Wij volgen hier de weergave van Guérin. Hij op zijn beurt zegt zich te baseren op Rohrbacher ‘Vie des Saints’.
‘Introibimus in tabernaculum ejus,
adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus’
[= Wij zullen zijn woning binnengaan
en Hem aanbidden op de plek waar zijn voeten stonden. Psalm 132, 7 (Vulgaat)]
Dalmatië
‘Tegen het eind van de 13e eeuw verspreidde zich het plotselinge en afschuwelijke bericht dat het Heilig Land voor de christenen verloren was gegaan; het bracht diepe droefenis in de harten van de vrome gelovigen. Maar in dezelfde tijd kwam een ander, veel stiller en kalmer bericht de vrome harten verblijden, en dat doet het nog steeds: het heilig huisje van Nazareth, waar de maagd Maria het vlees geworden Woord ontving, was door engelen overgebracht naar Dalmatië, en vandaar naar Loreto in de Marken van Ancona, dichtbij Recanti. Daar bevindt het zich nog steeds.
In 1291 werden de heilige plaatsen van Palestina onder de voet gelopen. De prachtige kerk die keizerin Helena in Nazareth had laten bouwen, was vernield door de slopershamers van de Mohammedanen. Het heilig huisje dat daar stond was waarschijnlijk hetzelfde lot beschoren. Toen gaf God aan zijn engelen de opdracht het over te brengen naar de uitverkoren velden van het gelovige Dalmatië. Het was de tweede nachtwake van de 10e mei dat het heiligdom uit Nazareth werd neergezet op de oevers van Adriatische kust in een plaatsje dat in de volksmond Rauniza werd genoemd, halverwege Tersatz en Fiume. Nicolaas IV stond op dat moment aan het hoofd van de Kerk, Rudolf van Habsburg was keizer. Het stadje Tersatz werd bestuurd door Nicolaas Frangipane, een nakomeling uit het geslacht van de Aniciërs; hun gezag strekte zich uit over geheel Kroatië en Slovenië.
Het huisje
Bij zonsopgang merkten enkele inwoners verbaasd op dat er een nieuw gebouwtje stond op een plek waar nog nooit enig bouwsel had gestaan. Het gerucht hiervan ging als een lopend vuurtje door de omtrek. Van overal kwam men aanlopen, men bekeek het van alle kanten en bewonderde het geheimzinnige gebouwtje dat bestond uit kleine, rode, vierkante steentjes die bijeen gehouden werden door cement. Men verbaasde zich over de eenvoud ervan; het moest al heel oud zijn, en het zag er oosters uit. Niemand begreep hoe het overeind kon blijven, terwijl het gewoon los op de grond stond zonder enig fundament.
Maar de verbazing werd nog groter toen men binnen ging kijken. De kamer bestond uit een rechthoek. De zoldering werd bekroond met een klokje; het plafond was van hout, azuurblauw geverfd; het was in een aantal afdelingen verdeeld, hier en daar beschilderd met gouden sterretjes. De hele kamer rond zag je beneden de lambrisering halve cirkeltjes die om elkaar heen tolden en hadden zodoende veel weg van vazen in verschillende vormen. De muren waren ongeveer één el dik; ze waren ongelijk van structuur en stonden ook niet helemaal verticaal. Ze hadden een bekleding waarop de belangrijkste mysteries van deze heilige plek stonden geschilderd. Men kon bij dit geheimzinnige verblijf naar binnen door een tamelijk brede deur opzij. Het enige venstertje zat rechts. Tegenover de ingang was een altaar uit stevige, vierkante stenen; er stond een antiek Grieks kruis op met een op doek geschilderd kruisbeeld dat op hout was geplakt. Daar stond de naam van onze Heiland op te lezen: “Jezus van Nazareth, koning der Joden”.
Vlak naast het altaar was een verbazend eenvoudig, klein kastje, bestemd voor de meest noodzakelijke dingen van een arm huishouden. Er zaten wat flesjes in die moeders gebruiken om een klein kind te voeden. Links een soort schoorsteen of haard; daarboven een uitbouw die gesteund werd door sierlijke zuiltjes met cannelures en krullen en bekroond door een ronde welving die bestond uit vijf met elkaar verbonden en verweven maantjes. Daarop stond een cederhouten beeldje van de gelukzalige Maagd met het Kind Jezus op de arm. Hun gezicht was zilverkleurig geverfd maar intussen zwart geworden door de tijd en waarschijnlijk ook door de kaarsen die er eerbiedig vóór hadden gebrand. Een paarlen kroon op het hoofd van Maria benadrukte de adeldoom van haar voorhoofd. Haar haren hadden een Nazareense scheiding en golfden over haar hals en schouders. Haar lichaam ging gekleed in een gouden gewaad dat viel tot op haar voeten en bijeengehouden werd door een brede ceintuur. Een blauwe mantel bedekte haar heilige achterzijde. Allebei waren vervaardigd uit hetzelfde hout en vertoonden verfijnde plooien. Het Kind Jezus was groter dan normale kinderen; zijn gezicht straalde goddelijke majesteit uit. Het werd nog verfraaid door zijn haren die in een Nazareense scheiding op zijn voorhoofd vielen; Nazareens waren ook zijn gewaad en ceintuur; het stak zijn eerste vingers van zijn rechterhand omhoog in een zegengebaar; met zijn linker hield hij een wereldbol vast, symbool van zijn opperheerschappij over het heelal. Toen het Mariabeeld arriveerde, was het afgedekt door een rood linnen kleed dat nog steeds wordt bewaard en geen slijtage vertoont. Zo zag het huisje eruit op het moment dat het in Dalmatië aankwam.’
Er is in ons wereldje weer de nodige heisa, nadat de Raad van State het verbod op religieuze erediensten, uitgevaardigd door Paarsgroen+ n.a.v. de laatste anti-Corona maatregelen, ongedaan heeft gemaakt. Dit gebeurde na een klacht van een groep joodse gelovigen. De vrijheid van godsdienst staat in onze Grondwet, waar het zelfs als een van de vier belangrijkste punten vermeld wordt. De federale regering krijgt vijf dagen om de regel bij te sturen, zoals dat heet.
Met het totaalverbod op collectieve beleving van religie staat België trouwens alleen in Europa. In de andere landen zijn er wel verschillende regels, maar laten die op e.o.a. manier toch de beleving toe.
Tot daar lijkt alles nog normaal, maar dat is het niet. Katholieke kerkgangers hadden nl reeds in mei dat verbod op religieuze vieringen bij de Raad van State aangeklaagd, maar die kregen toen geen gelijk, de joden nu wél. Van discriminatie en hypocrisie gesproken.
---
Die discriminatie blijft zich ook stellen in de verhouding tussen het Westen en de islam, zoals pas nog maar eens bleek toen een docent van de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen op een online les een cartoon liet zien over de islam die niet naar de zin was van enkele studenten, die klacht neerlegden. Meer bepaald had de docent, naast de afbeelding van de profeet Mohammed, gesteld dat de islam-logica zich beledigd voelt door cartoons en kritiek, maar niet door onthoofding, verkrachting en zelfmoordaanslagen.
Het resultaat was wel dat de docent op het matje werd geroepen, meer dan waarschijnlijk door enkele sujetten die recentelijk nog schande spraken over de onthoofding van de leraar bij Parijs, alhoewel het feitelijk over hetzelfde ging. Als men het recht op vrije meningsuiting niet meer kan bespreken, maar eenzijdig aan zelfcensuur moet doen, waar zijn we dan mee bezig? Weg met ons?
*
VLAAMSE REGERING ZET REM OP GROEI RECLAME-INKOMSTEN VRT
Het reclameplafond van de VRT zal niet meer stijgen als de advertentiemarkt in zijn geheel niet groeit. En de dotatie gaat omlaag. Dat staat in de nieuwe beheers-overeenkomst, waarover de Vlaamse regering en de omroep donderdag de laatste knopen doorhakken.
De hele Vlaamse mediawereld wacht al maanden in spanning af hoe de Vlaamse regering de publieke omroep een strakker keurslijf zal aanmeten in een markt die steeds meer af te rekenen krijgt met internationale concurrentie van miljarden-bedrijven zoals Netflix, Google en Facebook. Het regeerakkoord van de regering-Jambon leek daarin zo ver te willen gaan, dat vanuit de VRT kwaad werd opgeworpen dat het geschreven was door DPG-baas Christian Vanthillo. De openbare omroep zou niet meer mogen opbieden voor schermgezichten of grote sportwedstrijden, zou via lange lappen tekst niet meer mogen op het terrein van krantensites komen en zou zich ‘terughoudend’ moeten opstellen op de advertentiemarkt. Daarnaast moest de VRT de Vlaamse identiteit uitdragen, nog een dada van de N-VA.
"Televisie wordt diverser. 48 procent vrouwen, 9,5 procent mensen met buitenlandse roots en 2 procent gehandicapten moeten in beeld komen. "
an die beperkingen bleef niet al te veel meer over in de eerste versies van de nieuwe vijfjarige beheersovereenkomst, die de voorbije maanden uitlekten. Dit tot grote woede van de private spelers, die met een gezamenlijk statement kwamen. De finale versie, die De Tijd kon inkijken, lijkt het steven weer wat meer richting het regeerakkoord te richten, maar de VRT krijgt van de CD&V van minister van Media Benjamin Dalle en van de N-VA en Open VLD nog altijd veel vrijheid om zich vooral digitaal voluit te ontplooien.
Reclameplafond moet de markt volgen
Financieel wordt het keurslijf zeker strakker. De belangrijkste wijziging is dat het reclame plafond, dat op 78 miljoen wordt gelegd, niet langer zal stijgen met de gezondheidsindex. ‘Vanaf 1 januari 2022 wordt het globaal plafond op commerciële communicatie geïndexeerd op basis van een marktindex, die zal ontwikkeld worden door de Vlaamse Overheid, in samenwerking met de VRT en de particuliere media.’ Indien de marktindex stabiel blijft of daalt, wordt het globale plafond van de VRT op hetzelfde niveau gehouden. Dat houdt echter in dat als de markt sterker groeit dan de gezondheidsindex, ook het reclame plafond van de VRT mee zal stijgen. Maar het marktaandeel van de VRT zal niet meer groeien tegenover de private spelers.
In totaal zakt de dotatie, die dit jaar nog 275 miljoen bedraagt, volgend jaar naar 265 miljoen en tegen 2025 naar 258 miljoen door de opgelegde besparingen. Wel krijgt de VRT een eenmalige subsidie van 16 miljoen voor digitale transformatie. Ook de private media kunnen op steun rekenen. De digitale samenwerking tussen VRT en private spelers moet ook verder gaan dan Streamz. Onder andere de noodlijdende regionale zenders krijgen zo weer een zetje.
Geen rem op VRT.NU
De krantengroepen keken de voorbije maanden met argusogen naar de marge die de VRT nog zou krijgen om geschreven content aan te bieden op haar website. In de tweede versie van de beheersovereenkomst stond dat 55 procent van de content audiovisueel moest zijn. Dat is lichtjes aangescherpt in de finale versie. De VRT engageert zich om tegen 2025 op te schuiven naar 65 procent. Algemeen wordt er nu vanuit gegaan dat het aandeel audiovideo 50 procent bedraagt. Lange artikels en opiniestukken blijven toegelaten, maar moeten gelinkt zijn aan audio of video.
" Een dada van de N-VA is dat de VRT moet laten meten hoe onpartijdig haar berichtgeving is. "
Dat de VRT in het streamingplatform Streamz is gestapt, betekent niet dat de Vlaamse regering een rem zet op de gratis streamingdienst VRT.NU. Dat wordt namelijk gezien als het medium van de toekomst, gezien de verwachting is dat de komende jaren meer mensen in primetime niet-lineair dan lineair zullen kijken. De VRT zal wel geen previews van internationale series en films mogen aanbieden, maar kan de bingewatcher wel blijven bedienen door een heel seizoen van een serie te lossen, zodra de eerste aflevering op tv is geweest. Voor Vlaamse producties behoudt de VRT de keuze tussen gratis aanbieden op VRT.NU of verkopen aan Streamz.
…/…
Dieter Dujardin
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Om maar te zeggen dat spijts al het gekonkel om haantje-de-voorste te blijkven spelen, eist de naakte waarheid steeds meer haar eigen rechten op. PIetje-de-Leugenaar eindelijk een beetje aan banden gelegd? De losse eindjes eindelijk aan elkaar geknoopt?
Laat maar: mijn bord is vol. Tijd dus om even verder te kijken dan de neus lang is. En inderdaad… het leven is veel meer dan dat de Media kunnen bieden. Gelukkig is daar ook nog de digitale wereld, waar iemand met het pseudoniem Digitalia zich stilaan begint zich in thuis te voelen. Vooral als hij zich daar bijgestaan weet door een andere Italia-Lover die hier o zo graag woordelijk geciteeerd wordt.
Even was ik dus daarjuist wel terug verplaatst naar mijn kinderjaren, met het devote verhaal van O.L.Vrouwke van Loretto. Wist ik toen veel wie of wat Dalmatië was. Maar toen dook plots onze bloedeigen Gérard de Riterfort op: Gerard van Ruddervoorde, de 10de Grootmeester van de Tempeliers, met ht zxaard in de hand gesneuveld op 1 oktober 1189bij de Val van Akko. Zijn wapenschild prijkte jarenlang bovenaan elke blog van mijn hand… Later (2002-2017) heb ik veel over Ancona en Italië bijgeleerd. Maar in Loreto zijn we spijtig genoeg nooit geraakt… A prppos, zouden daar nu nog genoeg Dalmatiërs over gebleven zijn om in de Baai van Ancona elke ongenode ‘gast’ wegf te bijten? Loreto namelijk ligt op de Balkan Route van Turkije naar bij ons….Ooit zagen we die ’asielzoekers’ ook voorbij ons huis in San Lorenzo Nuovo trekken, om via de landelijke geheiligde pelgtims-route, de Via Francigena bij drommen onderweg van Lampedusa naar Canterbury in Engeland…
Misschien dat Koningin Mattil d’Hoedegem en Akko een goed woordje kan doen bij Minisder Jambon, om over dat alles een reportage à la lettre te maken? Titel: ‘De omgekeerde Pelgrims Route, Duizend Jaar Later.’…
Wedden dat de belangstelling heel wat groter zou zijn dan bij al dat Corona-gezaag?!
Och, dat is wachten op Godot. Grasduin liever eens op Google naar Loreto, naar Andona en naar Gerard van Ruddervoorde. Heel wat sppannender. En ’t is er voor de voor niets….
5500455 - EERST IN GEUR VAN HEILIGJEID DALEN VN EEN SCHUMENDE ORVAL, OM, VERVOLGENS TE VERDRINKEN IN SCHEEPSLADINGEN DRUGS EN DE EUSSR-SLANFGENKUIL: DE VOOTUITGANG HEEFT GENE NAAM
.
5500455 - EERST IN GEUR VAN HEILIGJEID DALEN VN EEN SCHUMENDE ORVAL, OM, VERVOLGENS TE VERDRINKEN IN SCHEEPSLADINGEN DRUGS EN DE EUSSR-SLANFGENKUIL: DE VOOTUITGANG HEEFT GENE NAAM
WOENSDAG 9 DECEMBER 2020
INHOUD
DAT ‘HET ENE NAAM HEEFT’, IS NIET HELEMAAL JUIST. MAAR JE MOET POLITIEK NIET-CRRECT ZIJN OM HET TE DURVEN ZEGGEN: DE WAANZIJN VAN HET DERDE RIJK DREIGT WEER OVER ONS TE AULLEN NEERDALEN
*
1145 CONSTANTINUS VAN ORVAL
Aanvankelijk was hij een leerling van Sint Bernardus van Clairvaux († 1153; feest 20 augustus). Hij bracht het eerst tot prior in het klooster Troisfontaines in Lotharingen en later tot abt van Orval. Hij stierf in geur van heiligheid.
In het Europees parlement worden Polen en Hongarije regelmatig ‘bekritiseerd’ omdat die niet bereid zijn alles wat daar besproken wordt automatisch te slikken en goed te keuren. Men vergeet daarbij dat ook Tsjechië en Slowakije het daar meestal evenmin over eens zijn. Samen met Polen en Hongarije vormen zij de zgn Visegrád-groep waarin ze nogal wat onderlinge akkoorden hebben (zo’n beetje te vergelijken met onze vroegere Benelux). Waar men daarenboven helemaal geen rekening mee houdt, zijn landen als Bulgarije, dat momenteel bestuurd wordt door een lijfwacht van de vroegere communistische dictator Zjivkov en waar de corruptie nooit veraf is, noch met Roemenië waar men het nog steeds niet te nauw neemt met de Europese regels (een beetje vergelijkbaar met wat onze Waaltjes doen met de Belgische wetten die hen niet aanstaan).
Toch moeten de Centraal- en Oost-Europese landen niet bang zijn uit de E.U. gezet te worden. Voor Duitsland, nog altijd de motor van de Europese economie, zijn nl de Visegrádlanden voor de Duitsers niet alleen buurlanden, maar in hun totaliteit zelfs een belangrijkere handelspartner dan bv China.
De EU is veel te groot geworden om efficiënt te kunnen blijven werken. Het is nog altijd een economische grootmacht, maar politiek steeds meer een krabbenmand.
De traditionele partijen die het verenigd Europa hebben opgericht, stellen steeds minder voor en zelfs dat werkte niet altijd zoals het hoorde toen ze nog met z’n zessen waren. Denk maar aan die uitspraak van Charles De Gaulle die geen grote pet ophad van de Italianen: ‘Vandaag zijn ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’. De geschiedenis blijft zich herhalen.’
*
HAVEN-PROCUREUR EN HAVEN-VERBOD MOETEN COCAÏNETRAFIEK BESTRIJDEN
De invoering van havenprocureurs en havenverboden moet de cocaïnetrafiek via de haven van Antwerpen helpen te bestrijden. Dat zegt minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) naar aanleiding van de onderzoeksreeks ‘De Coke Lijnen’ in De Tijd.
Van Quickenborne wil al begin volgend jaar werken met havenprocureurs: openbaar aanklagers die voor de hele haven van Antwerpen bevoegd zijn. ‘Zij zullen de regie in handen hebben en de contacten verzorgen met onder andere de douane, de scheepvaartpolitie, de lokale politie en de privésector. Nu zit je met twee arrondissementen, twee parketten, twee rechtbanken en dus ook verschillende onderzoeksrechters die bevoegd zijn. Dat is niet ideaal.’ Met haar linker- en rechteroever ligt de haven in twee gerechtelijke arrondissementen: Oost-Vlaanderen en Antwerpen.
" Nu zit je voor de haven van Antwerpen met twee arrondissementen, twee parketten en twee rechtbanken. Dat is niet ideaal. "
Vincent Van Quickenborne
Minister van Justitie
Het aanstellen van havenprocureurs, met een apart veiligheidsplan voor de hele haven, kan tegemoetkomen aan de wensen van de grote uitbaters van haventerminals, zoals de Zwitsers-Italiaanse rederij MSC en de maritieme reus DP World. Zij klagen over het gebrek aan coördinatie in de strijd tegen drugs.
Om havenprocureurs bevoegd te maken voor de hele haven zal de minister een beroep doen op een juridische spitsvondigheid. Schepen die cocaïne aan boord blijken te hebben en die aanmeren in de terminals in Oost-Vlaanderen, zijn gepasseerd via het arrondissement Antwerpen, waarvoor Antwerpse magistraten bevoegd zijn. ‘Daarover zullen de parketten afspraken maken.’
Havenverbod
Nog een nieuwigheid is dat rechters een havenverbod kunnen opleggen, zoals ze al langer een beroepsverbod kunnen opleggen. Nu kunnen alleen onderzoeksrechters, als ze een verdachte vrijlaten, bepalen dat iemand niet meer in de haven mag komen. In de toekomst zal zo’n havenverbod een ‘autonome straf’ worden.
De directeur van de federale gerechtelijke politie van Antwerpen deed in De Tijd ook een oproep om zijn dienst te versterken. Die moet volgens hem 800 mensen tellen, terwijl nu in 550 mensen is voorzien en er in de praktijk maar zo’n 400 mensen werken. Van Quickenborne zal de dienst al op korte termijn versterken via ‘interne mobiliteit’ en verschuivingen, in de politie, maar ook door externe ‘contractuele consultants’ te betalen. Bij de begrotingsonderhandelingen volgend jaar ligt de versterking van de hele federale gerechtelijk politie op tafel.
Kaalplukteams
Piet Depuydt
Lars Bové
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Ein Volk ein Reich ein Führer?
Neen, natuurlijk niet. Alles is/moet thans veel grootser, veel geweldiger, maar tegelijk veel eenvoudiger worden, en draait net meer om de as Rome-Berlijn, maar om de As Bruxellabad-an-Sich.
Het wapen- gekletetter van weleer is er niet minder om geworden, maar deze keer veel subtieler. A.h.w. voor onze ogen, maar in den donkeren en achter onze rug. Ook veel langzamer, maar heel wat efficiënter dan toen. Het Derde Rijk duurde amper van 1933 tot 1945: twaalf luttele jaartjes. Met moeite tijd genoeg om als dappere overwinnaars het Leiderschap te kunnen overnemen….
Alles van het oide her-begon al in 1958, het puin was nog niet eens helemaal geruimd, met het Verdrag van Rome, onder de deskundige leiding van onze bloed-eigenste Paul Henri Spaak, de crypto- communist onder andermans vaandel, de nieuwe H. Johannens-de-Doper, Voorpoer, voor wie nog altijd standbeelden worden opgericht.
Het Nieuwe Vaderons voor na de annexatie van Half-Rusland nadat door-en-door Cjristelijke landen als Polen, Hongarijne, Slowakije, Tsjechië, Oostenrijk enz zullen zijn onderworpen? Vervang het Onze Vader die in de Hemelen zijt gewoon door Heilige Materialistiche Progressivitiet ons toekome Uw Rijk zodat onze Geliefde Grote Leiders er persoonlijk nòg rijker kunnen door worden.
Misschien dat Écolo-Groen zelfs de absolute meerderheid kan behalen, door zowel de crematie-business als de Kerkelijke ter aarde-brdtrlling van dode mensen, beiden even schadelijk voor het milieu kunnen voorstellen die te vervangen door het opzetten van een lucratieve Menselijke Voedselketen, en her-gebruik, een consumptie als in de oertijden, om al dat afgedankte lekkers telere ontdekken. Geen vervuiling meer, eerder tegendeel: de finale oplossing voor het hongr-prbleem in de hele wereld.
Persoonlijk vind ik het doodjammer dat noch Friedrich Engels noch Heinriiuh Kael Marx nooit zo ver hebben doorgedacht. Het zou tussen 1912 en 1989 (De Val van de Muur) miljoenen burgers van de hongerdood hebben gered. Maar jan toen warlmde de aarde nog niet op….
Wedden dat, Almacy minder, maar dat diene Walekop Nollet van Ecolo es te meer het water in de mond komt, als die denkt aan die gestoofde lekkere jonge meisjesbil met gestoofde pruimen, alleen bij hem thuis te betalen…
Per slot van rekening: zijn geen offers te groot om de opwarming van de aarde te bekampen…
-
In de volgende 2 nummers (die eveneens gisteren hadden moeten klaar zijn) meer daarover: Georgië & Die Joekreen tegenover de Brexit).
En mens kan nooit alles ineens willen hebben, veel boter en toch een mals- ronde meid.
500451 - NOG EEN PAAR WEKEN EN DAN GAAT HET KANAAL OP SLOT. VOOR HOELANG?
.
500451 - NOG EEN PAAR WEKEN EN DAN GAAT HET KANAAL OP SLOT. VOOR HOELANG?
MAANDAG 7 DECEMBER 2020
INHOUD
DE VRENIGDE BE-GENANADIGE PRETENTIES – ALLEN TEGEN ÉÉN – IN EEN VERNIEITGGENDE KAMP OP LEVEN EN DOOD. MAAR HOREN WIJ, VLAMINGEN, WEL BIJ DE GOEDE LINXE KANT VAN HET KNAAL?
*
-*Michel Barnier en het VK zitten in de laatste rechte lijn van de brexitonderhandelingen: 'deal' of 'no deal'?
er een handelsverdrag tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk? Het ziet er alleszins niet goed uit. De Financial Times kopte dat de onderhandelaars uitgeput zijn. En de opties kennelijk evenzeer.
50% kans op een akkoord
‘Good morning. Good morning. Good morning.’ De immer hoffelijke EU-onderhandelaar Michel Barnier wandelde deze morgen het Justus Lipsiusgebouw in het hart van de Europese wijk in Brussel binnen. De Fransman was op weg om de EU-ambassadeurs in te lichten over het verloop van de onderhandelings gesprekken. Zijn begroeting was meteen voer voor de gokgrage Britten. Hij zei driemaal ‘goedemorgen’; dat is toch een teken dat het goed zit? Een gewone ‘Morning’ zou immers slechtere dingen voorspellen. Maar, ik durf er mijn geld niet op verwedden. James Forsyth van het conservatieve weekblad The Spectator – Forsyth staat dicht bij Boris Johnson – ziet nog 50% kans op een akkoord. Daarmee is hij optimistischer dan enige tijd terug.
Keir Starmer, de partijvoorzitter van Labour, wil een akkoord steunen in het Lagerhuis
In het progressieve dagblad The Guardian deelt de radde professor Anand Menon, hoofd van de denktank UK in a Changing Europe ongeveer hetzelfde oordeel mee. ‘De helft van de politiek wijst op een akkoord en de andere helft niet.’ Een akkoord zou Boris Johnsons verkiezingsbelofte van ‘getting Brexit done’ volledig afronden en de oppositiepartij Labour in de hoek duwen. Keir Starmer, de partijvoorzitter van Labour, wil een akkoord steunen in het Lagerhuis. Hij ziet liever een ‘deal’ dan een ‘no deal-Brexit’. Het zet de Britse sociaaldemocraten wel onder druk, want intern zijn heel wat parlementsleden niet happig om het brexitbeleid van Boris Johnson te steunen.
Een ander politiek argument voor een akkoord is de internationale reputatie van het VK. In 2021 is het land de gastheer van de G7 en een wereld klimaattop. Een overeenkomst met de EU zou de betrouwbaarheids-graad van het land opvijzelen. Dat kreeg in het voorbije najaar een heuse knauw toen de regering Johnson een nieuw wetsvoorstel indiende waarbij allerlei bepalingen van het terugtredingsakkoord tussen het VK en EU op de helling zette.
50% op de rand van de afgrond
Dan is er nog hét argument: de economie. De Britse staat is door de coronacrisis economisch het zwaarst getroffen westerse land. Zonder een overeenkomst met de EU voorspelt men een nog hardere klap. Ironisch – of zeg ik beter ‘sardonisch’ — genoeg zagen enkelen in het Britse kabinet dat als een opportuniteit om de focus van de economische gevolgen van een brexit te verschuiven naar de gevolgen van de coronacrisis. Althans, dat beweerden anonieme bronnen in The New York Times.
een ‘no deal’ wordt een economische ramp
De Financial Times wist te vertellen dat de Britse Financiënminister — en rijzende ster — Rishi Sunak binnenskamers klare taal sprak tegenover zijn chef: een ‘no deal’ wordt een economische ramp. Opvallend: Sunak behoort van meet af aan tot het eurosceptische kamp. Ook Michael Gove, de politieke rechterhand van Johnson in het brexit referendum, sprak waarschuwend tegen de premier. Een chaotische brexit brengt een onafhankelijk Schotland alleen maar dichterbij. Gove is een Schot en ook een brexiteer van het eerste uur.
De Spartans
De hardline stemmen in de parlementaire fractie staan echter te popelen dat het overleg zou mislukken. De zogenaamde ‘Spartans’, de falanx van overtuigde brexiteers, vormden de ruggengraat van Boris Johnsons gooi naar het eerste ministerschap vorig jaar. Zij staan vandaag bijzonder kritisch tegenover hun voorman. Hun premier stelde hen teleur door zijn corona beleid.
De Britse houding was in maart nog heel laks, maar vandaag neemt het VK onder meer de Belgische aanpak als voorbeeld. Bij heel wat Tory’s ligt dat slecht op de maag. Ze vinden het een aantasting van hun vrijheid en vrezen een totalitair regeringsbeleid. Recent keurde het Lagerhuis een aangepast beleid met niveaus – ‘tier system’ – goed. Dat lukte alleen met de hulp van de oppositie. Boris Johnson, die een ruimte meerderheid heeft in het parlement, zat met een opmerkelijke groep tegenstemmers en onthoudingen in zijn eigen rangen. En nu zit de Prime Minister met een enorm gezagsprobleem.
Wanneer er een akkoord uit de bus komt, dan zullen de Spartans de documenten scannen op zijn soevereiniteits-gehalte. Zodra er volgens hen te veel toegevingen instaan, dan komt de falanx in actie. De kans dat ze het akkoord kunnen tegenhouden in een parlementaire stemming is klein, maar de kans dat ze leiderschap verkiezingen binnen de Conservative Party uitlokken is niet te onderschatten.
Wat gaat er om in het hoofd van Boris?
In The Sunday Times sprak het voltallige kabinet zijn geloof in de premier uit. De boodschap vanuit Londen tegenover de EU is: ‘don’t mess with us’. Interne peilingen overtuigen de premier ervan dat dit electoraal de juiste houding is. Voormalig EU-Commissaris en Labour-politicus Peter Mandelson deelde het voorbije weekend enkele interessante inzichten. In een opiniestuk in The Guardian noemde hij geen akkoord de prijs die het VK betaalt voor het gespin van de harde brexiteers, maar ook voor het koppige verzet van de antibrexitzijde tegen aanvaarden van het referendum resultaat in 2016. ‘We waren beter voor een zachte brexit gegaan’, schreef hij.
Mandelson blijft desondanks geloven in een deal, maar hij ziet een grote ‘maar’. In de Financial Times verklaarde hij: ‘Ik denk dat Boris Johnson in zijn eigen hoofd in een dilemma zit over het nationale belang. Een stuk van hem gelooft dat dat belang bij onze soevereiniteit ligt waarbij we onze eigen weg gaan in de wereld.’
Harry De Paepe
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Grote God, hadden we nu nog maar de Straalstroom en vooral de uitvinder ervan, Armand Pien, de opgewekte Weerpiet van eeuwen geleden… Toen de TeeVee, zij het even ongeloofwaardig, tenminste nog het bekijken waard was.
Den Armand besloot soms zelf zijn eigen weersvoorspellingen, mett dat het evengoed kon vriezen als kon dooien….
Maar van één zaak kunnen wij in de Lage Landen, in ieder geval zeer zeker zijn. De Wallonisering en de verpaupering gaan een paar versnellingen hoger. Onze welvaart namelijk is een grote doorn in het oog van zij die aan zet zijn als Bouchez- ’s Maul Partei Genossen onder het vaandel van Sjieke Sjarel, de uiteindelijke Big Boss van de EUSSR..
Waarom zou die zich anders dermate gedeisd houden tenzij om als Redders des Vaderlands op het laatste nippertje als de spreekwoordelijke duivel uit het Doosje te voorschijn te wippen. Het mooie kontje draaiend om bij Zuster Ursula en haar Bazin La Märkarlina Adolfina in het gevlei te koem. Redeneving: het zou goed zijn voor de Eenheid van het Land. Onder het devies ‘Niet allen even welvarend, maar allen even behoeftig…. Want tuk op Eu-subsidies die dan, de armne gekruist, zouden binnenstromen als wild schuimende bergrivieren. Onderweg naar de Kust en naar het Kanaal.. Recht naar Piccadilly Circus…
Wallingantisme in se, dat schept een hechte band… Straks worden zelfs de bergen sintels (Mons de Terrlis?) – uit de ‘Borinage’ die daar maar rniet opgeruimd geraken na het sluiten der mijnen - overgebracht naar der vloedlijn, om op die manier de oversteek-stranden zobeel mogelijk te blokkeren. Wat goed zou zijn voor de Vlaamse… tewerkstelling
Mark my words, :zoiets zal straks de boventoon voeren in de Media….Charles Michel, de Sauveur de la Patrie Eternelle. Vive La France.
En BDW zal weer even beteuterd als altijd, bleu-blanc-rouge overkomen.
500453 - ALS ALLES OM ONS HEEN ZO GOED ALS OM ZEEP IS STAAN ER FONKEELENDE STERREN ZELS A AAN DE ZWARTSTE HEMEL
.
500453 - ALS ALLES OM ONS HEEN ZO GOED ALS OM ZEEP IS STAAN ER FONKEELENDE STERREN ZELS A AAN DE ZWARTSTE HEMEL
DINSDAG 8 DECEMBER 2020
INHOUD
MILJOENEN DODEN, KAPOTTE ECONOMIE – MAAR HET RODE HEIR BRENGT HET ER LEVEND V AN AF. WAT ZOUDEN WIJ DOEN, ZONDER ONZE ‘SRTERRE DER ZEE’ DIE MET Z3N ALLEN BETER VANDAAG EENS GOED ZOUDEN HERDENKEN?
*
MARIA.ONBEVLEKT ONTVANGEN; 17 VÓÓR CHR.
Feest 8 december.
Omdat Maria was uitverkoren de moeder van Jezus te worden, werd ze zonder erfzonde geboren, sterker nog: reeds vanaf het moment dat ze werd ontvangen in de schoot van haar moeder, is ze gevrijwaard gebleven van de zonde. Ze is dus onbevlekt ontvangen in de moederschoot. Zo gelooft de christenheid.
Vroegchristelijke legendes vertellen er al over. In onderstaand fragment uit het zogeheten 'Evangelie van Maria's geboorte', ongeveer stammend uit het jaar 480, geldt de hereniging van Maria's legendarische ouders, Joachim en Anna, voor de Gouden Poort te Jeruzalem als het moment van Maria's onbevlekt ontvangenis.
Legende
over Joachim en Anna
Naar het apokriefe 'Evangelie over de geboorte van Maria'
-1-
De zalige Maria, roemrijk en altijd maagd, was voorbestemd om uit de koninklijke stamboom van het geslacht van David voort te komen. Zij werd geboren te Nazareth en opgevoed in de tempel van de Heer te Jeruzalem.
Haar vader stond bekend als Joachim en haar moeder heette Anna. Zíjn familie was afkomstig uit Nazareth in Galilea, maar de háre kwam oorspronkelijk uit Bethlehem.
Zij leidden een eenvoudig en rechtvaardig leven voor de ogen van de Heer. In de ogen van de mensen waren ze vroom en van onbesproken gedrag. Al hun bezit deelden zij in drieën: het eerste deel besteedden zij aan de tempel en de bedienaren ervan; het tweede deel ging naar weduwen, wezen, vreemdelingen en armen; en het resterende derde deel tenslotte werd bestemd voor het huishouden en voor henzelf.
Zo leidden zij gedurende twintig jaar in alle eenvoud een bescheiden en onopvallend leven. Hun huwelijk bleef kinderloos. Maar ze deden de gelofte: als God hun ooit een kind zou schenken, jongen of meisje, dan zouden ze dat bestemmen voor de dienst aan de Heer. Om dit volgens Joods gebruik te bekrachtigen met offers en gebeden togen ze elk jaar op de grote feestdagen naar de tempel in Jeruzalem.
-2-
Zo naderde eens het feest van de tempelwijding. En Joachim trok dus op naar Jeruzalem in gezelschap van enkele familieleden. Het was in de tijd, dat Issachar de functie van hogepriester vervulde. Toen deze onder de burgers ook Joachim met diens offergave ontwaarde, keek hij minachtend op hem neer en wilde niets van zijn gaven hebben. Hij vroeg smalend hoe iemand die onvruchtbaar was, het in zijn hoofd haalde om midden tussen de vruchtbaren te gaan staan. En hij maakte hem duidelijk, dat God geen welgevallen zou hebben aan zijn offer: anders zou Hij hem wel niet gestraft hebben met kinderloosheid. Dat stond immers ook in de bijbel: vervloekt was ieder die in Israël geen mannelijke of vrouwelijke nakomelingen op de wereld hadden gezet. Dus hij moest zich eerst maar van die vloek bevrijden door voor nakomelingen te zorgen; dan kon hij terugkomen met zijn offergaven voor het aangezicht van de Heer.
Joachim voelde zich diep beschaamd. Verdwaasd liep hij rond en kwam bij de herders terecht die met hun kuddes in de weiden verbleven. Want naar huis wilde hij niet. Stel je voor dat hij op dezelfde manier nog eens voor schut zou worden gezet door de familieleden die erbij waren geweest!
-3-
Zo ging er enige tijd voorbij. Toen hij op een dag helemaal alleen was, stond er plotseling een engel des Heren voor hem, gehuld in een onpeilbaar licht. Hij raakte volkomen in de war, maar de engel stelde hem gerust:
"Vrees niet, Joachim; je hoeft niet in de war te raken door mijn verschijning. Want ik ben de engel van de Heer. Hij heeft mij tot u gezonden om u te zeggen, dat uw gebeden zijn verhoord, en dat uw aalmoezen voor God niet onopgemerkt zijn gebleven. Hij heeft uw schaamte wel degelijk gezien; en het verwijt van uw onvruchtbaarheid: Hij heeft het wel degelijk gehoord. En het is volkomen misplaatst! Want God wreekt wel de zonde, maar nooit de natuur. Dus áls Hij al ooit de schoot van iemand gesloten houdt, dan is dat alleen maar om haar daarna op des te wonderbaarlijker manier te openen. Dan zal men beseffen, dat wat er geboren wordt, niet voortkomt uit menselijke wellust, maar uit goddelijke genade.
Denk eens aan Sara, uw stammoeder. Zij was zelfs tot op haar tachtigste onvruchtbaar. En toch heeft zij op haar stokoude dag nog haar zoon Isaak voortgebracht, in wie alle volken gezegend zouden worden. Kijk naar Rachel; de Heer hield van háár, net als Jakob; en hoewel zij onvruchtbaar was, heeft zij toch Jozef voortgebracht. Hij zou Heer worden over Egypte, en bovendien redder van alle volken die door honger dreigden ten onder te gaan. Wie kon zich onder de Rechters meten met de kracht van Simson of met de heiligheid van Samuël? En toch hebben ze allebei een onvruchtbare moeder gehad. Dat is allemaal logisch. Maar als u daardoor niet wordt overtuigd, geloof dan de zaak zelf. En die is, dat een lang uitgestelde conceptie of een geboorte uit een onvruchtbare als een des te groter wonder wordt beschouwd.
Op deze manier nu zal uw vrouw, Anna, een dochter ter wereld brengen, en u zult haar de naam 'Maria' geven. In overeenstemming met uw belofte zal zij van het begin af aan aan de Heer zijn toegewijd; en van de moederschoot af zal zij vervuld worden met Heilige Geest. Iets onreins zal zij niet eten of drinken. Zij zal niet onder de mensen leven temidden van de drukte op straat, maar in de tempel des Heren. Dan zal over haar nooit iets kwaads kunnen worden gedacht of gezegd. En als zij eenmaal volwassen is, zal zij op haar beurt op wonderlijke wijze, namelijk als maagd, een kind voortbrengen, dat de Zoon van de Allerhoogste zal worden genoemd en die men de naam Jezus zal geven, wat letterlijk genomen betekent 'Redder van alle volken'. En dit zal u een teken zijn van de dingen die ik heden aankondig: wanneer u straks naar Jeruzalem teruggaat, dan zal uw vrouw Anna u daar bij Gouden Poort tegemoet komen. Want zij maakt zich grote zorgen, omdat u zo lang wegblijft. Maar als zij u ziet, zal zij zielsgelukkig zijn."
-4-
Vervolgens verscheen dezelfde engel aan Anna met de woorden: "Vrees niet, Anna; en denk niet dat u spoken ziet. Want ik ben de engel die al uw aalmoezen en gebeden voor Gods troon heeft gebracht en aangeboden. Ik ben tot u gezonden met de boodschap, dat u een dochter geboren zal worden, die u Maria moet noemen, en die gezegend zal zijn onder de vrouwen. Zij zal van haar geboorte af aan vol zijn van Gods genade. De drie jaren dat zij de borst krijgt, zal ze thuis doorbrengen. Daarna zal zij - volgens uw belofte - in eigendom worden overgedragen aan de Heer; ze zal geen voet buiten de tempel zetten totdat zij tot de jaren des onderscheids is gekomen. Al die tijd zal ze er vasten en bidden; ze zal dag en nacht God ten dienste staan; ze zal zich verre houden van al wat onrein is, en ze zal nooit met een man gemeenschap hebben. Zij zal als eerste en enige in de mensengeschiedenis zonder vlek of bederf, en - zonder tussenkomst van een man - als maagd de Zoon, en als dienstmaagd de Heer ter wereld brengen: diezelfde Heer die door zijn genade, zijn naam en zijn werk terecht de Redder van de wereld genoemd wordt.
Sta dus op en trek op naar Jeruzalem. Wanneer u zult arriveren bij de zogeheten Gouden Poort - ze is namelijk met goud beslagen - dan zal dit het wonderteken zijn: uw man zal u daar ongedeerd tegemoet komen: terwijl u over hem zo in de zorgen hebt gezeten. Als dit alles zal zijn geschied, weet dan dat ook al het overige zal uitkomen van wat ik u gezegd heb."
-5-
En zo begaven beiden zich vanaf de plaats waar zij zich op dat moment bevonden op reis naar Jeruzalem. En precies op de plek die door de engel was voorzegd, kwamen zij elkaar tegen. Toen pas konden ze echt blij zijn om het visioen dat ze beiden hadden ontvangen. Nu waren ze er ook zeker van dat ze een kind zouden krijgen. En ze gingen dankzeggen aan de Heer, 'die nederigen verheft'. Nadat zij de Heer aanbeden hadden, zijn zij naar huis terug gekeerd in afwachting van de vervulling van Gods belofte. En Anna baarde een dochter. En ze noemden haar zoals de engel bevolen had: Maria.
Bij alle heisa en commotie omtrent Covid 19 lijkt men vergeten te zijn dat er na de gezondheidscrisis ook ons ook nog een economische crisis te wachten staat. Dat kan nog even duren, maar eens zal men er serieus rekening mee moeten houden. Buiten het rechttrekken van de enorme begrotingstekorten dringen er zich dan twee grote hervormingen op: een fiscale en een institutionele. En laat dat nu juist twee aspecten zijn die zullen moeten worden opgelost door twee neofieten in de federale regering. Van Peteghem op Financiën en Verlinden op Binnenlandse Zaken. Twee mensen die op zich wel bekwaam genoeg zijn maar op politiek vlak niet de minste ervaring hebben. Allebei daarenboven van CD&V, wat we met de nodige reserve de minst linkse partij van Paarsgroen+ kunnen noemen. De twee nieuwelingen zullen niet alleen moeten opboksen tegen een rechtse Vlaamse oppositie, maar ook tegen de Waalse linkerzijde én de onvermijdelijke weerstand van Bouchez’ MR die zal schermen met het eerder vage regeerakkoord dat daaromtrent gesloten is. Dat zal vooral gericht zijn tegen de ‘dual income tax’ die voor watje Coens de reden vormde om zijn partij aan Paarsgroen+ te binden en waarbij de meerwaardebelasting weer om de hoek zal komen kijken.
Buiten de gezondheid- en de economische crisis zal er ook nog die van de Brexit zijn waarvan men de dag van vandaag nog steeds niet weet hoe ze gaat aflopen. Het wordt ‘Fasten Seat belts’ voor 2021.
Met een relatief zuinig dividend onderstreept CEO Jean-Paul Avermaet dat er voldoende cash moet overblijven om te investeren in tewerkstelling en dienstverlening.
Enkele maanden nadat bij de start van de pandemie het dividend tussen haakjes was gezet, is Bpost BPOST-6,69% klaar met de update van de bedrijfsstrategie en de dividendpolitiek.
De postbode gaat voortaan 30 tot 50 procent van zijn nettowinst volgens de internationale boekhoudnormen uitkeren, terwijl vroeger het gros van de nettowinst volgens de Belgische boekhoudnormen naar de aandeelhouders vloeide.
"We hebben een belangrijke maatschappelijke rol te spelen om de werkgelegenheid op lange termijn veilig te stellen en de kwaliteit van de dienstverlening te garanderen. "
Jean-Paul Van Avermaet
CEO Bpost
Analisten verwachten volgens Bloomberg dat Bpost dit jaar zo'n 180 miljoen of 0,90 euro per aandeel nettowinst zal boeken. Dat betekent dus maximaal 45 cent per aandeel, relatief zuinig. Pro memorie: tot voor kort vloeide jaarlijks 1,31 euro bruto naar de aandeelhouders, inclusief de Belgische overheid als groot-aandeelhouder.
Dat royale dividend was niet langer houdbaar, omdat de bedrijfswinst door de forse krimp in het rendabele briefvolume en een reeks operationele problemen zwaar onder druk stond. Over het boekjaar 2019 boekt Bpost nog 311 miljoen bedrijfswinst, tegenover bijna 500 miljoen in 2017. Voor 2020 ligt de lat op 'minstens 270 miljoen'.
Alle stakeholders
CEO Jean-Paul Avermaet laat duidelijk verstaan dat het belang van de aandeelhouders tegenover dat van andere stakeholders moet worden afgezet. 'Met dit herziene kader voor kapitaal toewijziging hielden we rekening met de perspectieven van al onze stakeholders. We hebben een belangrijke maatschappelijke rol te spelen om de werkgelegenheid op lange termijn veilig te stellen en de kwaliteit van de dienstverlening te garanderen.'
+51%
Pakjes, met de p van pandemie
Over de eerste negen maanden van 2020 steeg het pakjesvolume bij Bpost met ruim de helft.
Door minstens de helft van de jaarlijke winst in huis te houden zegt Van Avermaet de toekomst te willen veiligstellen, door met name in pakjes en e-commerce logistiek te investeren. De doelstelling is zo de daling van het klassieke briefverkeer te counteren met groei in pakjes. Bpost slaat dit jaar munt uit de enorme boost die de pandemie e-commerce geeft, maar die pakjesboom leidt op zich ook tot problemen met een logistieke machine die door de toestroom naar adem hapt.
Ich bin die Christel von der Post….
*
Het doel is zo de bedrijfswinst over de periode 2021-2026 te verhogen. Beleggers krijgen ook jaarlijks een 'financiële richtlijn' in plaats van een langetermijn doelstelling voor de bedrijfswinst. 'Dit omdat onze transformatie deels afhangt van externe factoren waarvan de timing niet altijd te voorspellen is', luidt het.
Kurt VANSTEELAND
*
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
8 December1948, meer dan een half mensenleven lang geleden, was dit in in mijn kinderjaar een heugelijke feestdag. Vooral als je het bekijkt met de ogen van toen.
Grote Zus, mijn oogappel, zorg en toeverlaat thuis bij Moeder, was de dag voordien, pas goed 18 jaar, ‘ingetreden’ als… novice-klooqrerlinge. Zij was dus, en vooral onze goede Modder, meteen in de Hoogste Hemelder Gelukzaligied bij la Très Réverende Mamère in de strenge de Sterustraat in Ieper. Net een gevangenis. Met alleen aan de achterkantt zon op de binnenkoer…
Wij, de overige 4 die achterbleven, begrepen het niet niet. Toen niet en nu nog altgijd niet. Navrazag doen kan niet, want er zijn niet eens meer van dat soort Nonnetjes meer over.
Pas 10 jaar later, in 1958, na mijn legerdienst, zag ik haar voor het eerst terug in een open gesprek van man-tot-man. Onbegrijpelijk: van kop tot teen in zwart habijt, was ze hetzelfde speelse ding van weleer gebleven. Grote Zus was alleen veel wijzzer geworden.
Als we elkaar nu nog weerzien, is het de confrontatie van het ene opgeleefd wrak met het andere. Maar in hzzr demente geest is zij al lang bij haar Hemelse Bruidegom.
Wa t doet het de ziel deugd een haast voltooid leven op en milde winterdag als vandaag te mo,gen her-beleden.
Een ‘palkes-deinst’ met dat van Hierboven? Ja graag. Voor mij suikerrasp met twee gouden lepeltjes…
Men kent het officiële verhaal van de slavenhandel intussen maar al te goed: we dreunen het af in de klas, we horen het op televisie en op de radio: toen de Europeanen de wereld ‘koloniseerden’, introduceerden ze er de slavenhandel. Op die slavenhandel bouwden zij hun rijkdommen. Het is dus met een verdiend schaamtegevoel dat Europa overgaat tot herstelbetalingen. Herstelbetalingen aan Afrika, dat de Europese slavenhandelaars zowat hebben leeggeroofd.
Bernard Lugan, professor aan de Ecole de Guerre en aan Saint-Cyr, expert in het internationaal Rwanda-tribunaal en bovenal Afrika-expert, heeft een boek geschreven over de slavenhandel. Hij zet een zeer genuanceerd beeld neer, dat regelrecht ingaat tegen het politiek correcte riedeltje van de blanke schuld. Hij werd in ‘Eléments’, het tijdschrift van onze Franse zuster-vereniging, geïnterviewd.
Xxxxx
“Alle volkeren hebben slaven gehad. In mijn studie-gebied zie ik 3 soorten slavenhandel.
Een eerste, inter-Afrikaanse slavenhandel.
Een tweede, de Arabisch-islamitische, die zich in een 6-tal regio’s ontwikkelde in Afrika. De grote Arabische slavenhandel startte in Afrika op rond de 7deeeuw en zou pas een einde nemen met de koloniale tijd.
En de derde slavenhandel, de Atlantische, die in de 16de eeuw begon en eindigde in de 19de eeuw”.
De Europeanen hebben de slavenhandel niet uitgevonden! Lugan daarover: “In het pre-koloniale Afrika bestonden er veel lokale sociale structuren die op slavernij waren gebaseerd, vooral dan langs de kust en in het binnenland van de regio die Ivoorkust, Liberia, Sierra Leone omvat.” Of zoals Olivier Pétré-Grenouilleau schreef: “Zwart Afrika was niet alleen slachtoffer van de slavernij, het was tevens een van de belangrijkste actoren”. Zonder de actieve medewerking van zwarte staten was een Europese slavenhandel onmogelijk geweest, aldus Bernard Lugan, die hierbij ook de woorden van de vroegere president van Benin, Mathieu Kérékou, aanhaalt: “De Afrikanen hebben een bijzonder hatelijke rol gespeeld in de slavernij”. Slavenhandel was in de eerste plaats een inter-Afrikaanse aangelegenheid. Gevangen zwarte slaven die uit het binnenland naar de kust werden getransporteerd, de distributie netwerken, de verschillende tolposten, taksen die werden geïnd: het maakte, aldus professor Lugan, deel uit van een verrijkings-machine van sommige Afrikanen ten nadele van heel wat andere Afrikanen. Voltaire zei hierover: “Men verwijt ons de slavenhandel. Maar een volk dat zijn kinderen verkoopt, valt nog meer te verwijten dan de kopers”.
De belangrijke islamitisch-Arabische slavenhandel
Als professor Bernard Lugan wordt geconfronteerd met de vraag naar de verschillen tussen de Europese, Atlantische versie van de slavenhandel, en de islamitisch-Arabische, aarzelt hij geen moment: “Ik zie twee grote verschillen. De Europeanen hebben nooit deelgenomen aan de jacht op slaven, terwijl de Arabische moslims regelmatig rechtstreeks hierin betrokken waren. De Europese versie van de slavernij had vooral betrekking op mannen, die geschikt waren om in de plantages te werken, terwijl de Arabisch-islamitische in de eerste plaats gefocust was op jonge vrouwen of jonge mannen”. Een derde verschil, zal later uit het interview blijken, is ook dat de Europeanen tot hier toe de enige zijn geweest om slavernij ook officieel af te schaffen.
Maar, zegt Lugan, één aspect bij de slavernij blijft – nog altijd – onderbelicht. “Gedurende meer dan 10 eeuwen, van 700 tot ongeveer het begin van de 19de eeuw, vonden op de Balkan en in de Middellandse Zee overvallen plaats, waarbij naar schatting miljoenen Europeanen als slaaf werden weggevoerd. Raids georganiseerd door islamitische Arabieren. De eerste hadden plaats op Sicilië in 652. Tijdens de maand oktober van 1505 bijvoorbeeld werden de regio’s Alicante en Malaga overvallen en duizenden inwoners weggevoerd. Een exhaustieve lijst opstellen is onbegonnen werk, maar enkele zeer brutale overvallen in Italië wil ik u nog meegeven: in 1544 werden 7.000 Napolitanen weggevoerd, in 1554 was het de beurt aan 6.000 inwoners van Vieste (in de Italiaanse provincie Puglia), in 1556 4.000 Spanjaarden uit Andaloesië”, aldus nog de auteur.
Toen de Middellandse Zee – door militaire interventies van Europese staten – te gevaarlijk werd, verlegden de piraten van Marokko hun actiegebied. Ze voerden razzia’s uit tot in het Kanaal, de Ierse Zee, de Faroer-eilanden.
De derde vorm van slavenhandel, de Europees-Atlantische, kwam er met de Portugese ontdekkingsreizigers. Zij wilden via een andere route naar India en kwamen op die manier in Afrika terecht. Door de ontwikkeling van de handel, waaronder de slavenhandel, verlegde het economisch zwaartepunt van Afrika zich naar het westen van Afrika, de kustlijn, die voor de slavenhandel economisch slechts zeer marginaal was, en eigenlijk niet meetelde.
Zo komt professor Lugan tot het laatste verwijt van de politiek- correcte blanke slavernij-verhalen: de enorme rijkdom die hierdoor in Europa werd opgebouwd en de morele plicht van de Europeanen om die terug te betalen (het boek van Eric Williams, “Capitalism and Slavery”, van 1944). Neen, zegt Lugan, dit verwijt kan onmogelijk worden weerhouden. Er werd intussen aangetoond dat de slavenhandel slechts een zeer bijkomstige rol heeft gespeeld in de koloniale handel van de Europese grootmachten. Zo maakten de slavenschepen in de 18de eeuw, op het hoogtepunt van de Britse koloniale handel, slechts 1,5 procent uit van de ganse commerciële vloot, en 3 procent van de ganse tonnage.
Daarenboven, “als de winsten van de slavenhandel aan de basis zouden liggen van de industriële revolutie, hoe kan men dan verklaren dat op het einde van de 18de eeuw de Franse koloniale handel groter was dan de Britse, terwijl in Frankrijk er nog lang geen sprake was van een industriële revolutie. En hoe te verklaren dat Portugal dat aan de basis lag van de ontwikkeling van de slavenhandel, een van de belangrijkste landen was die buiten de industriële revolutie bleef!”
“Als deze marxistische interpretatie zou kloppen, dan zou de industriële revolutie in de Verenigde Staten van Amerika moeten ontstaan zijn in het zuiden, dat een slaven-regio was, en niet in het noorden, waar de slavernij was afgeschaft. Terwijl het natuurlijk net andersom is gebeurd”.
Hopelijk kunnen we snel een Nederlandstalige versie van dit boek lezen!
Slacvevhandel, na de Oudheid, en dus gelijklopend niet het opkomen van het Christendom, tenzij ‘intern-Afrikaans’, zogezegd voor ‘Eigen Gebruik’ onder elkaar… Alleen geschikt voor de eigen interne onderbuikse Makrt in ‘Donkr Afrika’ zelf. Enuchen en zo… Allemaal o zo broodnodig om harems te bewaken. Typische folklorisme getinte gebruiken die ht Westen o zo btoodnodig aan het importeren is is..
We lazen daarstraks da de Kanaalzone ooit het geliefkoosd jachtgebied is geweest van Marokko. Vandaar die afkeer die Geert Wilders doet zeggen, dat hij er genoeg van heeft…
En toen kwam daar ineens, als door God gezonden, tijdens de Gouden Eeuw van de jaren 600, De Profeet een onbekende Woestijn-Roverhofdman, met opgeheven roede en vlijmscherp geslepen kromzwaard, zot van jonge tot zeer jong vlees, op het waan-idee van de Arabiscie (meestal) slipjes- slavendrijverij tot ver buiten de overvol gestoken dorpsgrrenzen van de eigen leefwererelden Mekka en Medina…
Dat ging zo haast 2.000 jaar lang door, tot de huidige dag, welwiswaar sedert de Conentie van Brussel (1890) door Lepold-met-den-Baarde, of uit eerlijke schaamte, wie zal hdt zeggen? iets of wat … bedekter vrtsie door. Wat meer ‘versluierd’ als U begrijpt wat ik bedoel. Maar war daaribder verborgen blijft, blijft hetzelfde…
En dan de plantages. Een heropflakkering van de slavernij, als niet bij een of andere Pakbonnd aangesloten werkkracht, op de werklvloer in De Nieuwe Wereld, nadat die eerst als ‘Aboriginals’ gevolkkerenmoord werden, en wat daarna nos restte, overgebracht in ‘Resdervaten’ die, mits betaling vrij toegankelijk zijn voor toeristen.
Het IItalians Nonnetje Maria Theresia van daarjuist weet er aalles van en volgt het verloop van haar levens-werk van zeer nabij aan de Rechterhand des Vaders. Wat haar zeker niet in dank wordt afgenomen door alle Moderne Wereld Verbeteraars van tegenwoordig.
500450 - GOEDE BEURSGANG, NIEUWE BEDRIJVEN LIGGEN VOOR HET GRIJPEN MAAR TRUMP ZAL ER NIET EENS VOOR BEDABKT WORDEN. EEN DOORDENKERTJE….
.
500450 - GOEDE BEURSGANG, NIEUWE BEDRIJVEN LIGGEN VOOR HET GRIJPEN MAAR TRUMP ZAL ER NIET EENS VOOR BEDABKT WORDEN. EEN DOORDENKERTJE….
MAANDAG 7 DECEMBER 2020
INHOUD
BLOEDRODE SLAVEN-DRIJVEFIJ OP Z’N CHINEES VIA HET GEHEIMWAPEN VQN EPIDEMIE ZAAIEN HEEFT HELIGEN NODOG ALS HIERONDER DIE ITALIAANSE NON. HOW THE WEST HAS TI BE WON: BEWEGGING.HALT.BE
*
1880 MARIA JOSEPHA ROSELLO
Maria Josepha Rosello, Savona, Italië; stichteres; † 1880.
Feest 7 december.
Maria Josepha werd op 27 mei 1811 in het Italiaanse plaatsje Albisola Marina geboren. Op 17-jarige leeftijd trad zij toe tot de tertiarissen van Sint-Franciscus.
Op verzoek van de bisschop van Savona verzamelde zij een aantal jonge vrouwen om zich heen die haar zouden helpen bij de twee schooltjes, welke zij zou beginnen in die stad. Uit deze groep groeide de religieuze congregatie van de Dochters van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid. Veertig jaar stond zij als algemeen overste aan het hoofd. Zij spande zich vooral in om Afrikaanse slavenkinderen vrij te kopen. Tegen het eind van haar leven had de congregatie intussen ook in Amerika vaste voet gekregen. Zij stierf op 7 december 1880. Op 6 november 1938 werd zij zalig verklaard. Haar heiligverklaring volgde op 12 juni 1949.
Paarsgroen blijft last hebben van woelwater Bouchez. De voorzitter van de Waalse liberalen wil nog steeds dat er versoepelingen moeten komen tijdens de Kerst- en Nieuwjaarsperiode. De kans dat dat gaat gebeuren blijft echter miniem. De voornaamste reden waarom we nl nu met de tweede lockdown zitten is het gevolg van de te snelle versoepeling door de regering (nou, ja) van Wilmès, partijgenote van Bouchez die regeerde met een uitgelezen club van gelegenheidsministers uit dezelfde partij.
Men oogst wat men gezaaid heeft. Had men gekozen voor Paarsgeel i.pl.v. voor Paarsgroen+ dat had men van heel die MR geen last meer gehad, althans niet binnen de federale regering. Met dank aan o.m. “formateur” Lachaert die daarvoor zijn woord moest opeten en kazak draaien, wat zijn partij, Open VLD, bij een volgende verkiezing door de blauwe achterban zwaar zal worden aangerekend.
Bouchez is trouwens niet de enige francofoon die vindt dat de Vlamingen in de Paarsgroen+ regering teveel te zeggen hebben; hij is er wel de spreekbuis van. Als Walen en Brusselaars straks alleen nog hun eigen wil willen doordrukken moeten ze maar zorgen dat dit land gesplitst raakt, zoals ik al eens schreef in mijn blog van 19 novemb
Sleutelfiguren Brian Chesky, Joe Gebbia, Nathan Blecharczyk
Hoofdkantoor San Francisco
*
Beleggers popelen om in te checken bij de beursgang van Airbnb, 's werelds grootste verhuur-platform.
Airbnb maakt donderdag zijn debuut op Wall Street. Het toerismebedrijf zei initieel dat het zijn aandelen in de vork van 44 tot 50 dollar zou verkopen. Maar de vraag bij investeerders is volgens zakenkant The Wall Street Journal dermate groot dat Airbnb die prijsvork met zowat een kwart optrekt, naar 56 tot 60 dollar.
Aan de bovenkant van die vork zou Airbnb gewaardeerd worden op 42 miljard dollar. Ook het Belgische Sofina heeft - als aandeelhouder van enkele investerings-fondsen van Sequoia - daardoor uitzicht op een mooie papieren meerwaarde. Sequoia heeft luidens het prospectus 17,9 procent van Airbnb in handen.
Airbnb haalt voor alle duidelijkheid geen vers kapitaal op. Het zijn de bestaande aandeelhouders die enkele tientallen miljoenen aandelen op de markt gooien.
Party like it's 1999
Beleggers tekenden in 2020 al voor 140 miljard dollar in op nieuwkomers. Dat is meer dan tijdens de dotcom-gekte in 1999
Airbnb moet het sluitstuk worden van een jaar waarin investeerders storm liepen voor nieuwelingen op de Amerikaanse beurzen, aangevuurd door een lange serie records op technologie-beurs Nasdaq. En dat allemaal ondanks, of in sommige gevallen dankzij, een pandemie die de economie wereldwijd tijdelijk heeft stil gelegd.
Tot op vandaag leverden beursintroducties dit jaar op Wall Straat al 140 miljard dollar vers kapitaal op. Dat is een record. Het vorige record dateert van 1999 toen de dotcom-gekte losbarstte.
Behalve Airbnb maakt deze week ook DoorDash de stap naar Wall Street. Doordash is de grootste maatijd-bezorger van de VS, en de beursgang lijkt nog vlotter te lopen dan bij Airbnb. Het bedrijf trekt al voor de tweede keer de introductieprijs op tot 85 à 95 dollar per aandeel, wat aan de bovenkant een waardering van 36 miljard dollar oplevert.
Jan De Schamphelaere
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Neen toeval bestaat niet wegens veel te profaan vn inhiud. “Toeval” dus als een jonge man het meisje van zijn dromen op het juiste moment tegen het lijf loopt? J a, natuurlijk, in en wereld waar zowel de eeuwige Goddelijke Voorzienigheid als het versleten begrip ‘Socialisme’ dient vervangen te worden door Sloefkens Beweging.Vooruitt.
Om er met open armen te worden ontvangen dor het vroeger al opgedoekte A.C.W, nu BewegingNet?
Samen Vooruit of Samen … Vergaan?
De MR-Obsessie.
Sorry, beste vriend Guvaal, maar eerst dacht ik dat daar stond de MERDE-opcessie. Maar U kennende, weet ik dat U het deftig wil houden. Trouwens zowel MR als MERDE komen uit de Fase taal, zijn zowat synoniem van elkaar en derhave zijn ze overduidelijk voor iedere échte Vaderlads Lieveende inboorling. Ook en vooral voor de eigen achtervan, die nu duq ’en bloc’ op z”n lachaards kan overkomen naar Het Blok.
-
En dan, om af te ronden – snik- het Luctor et Emergo van Amerika’s Hipe, Glory and Steuggle for Life…
Zelfs na de – volgens de VRT- mijonenen Corona-doden door zijn schuldige nalatenheid, een nooit geziene groei van de welvaart: hoe doet ‘m het, hoe doet ‘m het.
En straks, met Sleepy Joe en avant aan het op z’n Klassiek-Slinkxe wijze ontstolen Grote Roer, die tot in de hemel zal geprezen worden voor – zonder namen te noemen - des mans economische mirakel-doenderij, zal ook de levensreddende Trump-vaccin hem onsterfelijk maken.
Ja, Linksen zijn wel stom, maar toch ook weer niet helemaal op hubn kop gevallen.
Enfin, dat wil zeggen toch zolang onsterfelijk, diene Biden, net zolang tot Beweging.Vooruit ovcr zijn eigen sloefkens zal gestruikeld zijn. Op met het eigen na-bonzend hoofd te pletter te zijn gelopen tegen het Ope,nbaar Beschermd Erfgoed op de Gentse heuveltop dan jarenlang op kosten van Jan Modaal werd in stand gehouden en behoed voor volledig verval.
.500448 - MACRONS ‘REPUBLIQIE EN MARCHE” : BEWEGIGN.NET METVOOTUIT.NEET TOT EN MET MAAR NIETEVEN MACRO MAAAR EERDER WAT MINI
..
500448 - MACRONS ‘REPUBLIQIE EN MARCHE” : BEWEGIGN.NET METVOOTUIT.NEET TOT EN MET MAAR NIETEVEN MACRO MAAAR EERDER WAT MINI
ZONDAG 6 DECEMBER 2020
INHOUD
HET IS DUS AL TOT DE INTIEMEN DOORGEFRONGEN DAT NA HET COMMUNISME, HET OOK AFELOPEN IS MET DE SOFTERE VERSIE DAARVAN. ZOEKPLAATJE: WAAROM WIJST ANSELE MET GESTREKTE ARM OP HET ZUID DE GENTGENAARS NAAR BUITEN HET VELD IN?
*
GESCHIEDENIS LAAT ZICH NI MET EEN PENNENTREK UITWISSEN
Dat wordt hier een Gents verhaal. Om het te begrijpen moet u zich een beetje inleven in de geografie van de stad van Gent. Dat is niet zo moeilijk. U wil per fiets van Sint-Anna naar de Blandijnberg. Via de Zuidstationstraat peddelt u naar ’t Zuid. Links ligt het Zuidpark en voor u een brug over de Oude Schelde. Daar wil u over, de steile helling van de Lammerstraat op. U zwoegt zich naar boven, want de Blandijnberg ligt zo maar even zes meter boven de zeespiegel. Maar uit uw linkeroog ziet u een welsprekende aanmoediging, het standbeeld van Edward / ‘Eedje’ Anseele, de oervader van de Gentse arbeidersbeweging, door Jozef Cantré gekapt in de hardsteen die bij hem paste. Met zijn rechterarm wijst Anseele de weg, en aan die arm hangt het zinnebeeld van het Gentse socialisme en syndicalisme, Moeder Vooruit, die met haar haren wapperend in de wind als een vrouwelijk scheeps-boegbeeld het volk aanvoert; en dat volk, dat zijn de zeven kleinere arbeidersfiguren geschaard onder en langs Anseeles machtige arm. Gans het raderwerk staat stil als uw machtige arm het wil. En nog voor u de kans krijgt om op een kleiner verzet over te schakelen, ziet u uit datzelfde linkeroog daar hoog boven, de spreekballon waarin Moeder Vooruit haar allesoverheersende rode woord ‘Vooruit’ schreeuwt, maar nu voluit gespeld op een gele muur, in letters van minstens een meter hoog: VOORUIT!
Wie de helling ’s avonds weer afrijdt ziet dan richting Zuid op een tweede gele muur diezelfde rode letters prijken. Daartussen ligt dat complexe gebouw dat zichzelf ‘Vooruit’ noemt, de machtigste realisatie van Vader Anseele en Moeder Vooruit gezamenlijk, de kroon op het werk van de Gentse socialistische Captains of Industry. En als ik afdalende en passant rechts goed kijk zie ik boven de ingang van dat gebouw nog een derde keer diezelfde letters blinken maar nu in mozaïeksteentjes: ‘Feestlokaal van Vooruit’. Het was een volkshuis, geopend in 1913, vlak voor de eerste wereldoorlog.
een gebouw van Amelinckx
In de jaren zestig verkommerden de volkshuizen. De socialisten zijn er geen goede huisvaders voor geweest. Het werd te duur om ze bij te houden. Een heel mooi exemplaar, het Brusselse volkshuis van architect Horta, werd in 1964 zelfs gewoon afgebroken; de stalen restanten lagen decennia op een stort te verkommeren. Dat heeft ook voor de Gentse Vooruit niet veel gescheeld. In de plaats zou er een gebouw van Amelinckx komen. Toen de vrijwilligers van 1981 het gebouw met de blote hand begonnen te restaureren haalden ze er naast tientallen duivenkarkassen, ook de begeleidende kilo’s duivenstront uit. De fotodocumentatie van het verval in die jaren is spectaculair. Maar niet alleen het gebouw was de socialisten te veel. Ook de naam ‘Vooruit’ was hen niet veel waard. Ook hun krant heette zo en ook die deden ze van de hand.
De behouden naam
Deze vrijwilligers van 1981 – geen partijsocialisten – kregen dit wrak van de eigenaar, de coöperatieve Vooruit, in erfpacht om er een Kunstencentrum van te maken, en toen hebben ze hun instelling en hun gebouw grondig ontzuild. Het was de tijd van de strijd tegen de verzuiling en tegen partijbinding. In hun statuten werd zelfs het woord ‘socialisme’ geschrapt. Het KC Vooruit werd een instelling van progressieve signatuur. Wat het KC niet belette om de naam Vooruit respectvol te behouden.
Bijna veertig jaar lang heeft het KC onder de historische maar ondertussen ontzuilde vlag van de oude coöperatieve Vooruit gevaren. Het gebouw Vooruit was een historisch en een herinneringsmonument geworden dat onderdak bood aan een Kunstencentrum dat een hedendaagse culturele functie vervulde en naar de toekomst keek. KC en gebouw tezamen vervulden een voorbeeld functie voor hoe we onze steden willen zien evolueren, en daar zijn ze ook erkend en beloond voor geworden: het nog altijd zo genoemde ‘Feestlokaal van Vooruit’ werd in 1983 aangeduid als beschermd monument, als deel van een beschermd stadsgezicht, en in 2009 als vastgesteld bouwkundig erfgoed.
De geüsurpeerde naam
Wie had in 2013, tijdens de feesten naar aanleiding van de honderdste verjaardag van het gebouw, kunnen vermoeden dat de socialistische partij Sp.a, de erfgenaam van de verwaarlozers en afbrekers der volkshuizen, in 2020 toch nog eens langs zou komen om de aloude naam van het Kunstencentrum te usurperen en zichzelf te sieren met het gestolen goed? Nadat ze decennia van Vooruit niet meer wilden weten, willen ze nu toch weer ‘Vooruit’ heten. Daardoor beletten ze het KC zichzelf nog ‘Vooruit’ te noemen, want dat KC is, zoals gezegd, juist ontstaan op het principe van de ontzuiling en de niet-partijgebondenheid. Het KC zit in een houdgreep en moet dus een nieuwe naam bedenken omdat de partij zijn naam gewoon kaapt.
de kitsch van de Grote Mars
Vlaamse socialisten zijn allang niet meer trots op hun eigen naam. Ze hebben al een hele traditie in het wegmoffelen van het woord socialisme. In Antwerpen en Oostende durfden ze onder hun eigen naam zelfs niet meer opkomen maar kozen ze letterlijk voor Patrick en Johan. Verwijzingen naar socialisme werden gewist. Veel inhoudelijk politiek vertaald socialisme kan je van die mensen dus niet meer verwachten. Het enige wat een naam als ‘Vooruit’ als partijnaam nog suggereert is dat de partij vooruit wil. Maar waarnaartoe? Deze metafoor werkte nog voor Anseeles coöperatieven eind 19de-begin 20ste eeuw, maar niet meer voor een partij in de 21ste eeuw. Met de naam ‘Vooruit’ voor een partij zitten we in de vooruitgangsretoriek die door Milan Kundera ‘de kitsch van de Grote Mars’ werd genoemd. Sinds de Franse Revolutie zijn ze nu al 230 jaar aan het marcheren, en precies die ‘mars vooruit’ definieert linksen als links. Even ‘ondraaglijk licht’ is de pseudo-linksheid van een Emmanuel Macron die voor hetzelfde beeld heeft gekozen: La République en marche, zowel een beweging als een partij. Daar heeft Conner Rousseau ook de paarse mosterd gehaald, want zijn gekaapte Vooruit heeft hij laten registreren als beweging.vooruit. Het vendel moet marcheren, want het socialisme is in nood, dat is het.
Ik lees in de krant dat het personeel van KC Vooruit in rouw gedompeld is. Kan best zijn, maar het bestuur van het KC en de sp.a zijn toch heel snel tot een overeenkomst gekomen. Het waren ‘constructieve gesprekken’, zei de coördinator. Met het mes op de keel dus, maar toch: eind februari 2021 maken beide partijen hun nieuwe naam bekend, en eind mei 2021, zo staat in een officiële mededeling van KC Vooruit, wordt de oude naam ‘Vooruit’ in de huisstijl verwijderd en komt de nieuwe naam op alles in en op het gebouw.
De stenen naam
Werkelijk? Op het gebouw? De pas gerestaureerde mozaïeksteentjes die ‘Feestlokaal van Vooruit’ zeggen, en die zulke mooie vermeldingen in de erfgoedboeken kregen, zomaar wegkappen? Overplakken? Weg camoufleren zoals de naam van het socialisme?
En dan de spreekballon van Moeder Vooruit, de meterhoge letters in rode baksteen op een veld van een muur in gele baksteen: ook overplakken zoals ze daar nu het woord Vooruit tot Kolruit hebben gemaskeerd? Marketing kent geen grapjes op dit niveau, dus dat zal niet meer lukken. Of misschien die rode stenen zowel aan de kant van de Lammerstraat als aan de kant van de Sint-Pietersnieuwstraat wegkappen? Ze een verfje geven?
Het punt is dat in het geval van het gebouw Vooruit de naam zelf historisch en onroerend erfgoed is geworden. Nu mogen Conner en zijn kornuiten het Bureau voor Intellectuele Eigendom platlopen: de naam van het gebouw Vooruit maakt nu eenmaal deel uit van het beschermde gebouw Vooruit zelf. Het gaat hier niet om een kantoortoren of een hotelgebouw waarvan de naam wisselt met de nieuwe eigenaar uit de Emiraten; de naam zelf is historisch erfgoed, een onuitwisbaar landmerk dat zelf onophoudelijk ‘vooruit’ blijft zeggen aan al wie per fiets de Blandijnberg op wil. Dat wil zeggen dat deze opschriften blijven. De enige die er gratis voor niets twee reusachtige opschriften in Barnumletters bij krijgt, is de Socialistische partij die zich ‘Vooruit’ zal noemen. Voor het KC zal alle moeite om nieuwe namen te verzinnen tevergeefs zijn: dankzij het gebouw zal de verwarring tussen het KC en de nieuwe partij Vooruit pas goed zijn intrede doen.
En merci hé, Conner!
Dus KC: vaarwel ontzuiling. Op naar de beweging. En merci hé, Conner! Toch nog een goeie raad. In 2013, bij de honderdste verjaardag van het gebouw zelf, schreef kunsthistorica Liesbet Nys een prachtig en informatief tekst- en fotoboek (Uitgeverij Hannibal). Bestaat voor de helft van de 600 bladzijden uit foto’s. Het is een boek van anderhalve kilogram, uitermate geschikt om op houten koppen te slaan die verstoken zijn van enig historisch besef. Zeker uitleenbaar in de Krook.
Jean-Pierre Rondas
ORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Het spijt me zeer, geachte Heer Rondas, U tot twee keer toe U vierkant te moeten tegensperken. Uiteraard, van mijn kant, met het nodige respect.
U, milieu-bewijst zoals alle voriot-denkers, verplaatst zich waarschijnlijk met plezier per fiets, maar dat ritje van U naar de Blandijnberg is een beetje… achterhaald.
Raar, hé, maar waar en wanneer er ook maar het woordje ‘socialist’ valt, dar altijd. In de context van ‘acherhaald’ staat.
Vraag maar eens na waar Anseele nu al sedert jàren staat. bij iemand die regelmatig op Het Zuid vertoeft… Van zinnebeeld-werking gesproken!
Waar U ook met een bede slag om de arm overheen kijkt, is de al even ‘Beschermde’ tekst op de zijkant van dat schreeuwlelijk gebouw, klant Vrijdagmarkt. Volt U maar het armgebaar van Artevelde, want die kan het weten. Het Gentse plebs sloeg hem ooit de kop in…Een keer, goede keer.
“Proletariërs Aller Lannden, Verenigt U’ staat (stond?) daar.
Hen ik met eigen ogen persoonlijk gezien, die vroege morgen, dat lolbroeken daaronder een spandoek hadden bevestigd, waarop de woorden
“TEEN HET SOCIALISME”
Ok dàt is Geschiedenis, waarde Rondas.
Wie A zeft, loet ook B zeggen. Of zwijgen. Want… achrehaald.
De Standaard koestert de laatste tijd blijkbaar een soort heimwee naar de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog. In die mate dat bij wie het dagblad regelmatig leest, soms de indruk ontstaat dat iemand stiekem de klok van de redactiekantoren naar 1945 teruggedraaid heeft. Er gaat bijna geen week voorbij of er verschijnt in die krant een of ander breed uitgesmeerd artikel waarin de collaboratie aan bod komt en de repressie wordt goedgepraat. Die wordt door redacteur Reynebeau zelfs af en toe als ‘zeer mild’ omschreven… Elk boek waarvan de inhoud min of meer overeenstemt met die visie kan dan ook quasi automatisch op een lovende recensie rekenen. Met daarbovenop nog vaak een uitgebreid interview van de auteur.
Beschadigings-operatie
Het lijdt geen twijfel dat deze gedrevenheid om het steeds maar te hebben over gebeurtenissen van vier generaties terug, een zeer actuele bedoeling heeft. Namelijk schade toebrengen aan de Vlaams-nationale partijen die het de laatste jaren electoraal bijzonder goed doen. Dit is uiteraard niet naar de zin van de aanhangers van de heersende ideologie. Reynebeau lijkt dan ook blijkbaar permanent ijverig op zoek te zijn naar om het even wat uit het verleden dat — naar zijn mening — nuttig kan zijn om die partijen in een verkeerd daglicht te stellen. Of, anders gezegd, naar een stok om de hond te slaan.
Reynebeau is voortdurend aan het speuren naar iets dat hij met veel poeha kan ‘uitbrengen’
Hij meent die stok in de collaboratie te hebben gevonden. En dus haalt hij die er steeds weer bij om ze dan koste wat het kost en vaak met de hulp van veel verbeeldingskracht aan die partijen te linken. Reynebeau is voortdurend aan het speuren naar iets dat hij met veel poeha kan ‘uitbrengen’, en er daarna regelmatig op terug te komen om er telkens de Vlaams nationale formaties mee te confronteren
Inquisitie
Niets of niemand ontsnapt aan Reynebeaus inquisitie. Boeken en hun schrijvers, bepaalde uit hun context gerukte politieke uitspraken, standbeelden etc. ‘ontmaskert’ hij en verwijst hij zonder pardon naar een morele brandstapel. Samen uiteraard met al wie hij meent er mee te kunnen compromitteren, al is het maar van ver en met veel fantasie. Zelfs straatnamen moeten er aan geloven. Een grote zuiveringsoperatie, die alle verhoudingen in acht genomen, soms wel trekjes vertoont van wat in China tijdens de Culturele Revolutie van Mao gebeurde.
Wat hierbij opvalt is dat Reynebeau er zich blijkbaar niet van bewust is dat het van een zekere intellectuele armoede getuigt, om voor een hedendaags politiek debat steeds weer argumenten te gaan zoeken in een verleden dat nu al vijfenzeventig jaar achter de rug ligt. Argumenten die bovendien in de loop der jaren al zo vaak zijn aangehaald, dat ze tot op het bot versleten zijn.
De eigen deur van De Standaard
Maar wat nog meer verbazing wekt is dat hij in zijn ijver om alles wat aan de collaboratie zou kunnen herinneren, aan te klagen en te doen verdwijnen voor eigen deur vergeet te vegen. Over zijn krant valt in dat verband nochtans een en ander te vertellen.
Desondanks werd De Standaard van collaboratie beschuldigd
De Standaard verscheen niet tijdens de bezetting. Desondanks werd De Standaard van collaboratie beschuldigd en stond ze tot oktober 1946 onder sekwester. Er volgde geen veroordeling. Maar om tijdens een — althans volgens redacteur Reynebeau — zo milde repressie een verschijningsverbod van iets meer dan twee jaar op te lopen, moeten de verdenkingen toch bijzonder ernstig geweest zijn. En aangezien Reynebeau er steeds weer van uitgaat dat geen koe bont genoemd wordt of er is een ( in dit geval bruin) vlekje aan…
Collaborateurs in de krant
De lijst van journalisten en andere personeelsleden die na hun gevangenistijd bij De Standaard aan de bak konden is ook bijzonder veelzeggend. Hierop vinden we onder meer (het is geen exhaustieve lijst!):
Ernest Claes, oud-VNV’er die uiteindelijk niet voor collaboratie veroordeeld werd, maar toch als voldoende verdacht beschouwd werd om tijdens die ‘milde repressie’ drie maanden in de gevangenis van Sint Gillis [1] te worden opgesloten;
Lode Claes, die vijf jaar had ‘gezeten’, onder meer omdat hij tijdens de bezetting schepen van Groot-Brussel was geweest;
Luc Vandeweghe, voormalig medewerker van het tijdschrift De Nationaal-Socialist, in 1950 aangesteld als hoofdredacteur Buitenland (zijn pseudoniem was E. Troch). Hij bracht het later zelfs tot redactiedirecteur;
Willy Vandersteen, wiens Suske en Wiske-verhalen al zo lang in De Standaard verschijnen, tekende tijdens de bezetting stripverhalen voor de collaboratiepers;
Thieu Croonenberghs was VNV-Kamerlid voor de oorlog en Brabants gouverneur tijdens. Hij stond jarenlang aan het hoofd van de documentatiedienst van De Standaard. Tegelijkertijd verzorgde hij onder de naam ‘Yvo’ de rechtskundige rubriek van de krant. Hij was immers een voormalig advocaat die door de repressie werd getroffen. Hij werd veroordeeld tot drie jaar celstraf;
En last but not least: Manu Ruys. Hij was jarenlang de politieke stem van De Standaard. Tijdens de oorlog was hij aangesloten bij de Vrijwillige Arbeidsdienst voor Vlaanderen (VAVV).
Inspiratie
Gezien deze feiten lijkt het mij dan ook meer dan noodzakelijk dat Reynebeau met zijn kruistocht tegen al wat van ver of van nabij iets met de collaboratie zou kunnen te maken hebben gehad, ook eens de eigen krant zou aanpakken. En dat hij er voor zou zorgen dat die van naam verandert, om aan te tonen dat huidige redactie niets met haar omstreden ‘verleden’ te maken heeft.
Een andere mogelijkheid: de redactie zou zich kunnen laten inspireren door het voorbeeld van Louis De Lentdecker. Deze iconische voormalige rechtbankjournalist van De Standaard, die een erkend gewapend weerstander was, heeft er immers nooit problemen in gezien om met al de vermelde ‘gecompromitteerden’ samen te werken. Hij heeft zelfs heel lang voor amnestie geijverd. Hij had beroepshalve heel wat collaboratie-processen gevolgd, en zijn beoordeling van de repressie verschilde nogal van die van Reynebeau…
Francis Van den Eynde
*
ORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Aangezien de vroegere Avv-VVK-krant helemaal links van de weg der coorsoied is beginnen rijden, moet ze logischerwijze ook de Linkse voorgeschreven strrategie volgen die erin bestaat altijd en overal de eigen wezenlijke kenmerken of bedoelde verdraaiïngen als het doel van hun tegenstanders te beschrijven. Alles kan, niets moet, als er maar naar hen geluisterd wordt. Wab dar brengt op.
En, zoals mij Oma Zaliger, reeds wisrt, is des Duivels zak i nooit vol genoeg.
Zij vernietigden de natuur (gascentrales of gaskamers?) en leggen dit handeltje uit als veel veiliger voor de mens.. Zo De Schandaard uit louter lijfsbehoud, want als de (Vuile) Nationalisten + 50 % halen, dan mogen die hun biezen pakken. En daar helpt geen ‘Goeie Morgen’ meer of minder meer aan…want heel het portje… loopt over van de bric- en barc Stinckmans.
Het schitterend Eynde van deze achterbakse story? Dat, de voormalige AVV-VK heraut met veel zweet, bloed en tranen de repressie met veel succes had overleefd, in handen kwam van een gewezen Hitler Junge, die, hoe raadt U het? meteen kazak keerde en zelfs in de familieschoot meteen Frans begon te spreken..
De naam van die verzetsheld in SS-Uniform? LEYSEN. André Leysen, vader van….
Stof genoeg dus voor de vuilspuiter Reine Bô om nog een tijdje aan te slag te kunnen. De kruik immers gaat zo lang te water tot ze geen kruik meer is, maar een verzameling scherven.
Ach ja, ‘t is goed in ’t eigen hart te kijken, nog even voor het slapen gaan. Of ikzelf geen kazak heb leed gedaan. Want kaazakken-draaiers, ook al heten ze LDL zijn… dubbeldekkers van 13 in een dozijn..
Maar diene LDL da’s voor een andere keer, misschien net voordien als De Schandaard weer eens in andere handen komt dan de Leysens. De Tijd namelijk heelt alle wonden….
Lees ondertussen dat hierboven vermelde boek. Het is namelijk meer dan … lezenswaard. Echt Triciolore Lectuur voor Gevorderden. Want voor d held de ogen sloot legt die op zijn sterfbed zijn spel bloot.
Neen, Blitzmädel toen in de straten van Gent, waren echt voor hem, die toen al perfect Frans sprak, niet bloot genoeg. Voldoende om hem in het andere kamp te doen belanden. Hij was geboren om als minderjarige reeds nekschoten uit te delen aan andere verdwaalde jonge mannen in hun gedwongen Felfdgrau, verloren gelopen in de vrije natuur van een veer vreemd land…
Kortom, of na de gewonnen oorlog, de kat nu Zwart of Wit was, als ze maar fortuinen opbracht. Want schrijven, dat kon die man wel als gren ander. En dat zelfs evengoed in beide landstalen.. Zegt en herhaal hij tot vervelend toe.
500447 - DANK ZIJ ONZE ONVOLPREZEN PUUR GEERMAANSE ZUSTER URSULA GAAT DE EUSSR MET ÉÉN LID MINDER HDT VOORTAAN VEEL BETGER DOEN
.
500447 - DANK ZIJ ONZE ONVOLPREZEN PUUR GEERMAANSE ZUSTER URSULA GAAT DE EUSSR MET ÉÉN LID MINDER HDT VOORTAAN VEEL BETGER DOEN
ZONDAG 6 DECEMBER 2020
INHOUD
STRAKS IN UW SCHOENTJE: (Nr 500446) IN PIIRE PULP HET STICNKMANNETJE KOPJE ONDER IN DE PURE BÔ-CITRTNE. MAAR EERST EN VOORAL UW LEVENS-RFEDDEND SPUITJE EN EEN ABONNEMENT OP EEUWIG DURENDE GELIKZALIGHEID NA DE BREXIT.
*
† 484 DIONYSIA VAN UTICA MET MAJORICUS, DATIVA EN ANDEREN
Dionysia van Utica, Byzancène, zuidelijk Tunesië, Noord-Afrika; martelares met haar zoontje Majoricus, haar zuster Dativa, met Leontia, Tertius en Bonifatius, die allen tot haar familiekring behoorden en de arts Aemilianus; † 484 (of 505?).
Feest 6 december.
Sinds het optreden van Aríus († 336) was de christenheid ernstig verdeeld (zie: Arianen).
In de tweede helft van de 5e eeuw hadden de Vandalen Noordelijk Afrika veroverd. Hun koning, Hunnerik, was een overtuigd Ariaan. Hij vaardigde op 25 februari 484 een decreet uit, waarin werd bepaald dat ieder die na 1 juni van dat jaar nog een andere leer zou aanhangen dan de ariaanse, zonder vorm van proces zou worden omgebracht.
Vele Christenen gingen om. Maar er was ook een groep standvastige gelovigen die vasthield aan de aloude leer. Sommigen wisten zich verborgen te houden tot de dood van Hunnerik, welke al plaats vond in datzelfde jaar. Maar intussen vielen er ook zo'n vijfduizend slachtoffers omwille van hun geloof. Aldus de toenmalige bisschop van Byzancène, Victor geheten: 'Naast vele andere slachtoffers die er vielen tussen mijn mensen, wil ik speciaal vermelden Dionysia; haar schoonheid ging die van verreweg de meeste vrouwen hoog te boven. Met haar stierf ook haar zoontje Majoricus: hij betoonde zich even moedig als zijn moeder. Daarnaast noem ik nog Aemilianus, een hoogbejaarde arts, Leontia, Bonifatius van Sibida en nog vele anderen die door Dionysia werden bijgestaan en aangemoedigd om toch in godsnaam trouw te blijven aan het geloof ondanks alle folteringen.'
Dionysia was een hoogstaande matrone die een belangrijke rol speelde in het publieke leven van de laat-Romeinse samenleving. Zij stierf voor de nieuwsgierige ogen van de burgers, die zagen hoe zij eerst tot bloedens toe werd afgeranseld met een zweep en vervolgens op een staak gespietst. Van haar zoontje wordt nog verteld dat hij eerst nog even rilde bij het zien van de martelwerktuigen, maar zijn moeder sprak hem moed in, en hij stierf als een man.
Andere bronnen noemen nog de namen van Dativa, een zuster van Dionysia, en een zekere Tertius. Deze laatste werd tezamen met Aemilianus levend geroosterd.
Volgens ooggetuigen schijnt de bloeddorst de Vandalen zo te hebben verblind dat ze elkaar raadseltjes opgaven wie de meest buitenissige doodstraf kon beden
En toch duurde het haast nog 200 jaar voot de Roverhoofdman in Mekka op zok, gekende manier de teigels overnam…. Had Die van Nazaezh dan niet beter in zijn broek gedaan? Beesten eten toch ook hun eigen op?
De media blijven een vette kluif hebben aan de Coronacrisis en alles wat er zich daarrond afspeelt. Zeker nu de koopjes zondagen eraan komen wordt het weer neuzen tellen en hopen dat we straks weer niet in een ergere kleurcode terecht komen.
Nadat men uitgerekend in Rusland het eerste vaccin tegen Corona zou gemaakt hebben, is men daar – ondanks het feit dat het vaccin zijn derde testfase nog niet heeft afgewerkt - nu al begonnen met de eerste vaccinaties. Bijna niet te geloven in een land waarvan men de aantallen besmettingen, opnames en sterfgevallen niet eens echt kent. Hopelijk komt het daar goed, want - zoals ik al in een vorige blog schreef - kunnen we er dan alleen maar beter bij varen. Dat het allemaal probleemloos zal verlopen lijkt me onwaarschijnlijk, maar voorlopig is er het voordeel van de twijfel. Dat zal er ook zijn als men straks al zal beginnen te vaccineren in de UK, nog zo’n probleemland, maar dan van een ander orde. Mij komt het, rechtuit gezegd, allemaal een beetje ongeloofwaardig over, mogen we straks misschien nog blij zijn als we er hier wat later mee zullen begonnen zijn en tegen die tijd dan weer iets meer zullen weten.
---
enslotte nog volgende rake opmerking die onze vriend Walter me door mailde en die ik niemand wil onthouden:
‘Het vaccin zou eerst moeten getest worden op politiekers. Als die het overleven dan is het vaccin gered. Overleven zij het niet, dan is het land gered’
(Monika Wisniewska, Poolse schrijfster)
Grapje natuurlijk, maar als men ziet dat het in Rusland meer dan waarschijnlijk de politiek is die beslist heeft tot een versnelde vaccinatie om er toch maar als eerste mee te kunnen uitpakken, kan men zich daar wel vragen bij stellen.
*
ONDER TIKKENDE KLOK STAAT BORIS JOHNSON VOOR ENORM DILEMMA
De Britse premier, Boris Johnson, moet weldra beslissen of hij een handels-deal met de Europese Unie sluit of niet.
‘To deal or not to dea’l: dat blijft vier weken voor de brexit-hakbijl de vraag in de onderhandelingen over een handelsakkoord tussen de EU en Londen. Gaat premier Boris Johnson ervoor of niet? Beide partijen hebben goede argumenten voor beide opties.
Na een telefoontje tussen Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Britse premier Boris Johnson wordt de gesprekken over een handelsakkoord weer hervat. Vrijdagavond werd de pauze-knop even ingeduwd, maar Europees onderhandelaar Michel Barnier en zijn Britse collega David Frost kunnen weer aan de slag.
Het Verenigd Koninkrijk is op 1 januari 2021, deal of no deal, ‘buitenland’ voor de Europese lidstaten. De Britten maken geen deel meer uit van de Europese interne markt en evenmin van de douane-unie. Dat brengt gigantisch veel veranderingen met zich mee, in de vorm van douane- en grenscontroles en aparte regels en normen. Europese vrachtwagenchauffeurs hebben bijvoorbeeld douaneverklaringen nodig voor vervoer over het Kanaal. Maar wat is het exacte verschil tussen een handelsdeal of een harde brexit?
No-Deal
Een no-deal legt boven op die logistieke en regelgevende chaos een bijkomend bommetje. Voor de in- en uitvoer van en naar het Verenigd Koninkrijk gelden dan tarieven. Die tarieven zijn niet onderhandeld; ze worden opgelegd door de Wereldhandelsorganisatie.
…/…
Jan van Hessche
Kris Van Haver
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
W t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?
De Brexit.
Dat we vooral met een overbodig geworden Chunnel zitten tussen Calais en Folkestone en dat de Noordzee dus haar eeuwenoude Rechten gerust kan hernemen.
Dover is over!
The withe Cliffs of Dober…. Zijn inderdaad gewoon… over.. We shall no meet again, DodeLieve Vera Lynn. Het Hitlerisme heeft het gehaald op de Liberty.
Maar opgepast! Ziehier een opstekerje die de attente lzer reeds weet sedert Blog 500377 dd. 23/11/2019 waar huidig partijleider achter-de-schermen Annegret Kramp-Karrenbauer (AKK) op die datim van de Partei Tag ervan langs kreeg in het voordeel van Markus Söder, leider van zusterpartij CSU.
Halfweg 2021 valt hierover de beslissing in de Bondstag…
Wait and see.
-
Het Vladimir Poetin Vaccin. Wat is er verkeerd aan, dat bijvoorbeeld in de Tour de Zwans de prijzen worden uitgedeeld aan de meet? En als dat goed is voor de sport, waarom zou er dan iets verkeerds aan zijn om mensenlevens zo vlug mogelijk te redden?
Via Polen-Hongarije, waar – tegen de goesting van het Progressieve Westen - de unieke vereninging van slechts één man met één vrouw haast heilig werd verklaard, de Wieder Gitmachung met de Ziel van het katholieke Tsarendom geregeld kunnen worden. Zodat dit tot de overleving kan leiden van onze hoogstaande Joods-Christelijke Beschaving? Waarop notabene, zoals altijd, de Arabische wereld deze keer via de buiken van hun vrouwen, haar boontjes voor te week heeft gelegd…
Geef mij dan mar Moeder-Maagden zoals de H. Dyinisia van hierboven (!) zoals die staat afgebeeld in de zowaar zeer Christelijke traditie…
-
Deal or no deal…. Het kleine maar nijvere Vlaanderen zal er hoe dan ook de klos van zijn. Eenmaal afgesloten van onze vrede- en weelde-brengers, is Vlaanderen weerloos overgeleverd aan de Fransdolle landgenoten-bloedzuigers. De weg naar de Walonisering immers na 01/01’21 ligt open en bloot en dus vooe hzr feijpen..
En het water is veel te diep, net als voor het verliefde heldenkoppel àla Schuddespiere…
-
Tenzij wij, sedeet Hastings, twee broedervolkeren geworden, besluiten het ‘samen uit, samen thuis’ te spelen.
Trouw gezworen an de Wetten v/h Belgisch volk, aan de wetten van een Volk dat niet eens bestaat tenzij in de hebzuchtige verbeelding van een bende Judassen?
Gedaan dus met een ’Parlement’ op het achterkoertje in de veranda tefen het buitenraam.
De bom – in de twee betekenissen - onder Ht Halfrond om met de brokstenen een Eigen Huis te bouwen. Met slechts 21 zetels, bekleed met goudbrokaat en op de rugleuning, voor en achteraan, ten aanzien van de hele wereld, telkens een Zwarte Leeuwenkop zonder ooglapje….
500445 - DIEN AVOND EN DIE ROZE, VERMAAGDELIJKT OP DE ZOETE SINTERKLAAS AVOND
.
500445 - DIEN AVOND EN DIE ROZE, VERMAAGDELIJKT OP DE ZOETE SINTERKLAAS AVOND
zATERDAG 5 DECEMBER 2020
INHOUD
RAAR, HÉ, MAAR DE TITEL HIERBOVEN STOND ER AL NOG VOOR HET ARTIKEL WEERD INGELEZEN. IS GEWOON NIET UIT TE LEGGEN. TNEZIJ ’N BEETJE MET DE OGEN WAARMEE ONDERGETEKENFDE ZIJN EERSTE SPEELGPED AUITOOTJE KREEGF TE BEWONDEREN.
*
ALICE NAHONS ‘VONDELINGSKENS’ WORDEN 100 JAAR
Paul van Ostaijen noemde haar gedichten 'zo goed als perfect'
Alice Nahon
(1896-1933)
*
Het zal weinigen ontgaan zijn dat De Witte van Ernest Claes 100 jaar geworden is. Chris Ceustermans besteedde daar hier eerder al aandacht aan en onlangs bracht de Wereldbibliotheek een jubileumuitgave van de roman uit. Maar het is ook 100 jaar geleden dat een andere Vlaamse klassieker verscheen, met name de dichtbundel Vondelingskens van Alice Nahon. Als we de allicht tijdelijke populariteit van Delphine Lecompte even negeren, is Nahon waarschijnlijk nog steeds Vlaanderens bekendste dichteres.
Sanatoriumpoëzie
Alice Nahon begon met het publiceren van haar poëzie toen ze tijdens de Eerste Wereldoorlog in het sanatorium van Tessenderlo verbleef, waar ze in behandeling was voor tuberculose (tbc). In het gedichtje ‘Mijn poëzie’, waarmee ze in januari 1917 in Vlaamsch Leven debuteerde, schrijft ze dat haar poëzie rust en troost biedt aan haar ‘arme, kleine hart’ en haar ‘droefenis’ even wegneemt.
Pas jaren later zou blijken dat ze helemaal geen tbc had.
Ze wist immers dat tbc ongeneeslijk was en dat de kans groot was dat ze door de ziekte jong zou sterven. Pas jaren later zou blijken dat ze helemaal geen tbc had. Het is in deze periode (tussen 1917 en 1921) dat de meeste van haar gedichten tot stand kwamen.
Instant succes
De gedichten die Nahon opstuurde, eerst naar het weekblad Vlaamsch Leven en na de oorlog naar de krant De Schelde, vielen meteen in de smaak. Zowel Willem Gijssels als Pol de Mont, de respectievelijke hoofdredacteurs, moedigden haar aan en gaven haar goede raad. Ook de lezers reageerden enthousiast. Dat was vader Gerard Nahon, die als gerant van De Nederlandsche Boekhandel in Antwerpen goede contacten had in de literaire wereld, niet ontgaan.
Samen met De Mont selecteerde hij 34 gedichten voor de bundel die in juli 1920 in een voorzichtige oplage van 200 genummerde en gesigneerde exemplaren verscheen bij de uitgeverij van zijn werkgever. De titel, Vondelingskens, kwam van Alice zelf. Een gelukkige keuze, want als het aan Pol de Mont gelegen had, was het Gevoeld en geleefd geworden. Ze zorgde ook voor een openingsgedicht, waarin de titel wordt verklaard.
Dat begint zo:
’k Vond z’in Vlaanderen, waar geen hand
Zegent d’idealen…;
Waar men, als een vreemde, bant
D’eigen zoete tale.
Het eindigt met een strofe waarin ze haar gedichten ‘schaam’le dingskens’ noemt, ‘geen rijke kind’ren…, och, ’t Zijn maar vondelingskens’. Toch werd de bundel unaniem lovend onthaald in de Vlaamse pers en was hij binnen de paar weken uitverkocht. Zelfs haar goede vrienden Geert Pynenburg en Fernand Berckelaers (alias Michel Seuphor) hadden naast een exemplaar gegrepen. Ze moesten wachten op de tweede druk, die pas in januari 1921 verscheen. Er zouden er nog vele volgen.
Sentimentele stereotiepen
De verklaring van het succes van Nahons poëzie werd door haar ietwat jaloerse Antwerpse stadsgenoot Paul van Ostaijen in 1926 al geleverd. Volgens hem behoren haar gedichten ‘met het gekadanseerde op-en-neer schommelen van sentimentele stereotiepen’, weliswaar tot de kleinburgerlijke literatuur, maar zijn ze ‘in dit genre zo goed als perfect en overtreffen alles wat daarin in onze literatuur werd gepresteerd’. Ook de Nederlandse dichter Martinus Nijhoff erkende in hetzelfde jaar dat Nahon ‘uiterst goed geschreven’ had voor de ‘gemisaanvaarders’.
Haar verkoopscijfers staken echter de ogen uit.
Daarmee bedoelde hij poëzielezers die vooral op zoek zijn naar troost. Maar evenmin als Van Ostaijen beschouwde hij de gedichtjes van Nahon als echte literatuur. Haar verkoopscijfers staken echter de ogen uit. Dat het gedicht met de beginregels ‘’t Is goed in’t eigen hert te kijken, nog even voor het slapen gaan’ – dat in haar tweede bundel verscheen – 100 jaar later nog tot het collectieve geheugen van vele Vlamingen zou behoren, hadden ze niet voorzien.
Een kwartmiljoen bundels
Nijhoff had voorspeld dat Nahon ‘het gelijk voor een jaar of tien aan haar kant’ zou hebben. Dat was een schromelijke misrekening, want zowel Vondelingskens als haar latere bundels – Op zachte vooizekens (1921) en Schaduw (1928) – kenden tot in de jaren 50 van de vorige eeuw herdruk op herdruk. In totaal werden er naar schatting een kwart miljoen van verkocht, een aantal dat in Vlaanderen waarschijnlijk alleen door Guido Gezelle wordt overtroffen. Naast het feit dat de gedichten een groot publiek aanspraken, speelde ook Nahons publieke imago een belangrijke rol in haar succes.
Dat imago was haar tot op zekere hoogte opgedrongen door haar vader/uitgever. Zo zorgde hij ervoor dat elke bundel vanaf de tweede druk van Vondelingskens voorzien was van een portretfoto van zijn mooie dochter. Anderzijds probeerde hij haar bundels te vrijwaren van alle openlijke verwijzingen naar lichamelijke liefde en haar als een ‘weemoedig kwijnmeisje’ te presenteren. Die combinatie oefende vooral op jonge schrijvers een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Ze trokken in drommen op ‘bedevaart’ naar ‘Ons Lieve Vrouwke van Tessenderlo’, zoals Felix Timmermans het uitdrukte.
Turbulent liefdesleven
Uit vele van Nahons gedichten spreekt een grote en oprechte drang naar genegenheid en liefde. De bezoekjes van de jonge schrijvers leidden geregeld tot affaires, soms met verschillende van hen tegelijk. Zo had ze op gegeven moment te doen met zowel Michel Seuphor, Paul Pée als Geert Pynenburg. Voor Nahon was dat niet zo’n probleem, die hield er evenals Pynenburg nogal libertijnse opvattingen op na. Seuphor wilde de ‘superbe fille blonde’ liever voor zich alleen.
Nahon hoefde niet gered te worden en wilde dat ook helemaal niet.
Daarvoor reed hij op een stormachtige dag met de fiets van Antwerpen naar Brussel om haar uit de klauwen van een argeloze Paul Pée te redden, die met zijn ‘Poes’ een ‘heerlijke lune de miel’ in een Brussels hotel aan het vieren was. Nahon hoefde niet gered te worden en wilde dat ook helemaal niet. Haar liefdesleven was turbulent en bracht haar meer dan eens in een lastig parket, maar dat nam ze erbij. ‘Ik heb de liefde liefgehad’, zo schreef ze later zonder veel wroeging.
Een toekomst persoonlijkheid
Er school dus ook een soort Delphine Lecompte in Nahon. Maar door de bekrompen mores van haar tijd kon ze niet openlijk over haar liefdesleven spreken, noch erover schrijven in haar gedichten. Ze heeft het wel geprobeerd, maar haar uitgever wilde er niet aan. Dat bracht de Nederlandse schrijver Eddy du Perron, bij wie Nahon een tijdje logeerde als gezelschapsdame van zijn moeder, ertoe haar te karakteriseren als ‘een toekomst persoonlikheid (…) met een te grote liefdadigheid tegenover het vulgus’. Met andere woorden: de echte Alice Nahon was niet zoals ze zich voordeed in haar gedichten. In brieven aan vrienden gaf ze trouwens toe dat ze de rol van ‘kwijnmeisje’ bleef spelen om aan de verwachtingen van haar lezerspubliek te voldoen.
een vlinderachtig-mooi gedichtje
Dat alles neemt niet weg dat de poëzie van Alice Nahon ook nu nog mensen blijft aanspreken en dat men enkele van haar gedichten met een ‘eigenaardig welbehagen’ (dixit opnieuw Du Perron) blijft lezen. Zelfs een aristocratische dichter als Maurice Gilliams, die moeilijk van een vulgaire smaak kan verdacht worden, vond Nahons jeugdgedicht ‘Aralia Japonica’ ‘een vlinderachtig-mooi gedichtje, dat men graag afschrijft en in een doos-met-schoone-dingen weglegt’.
Canon
Populariteit is geen criterium voor literaire kwaliteit. Dat Vondelingskens en De Witte niet in de Vlaamse literaire canon zijn opgenomen, valt op louter kwalitatieve gronden nog te verantwoorden. Maar als twee van de meest gelezen schrijvers van de twintigste eeuw horen ze mijns inziens wel thuis in een bredere cultureel-historische canon – Alice Nahon zeker ook als vrijgevochten, onconventionele vrouw die haar tijd ver vooruit was.
Manu Van der Aa
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Dan val ik maar meteen met de deur in (het achter) huis binnen. Ben in mij Sturm un Deang-periode haast gek geworden door de betovering van Paul Van Oostayen. Onder de moede maan schuift de moede kano moede naar de moede zee… Maar, zei de Eerwaaarde Leraar Nederderlands, ons er niet eens rekenschap van gevend dat zij ’n vrouiwspersoon was, richt uw blikken liever op Alice Nahon, want zij is een zonnetje.
Pas oud geworden, realiseer ik mij dat dit stoute woorden waren in een ‘Geestelijk College’ van toen. Ons Ma begreep het ook niet goed, hoe ons huis ineens overvol lag met boeken van die o zo jong gestorven minares. Zoek U maar liever een goed Lief, wist ze, daar heb je meer pak aan…
Ja Ja, tussen droom en daad, staan wetten in de weg, en vooral veel praktische bezwaren. Geldkwesties en zo. Het werden dan ook geen ‘Letteren’ maar…cijfertjes om mee door het leven te gaan….
Maar oude Liefde roest niet. Daar laat ik zelfs mijn bord vol smakelijke Sintrklaas-avond wafels voor staan.
"We hebben ene dioxinecrisis gehad. We hadden 10.000 dode kippen en toen moest een parlementaire commissie dat uitpluizen. Nu hebben we 17.000 dode mensen en de meerderheid van de partijen wil géén echte onderzoekscommissie. Ik snap dat niet."
"Als er op iets bespaard moet worden, zijn er drie facturen: de migratiefactuur, het communautaire en het politieke systeem. Deze regering heeft zich nu zelfs beloond met extra kabinetards. Dat is toch de mensen in hun gezicht uitlachen." #DeOchtend
"De horeca moest plots twee weken voor al de rest toe zonder dat er bewijs voor was, minister Vandenbroucke deed de winkels toe voor een 'schokeffect' en we zijn het enige land waar de kappers gesloten zijn, dat is allemaal toch heel wrang." #DeOchtend
"Ik denk dat men pas problemen kan oplossen als men ze bij naam noemt. En soms is dat onaangenaam. Het is absurd om te verwachten dat we verandering krijgen door meer als de rest te worden. Er is net een frisse wind nodig, met andere recepten."
*
INHOUD
EERST HENRICH HEINE, DAARNA TOM VAN GRIEKEN EN WIE ZAL HET MOREEN ZIJN?
Mijn allereerste boek was een prentenboek van Heidi in de bergen in het Turks. Ik was vier jaar oud en elke avond kozen mijn moeder en ik een boek uit de Turkstalige boekenreeks die mijn moeder uit Turkije voor mij had meegebracht. Zij las voor, ik lag warm onder de dekens tegen haar schouder mee te volgen, hoewel ik alleen maar vreemde tekens zag die ik nog niet kon ontleden. De prentjes waarop Heidi met haar bolle blozende wangen was afgebeeld waren kostelijk. Ik genoot van de avonturen van Heidi, Peter en Clara.
Aan de ontbijttafel bespraken we samen wat we de avond ervoor hadden gelezen. Mijn moeder ging mee in de ontwikkeling van mijn verbeeldingskracht. Mijn ouders bereidden mij voor op de basisschool en kochten Nederlandstalige kinderboeken. Daar waren mijn broer en ik uren zoet mee terwijl mijn ouders samen de kranten lazen en vochten om de kruiswoordraadsels in het weekend.
Mijn allereerste Nederlandstalige boek was een dun prentenboekje met grote letters. Ik herinner me dat ik, de dag dat we het boekje hadden gekocht, niet kon wachten om het ’s avonds voor de kachel te lezen. Ik herinner me ook dat ik het woordje ‘jongen’ niet kon splitsen, dat ik moeilijkheden ondervond om het te lezen en uit te spreken. Ik ontstak in kinderlijke woede, gooide het boek weg en lag stampend op de grond te krijsen. Mijn moeder keek zelfs niet eens op van haar eigen boek. Ze wist dat haar dochter de liefde voor het geschreven woord in haar had. De rest zou vanzelf komen.
Verboden boeken
We gingen op vakantie naar Turkije en we kochten stapels Suske en Wiske-boeken om ze te lezen in het Anatolische dorp waar de zomerdagen tergend langzaam passeerden. We lazen om de Nederlandse taal niet te vergeten als we twee maanden enkel Turks zouden spreken. We maakten lijstjes van Turkstalige boeken die we in Ankara wilden kopen. Struinend over de winkelboulevard in Ankara kwamen we op elke straathoek boekenverkopers tegen die hun boeken op een vuil doek op de grond hadden uitgestald en voor een belachelijk goedkope prijs aanboden.
Daar op die straten, met losliggende klinkers en hoge trottoirs, maakte ik kennis met de begrippen censuur en politiegeweld.
‘Dat zijn verboden boeken, Pinar, over politiek. Later, als je groot bent, mag je die ook lezen’, zei mijn moeder dan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Net toen ik dichter bij die boeken wilde staan om de titels te lezen trok mijn moeder mij met een harde ruk weg. Ik hoorde geschreeuw en volgde het geluid dat zou overeenstemmen met beeld. De boekenverkoper lag op de grond en incasseerde de onverbiddelijke schoppen van een politieagent. Een andere politieagent scheurde de bladzijden van de uitgestalde boeken één voor één uit en riep met luid overslaande stem dat dit een boodschap moest zijn voor alle communisten die de Turkse Republiek wilden omverwerpen. Dat beeld is mij altijd bijgebleven. Daar op die straten, met losliggende klinkers en hoge trottoirs, maakte ik kennis met de begrippen censuur en politiegeweld.
Hunkeren naar onderwijs
Verboden boeken, mijn moeder zag er geen graten in. Integendeel, ik mocht ze later zelfs lezen. Ik weet nu ook waarom ze nooit bepaalde boeken of onderwerpen heeft verboden, er was nooit een soort van ouderlijke controle op de boeken die we lazen. Mijn ouders vroegen soms over wat het boek ging dat ik op dat moment las en het enige wat ze antwoordden was dat het fantastisch moest zijn om in verschillende talen te kunnen lezen.
Waarom zou je boeken verbieden? Dat is alsof je op klaarlichte dag de gordijnen sluit en in het donker probeert uit te maken of je voor of tegen het communisme bent.
‘Boeken waren mijn venster naar de wereld, ze waren mijn opvoeding, mijn redding. Waarom zou je boeken verbieden? Dat is alsof je op klaarlichte dag de gordijnen sluit en in het donker probeert uit te maken of je voor of tegen het communisme bent. Je moet observeren, luisteren, lezen, vergelijken, denken! Je mag nooit tevreden zijn met evidentie. Je mag nooit genoegen nemen met één antwoord, je moet altijd zoeken en bevragen.’ Dit zijn de woorden van een 64-jarige vrouw die tijdens haar kindertijd hunkerde naar onderwijs, boeken en kranten.
Ik vraag mij altijd af wat er van haar geworden zou zijn als ze in mijn tijd was opgegroeid. In een digitaal tijdperk, in een wereld waar kinderen zich niet druk moesten maken om de prijs van een potlood of een schooluniform. In een wereld waar meisjes evenveel kansen krijgen als jongens. Armoede en rolpatronen hebben haar gekneed, levensbepalende omstandigheden maakten van haar de vrouw die ze nu is. In 2018 stuurde ze mij een foto: ze was aan het lunchen met een bekende Turkse politicus in Ankara die ze toevallig had ontmoet. ‘We hebben over mensenrechten gepraat. Ik heb vooral veel geluisterd en titels van boeken genoteerd’, vertelde ze later toen ze terug in het land was.
Sinterklaas door de shredder
Ik kon het niet over mijn hart krijgen om haar te vertellen dat we tegenwoordig boeken vernietigen in België. Ruim 7000 sinterklaasboeken werden eind oktober vernietigd omdat een uitgeverij enorm veel druk ondervond van haar klanten over de Zwarte Pietenkwestie. Zonder verder uit te weiden over deze heikele kwestie — omdat ik de gevoeligheden van alle partijen in dit maatschappelijk debat wil erkennen en begrijpen — is het vernietigen van een boek een veel te pijnlijke en drastische maatregel. Sinds wanneer zijn we voorstanders van censuur geworden? Sinds wanneer laten we dit zomaar passeren? Sinds wanneer zijn we als samenleving bang geworden van boeken? Is de slinger niet een beetje doorgeslagen? Er worden boeken vernietigd en wat doen wij als samenleving? ‘Jouw boek kwetst mij.’ Eén zin is genoeg om in actie te schieten en het werk van een auteur teniet te doen.
Voorleesmomenten bedreigd
In Nederland is een politica dan weer bezorgd over de kinderboekenreeks Jip en Janneke van Annie M. G. Schmidt. De reeks zou te veel de nadruk leggen op stereotypen en de rolpatronen tussen man en vrouw. Terwijl heel veel mensen mooie herinneringen koesteren aan deze reeks, net zoals ik mooie herinneringen koester aan de voorleesmomenten met mijn moeder en de avonturen van Heidi.
En net als bij het debat rond Zwarte Piet heeft de suggestie van de politica om de boeken van Jip en Janneke uit de bibliotheken te halen voor heel wat ophef gezorgd. Het gaat om het bewaken van herinneringen. Want met welk recht claimt iemand mijn herinneringen aan mijn kindertijd op? Een kindertijd met warme, knusse voorleesmomenten met ouders die opeens worden bekritiseerd omdat de boeken die ze voorlezen pedagogisch niet correct zouden kunnen zijn.
Activisme voor censuur
Activisme in de 21ste eeuw leidt tegenwoordig tot niets anders dan polarisering. Het is de ultieme clash van de uitersten. En er is niemand die even op de pauzeknop drukt om de gemoederen te bedaren. Mensen hebben steeds meer moeite om tradities op te geven. Ik heb niets met Zwarte Piet of Jip en Janneke. Ik heb ook niets met andere tradities. Ik heb wel iets met boeken. En daar blijf je af. Je leest ze, bespreekt ze, vormt je eigen autonome mening. Maar je vernietigt geen boeken. Er bestaan geen goede of slechte boeken. Er bestaan meningen.
Ik wil niet in een samenleving vertoeven waar boeken vernietigen de norm is. Ik wil niet dat censuur de norm is. Ik wil in alle vrijheid en met een autonoom geweten zelf kunnen beslissen waarom een boek goed of slecht is. Ik wil dat men mij kan uitleggen waarom men gekwetst is en ik wil die regels lezen die mensen kwetsen. Ik wil kunnen oordelen over de woorden die de auteur heeft gekozen. Ik wil dat auteurs zichzelf kunnen verdedigen alvorens te moeten verschijnen voor een ongecontroleerd volkstribunaal dat al een zekere bias vertoont.
Boeken vernietigen is een cultuur wissen.
Boeken vernietigen is een cultuur wissen. Het is toegeven aan de censuur en een beschaving wissen. Een beschaving met haar plus- en minpunten. Maar die minpunten mogen nooit zo maar weggeveegd worden onder de grote mat van de erfzondes. Een activisme voor censuur zal tot nog meer protest leiden. En zo vergeten we de essentie van het bestaan van boeken: ze documenteren de tijdsgeest. En net daarover dient er gepraat te worden. Contextualiseren om tot constructieve oplossingen te komen.
Pinar Akbas
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Neen, niet ‘À BAS LA CALOTTE’ – 3 x Foei ! – maar Pinas Akbar, een Dame die best op een podium naast Zuhal Demir, op een haar na voorstrekster van dat vermaledijde Vlaams Blok, mag staan. En neen, geen hermafrodietes (man-vrouwen), maar wel fijne mesjes met van die heerlijke mannelijke trekjes aan hun lijf.
Let wel: omgekeerd kan niet. Dergelijke dames in het Sultanaat Erdoganhaat… een land waar men niet alleen hun boeken verbrandt, maar meteen ook de auteurs ervan in hoogst eigen persoon. Tweede druk dus uitgesloten. Vandaar die achterlijkheid.
Wellcome home, My Dear Ladies.Al wat jullie doen voor ons Eigen Volk is welgekomen.
Ach, al dat Zwarte Piet hinein interpretieren als zijnde nen viilen Zwarten als het normaalste knechtje ter wereld. Precies alsof er nooit geen handel in Blanke Slavinnen heeft bestaan… Maar de Goede Sint, of die nu Maarten of Claes heet, daarvoor als hautaine slavendrijver voorstellen, getuigt van… laten we maar zeggen slechte smaak. Al zullen het eerder slechte bedoelingen zijn die daar achter steken.
Er zijn nu eenmaal van dat soort mensen, die alle middelen goed zijn, Zelfs in de eerste plaats de reine kinderziel.
Sinterkaas zelf heb ik persoonlijk maar meegemaakt toen ik r al lang niet meer in geloofde, maar mijn kinderen wel. Dus ken ik het gevoel dat in het hart van beide gille kindervrienden heerst.
Het grote verschil tussen beide streek-gebonden Goedheilige Bischoppen? Dat zit ‘m in de data van hun optreden. Sinte Maarten; 11 November, hoeft geen betoog. Zelfs ht Vaderlands Gezag liep die dag met bloemen op hun buik voor het Godsgeschenk van Nooit meer Oorlog on 1918.
Zes December is bijgevolg gewoon een soort van achterdoendertje eigen aan het Groot Volk dat als naar gewoonte, heet Goede Voorbeeld wil geven…
Maar Zwarte Piet wil ik voor geen geld ter werld uit mijn beste jeugd-herinneringen bannen. Dat gekke, breedsmoel-lachnde brengertje van al dat lekkers. Heimelijk knipoogd achter de rug van zijn vermanende vinger opstekende ‘Grote Baas’…
En toch was ik, net als ieder kind vandaag de dag, telkens zielsgelikkig als die twee iedere keer de deur weer uit waren. En wij achterbleven, even stout als voorheen, maar in de Hoogste Hemel met als dat Moois.
500443 – STADS-DROLLEN, HEILIGEN EN TIENDUIZENDE FAULLIETE WEST VKAAMSE BEDRIJVEN: HET MENU VAN DEZE DAG ALS SINTERKLAAS AVOND
.
500443 – STADS-DROLLEN, HEILIGEN EN TIENDUIZENDE FAULLIETE WEST VKAAMSE BEDRIJVEN: HET MENU VAN DEZE DAG ALS SINTERKLAAS AVOND
zATERDAG 5 DECEMBER 2020
INHOUD
PROGRESSIEF ROOD HEEFT DUS NA 2.020 JAAR HET ‘VRIJWILLIFGERS-WERK’ OPNIEUW UITGEVONDEN. KNAP, HÉ…. NU NOG EEN GROENE NIEUWE MINISTER + STAF MET KABONET VAN VRIJWILLIGERS-WERK EN DE KOGEL IS HELEMAAL DOOR DE KERK
*
BARBARA VAN NICOMEDIË, BITHYNIË, KLEIN-AZIË; MAAGD & MARTELARES MET JULIANA; † CA 306.
Dat zij heeft bestaan, staat historisch vast. Maar wat we van haar leven en sterven weten, berust puur op legende.
Barbara was de dochter van een rijke heiden uit Nicomedië. Om haar tegen ongewenste invloeden te beschermen sloot hij haar op in een toren. Desondanks werd zij bekeerd tot het Christendom, men zegt zelfs door Origenes, de beroemde theoloog uit Alexandrië († 254). Haar vader ontdekte dit toen Barbara vroeg om een derde venster in haar toren aan te brengen ter ere van de Heilige Drie-Eenheid. Hij liet haar folteren om haar tot geloofsafval te dwingen. Toen dat niet lukte, onthoofdde hij zijn dochter. Meteen daarna werd hij gestraft: een bliksemschicht doodde hem.
Wij geven hier de legende zoals ze staat opgetekend in het zogeheten Passional, dat voor het eerst in 1471/72 te Augsburg, Duitsland, werd uitgegeven.
In de heisa rond Corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er ook nog aan politiek wordt gedaan. Men mag er dan wel de mond van vol hebben dat het nooit meer worden zal zoals vroeger, in werkelijkheid draait onze politiek momenteel verder alsof er niets aan de hand is.
T.o.v. de regering Michel is het aantal ministers met één eenheid verhoogd, het aantal viceministers met vier, het aantal kabinetten idem. Men wil nu zelfs de partijdotaties gaan indexeren i.pl.v. ze af te schaffen, zodat die straks nóg meer gaan kosten. Het systeem, waarbij aftredende ministers nog twee jaar twee door de staat bezoldigde medewerkers kunnen blijven doorhouden is blijven bestaan, ondanks de afspraken die men daaromtrent gemaakt had, maar waaraan de Franstalige liberalen zich niet willen houden omdat liefst vier van hun ministers uit het clubje van Wilmès zijn moeten opstappen. Diezelfde liberalen, die men in een Paarsgele regering niet eens nodig had en die nu constant voor heibel blijven zorgen, zoals voorspeld werd.
Top of the bill is dan nog de invoering van de stadstol in Brussel, die door het Brussels gewest ‘voorlopig’ is goedgekeurd en waarbij mensen van buiten de hoofdstad - hoofzakelijk pendelaars - een extra belasting te betalen krijgen, wat in feite betekent dat Brusselse projecten al dan niet gedeeltelijk door de andere gewesten mee betaald zullen worden. Als men dit precedent toestaat, dan moet men eerst maar eens beginnen met het invoeren van het confederalisme, want dan moeten de gewestgrenzen ook echte grenzen worden. Het is gewoon een schande dat het Brussels gewest, dat bij de laatste staatshervormingen steeds extra geld kreeg toegewezen, nu de andere gewesten daarbovenop nog eens taxeert.
*
‘STADSTOL GEEFT EERST ECONOMISCHE SHOCKEFFECT, DAN WORDT HET BETER'
De plannen van de Brusselse regering voor een stadstol worden in Vlaanderen en Wallonië op boegeroep onthaald, maar volgens
Mini Ster van Mobiliteit Elke Van den Brandt (Groen)
is ‘niks doen aan de files geen optie’.
Vanop haar kabinet aan de Kruidtuin kijkt Elke Van den Brandt uit op de Brusselse noord-zuidas, de grootste mobiliteits-ader van de stad. Met zijn slimme kilometer-heffing - of stadsdrol - wil Brussel het autogebruik minderen en meer mensen voor het openbaar vervoer van en naar de hoofdstad laten kiezen. Het doel van de Brusselse regering is 25 procent minder auto verplaatsingen te hebben tegen 2030.
Zo hoopt Van den Brandt dat Brussel verlost raakt van het brandmerk ‘filehoofdstad van België’. Maar voor de 190.000 pendelaars die vanuit Vlaanderen en Wallonië dagelijks de stad inrijden, komt de heffing neer op een dubbele belasting, boven op de verkeersbelastingen.
Ziet u de Vlamingen en de Walen eigenlijk graag?
Hoeveel stadstol zal u betalen? Doe de test
Brussel voert vanaf 2022 een stadstol in. Met de simulator van De Tijd kunt u berekenen hoeveel de nieuwe stadstol u zal kosten.
Elke Van de Brandt: ‘Natuurlijk. Brussel is de hoofdstad van het land en we willen dat iedereen daar fier op kan zijn. Nu staat Brussel bekend als een filehoofdstad. Daar willen we iets aan doen. Liefst samen met Vlaanderen en Wallonië. Het is belangrijk dat de filedruk Brussel niet versmacht.’
Zijn er geen andere manieren dan een stadstol die voor Vlaamse en Waalse pendelaars neerkomt op een dubbele belasting?
Van den Brandt: ‘We staan in het geplande overleg met Vlaanderen en Wallonië open voor alle voorstellen. Het is niet te nemen of te laten. Maar de slimme kilometerheffing die we op tafel leggen, hebben we becijferd en berekend. Uit impactstudies blijkt dat dit systeem tot 30 procent minder tijdverlies in de files leidt. Files hebben een grote economische kostprijs: voor heel België loopt die economische schade op tot 4 à 8 miljard euro. En er is de gezondheidsschade: we verliezen 14 maanden van ons leven door vervuilde lucht. Toekijken en niets doen is geen optie.’
Wim Van de Velden
Daan Bleus
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
De Maagdelijke Martelares Barbaeaarje die in haar puberteitsjaren helemaal geen derde venstertje van haar hardvochtig Papaatje kreeg, wist het al ten j are 306…
Dat is voorwaar heel zeker een ietwat speciale benadering en toegeknepen neusvlugels van de Brusselse op tafel klaar gelegde Stads Drol. Vooral door de onthoofding als climax naar het einde toe.
Stel U voor dat U als volwassene verplicht toehoorder bent van de kleuterjuf die in het volle besef van haar meerderwaardigheid, probeert uit te leggen, dat een vierkant eigenlijk in het diepste van zijn wezen, ook een cirkel is, als men maar voldende goede wil bezit om die vervelende hoeken weg te denken. Kijk, zegt ze, half gebogen en met het ranke ruggetje naar U toe, en ze wijst met een wiebelend wijsje naar de vier dominante raakpunten, die en en die zijn er teveel aan. En nu dus gaan wij die, in Uw belang maar in ons profijt, wegwissen door te denken dat ze er niet zijn.
Moraal van dit verhaal? Had Barbaraatje maar wat beter nagedacht, dan had ze met het hoofd in de schoot, nog lang kunnen na-genieten van een zalige Oude Dag. Zonder derde venster, maar met het hhofd er volop nog aan…
500442 - HEEL JUIST. HET VLAAMS BEALNG IS ZEKER NIET GELIJK AAN HET VELS BELANG. HOE ZOU DAT KOMEN?
.
500442 - HEEL JUIST. HET VLAAMS BEALNG IS ZEKER NIET GELIJK AAN HET VELS BELANG. HOE ZOU DAT KOMEN?
VRIJDAG 4 DECEMBER 2020
INHOUD
*ALTIJD EEN FIJN GEVOEL DOOR DE FEITEN IN HET GELIJK GESTELD TE WORDEN. TE MEER ALS BART STINCKMAN VAN DE MORGEN ERBIJ TE PAS KOMT.
*
*
GEROLF ANNEMANS
NIET VUIL MAAR PROPER
'Interview’ gaf verkeerdelijk de indruk dat ik pleitte voor een "vuile partij"'
Het citaat over het Vlaams Belang dat ‘vuil genoeg’ moest blijven uit een interview met Bart Brinckman geeft verkeerdelijk de indruk dat ik een pleidooi voor een vuile partij hield. Het omgekeerde was echter het geval.
Nu is het wel genoeg geweest. Nu grijp ik de gelegenheid om het voor de geschiedenis en (voor zover nuttig) ook voor het nageslacht, formeel recht te zetten. De gelegenheid is dat Marc Reynebeau het bewuste citaat in zijn column (De Standaard 25 november) nu nog eens heeft opgefrist in het geheugen van Vlaanderen, althans in dat van zijn lezers. Ik bedoel het citaat over het Vlaams Belang dat ‘vuil genoeg’ moest blijven. Het is een citaat uit een interview met Bart Brinckman in dezelfde De Standaard in november 2004. Eén waarmee ik ten eeuwigen dage geassocieerd dreig te worden. Terwijl ik dat helemaal niet wil. Het geeft immers verkeerdelijk de indruk dat ik een pleidooi voor een vuile partij hield. Het omgekeerde was echter het geval.
Guilt by association
Ik zou kunnen zeggen dat ik hier schandelijk en ten onrechte nog maar eens in een vrij warrig geschrift, stap voor stap via guilt by association, word vastgeknoopt aan de conclusie van Reynebeau dat mijn politiek leven en dat van zowel mijn partij als die van Thierry Baudet — zowaar — gewijd is aan een toekomstige remake van de holocaust. Maar ik wil hier deze gelegenheid veeleer gebruiken om even in te gaan op de context en de actuele betekenis van dat toenmalige citaat.
We moesten dus met de nodige politieke, juridische en financiële beveiliging een nieuw tijdperk op poten zetten voor onze kiezers en voor ons gedachtegoed
We zaten toen in een betekenisvol tijdsgewricht. Het Vlaams Blok — de voorloper van het Vlaams Belang — zou die maand veroordeeld worden door het Belgische Hof van Cassatie. Onze partij was onmogelijk geworden. Ondanks een verkiezingsoverwinning die om en bij een kwart van de Vlamingen voor ons had doen stemmen. We moesten dus met de nodige politieke, juridische en financiële beveiliging een nieuw tijdperk op poten zetten voor onze kiezers en voor ons gedachtegoed. Het pleitte voor Brinckman dat hij daarover meer wilde te weten komen. En nog meer dat hij daarvoor bij mij te rade kwam. Ik stond al enkele decennia bekend als ‘de gematigde’ van het Vlaams Blok.
Vuil genoeg
Het was de vraag die velen bezig hield. Zouden we ons omvormen tot een brede conservatieve centrumpartij? Zou die vanaf 25 procent (en meer) een rechts alternatief gaan vormen voor de verlinkste en belgicistische en overigens kapot geregeerde traditionele partijen? Terwijl die laatsten zich met een cordon sanitaire aan hun vroegere macht bleven vastklampen? Zouden wij het ‘racisme’ in lijn met het partijverbod nu achterwege laten? Zouden wij onze stijl en onze taal dan niet moeten aanpassen? De formulering van onze standpunten niet wat moeten bijvijlen? Zouden wij met andere woorden een ‘propere partij’ worden?
Mijn antwoord was toen grotendeels ‘ja’. Het is ook wat ik voordien in mijn carrière altijd consequent had beleden. En het is wat ik ook nadien (toen de partij in een leiderschapscrisis terechtkwam en ik voorzitter werd) als lijn zou uitzetten. Gekaderd in een totale vernieuwing en verjonging van de partij.
Mijn al even ironische antwoord was toen, met een knipoog als het ware, dat we wel ‘vuil genoeg’ zouden blijven
Een beetje ironisch vroeg Bart Brinckman toen of de partij van de radicale standpunten, ‘de partij van het volk’ daardoor niet ‘te proper’ zou worden voor haar kiezers. Mijn al even ironische antwoord was toen, met een knipoog als het ware, dat we wel ‘vuil genoeg’ zouden blijven om aantrekkelijk te blijven voor al onze kiezers. Overigens een welgemeende bevestiging van een visie op het feit dat wij zeer breed zouden moeten groeien naar een partij die een én-én-strategie zou uitzetten, gebaseerd op de bevragingen die ons toen 30 procent en nu meer dan 45 procent als kiespotentieel gaven. De Belgische gevangenissituatie waarin Vlaanderen zich bevond, maakte dat potentieel niet enkel mogelijk maar ook noodzakelijk.
Beginselvast maar proper
Het is ook de weg die het Vlaams Belang van vandaag verder moet blijven bewandelen volgens mij. Liefst met alle krachten binnen de N-VA die nog een heldere en gezonde kijk hebben behouden op het bredere plaatje. Zeker nu het ietwat naïeve machts-denken van de oude tripartite een neo-belgicisme is gaan belijden.
ik was, ben en zal altijd de voorstander blijven van een weliswaar beginselvaste maar propere partij
Samengevat dus. Men mag er de honderden bladzijden op nalezen die ik heb geschreven en de wellicht tienduizenden bladzijden die ik heb uitgesproken. Niets daarvan kan mij in de wat donkere hoeken van Marc Reynebeau plaatsen. Het woord ‘vuil’ was afkomstig van de toenmalige interviewer. En alhoewel Bart Brinckman (ik heb wel begrip voor de verleiding waaraan hij als journalist maar moeilijk kon weerstaan) het citaat uitlichtte en het daardoor een eigen en afzonderlijk leven is beginnen leiden, moge het voor iedereen duidelijk zijn: ik was, ben en zal altijd de voorstander blijven van een weliswaar beginselvaste maar propere partij. Niet van een ‘vuile’.
Gerolf Annemans
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
*
Goede wijn behoeft geen krans.
Niet de woordvoerder van hierboven en al zekerlijk niet het gedachtengoed dat hij de eer heeft te mogen vertegenwoordigen. Straks brengen zelfs +50% van onze landgenoten een doorslag-gevende stem uit.
Met één artikel op het juiste ogenblik spelen De Schandaard zowel als DM weer een paar duizend lezers kwijt…
Is het Vlaams Belang dan haast gelijk aan De Maagd van Vlaanderen zittend aan de rechterhand des Vaders? Weet ik niet, maar de partij zit zekerlijk niet LINKS van de alom tegenwoordige Waarheid.
Schoonheidsfoutjes zijn er nu eenmaal overal. Ze zijn er vooral om overwonnen te worden.
Het andere schorremorrie? VIER rest-partijtjes die worstelen met de Kiesdrempel en die het Land kapot geregeerd hebben.
De keus is dus niet moeilijk. De hele wereld kijkt met belagstelling toe…. Komt er na de Brexit in de kortste keren nu ook de Vlamxit? De Geschiedenis bewijst het: Britten en Vlamen zijn twee handen op één (welgevulde) buik.
On-verfranst en on-verduitst, you remember? Het is zelfs duidelijk dat de Greenwhich-tijd terig in ere wordt hersteld
Met al dat EUSSR-gedoe zou een mens dat nog beginnen vergeten ook.
EEN SOORT KASBOEK VOOR MORGEN EN OVERMORGEN, JAREN VOORUIT. KAN TOCH ZO MOEIJK NIET ZIJN. VOORDIEN EEN PAAR UUR HET VERLEDEN DOORGRONEN EN JE BENT DE BESTE MINISTER VAN FIANCIËN OOIT.
*
MATTHIAS DIEPENDAELE: ‘HET BESTE MEDICIJN TEGEN DE ZIEKE BEGROTING IS ECONOMISCHE GROEI.’
Matthias Diependaele: ‘De Vlaamse overheid moet snel terugkeren naar een gezond begrotingsbeleid’
Door de coronacrisis swingen de begrotingscijfers de pan uit. De uitgaven om de economie te ondersteunen stijgen. Dat creëert een onevenwicht in de begroting. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Matthias Diependaele, Vlaams minister van Begroting, meer uitleg bij de begrotingscijfers. Hij bespreekt ook wat men kan doen om die terug in evenwicht te krijgen.
Rode cijfers
Als Vlaamse overheid hebben we de traditie om een gezond begrotingsbeleid te voeren, zegt Diependaele. Maar momenteel staat de begroting er zeer slecht voor door de aanhoudende coronacrisis. ‘De laatste jaren is er heel hard op gelet om geen schulden op te bouwen. Dat is een zege geweest.’ Volgens Diependaele zijn er twee belangrijke redenen waarom de Vlaamse overheid moet terugkeren naar een gezond begrotingsbeleid. Ten eerste is het niet aan ons om schulden door te schuiven naar de volgende generaties. De pandemie die we nu doormaken wijst op een tweede reden. Namelijk het feit dat een overheid altijd moet kunnen reageren op dergelijke crisissen. ‘In de toekomst zal er nog een crisis komen. Als overheid moeten we in staat zijn om budgettair te reageren door het hanteren van een gezond financieel beleid.’
Men denkt niet altijd meer na of er voor al die noden in de samenleving, die zeker van belang zijn, wel geld vrij is
De overheid moet haar logica in zeker zin omdraaien, vindt Diependaele. Ze moet eerst kijken naar het beschikbare budget. Pas daarna naar welke projecten financiering nodig hebben. In plaats van omgekeerd. ‘Dat is de omslag die we moeten maken.’ Men denkt niet altijd meer na of er voor al die noden in de samenleving, die zeker van belang zijn, wel geld vrij is.
Schulden door coronacrisis
We gaan ongeveer verdubbelen, zegt Diependaele. Van 24 naar 50 miljard. ‘We berekenen altijd hoe snel de schulden zullen stijgen de komende jaren uitgaande van ongewijzigd beleid.’ De redenering is echter dat man ook de komende jaren zal ingrijpen. En dat daardoor de schulden minder snel zullen stijgen.
Diependaele benadrukt het onderscheid tussen schulden en de begroting zelf. ‘Men moet inderdaad de schulden in het oog worden houden. Maar dat is niet waar ik mij het meeste zorgen over maak.’ Het grote probleem is het feit dat de recurrente uitgaven vandaag de dag hoger liggen dan de inkomsten. ‘Dat betekent dat je jaar per jaar schulden opbouwt.’ Als we daar niets aan doen zullen die schulden alleen maar stijgen.
Relance Plan
Om de begroting in evenwicht te krijgen moet men in de eerste plaats kijken naar de uitgaven. ‘Maar het moeilijke is dat we als overheid zeer veel uitgaven hebben die wel degelijk waardevol zijn.’ Weinig subsidies zijn weggegooid geld. Maar de overheid moet omgekeerd gaan redeneren en eerst kijken waar er geld voor is, zegt Diependaele. Het alternatief is het verhogen van de belastingen. Maar dat lijkt Diependaele geen goed idee in het land met de hoogste belastingdruk.
Het beste medicijn tegen de zieke begroting is economische groei
Het relanceplan van de Vlaamse overheid focust vooral op economische groei. ‘Het beste medicijn tegen de zieke begroting is economische groei.’ De 4,3 miljoen aan investeringen voorzien in het relanceplan zijn eenmalig en productiviteitsverhogend. Dat komt de economische groei ten goede. ‘We moeten opnieuw een voorsprong nemen om ervoor te zorgen dat de economie terug mee is.’ Een tweede punt zijn de nodige hervormingen. ‘Vlaanderen moet de hand in eigen boezem steken en bekijken hoe we kunnen hervormen.’ Diependaele heeft het dan vooral over de overregulering.
De Europese bijdrage
Het Europese geld zal er uiteindelijk wel komen, denkt Diependaele. ‘De discussies die er nu zijn gaan vooral over de koppeling van voorwaarden aan bepaalde landen.’ Daarnaast moet het Europese geld ook nog verdeeld worden over de verschillende beleidsniveaus in België. Daar hoeft geen gekibbel aan de pas te komen, zegt Diependaele. Het is vooral belangrijk dat men de doelstelling van het aanzwengelen van de economie voor ogen houdt. ‘Het is niet zo moeilijk om vast te stellen dat de economie het sterkste staat in Vlaanderen. En dat daar dan in evenredigheid centen in gestoken moeten worden.’
De Brusselse stadstol
Niet alleen in Vlaanderen, maar ook In Wallonië zijn ze niet opgezet met het plan voor het invoeren van een Brusselse stadstol. Brussel spreekt van een belastingverschuiving. Ze stelt dat ze niet langer het bezit maar wel het verbruik van een auto zal belasten. ‘Maar aangezien de stadstol meer zal moeten opbrengen voeren ze eigenlijk een extra belasting in.’ De stadstol treft daarnaast ook vooral mensen van buiten Brussel die in de hoofdstad werken. ‘Daarnaast krijgt Brussel ook al extra steun sinds de zesde staatshervorming. Dit in het kader van haar hoofdstedelijke functie.’ Alle instrumenten om te reageren op deze stadstol zijn voorhanden, zegt Diependaele.
Ministers met gebrek aan moed
Als politici hebben we soms te weinig moed om uit te leggen aan de mensen dat er moeilijke beslissing genomen moeten worden, zegt Diependaele. ‘Het geld moet op een verstandige manier worden uitgedeeld. Zodat het het algemeen belang dient.’ Die keuzes moeten uitgelegd worden. Maar daar ontbreekt het soms aan moed.
Als er ministers zijn die uit het raam kruipen om camera’s te ontwijken, dan is dat een gebrek aan moed
‘Als je een beslissing niet wilt communiceren dan is het waarschijnlijk geen goede beslissing, zegt Diependaele. Mensen zijn volwassen genoeg om ook moeilijke boodschappen te begrijpen. ‘Er moet natuurlijk ook wel uitgelegd worden waarom bepaalde maatregelen genomen worden.’ De overheid benadert de burger te vaak als onvolwassen. Uit angst dat er irrationeel gereageerd zal worden
David Geens
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Tot U spreekt, zoals de lezer al lang zou moeten ween, een econoom. Dat is bekend tot minstens 50 cm buien onze voordeur. Zelfs ons Duits Hedersbeest, dat binnenkort zijn eerste verjaardag viert, schudt meewarig zijn flaporen als hij ziet hoe Baasje zich klaar maakt om alles over kasboeken voor de zoveelste keer van naaldje tot draadje uit te leggen.
Kijk, mensen, wat er aan MIJN kasboek speciaal aan is, is dat zodra opgesteld, gratis deur-aan-deur besteld moet worden. Openbaarheid van Bestuur het dat.
War er verder nog opmerkzaam aan is? Wel, heu, dat is eigenlijk de clou, wanr het is dat iedere post, ontvangsten, uitgaven, maandelijks saldo bestaat uit drie lijntjes, resp het eerste in gewoon zwarte cijfers, het lijntje daaronder (Rood) voor verkeerd gediagnosticeerd SLECHT resultaat n en het 3de lijntje GROEN voor beter dan ingeschat.
Let op, die kleuren hebben niets, maar dan ook helemaal niets te zien met noch Vivendi noch Vivaldi, maar gewapend met zo’n 3 Bics draaide het kantoor, geruisloos op volle toeren.
Weerom, na 12 maand, huis-aan-huis aflevering, zodat de verantwoordelijke voor de rode cijfers op tijd zijn biezen kon pakken voor dat die gelyncht zou worden.
Wedden dat het Land op die manier goed zou bestuurd worden? De kwestie is alleen om iedere keer nieuwe kandidaat-minsters te vinden, want… eindelijk knelpunt-beroep geworden.
Zo ver zal he dus waarschijnlijk nooit komen. Tenzij het keerpint straks begint, bij de nakende verkiezingen.
ÉCOLE, ECOGELOGEN: ECO-WAARHEID BESTAAT NIET. WIET OF WAT ZIT DAAR NU WEER ACHTER? GASKAMERLUCHT IS TOCH GEEN BUCHT…
SPELDENPRIK
‘Een nieuwe vieze man in Europa: België’
Onze Nederlandse buren maken zich grote zorgen over de onbezonnen kernuitstap waar Vivaldi zich onder druk van de fundamentalistische tandem Groen-Ecolo toch aan lijkt te zullen wagen.
**
De titel boven dit stukje plukken we uit het gezaghebbende Nederlandse opinieweekblad Elsevier. Strekking: liberaal, pragmatisch, haalbaar, gezond verstand, voortbouwend op cijfers, wetenschap en ernstig academisch onderzoek. In zijn nummer van 28/11/2020 maakt Elsevier zich bij monde van gezaghebbende columnist Simon Rozendaal grote zorgen. Ergo: de wijze man vraagt zich af wat het qua kernenergie eens zo voorbeeldige en verstandige België bezielt om Tihange en Doel stil te leggen en opnieuw aan de slag te gaan met nog te bouwen gas-centrales.
Wij citeren instemmend: ‘De Belgen waren zo snugger om zeven kerncentrales neer te zetten toen het bouwen daarvan nog goedkoop was. Er staan er vier in Doel en drie in Tihange. In Nederland lagen dergelijke plannen ook klaar maar een kongsi (????) van hippies, kabouters, brandneten lthee-drinkers, de beginnende milieu-beweging en andere warhoofden heeft dat verijdeld.’
-
Rozendaal betreurt dat groene energieminister Tinne Van der Straeten door een vergelijkbare kongsi in België gegijzeld lijkt en de straks gesloten kerncentrales wil vervangen door …. Gascentrales GASKAMERS. Of, merkt hij fijntjes op: ‘Het geeft eens te meer aan dat bij groene en groen-linkse politici de afkeer van het atoom zwaarder weegt dan de angst voor de opwarming.’
België dreigt de nieuwe vieze man van Europa te worden.
Rozendaal: ‘Er is geen planeet B, dus houd die kerncentrales open!’. Verderop in het blad treedt een collega Rozendaal volmondig bij: ‘Hoe kun je het klimaat redden door meer CO2 uit te stoten? Het toppunt van Belgisch surrealisme.’
Subsidie-slurpers
De gedweeë, kritiekloze volgzaamheid waarmee socialisten, liberalen en de Vlaamse christendemocraten zich hebben ingeschreven in het absolutistische groene verhaal is ronduit verbazingwekkend.
De arrogantie van ‘sociaal-democraat’ Frank Vandenbroucke – federaal bevoegd voor o.a. Gesloten Winkels – op het aanbod van de N-VA om een ondoordachte sluiting te vermijden, was ronduit grof: ‘Wie is Bart De Wever in deze?’ vroeg de Hautaine Wijze van Scherpenheuvel zich hardop af. Vreemd.
De veel te vroege kernuitstap dreigt de gewone man een bom duiten te kosten en zal ons geen stap dichter bij een schonere aarde of een dalende knik in de temperatuurcurve brengen. Integendeel. We hebben niets geleerd van de onbesuisde Duitse kernuitstap: daar draaien de bruinkool-centrales weer op volle kracht. We hebben niets geleerd van wat Frankrijk is overkomen: om mogelijke energieschaarste te counteren, zag de groene milieuminister zich verplicht een steenkool centrale te heropenen! Je moet een veellezer zijn om dat soort informatie aan de weet te komen.
Energieminister Tinne Van der Straeten wil terug walvissen vangen om alle lampen in België vanaf 2025 te doen branden met groene walvisolie.
De voorstanders van kernenergie komen in Vlaanderen slechts bij hoge uitzondering aan de woord. Alleen De Standaard en De Tijd geven die stem bij tijd en wijle een forum. In ‘De Afspraak’, ‘Terzake’ of ‘De Zevende Dag’ al een pro kern-apostel aan het woord gehoord? Laat het ons weten, misschien hebben we dat gemist omdat het afscheid van Martine Tanghe ons helemaal opslorpte.
Lees nog even mee: ‘Bij een volledige kernuitstap heeft België vijf nieuwe grote gascentrales nodig om te garanderen dat het licht blijft branden.’ (De Tijd 28112020). Het Frans-Belgische Engie is van zinnens er daarvan vier voor haar rekening te nemen. Al zullen die morgen niet draaien. Die mastodonten moeten nog gebouwd worden. Die dienen vergunningsgewijs nog door een traag malende administratief-juridische molen te worden gedraaid.
Buurtprotest van omwonenden te trotseren. Het fiat van Europa te krijgen. De processie van Echternach verbleekt er bij.
Een grote gascentrale kan tot maximum 60 miljoen euro subsidies per jaar krijgen. Wie zal die miljoenen ophoesten? Wij allemaal, de simpelen van geest, de groene malloten voorop, gegijzeld door de valse noten van Vivaldi. Nu reeds met stip het grootste schandaal én de domste politieke beslissing van de 21ste eeuw: de overhaaste, onbesuisde, kapot geïdeologiseerde en politiek gemarchandeerde Belgische kernuitstap.
Vlaanderen – Luchthaven Zaventem, Haven van Antwerpen, ondernemend KMO-landschap – mag dit niet zonder slag of stoot laten gebeuren. Minister-president Jambon, welterusten, slaap maar lekker in je mooie donk’re huis?
Suskewiet
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
Werd er al nagegaan – en vooral bekend gendemaakt - wie dat fgas zal leveren? Welke Eeuwigdurende Geheime Commissielonen hiervoor voorzien zijn? Op wie gemikt wordt om ‘de postjes’ in te nemen? Wie zal er bouwen? Tegen welke prijzen? Wie beeurt weeral de percentjes, enz, enz, enz.
Allemaal agen waarvoor overal en altijkd hetzelfde antwoord voor is: de broer van de nicht van, of de nicht van de broer van, enz, enz, enz; doe allemaal; zo,der één uitzondering, de Partij steunen.
Drie keer raden om welke milieubewuste Partij het in dit geval gaat.
500439 - DE DAG DAT VOLGENS DE VRT HET BIDEN MIRAKEL IN HUN USA BEGINT
.
500439 - DE DAG DAT VOLGENS DE VRT HET BIDEN MIRAKEL IN HUN USA BEGINT
VRIJDAG 4 DECEMBER 2020
INHOUD
VEEL STRENGERE VEILOGHEID EN SLEEPY JOE IS NOG NIET EENS AAN DE MACHT…WACHT MAAR TOT HET VACCIN ER IS.
*
†1623 Geronimo De Angelis met Simon Yempo en 48 anderen
Geronimo De Angelis sj, Yeddo, Japan; priester & martelaar met broeder Simon Yempo sj, een franciscaan en nog 47 medechristenen; † 1623.
Feest † 4 december.
Pater De Angelis was afkomstig van Sicilië. Hij was in 1602 in Japan aangekomen. Waar vele anderen in 1614 ten gevolge van het vreemdelingen besluit van de Shogun naar het buitenland vluchtten, wist Pater De Angelis onder te duiken. Hij vermomde zich als handelsreiziger en bezocht de verspreid wonende christenen. Zo kwam hij in aanraking met de catechist Simon Yempo.
Deze was als monnik in een boeddhisten klooster zijn geestelijke loopbaan begonnen. Hij liet zich tot Christus bekeren, en was vanaf dat moment van bijzonder veel waarde vanwege zijn kennis van de boeddhistische godsdienst. Hij ging in 1614 wel in ballingschap, maar keerde niet lang daarna in gezelschap van een aantal jezuïeten weer clandestien terug. In november 1623 werden ze tenslotte gegrepen, en veroordeeld tot de vuurdood. Tezamen met een franciscaan moesten ze eerst toezien hoe 47 lekenchristenen langzaam de verbrandingsdood moesten ondergaan. De drie ondersteunden de martelaars zoveel als ze konden. Tenslotte kwamen ze zelf aan de beurt: dat was op 4 december. Pater De Angelis maakte de vuurpaal tot een preekstoel, want vanuit de langzaam lekkende vlammen sprak hij de verzamelde mensen toe en legde uit waarom zij deze marteling moesten ondergaan.
Ik zal wel niet de enige zijn die het stilaan beu wordt nu al dagenlang bij het begin van elk journaal van zowel radio als Tv geconfronteerd te worden met de hoeraverhalen over de vaccins. Zoals ik al eens schreef, lijkt het wel alsof men het vel van de beer al aan ’t verkopen is vóór hij geschoten wordt. Het voelt ook zo’n beetje aan als de artikels die sport journalisten schrijven vóٕór de voetbalcompetitie of het wielerseizoen begint en men de indruk krijgt dat iedereen gaat winnen. In de Vaccin saga kunnen we dat laatste alleen maar hopen, want een win-win situatie zou voor iedereen goed zijn, maar zover zijn we nog niet.
Ondertussen zit er niets anders op dan te wachten tot 5 januari 2021 en zien of de vaccinatie dan effectief kan worden opgestart, of het allemaal zal kloppen wat men nu vertelt en of het allemaal veel uit zal maken. Voor dat laatste zullen we trouwens nog meer geduld moeten hebben, zodat we in het beste geval moeten hopen dat die Coronacrisis tegen de volgende zomer grotendeels onder controle zou kunnen zijn. Onder controle, nog niet afgelopen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mensen die zich niét zullen willen laten vaccineren en hoe groot dat aantal zal zijn in verhouding tot het totaal aantal inwoners, want dat blijkt ook belangrijk te worden.
Kortom, wie leeft zal zien en dat zal hopelijk eens niet te letterlijk genomen moeten worden.
*
Coronavirus
‘Als jongere zou ik niet te hard hopen op vaccinatie voor de zomer’
‘Back to normal, dat is ten vroegste voor 2022, zegt Dirk Ramaekers, die de vaccin strategie voor de overheid uittekende.
Dirk Ramaekers is de man die bepaalt wanneer u ingeënt wordt. Als voorzitter van de werkgroep vaccins heeft hij de vaccin strategie van de overheid, die donderdag werd gepresenteerd, uitgestippeld.
Rusthuis-bewoners en zorgpersoneel krijgen prioriteit, nadien volgen 65-plussers en mensen met een risicoprofiel. De rest van de bevolking volgt allicht na de zomer. De werkgroep, die opereert binnen het corona commissariaat van topambtenaar Pedro Facon, leverde in minder dan twee weken een rapport af.
Dirk Ramaekers
Dirk Ramaekers leidt in het corona commissariaat van topambtenaar Pedro Facon de ‘taskforce’ vaccins. Hij is sinds 2015 de medisch directeur van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Ramaekers, die professor is aan de KU Leuven, was onder meer aan de slag als adviseur op de kabinetten van Frank Vandenbroucke (sp.a) en Laurette Onkelinx (PS) toen die bevoegd waren voor Volksgezondheid. Ook was hij directeur van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (2003-2008) en directeur gezondheids-beleid bij de CM (2013-2015).
‘Het zijn bijzonder drukke dagen geweest, maar ik heb er niet slecht door geslapen. Hoe meer stress, hoe beter ik doorgaans slaap’, zegt Ramaekers.
Bij het grote publiek is Ramaekers, professor aan de KU Leuven, niet bekend. Toch is hij al meer dan twee decennia een van de bepalende figuren in onze ‘zorg’. Hij was adviseur van Frank Vandenbroucke (sp.a) toen die in een vorig leven ook al federaal minister van Volksgezondheid was en hij was een van de grondleggers van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg, waarvan hij ook enkele jaren de topman was. Als directeur gezondheidsbeleid was hij een tijd een van de grote namen bij het christelijke ziekenfonds CM. Sinds 2015 is de Limburger medisch directeur van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt.
‘Ik vermoed dat ik ben aangeduid omdat ik als hoogleraar ervaring heb met de evaluatie van nieuwe medische technieken. Tegelijk heeft mijn passage bij Vandenbroucke ertoe geleid dat ik snap hoe de toch wel bijzondere wereld van de politiek werkt. In het ziekenhuis heb ik dan weer van dichtbij meegemaakt hoe zwaar corona er heeft ingehakt - ons ziekenhuis was in de eerste golf een van de zwaarst getroffen ziekenhuizen’, zegt Ramaekers.
Ons land wachtte lang om een vaccin strategie uit te werken en vervolgens moest u in minder dan twee weken een rapport afleveren. Heeft de overheid te lang gewacht?
Dirk Ramaekers: ‘Vooraleer je een strategie kan uittekenen, moet je over voldoende informatie beschikken over de vaccins, en tot voor kort was die er niet. Pas de voorbije weken is duidelijk geworden dat ze zullen worden geleverd in mega dosissen en dat ze op zeer koude temperaturen moeten worden bewaard. Voor het vaccin van Pfizer is dat op -70 graden, voor dat van Moderna op -25 graden.'
Jasper D'hoore
CORONA & CENSUURVRIJE COMMENTAAR
Volgend jaar dus…
Net als toen ik, op bultekoeffen – holleblokken – want ’t was toen nog volop oorlog, en in de half lange veel te grote kniebroek vaqn Grote Broer, als slimste van de klas, vooraan naast de Meester het rijmselke van Hieronymus Van Amphen mocht komen ‘opzeggen’. Na ieder regeltje klopke op de lessenaar. Grootva trok het schuifke open – klop- het knaapje stond aan zijne zij - klop - en toen zag het knaapje
het uurwerk liggen: ‘Ach Grootvader, geef het mij’. Volgend jaar ssrak d’Oude, als ge braaf zijt, en wèl leert Maar Grootva, soak toen weer de kleine, ‘volgend jaar kunde gij al lang dood een begraven zijn’. Maar toen een jaar verstreken was, was de kleine al lang in de Hemel bij de andere Engeltjes en Opa liet het schuifke dan ook maar liefst voorgoed gesloten…
Uit die tijd ook, als jongste Lid van de H. Hartebond en misdienaar bij Paster Arseen Corneillie – gezongen: ‘De zee verheft haar woeste baren’….
Dat Corona-Dinges moest toen nog in het onbekende China worden uitgevonden, maar de sfeer voelt net zo aan.
Tomorrow is an other day. Wie dan nog leeft, zal wel zien, zei de blinde en hij had 7 jaar op zee gevaren en og geen druppel water gezien.. De vertoning gaat gewoon door.
Vlaams-nationalisten ‘hopen’ dat N-VA en Vlaams Belang in 2024 samen een Vlaamse zetel-meerderheid zullen halen. Toch lijkt een heel ander scenario mij minstens even waarschijnlijk. Om dat te begrijpen moeten we de zetelverdeling in het Vlaams Parlement even van nabij bekijken. De Vlaams-nationalisten hebben vandaag 58 zetels (35 N-VA en 23 Vlaams Belang), dit zijn er vijf te weinig voor een absolute meerderheid. De vier Vivaldipartijen hebben samen 62 zetels (19 CD&V, 16 Open Vld, 14 Groen en 13 sp.a). Dit is precies de helft en dus één te weinig voor een absolute meerderheid.
Op de verkiezings-avond van 26 mei 2019 heeft het er lange tijd naar uitgezien dat het resultaat anders zou zijn. Sp.a haalde 14 zetels en N-VA 34. Dat komt omdat de laatst toegekende zetel in de kieskring Antwerpen ‘zweefde’ tussen die twee partijen. Een tijdlang leek het erop dat die naar de sp.a, zou gaan. Finaal is die echter bij N-VA terecht gekomen, maar dat was uitermate nipt. Met 238 stemmen extra had sp.a die zetel gehaald, ten nadele van N-VA. Dat is extreem weinig op een electoraat van 1.314.809 kiezers.
Met een extra zetel voor sp.a komen de Vivaldipartijen wel aan de absolute meerderheid van 63 zetels. Op de verkiezingsavond heeft niemand dat opgemerkt. Zelfs met die 14 sp.a-zetels op het scorebord ging iedereen ervan uit dat N-VA mathematisch incontournable was in het Vlaams Parlement. Dat er een monstercoalitie van vier partijen gevormd kon worden tégen N-VA vond men toen nog te gek voor woorden.
een kikker die langzaam wordt gekookt
Inmiddels is er veel veranderd. Tijdens de eindeloze federale regeringsformatie zijn we stilaan gewend geraakt aan dat idee, op de wijze van een kikker die langzaam wordt gekookt. Zeg overigens niet meer ‘monstercoalitie’ of ‘anti-N-VA’-coalitie, maar wel ‘Vivaldi’.
What if? Wat indien?
Stel je even voor dat de electorale dobbelsteen op 26 mei 2019 anders was gerold en de ’Vivaldi-partijen’ hadden 63 zetels gehaald. Zou dit veel hebben uitgemaakt voor de Vlaamse regeringsvorming? Wellicht niet. Dat er een mathematisch alternatief was voor een regering met N-VA zou wat meer druk op de ketel hebben gezet voor die partij. We zouden dan allicht niet de episode gehad hebben van de verbazend lange palaver met Vlaams Belang. De onderhandelingspositie van CD&V en Open Vld zou iets sterker geweest zijn. Maar voor geen van die twee partijen was een Vlaamse ‘Vivaldi’ op dat moment een ernstige optie.
De gedroomde ‘eenheid van commando’
Het is vooral de huidige situatie die er helemaal anders uitgezien zou hebben. Vandaag zijn CD&V en Open Vld wel verplicht om verder te doen met N-VA. Dat geeft minister-president Jan Jambon enige maneuvreer ruimte om zich een stevig Vlaams profiel aan te meten, al moet men dat niet overdrijven. Maar in de parallelle werkelijkheid van die anders gevallen electorale dobbelsteen zou het vandaag zeer verleidelijk zijn voor de Vivaldi partijen om N-VA te dumpen en ook in Vlaanderen een Vivaldicoalitie te vormen. Dan zou er een symmetrie ontstaan tussen de Vlaamse en de federale coalitie, net zoals die er al is tussen de Waalse en de federale coalitie. De gedroomde ‘eenheid van commando’ (federaal natuurlijk) zou dan werkelijkheid worden. In elk geval zou men N-VA voortdurend kunnen afdreigen met zo’n scenario. Jambon zou vandaag een machteloze minister-president zijn.
Speculeren over wat had kunnen gebeuren is natuurlijk niet zo zinvol. Wel is het belangrijk om te onthouden dat het in 2019 geen haar heeft gescheeld of N-VA was niet onvermijdelijk in een Vlaamse coalitie. Daarbij moet men ook bedenken dat N-VA zijn riante positie vandaag ook en vooral te danken heeft aan PVDA (4 zetels), dus aan progressieve stemmen. Waren die kiezers bij sp.a of Groen gebleven, dan had Vivaldi vandaag ook een meerderheid in het Vlaams Parlement.
Het is nog lang tot 2024
Ik weet het wel, de opiniepeilingen laten vandaag uitschijnen dat N-VA en Vlaams Belang gemakkelijk een absolute meerderheid zouden halen. Maar het is nog lang tot 2024, en intussen kan er veel gebeuren. Het punt is dat de Vivaldi-partijen niet eens een spectaculaire overwinning moeten boeken in 2024 om in het Vlaams Parlement zelf een absolute meerderheid te halen. Daarvoor is echt niet zoveel nodig.
Op die manier zouden we in 2024 terechtkomen in hetzelfde scenario als dat van 2014. Ook toen haalden de drie traditionele partijen met een beperkte stemmenwinst nipt een absolute meerderheid in Vlaanderen, die ze voordien niet hadden. Samen met velen verwachtte ik toen dat ze zowel op het Vlaamse als het federale niveau de ‘succes formule’ van de tripartite zouden voortzetten, en N-VA overal in de oppositie zouden duwen. Omwille van twee redenen is het toen verrassend anders uitgedraaid. MR zon op wraak nadat de partij in Wallonië opzij was gezet, en was klaar om een gekke sprong te wagen. Ten tweede was CD&V-voorzitter Wouter Beke ervan overtuigd dat de opgang van de N-VA enkel kon worden gestuit door de partij federaal mee in het bad te trekken. Bemerk overigens dat die strategie van Beke perfect is geslaagd.
Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken
In 2014 was iedereen inderdaad gebiologeerd door de schijnbaar onstuitbare opmars van N-VA, die één derde van de stemmen haalde in Vlaanderen. Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken. De partij zou electoraal al heel sterk uit de hoek moeten komen in 2024 om hetzelfde ‘waw’-effect te creëren als in 2014, en zich op die manier psychologisch incontournable te maken. Het valt ook niet uit te sluiten dat er de komende jaren een zekere entente ontstaat tussen de vier Vivaldi partijen, zoals dat onder Di Rupo gebeurde tussen de drie traditionele partijen. In dat geval lijkt mij een Vlaamse Vivaldi regering een waarschijnlijke uitkomst in 2024. Niet bepaald een vooruitzicht om vrolijk van te worden.
Bart Maddens
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Perfesser Bart Maddens is een integer man, maar deze
kleer gooit hij appels bij citroenen. Hij gooit zowel met stemmen (28 stemmen op 1.314.809 in A-pen) als met parlementen (Vivaldi ook in de (machteloze) ‘deelstaaat’ Vlaanderen).
Dat is geen spel va, dobberl-stenen, zelfs niet het verschuiven van schaak-schijven (war nu al flink aan de gang is), maar spelen met vuur.
En dergelijk ‘spel’ zal ongetwijfeld vele geesten ernstig doen nadenken, allemaal in het voordeel van de absolute meerderheid der Vlaamse Partijen in een voorlopig nog altijd tweederangs deel-regering.
Als ik schrijf ‘absolute meerderheid’ is dit gewoon de cijfermatige verhouding der bevolking in dit Klote-land.
En daar wringt haast 200 jaar hem het schoentje, in die hinderlijke slaafse meeloperij met de vergane glrie van Parijs, de Lichtstad Lichtekooi.
Een echt goed vooruitzichtn naasr hert lang verwachte vaccin, zou zijn: van nu af aan in de verkiezings-slogans de woorden ‘Baas in eigen huis’ te zien verschijnen. Dit is ONS land en hier gelden ONZE regels.
Pas dàt is recht voor de vuist; niet vatbaar voor misverstanden, niet bij vriend noch bij vijand.
Net op tijd dus, zelfs ZES jaar te vroeg, om de bijna 200-jarige mankepoot Coburgia naar de verdoemenis te zenden. Gewoon door op de goeie knop te drukken. Als die tenminste niet op voorhand gemanipuleerd werd…
Dat, waarde Heer Perfesser is geen petieterig stapke in de goede richting, maar de finale oplossing die in de sterren staat geschreven.
En finaal een win-win oplossing zowel voor het verpauperde Zuiden als voor het werkzame Noorden.
500436 - HONGARIJE DOOR HET OOG VAN DE MOSLIM NALD
.
500436 - HONGARIJE DOOR HET OOG VAN DE MOSLIM NALD
DONDERDAG 3 DECEMBER 2020
INHOUD
EEN GECIVISEERDE IMPORT TULBAND VISIE OP DE SAMENLEVING IN ONS LAND EN ONDER ONZE REGELS
*
DE HYPOCRIETE VERONTWAARDIGING OVER HONGARIJE
Hongarije
In plaats van in een fascistische dystopie kwam ik in Boedapest terecht in een prachtige 19de-eeuwse stad met brede boulevards, elegante kerken, en cultuur op elke straathoek. En waar Joden en moslims welkom zijn.
Ik weet niet goed waar ik mij precies aan verwachtte toen ik een paar jaar geleden uitstapte op de luchthaven van Boedapest. Het was mijn eerste bezoek aan Hongarije. Ik was door vrienden uitgenodigd om er een week te logeren. In de maanden voor ik vertrok was het land in de westerse media al even besproken als vandaag. Met artikels over neonazi-skinheads die de straten onveilig zouden maken, en een regering met een genocidale haat voor allochtonen en lhbt’ers.
In plaats van een fascistische dystopie kwam ik terecht in een prachtige 19de-eeuwse stad met brede boulevards, elegante kerken, en cultuur op elke straathoek. De straten waren proper en ordentelijk. Overal langs de Donau kon je mensen gelaten zien genieten van de heerlijke zomerzon. Wie zich aan de bergopwaartse tocht naar de Matthiaskerk in het Kasteeldistrict waagde, werd beloond met een adembenemend uitzicht op de tweede stad van het Habsburgse Rijk.
Niet antisemitisch
Natuurlijk waren er ook bepaalde zaken die mij sinister leken. Toen ik arriveerde was de overheid net bezig met een campagne tegen de filantroop George Soros. Die wordt door de Hongaarse regering gezien als haar gezworen vijand. De straten hingen vol met propaganda-posters waarop hij zo werd afgebeeld dat zijn neus gigantisch leek. Een niet mis te verstane boodschap.
Ik werd echter verzekerd door mijn gastheer, zelf Joods, dat de regering van mijnheer Orbán in de praktijk geen discriminerend beleid voert tegen de Joodse gemeenschap en regelmatig contact onderhoudt met de rabbijnen. Dat kon ik ook met eigen ogen zien toen we gingen lunchen in een koosjer-restaurant in de Joodse buurt nadat we een bezoek hadden gebracht aan de Grote Synagoge in de Dohanystraat. Dit Joodse gebedshuis, het grootste van heel Europa en een waar architecturaal chef-d’oeuvre, werd zichtbaar goed onderhouden door de bevoegde autoriteiten.
Respectvol tegenover moslims
Wat mij echter veel meer verbaasde, was de manier waarop moslims werden behandeld in Boedapest. De stad krioelde werkelijk van moslima’s met hoofddoeken. Wellicht toeristen uit Turkije en de Balkan. We gingen een moskee bezoeken die niet ver lag van het centrum. De Pakistaanse toezichthouder ervan bleek Arabisch te spreken. Hij vertelde me dat hij zich helemaal thuis voelde in Hongarije. En dat hij niet te klagen had over discriminatie of haat.
We begaven ons later ook naar het heiligdom van Hz. Gülbaba. Hij is een Ottomaanse soefi-mysticus die begraven ligt in het Rozenheuvel-district van de stad. Bij een fonteintje zat een moslima daar vredig een boek te lezen. Wellicht religieuze poëzie. Nadat ik mijn respect had betoond aan de meester liet mijn gastheer me een tijdje alleen om rustig te kunnen bidden. Het was een enorm ontroerende ervaring.
Hongarije-bashen
’s Avonds hadden we gepland om in de Vigado-muziekzaal een uitvoering van Berlioz’ Symphonie Fantastique bij te wonen. We besloten een uur voordien in de buurt te gaan dineren. Toen kwam wellicht het meest verbijsterende moment van mijn hele bezoek. Er kwam namelijk een islamitisch gezin naast ons zitten waarvan de vrouw een niqab droeg. Niemand die haar een strobreed in de weg legde. Ze werd door niemand aangesproken over ‘onze waarden en normen’. De ober vroeg alleen wat ze wilde eten. Toen begon ik mij voor het eerst ernstige vragen te stellen over de beeldvorming rond in Hongarije in onze media. Ik voelde me in het racistische Hongarije namelijk een pak meer welkom dan in Antwerpen of Lubbeek.
Zo is er recent bij ons weer een rondje Hongarije-bashen opgelaaid
In de jaren na mijn eerste bezoek is er aan dat beeld weinig veranderd. Zo is er recent bij ons weer een rondje Hongarije-bashen opgelaaid. Dit nadat een naaste bondgenoot van mijnheer Orbán in Brussel is betrapt tijdens een orgie met een twintigtal mannen. Een homofobe politicus die zelf homoseksueel blijkt te zijn? Hilariteit alom!
Belgisch boerkiniverbod
Minder (of beter: geen) aandacht ging er naar het vonnis van het Antwerpse Hof van Beroep dat het boerkiniverbod van de stad deze week in stand hield. Een moslima die wenst te zwemmen zonder haar lichaam te tonen — volkomen hygiënisch en zonder iemand anders te hinderen — mag dat dus niet. België zal hierover niet worden aangesproken door Europa, noch door de links-liberale euroklasse. Er zal in het EU-parlement geen resolutie gestemd worden om ons land te veroordelen voor deze volkomen arbitraire beperking van de vrijheid van moslims. Zulke zaken zijn voorbehouden voor ‘stoute’ landen als Hongarije.
‘Maar’, hoor ik sommigen al verontwaardigd protesteren, ‘dat is toch niet vergelijkbaar met wat er in Hongarije gebeurt!’ Laten we dus eens objectief kijken naar de maatregelen die de Hongaarse regering tegen lhbt’ers heeft genomen. Dat zijn er hoofdzakelijk twee.
Geen erkenning lhbt-gemeenschap
Ten eerste: homohuwelijk en -adoptie zijn in Hongarije onmogelijk. Ik kan begrijpen dat dit kwetsend is voor de lhbt-gemeenschap. Maar beperkt dit op enigerlei wijze hun vrijheid? Homoseksuelen mogen nog steeds samenleven, seksueel actief zijn en hun geaardheid openlijk uiten. Geen van deze zaken is verboden. Persoonlijk zou ik erkenning van de islam door de Belgische staat met alle plezier inruilen voor het opheffen van verboden op islamitische praktijken.
Wederom is hier echter geen sprake van een beperking van de vrijheid van transgender-personen
Daarnaast heeft de Hongaarse regering ook erkenning van transgender-personen ingetrokken. Voortaan is men verplicht het geslacht aan te houden waarmee men bij de geboorte is geïdentificeerd. Dit is inderdaad een zeer gemene, oneerlijke pestmaatregel die onnodig lijden veroorzaakt. Hier hoort terecht kritiek op te komen. Transgender-personen dienen in hun waardigheid en eigenheid erkend en gerespecteerd te worden. Wederom is hier echter geen sprake van een beperking van de vrijheid van transgender-personen. Ze kunnen zich kleden hoe ze wensen en mogen ervoor kiezen om medische stappen te ondernemen.
In Antwerpen mag je niet gewoon moslim zijn
In vergelijking daarmee zijn de beperkingen op de persoonlijke vrijheid van moslims in België veel significanter. Zowel qua kledij, voedsel als levensstijl. ‘Maak u geen zorgen, Jozef’, tweette een jongeren afdeling van de liberalen over het ontmaskerde Hongaarse parlementslid, ‘in Brussel mag u gewoon homo zijn’. Wel, in Antwerpen mag je dus niet gewoon moslim zijn. Dat werd deze week voor de zoveelste keer bevestigd.
Als we de linkse-liberale euroklasse daar nooit over horen, als moslims blijkbaar helemaal beneden het lijstje van de ‘diversiteit’ staan, waarom zouden we dan mee moeten doen met de fanatieke aanval op een Hongarije dat ons nooit kwaad heeft gedaan?
Othman El Hammouchi
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Stel U even voor, dat in om het even welk moslim-land een dergelijkzt tekst ook maar mogelijk zijn op te komen, laat staan gepubliceerd te zien.
En meer zeg ik niet
Tenzij, dat als de vos de passie preekt, de boer dan speciaal op zijn ganzen moet letten.
Mijn persoonlijke mening? Dat Budapest een waardiger EU-hoofdsrtad zou zijn dan Bruxellabad. Niet alleen degelijker en beginselvasrter, maar ook hoopvoller als brug naar dat andere totaal verwaarloosde en geminachte grootste grondgebied van het Avondland: het een en on deelbare Tsarenrijk van Broedertje Poetin…
DE DEUR ACHTER TRUMP IS NOG NIET EENS IN HET SLOT GEVALLEN OF DAAR BEEGINNEN DE KRIJGSGODEN WEER HUN VREUGDEDANS. HUN MAGAZIJNEN PUILEN UIT EN DE WEERELDBEVOLKING SMEEKT OM DECIIMERING. LINKS IS IN DE WOLKEN
*
DE GROETEN VAN VLADIMIR POETIN’
Mogelijke scenario’s voor Wit-Rusland
Op donderdag 26 november sprak een journaliste van oppositie-zender BelSat (gefinancierd door onder andere de Nederlandse, Noorse, Zweedse en Poolse overheid) met de in Litouwen wonende presidentskandidate
Svetlana Tichanovskaja.
De journaliste feliciteerde haar in onvervalst Wit-Russisch met de BBC-nominatie voor de lijst van 100 invloedrijkste vrouwen van 2020.
Tichanovskaja antwoordde in alle bescheidenheid en in het Russisch: ‘In mijn persoon werden ook Maria Kolesnikova, Nina Baginskaja en vele andere honderden en duizenden vrouwen in Wit-Rusland en het buitenland genomineerd.’ Eveneens vermeldde ze trots dat Joe Biden, de nieuwe president van de VS, haar had uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek.
Svetlana aan meneer Poetin
Verder kwam tijdens het interview, waarbij de interviewer stug door bleef gaan met vraagstelling in het Wit-Russisch, ter sprake dat financiële experts van de onafhankelijke oppositie hebben berekend dat het nieuwe Wit-Rusland ongeveer 150 miljoen euro nodig zal hebben voor de overgangsperiode na de machtswisseling. Alle diplomatieke vertegenwoordigers van landen waarmee ze de afgelopen maanden had gesproken zouden hebben toegezegd Wit-Rusland te ondersteunen.
Op de vraag wat ze Vladimir Poetin persoonlijk zou willen zeggen, volgde eerst een diepe zucht
Ook benadrukte ze nog eens dat de oppositie bereid is tot een constructieve samenwerking met Rusland. Op de vraag wat ze Vladimir Poetin persoonlijk zou willen zeggen, volgde eerst een diepe zucht, waarop Tichanovskaja antwoordde: ‘De Wit-Russen hadden altijd een goede verhouding met de Russen, maar omdat u, meneer Poetin, het regime ondersteunt en daarmee ook het geweld, de folteringen en de onderdrukking van het volk is die verhouding veranderd. En hoe meer u het regime ondersteunt, des te meer verliest u de loyaliteit van de Wit-Russen…zo ongeveer… en dat zou ik niet willen…’
Win-win situatie
Ze sloot af met hoopvolle woorden voor de bevolking: ‘We gaan Joe Biden ontmoeten en dan naar Noorwegen en nog een land, dat ben ik even vergeten… Wij zijn allemaal een beetje vermoeid na drie maanden, maar zij zijn nog vermoeider, dat is zeker. De hele wereld staat aan jullie… aan onze kant. Samen zullen we zeker overwinnen.’
Volgens persbureau BelTa ontkende Lavrov in alle toonaarden dat er contacten zouden bestaan met de oppositie
Sergej Lavrov, Russisch Minister van Buitenlandse Zaken, sprak op dezelfde dag met Aleksandr Loekasjenko in Minsk. De conversatie werd, als onder oude kameraden, uiteraard compleet in het Russisch gevoerd. ‘Ik ben hier om u de groeten over te brengen van Vladimir Poetin. Hij bevestigde nog eens alles wat eerder in Sotsji is besproken. Wij zijn beiden zeer geïnteresseerd in een versterking van onze vriendschap. Het maakt niet uit hoe je het noemt, maar wij volgen hetzelfde doel: de win-win situatie die is ontstaan tussen onze beide volkeren nog verder uitbreiden,’ aldus Lavrov. Volgens persbureau BelTa ontkende Lavrov in alle toonaarden dat er contacten zouden bestaan met de oppositie: ‘Dat is een complete leugen.’
De woordvoerster van Svetlana Tichanovskaja bevestigde op navraag dat er op het moment wel degelijk gesprekken met het Kremlin worden gevoerd, maar het nog te vroeg is bekend te maken op welk niveau dit gebeurt.
Collectieve boerderij Wit-Rusland
Het bezoek van Lavrov duidt erop dat het Kremlin haast wil maken met een vergaande integratie van Wit-Rusland in de zogenaamde statenunie met de Russische Federatie. De Wit-Russische republiek staat in feite voor een viersprong. De eerste en voor Loekasjenko optimale variant is een herhaling van de geschiedenis van eind jaren negentig, 2010 en 2015. Na hevige protesten en nog heviger politiegeweld komt de samenleving min of meer tot rust. De politieke opponenten zitten in de gevangenis, zijn vermoord of gevlucht naar het buitenland.
De tweede optie is dat de alleenheerser akkoord gaat met de statenunie.
Probleem daarbij is dat het regime zesentwintig jaar lang economisch overleefde op deals over olie en gas met Rusland. Die deals vallen zeker weg als Loekasjenko concrete stappen over de statenunie blijft uitstellen.
De tweede optie is dat de alleenheerser akkoord gaat met de statenunie. Hierop zullen Russische speciale eenheden de ‘orde herstellen’, de intelligentia en masse het land verlaten en Loekasjenko zelf tot marionettenvoorzitter van de collectieve boerderij Wit-Rusland verworden. Zijn absolute macht is hij dan kwijt.
Bankier Babariko aan het roer
De derde variant zou kunnen betekenen dat de onafhankelijke oppositie en vooral de staf rondom Svetlana Tichanovskaja direct met het Kremlin onderhandelt. In dat geval zal het Kremlin zeker alles in werking stellen om de momenteel in gevangenschap zittende Viktor Babariko als nieuwe president aan het roer te zetten. De voormalige directeur van de Belgazprombank die voor 50% in Russische handen is, staat weliswaar voor een liberale politiek, maar is nauw verbonden met het Kremlin. Met Babariko aan het hoofd kan het Kremlin rekenen op een opbloeien van de Wit-Russische economie waar het zelf de vruchten van mag plukken.
In dat geval zal er door volharding in de protesten en stakingen uiteindelijk een binnenlandse machts-overname tot stand komen die los staat van de invloed van het Kremlin
Dit in tegenstelling tot de vierde variant. In dat geval zal er door volharding in de protesten en stakingen uiteindelijk een binnenlandse machts-overname tot stand komen die los staat van de invloed van het Kremlin, maar ook van buitenlandse oppositieleiders als Svetlana Tichanovskaja. Voor de honderdduizenden Wit-Russen die hun bestaan op het spel hebben gezet door deelname aan de demonstraties, is dit ook meteen de enige optie die op lange termijn naar een vrije en onafhankelijke rechtsstaat zou kunnen leiden.
Alfabetische buren
Daarvoor is in ieder geval een hervorming van de grondwet nodig waarin als eerste stap de unieke machtspositie van de president voor eens en voor altijd verdwijnt. Alleen in dat geval kan de weg worden vrijgemaakt voor een gediversifieerd staatsorgaan met vertegenwoordigers van alle mogelijke politieke stromingen. Zonder de fixatie op één machtspersoon die in vele post-Sovjetrepublieken nog steeds vooropstaat.
Daarmee zal Belarus een aardig stukje in de richting van alfabetisch buurland België kunnen opschuiven. Inclusief eigen taalkwestie, ellenlange coalitievormingen en minderheidsregeringen die vallen en opstaan. Wat in vergelijking met de huidige situatie voor de Wit-Russische bevolking zeker
Ardy Beld
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Ingewikkeld, da’s echtig en techtig de pure waarheid.. Vooral als achter het tijdelijk opgetrokken IJzeren Gordijn de naam van Sleepy Joe valt als vervanging van Wakkere Donald.. Want dan is Hitlary Klinnkton en alle miserie van enkele jaren geleden noot ver weg.
Me andere woorden, gestook, gestook, gestook.
-
De ervaring van de laatste honderd jaar leert ons, dat als he dondert in Moskou, in het Westen de kanonnen beginnen te bulderen…
Ach, waar is de tijd dat de Russische Tsaar, de Keizer van Pruisen en de Engelse Koning, bloedverwanten, na een vermoedende wandeling te lande, op een boerenkar huiswaarts konden keren. Wie ze waren, de Hoge Heren, vroeg ons boerke. Han juist zei die, en ik, ik ben de Paus van Rome….
Een verhaal uit Grootmoeders naaimandje? Nee hoor. Het hoort gewoon bij de rolantiek van vroeger, maar rust historisch op waar gebeeurde verhalen…
500431 - SIEG HEIL EN DE BRAKKE POOT VAN DE VRT CLOOT
.
500431 - SIEG HEIL EN DE BRAKKE POOT VAN DE VRT CLOOT
DONDERDAG 3 DECEMBER 2020
INHOUD
NIEUWELENTE IN OUDE ZAKKENMAAR MET EEN MOOI LINTJE ONDERAAN
*
DIE TOREN STAAT EIGENLIJK RECHT
Ontdekking aan de Reyerslaan: de publieke opdracht!
Bij de VRT krijgen ze een nieuwe directeur. De directie Publieke Opdracht. De onvolprezen Raad van Bestuur heeft dat goedgekeurd. Ze hebben daar al flink wat directeurs, maar duw een beetje, er kan er eentje bij. De openbare omroep blijft, ondanks zogenaamd draconische besparingen, goed in de slappe was zitten. En u weet: een directeur komt nooit alleen. Hij/zij krijgt altijd ook een staf. Zoals een bisschop: zonder staf bestaat die niet. Of zoals in een Mexicaans leger.
Uitzonderlijk is wel dat de nieuwe directeur bij nader toezien een dubbele opdracht krijgt: alles, en niets. Dat laatste creëert het meeste perspectief: het laat ruim tijd om ook nog iets anders te doen. Professor zijn bijvoorbeeld; ik zeg maar wat. Het eerste is ook hoopgevend: het is zodanig veel dat het neerkomt op het tweede.
Want – laten we ernstig zijn – heeft de VRT ooit iets anders gehad dan een publieke opdracht? Of heeft die nieuwe directeur een algehele, alomvattende, niets uitsluitende bevoegdheid? En wat is dan nog de rol van de CEO? En al die andere directeurs?
Begrijpend lezen nu!
Maar we moeten goed lezen, is mij altijd gezegd. De CEO wil – ik citeer Belga, met excuus voor de vele loze woorden, haal dus nu goed adem – ‘met de nieuwe functie de klemtoon leggen op de unieke rol van de VRT in de samenleving en wil alle stakeholders dichter betrekken bij de strategie van de openbare omroep.’ Het zal aan mij liggen maar… Hoe je via een directeurs-benoeming ‘de klemtoon legt op de unieke rol van de VRT in de samenleving’, dat veronderstelt minstens een doctoraat in de communicatie wetenschappen, of lid zijn van de Raad van Bestuur van de VRT, voor je dat kan begrijpen. Ik dacht namelijk dat die rol elke dag blijkt (of niet blijkt): radio, televisie, online, 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Niet dus.
En dan die dichter betrokken stakeholders. Dat is – sorry, ik heb veel geleerd van Jean-Luc Dehaene, en die was nogal bruut gebekt – gewoon alleman in bad, het gezaag zal rap gedaan zijn.
als het maar duister, ingewikkeld en moeilijk is
Maar er is meer, véél meer. De nieuwe directeur zal zich ook ‘bezighouden met beleidsdossiers, de uitbouw van een open stakeholder-management en een structurele onderbouwing van de publieke waarde van de VRT’. Nou, dat is niet min. Maar is er een directeur bij de VRT die zich niét bezighoudt met beleidsdossiers? En dat stakeholde-rmanagement, wat is dat? Minder gezaag? Nieuwe organen om dat gezaag te stroomlijnen en te smoren? En de ‘structurele onderbouwing van de publieke waarde van de VRT’? Moeilijk, moeilijk… Maar ik neem aan dat dat de bedoeling is. Het idee dat iets goed is als het maar duister, ingewikkeld en moeilijk is: in Vlaanderen kom je daar nog vaak mee weg.
‘Ze zal ook proberen de relaties met de Vlaamse samenleving, de Vlaamse regering, het Vlaams parlement en andere Vlaamse instellingen en media-bedrijven te versterken. Tot slot zal ze ook waken over het multimediale aanbod van de VRT’. Ook dat is nogal veel. Heel, heel veel zelfs. En wat is dat ‘een relatie versterken’? Sommigen gaan daarvoor naar een psycholoog of therapeut, maar ik zie de Vlaamse instellingen dat niet meteen te doen.
Wel alle donders!
Maar de mededeling wordt alsmaar beter. Volgens de woordvoerder van de VRT moet de nieuwe directeur ‘toezien op het naleven van de beheersovereenkomst.’ Dat is interessant. Ik heb altijd gedacht dat dat de rol was van het Parlement, maar dat blijkt dus fout. Het is dus voortaan een VRT-directeur die zal toezien of de VRT zich aan die overeenkomst houdt? Of is de nieuwe directeur l’œil de Moscou dat erop moet toezien dat al die andere directeurs, programma-makers en talloze leidinggevenden zich aan de afspraken houden? Het is het een of het ander, denk ik, maar geen van de twee deugen of houden steek.
Een krant heeft iets verder gekeken.. Er staat dat de nieuwe directeur de facto een deel van de taken van de voorzitter van de Raad van Bestuur zal overnemen. Ah zo… Dat is écht interessant.
geef de flaminganten dat postje
Want de zittende voorzitter (Luc Van den Brande – CD&V) wordt binnenkort vervangen, naar verluidt door iemand van de N-VA. Nu pas begrijp ik het: een mens moet voorzichtig zijn. En dus: geef de flaminganten dat postje, maar zorg ervoor dat het niet zoveel meer betekent. Een titel is toch ook al wat, er is een kleine vergoeding en elke week één keer gratis eten en drinken: alle stakeholders tevreden! In één klap is alvast één van de opdrachten van de nieuwe directeur ook geregeld.
Als je dan ook nog eens het geluk kan hebben dat de nieuwe directeur de ware geest heeft, dan is dat echt wel ‘an offer you can’t refuse’. Ze heeft gewerkt op het kabinet van mediaminister Lieten. We herinneren ons dat: het was de tijd dat de omroep als nooit tevoren met volle kracht werd voortgestuwd in de donkere vaart der volkeren.
Siegfried Bracke
CORONA & CENSUUR VRIJE COMMENTAAR
Bravo. Bravissimo.
Buitengewoon goed doordacht, bijzonder goed geformuleerd, rijk aan ervaring ter zake, maar…. Totaal naast de kwestie. Of had ik beter gezegd, à coté de la question?
Kijk, waarde Heer Braecke, er is voor iedereen op aarde, een tijd van kommen en een tijd van gaan. Even in de spiegel kijken en het is zover.
Geen probleem, hoor, ikzelf persoonlijk zit in eenzelfde soort schuitje als U onderweg naar de Hades, maar hoogst waaarschihijnlijk “n ding met ’n ander volgnummer en met een ‘C’ ervoor. Zij het dan, zoals het hooot aan de rand van de Overkant zonder ontschoeid van rang of stand. Ja toch?
De Pers, waarde Sier Heil. Of hadden we he samen allebei, elk op zijn niveau; niet liever gehad over de barstensklare Samengeknepen Billen? Onderweg naar de nooit groot genoeg zijnde Ontlastings- tunmels?
U noch ik zijn historicici, maar sedert de uitvinding der Boekdrukkunst weten we beiden dat de leugen de wereld zo niet beheerst deze dan toch domineert.
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
VRIJE COMMENTAAR
