvelden in de rechtbank of eindigden in een patstelling in het Congress. Ziedaar het genie van de Angelsaksische mixed government en checks and balances.
Europese radiostilte
Als de EU hier niet met klem op reageert, dan is haar morele bankroet compleet. Ze trekt haast dagelijks van leer tegen Hongarije en Polen vanwege hun schendingen van burgerrechten en ondermijning van de rechtsstaat. Maar ze weigert zich uit te spreken wanneer westerse lidstaten gelijkaardige of ergere schendingen begaan. Het wordt steeds duidelijker dat de geroemde ‘Europese waarden’ waarmee de EU zo uitpakt, eerder politieke instrumenten zijn dan on-partijdige waarborgen. Ze gelden alleen voor de ‘stoute’ landen.
In ieder geval is één zaak zeker. De boycot die door vele moslimlanden is gelanceerd tegen Franse goederen, is meer dan ooit gerechtvaardigd. Ja, die landen zijn zelf erg gebrekkig als het op de rechten van (seksuele) minderheden aankomt en verdienen daar snoeiharde kritiek voor. Maar in deze kwestie komen ze op voor de burgerrechten van een aangevallen gemeenschap.
De Franse anti-moslim-campagne stelt de universalistische pretenties van de verdedigers van humanitaire sancties en interventie op de proef. Zullen ze aanvaarden dat derdewereldlanden maatregelen nemen nu een minderheid in een westers land wordt vervolgd?
Othman El Hammouchi
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
*
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Tja, wie wist dat niet, dat het onvermijdelijke bij definitief onvermijdelijk is? Hoe denkte dat er ooit woestijnen zijn ontstaan, groter dan heel ons goede oude Avondland? ?
Meer dan 1.000 jaar later is her dus weer zover. Met dat ene grote verschil, dat de Kruisvaarders van nu het probleem aan hun achterdeur besteld hebben gekregen. Geen avonturen, geen verre verplaatsingen meer met helden-verhalen die brood op de plank brachten voor de vele troubadours van toen. Vandaag de dag zullen alle CNN’s & alle Martine Tangjhe’s van de hele wereld ook weer de handen vol hebben om…. te encaisseren…Europa wordt één groot Granada met gesluierde blote dames op elke straathoek.
Ja, ja, als alle mensen eenmaal broeders zijn geworden, zijn er toch ook zusters nodig? Maar bfeng Allah da eens aan het verstand…
500425 - VERLEDEN VAN HEILIGEN EN HELDEN, VAN ADEL EN MOED
.
500425 - VERLEDEN VAN HEILIGEN EN HELDEN, VAN ADEL EN MOED
VRIJDAG 27 NOVEMBER 2020
INHOUD
IN WEERWIL VAN DE FRNCOFIELE AFROMERIJ KLIMT ONZE VLAAMSE NATIE UIT HET DAL EN LA AT ZE SYMBOLISCH IN ELKE LUS - MET DE VOETEN OMHOOG - ‘N JUDAS HANGEN..
KAREL VERTOMMEN
Karel Jozef Vertommen (Kontich, 25 januari 1907 – Antwerpen, 27 juli 1991) was een Vlaams schrijver, dichter, vertaler, bloemlezer van middeleeuwse balladen en liederen en beroepshalve leraar.
Levensloop
Vertommen volgde aanvankelijk een priesteropleiding, die hij niet beëindigde. In 1931 begon hij aan de Katholieke Universiteit Leuven studies Germaanse filologie en promoveerde tot licentiaat in 1935. Zijn licentiaatsthesis behandelde het thema Gemeenschapskunst en het programmatisch streven der naoorlogse katholieke Jongeren. Hij werd leraar aan het atheneum in Chimay (1936-1939). In 1940-1943 was hij leraar in Antwerpen.
Hij was redactielid van Volk (1935-1941), een Vlaamsgezind en katholiek tijdschrift, waar hij onder de andere redactieleden ontmoette: Filip de Pillecyn, Ernest van der Hallen, Anton van de Velde, Dirk Vansina, Victor Leemans en Ferdinand Vercnocke. Vertommen nam de rubriek 'Dietsche dichtkunst' over van Dirk Vansina en in 1937 volgde hij Van der Hallen op als redactiesecretaris. In november 1940 werd tot een fusie beslist met het tijdschrift Dietbrand, maar in 1941 verdween het tijdschrift, nadat de Duitse bezetter besliste dat er nog slechts één cultureel tijdschrift zou worden toegelaten, geleid door de Duitse Propagandastaffel. Volk besloot hieraan niet mee te werken.
In 1943 werd hij lid van de door Bert Peleman opgerichte Kunstenaarsgroep De Meyvisch. Beroepshalve werd hij cultureel diensthoofd bij de Nationale Landbouw- en Voedingscorporatie en redacteur van zijn maandblad Volk en Bodem.
Vanaf de Bevrijding in 1944 was hij actief betrokken bij De barmhartige Samaritaan, een groep rond pater Stracke, die zich inspande om noden te lenigen bij gezinnen die de gevolgen van de collaboratie ondervonden.
Van 1948 tot 1952 was hij redactiesecretaris van De Vlaamse Linie en trad ook in 1953 toe tot de redactie van De Tafelronde waar hij Paul de Vree, Ivo Michiels en Frank Liedel ontmoette. Toen hij zich niet kon vinden in de experimentele inzichten van de redactie, verliet hij het tijdschrift en werd medestichter en redacteur van Jong-Kultuurleven (1955-1960).
Van 1952 tot 1963 was hij leraar aan het Sint-Jan Berchmanscollege in Antwerpen.
Karel Vertommen ligt begraven op de begraafplaats van Berchem (perk 25-Ab) te Antwerpen.
Ik had het er al over in mijn blog van 15 dezer: de effectentaks. Zoals ik toen schreef gaat het om een zoveelste nieuwe transfer van Vlaanderen naar Wallonië en dat wordt nu bevestigd in het decembernummer van ‘Grondvest’, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Niets nieuw onder de zon dus, wel een duidelijkere uitleg over wat transfers in werkelijkheid in dit land betekenen.
Transfers hebben tot gevolg dat gewesten en/of gemeenschappen een beleid voeren met middelen die eigenlijk hun financiële draagkracht overstijgen. M.a.w. die boven hun stand leven, maar de meerkosten door anderen laten betalen. Tot nu toe gebeurden de meeste transfers in België van Noord naar Zuid in het kader van de Sociale Zekerheid, maar Paarsgroen+ heeft dat uitgebreid van particulieren en rechtspersonen naar de gewesten, gemeenschappen, gemeenten en instellingen. Wallonië en Brussel hebben daar weinig last van, want zij hebben steeds geld tekort. Vlaanderen, dat – voorlopig – altijd wel goed geboerd heeft, dreigt nu de dupe te worden van het steeds stijgende begrotingstekort van de federale overheid. De belasting mag dan officieel werken voor het hele Belgische, grondgebied, in werkelijkheid zal de taks alleen die mensen treffen die harder werken en er economisch iets beter voor staan, grotendeels dus de Vlamingen.
Met dank aan Paarsgroen+ en in het bijzonder aan de Vlaamse partijen die aan die uitverkoop meedoen. Welke partij was het weer die in het Paarsgroene regeerakkoord liet zetten dat de belastingen niet verhoogd zouden worden?
De Turnhoutse siliconen groep rond selfmade ondernemer Vic Swerts doet de grootste overname in haar bestaan.
Soudal neemt in de Arabische Emiraten de sector-genoot Al Muqarram over. Dat familiebedrijf is met een omzet van 30 miljoen euro geen gigant. Toch legt Soudal er een stevig bedrag van naar schatting 50 miljoen euro voor op tafel.
CEO Dirk Coorevits is blij met de aanwinst. Door de deal krijgt Soudal met zijn chemische bouwproducten toegang tot de lucratieve en exploderende bouwmarkt in het Midden-Oosten. Die was tot nu grotendeels een blinde vlek in het siliconen imperium. ‘We verkochten er al, zij het beperkt via een klein kantoor in Dubai. Al Muqarram geeft ons niet alleen toegang tot de regio rond de Perzische Golf, maar ook tot Oost-Afrika, India en Pakistan. Door er ook te produceren vermijden we dure invoertarieven in de Arabische regio en hebben we toegang tot goedkopere grondstoffen uit de petrochemische sector daar.’
Tom Michielsen
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Het kan altijd nog erger, dat zou de eerste vastelling moeten zijn. Méér beurzen-snijderij; het Vlaamse durf-kapitaal dat nu zelfs durft et de Saoudi’is te onderhandelen, en Rechters die maar blijven krom psreken.
Waarlijk, hoe progressiever, hoe avontuurlijker. Maar als dit de veilige weg voor de toekomst?
Who cares?
Want, als we dood zijn groeit er gras op onze buik. Of niet soms?
500427 - APRÈS NOUS LE DELUGE ? TOT HET ZO VER IS
.
500427 - APRÈS NOUS LE DELUGE ? TOT HET ZO VER IS
VRIJDAG 27 NOVEMBER 2020
INHOUD
RAUWKOST OF HUTSEPOT, WAT OOK MEN ERVAN GEMAAKT HEEFT, DE BURGER ZIT MET DE GEBAKKEN PEREN
*
*
ZAL REGERING HUUR VASTGOED ZWAARDER BELASTEN?
Huidig systeem achterhaald?
Het leven van een regeringspartij is niet makkelijk. Hervorm je een totaal fout gegroeide situatie in de fiscaliteit, dan krijg je een woedende menigte achter je aan die momenteel profiteert van het status quo. Dit terwijl de rest van de maatschappij die zijn voordeel doet met de hervorming hier niet om geeft of stilzwijgend aan de zijlijn blijft staan. Laat je de situatie echter zoals ze is, dan krijg je na verloop van tijd fiscale gedrochten die op een gegeven moment je belastingsysteem onlogisch maken.
België belast fictieve huurinkomsten
Een van die gedrochten in België is de manier hoe onze overheid de inkomsten uit huurvastgoed in dit land belast. In ieder normaal land zou dit redelijk simpel zijn. Je pakt gewoon de reële inkomsten en je belast ze tegen een bepaald tarief. Klaar. Je kan eventueel nog werken met gedeeltelijke vrijstellingen of progressieve belastingen, maar wanneer je huurinkomsten wilt belasten doe je dat op basis van de huur die je binnen krijgt. Wat zou je anders doen?
Verhuurde je toen je vastgoed aan een particulier in België, dan betaalde je een belasting hierop op basis van het kadastraal inkomen.
Echter maakt België zijn reputatie waard om het toch altijd net iets anders te doen. 45 jaar geleden, in 1975 (hetzelfde jaar dat Nederland besloot een autogordel te verplichten trouwens), voerde België het kadastraal inkomen in. Verhuurde je toen je vastgoed aan een particulier in België, dan betaalde je een belasting hierop op basis van het kadastraal inkomen. Oftewel het ‘geschatte normale netto-inkomen’ indien je een huis zou verhuren. Dit systeem is tot de dag van vandaag in gebruik in België en nooit meer aangepast. Na 45 jaar hetzelfde systeem te gebruiken, is deze ‘schatting’ echter een draak van een systeem dat ook moeilijk te ontmantelen is.
Schattingen zijn maar fractie van de werkelijke huurinkomsten
Laat ons als voorbeeld een appartement in Gent nemen met een kadastraal inkomen van 1000 euro. Na indexering krijg je dan een nettowaarde van de jaarlijkse huur van 1849 euro. Wie verder rekent en dit naar een bedrag op maandbasis omzet, komt uit op een nettowaarde van de maandelijkse huur van 154 euro. Wie de huurprijzen kent in dit land weet dat dit een schromelijke onderschatting is en ver ligt van de realiteit.
De regering die het kadastraal inkomen tot leven bracht wist dit ook. Daarom heeft men in de oorspronkelijke wet opgenomen dat het kadastraal inkomen iedere 10 jaar moest geactualiseerd worden, al is dit in de praktijk er nooit van gekomen. Het resultaat? Een zeer gunstige behandeling voor verhuurders die op deze manier inkomsten kunnen verwerven en er verhoudingsgewijs amper belastingen op te betalen.
Europa zet het oude huis in lichterlaaie
Echter is er momenteel een kleine bom ontploft in dit dossier. Zo heeft het Europees Hof van Justitie België veroordeeld tot een boete van twee miljoen euro en dwangsom van 7.500 euro per dag zolang de Belgische fiscus buitenlandse woningen en binnenlandse woningen anders belast. Zo neemt de Belgische fiscus de buitenlandse werkelijke huurinkomsten wel als belastingbasis terwijl ze in België het systeem van kadastraal inkomen blijft gebruiken.
Want het systeem van kadastrale inkomsten valt in het buitenland niet te repliceren.
Dit roept vragen op. Want het systeem van kadastrale inkomsten valt in het buitenland niet te repliceren. Ondermeer omdat België het enige land in de Europese Unie is dat geen belasting heft op de reële huurinkomsten, maar op een fictief inkomen.
Huurinkomsten zijn fiscale doos van Pandora
Hierdoor komt de Belgische regering in een lastig pakket, want het openen van dit dossier is zowat de doos van Pandora in de fiscaliteit. Ga je belasten op basis van de echte huurinkomsten, dan zullen een pak Belgen met grote kans veel meer belastingen moeten betalen op hun huurinkomsten. Zo becijferde de Hoge Raad van Financiën eerder dit jaar al dat indien men zou werken met de werkelijke huurinkomsten min een kostenforfait van 40 procent, de belastingfactuur zou verdubbelen voor verhuurders.
Het is dan ook met grote verwachting uitkijken naar wat de regering zal doen. Vermoedelijk zal het een bric-à-brac oplossing worden à la belge, want CD&V minister van Financiën Vincent Van Peteghem liet gisteren in de kamer nog weten dat hij niet zal raken aan de belasting op huurvastgoed in België. Je moet echter al met zeer creatieve oplossingen komen om het huurvastgoed in het buitenland op dezelfde manier te belasten als in België. Het systeem in België is immers uniek en andere landen hebben geen gelijkaardig kadaster.
dat het al bij al gaat om relatief beperkte bedragen die de fiscus kan opstrijken in het buitenland
Belangrijk om op te merken is dat het al bij al gaat om relatief beperkte bedragen die de fiscus kan opstrijken in het buitenland. Dit komt onder meer omdat België een vrijstelling geeft aan landen als Spanje, Italië, Frankrijk en Portugal en daar geen belastingen int. Als regering is het dan ook aanlokkelijk om hier op te focussen in plaats van een vastgoed-rel te ontketenen.
Beleid doet onzichtbaar toch pijn
Wat de regering ook doet, door niet in te grijpen is ze wel degelijk verantwoordelijk voor de ‘side effects’ van dit beleid. Door decennia huurinkomsten interessant te belasten, zijn afgelopen regeringen mede verantwoordelijk voor de sterke stijging van de vastgoedprijzen. Zo hebben beleggers de afgelopen jaren de huizenprijzen verder opgepompt, onder meer omdat inkomsten uit huur nu eenmaal van een gunstig belastingregime genieten. Dit in het nadeel van jongeren en de onderkant van de maatschappij die hierdoor uit de markt geduwd worden.
Het is dan ook een moeilijke beslissing. De echte huurinkomsten belasten zorgt ervoor dat ook de vermogens meer gaan bijdragen, maar dan dreig je de volgende verkiezingen zwaar afgestraft te worden omdat je de massa treft. Ook al omdat verhuurders deze factuur minstens deels aan hun huurders zullen doorspelen na verloop van tijd. Een status quo of een oplossing à la belge zal de huidige onrechtvaardige situatie doen voortduren, terwijl er wel degelijk grote vastgoed-hervormingen nodig zijn.
Registratierechten zijn te hoog
Zo betaal je in dit land nog steeds enorme registratierechten bij het kopen van je huis wat economisch een nachtmerrie is. Dit zorgt er immers voor dat mensen minder snel zullen verhuizen voor hun werk in tegenstelling tot in Nederland waar de registratierechten veel lager liggen. Dit arrest zou dan ook aangegrepen moeten worden om de hele vastgoed-fiscaliteit te herdenken en ook deze belastingen te herbekijken. De plannen om tegen 2024 de belastingen op arbeid verder te verlagen en vermogen meer te belasten passen in dit kader, al zullen veel mensen vloeken wanneer ze beseffen dat vastgoed eigenlijk ook vermogen is.
Het is dan ook de vraag of deze regering zal kiezen om te regeren of vooral de macht in handen wil houden. Tijd zal het leren, al tikt de Europese boeteklok onverbiddelijk door.
Stefan Willems
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
Niet veel, vrees ik mrt grote vreze. Tenzij err consensus komt, dat na de Roerende en Onroerende Voorhefffing, het nu hoog tijd is voor een Roerende en een Onroerende Naheffing.
Echt een Verhelderende Gedachte weet ik, voor het slag olitici dat obns nu al, met zicht op Godot, decennia lang aan het lijntje houdt.
Tijd dus vvoor verandering. Niet ‘Walen Buiten’ deze keer, maar ‘Profiteurs Buiten’
want Leuven is en bblijft Vlaams. Zij het onder de bevreemdende (geïmporteerde) inspiratie van het pierpjonge Maroc Haantje
Maar geen rood nood, zo lang er Spa-Bruis is, zal Leuven… Vlaams blijven. Tot, eenmaal Rood-of-geen-Brood binnenkort onder de kiesdrempel verdampt, zullen wij inzake de zwaarste ‘heffingen’ ooit, zowel voor als na … geheven worden tot (politici) de 7de Hemel van de belastingdruk..
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
