MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Vanwege een goede vriend die nog liever Kareltje ziet dan ondergetekende, kreeg ik vandaag volgend bericht binnen :

Wilt u wel eens een wijntje van Karel De Gucht proeven? Dan kan dat sinds vandaag. Na Rik Daems en Guy Verhofstadt komt nu ook de Open VLD-politicus op de proppen met een eigen wijn.

De wijn Chianti Classico is afkomstig van het Toscaanse landgoed van Karel en Mireille. Voor een fles van de biologische wijn tel je 24,99 euro neer. Een rosé heb je al voor 17,99 euro. De wijn is vandaag en morgen te proeven bij de invoerder Châteaux Vini in Ternat

Het beste dat we kunnen doen, is daar de hele voorraad opkopen, en doen afleveren op een fictief adres. Dat is zowat dezelfde toer als een van de vele die de PVV ons dagelijks lapt.

U vindt deze wine tasting op http://www.winetasting.be/nl/WineShops/a/Wijnwinkel_Ch%C3%A2teaux/7

Wie Frans tatert en er met een Waalse Haan aan de autospiegel het erf oprijdt, krijgt een on voor een gratis verblijf op het wijnkasteel van het beroemde echtpaar.. Uiteraard tegen betaling.

Het gerucht dat Kareltje varkensboer zou worden, fin de carrière klopt dus niet. Kan ook moeilijk, want een man van zijn kaliber is zon milieu na zoveel jaren hartsgrondig beur. Als Euro-Commissaris kan hij nu zijn voorkennis gebruiken om de arme wijboeren in Toscane de duivel aan te doen. Deze zaak krijgt nog een staartje!

Wat ook nog een staartje krijgt, is de onrust die Filip DeWinter zaait door de aandacht te trekken op sommige straten in Antwerpen, die kamerbreed bezet worden door biddende Muzelmannen, Muzelvrouwen en Muzelkindjes. En wij die dachten dat DeWever al dat scorremorrie zou wegvegen! Maar ipv wegvegen, heeft hij ze juist bij elkaar geveegd. Klaar voor deportatie per vrachtboot?

Benieuwd welke beelden de TV daarover zal verspreiden

Ik zou zeggen : Turkeys die dat niet meer mogen van Erdogan in Turkije zelf : kom naar t Stad, die is toch van iedereen. Minstens nog tot 25 Mei 2014.

Steeds meer mensen weten niet meer hoe ze financieel het einde van de maand moeten halen. Er is een crisis. Voedselbanken krijgen steeds meer klanten. De bouw ligt voor een deel stil. Kleine zaken gaan failliet. Dokters moeten weer hun eigen studie gaan betalen en de cultuur wordt ernstig bedreigd. Pensioengerechtigden moeten jaren langer doorwerken en de zorg wordt geleidelijk onbetaalbaar. Spanje en Griekenland moeten mede door ons overeind gehouden worden. De internationale criminaliteit tiert welig omdat binnen de EU alle grenscontroles zijn opgeheven.

Al deze ellende vindt zijn oorsprong in de toenemende spanningen binnen de Europese Unie. De thans tien jaar in gebruik zijnde euro, die het symbool moest zijn van het EU-ideaal, is nooit populair geworden. Meer dan 70 procent van de Nederlanders wil het liefst onze 700 jaar oude, stabiele, handige en klassieke gulden terug. Al met al een goede aanleiding de historie van de Europese Unie en de euro nog eens te bestuderen. Bij het systematisch doorlezen van mijn eigen EU-archief wordt het duidelijk dat het hele EU-gebeuren gebaseerd is op bedrog, hele en halve onwaarheden, valse voorlichting en het smijten met geld. Vooral door sterk overschatte politici.

Alleen het allereerste begin was gebaseerd op een mooie naoorlogse droom, namelijk het voorkómen van een derde, allesverwoestende wereldoorlog, door het reguleren van de belangrijkste economische en industriële middelen. Zo ontstond in 1951 de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. In 1967 werd daaruit de Europese Gemeenschap (de EG) gevormd, die in 1992 te Maastricht leidde tot de vorming van de huidige Europese Unie, de EU. Die zou garant staan voor blijvende vrede en welvaart.

Het Centrale Bestuur van de EU werd te Brussel gevestigd in een vergaderpaleis dat destijds al 1 miljard euro kostte. Het secretariaat kwam in Luxemburg en het parlement in Straatsburg terecht. Elke maand reizen 626 EU-parlementariërs op en neer van Brussel naar Straatsburg om te vergaderen. Ze worden gevolgd door twintig immense vrachtwagens vol met dossiers. Die absurde verhuizingen kostten tien jaar geleden al meer dan 1 miljoen euro per dag. Er werken in Brussel ruim 50.000 ambtenaren die ieder tussen de 10.000 en 21.000 euro per maand verdienen. Nog afgezien van speciale, ruime vergoedingen en soepele belastingtarieven. Brussel is de ultieme toekomstdroom geworden van alle in Nederland uitgerangeerde politici.

Al in 1970 kwam de Luxemburgse oud-premier Pierre Werner met het idee van een Europese eenheidsmunt, de latere euro, die de Europese eenheid en economie zou bevorderen. Een van de grote voorstanders van die euro was de toenmalige machtige Duitse bondskanselier Helmut Kohl. Vanaf die tijd werd de euro een soort heilig, religieus dogma. Als je er niet in geloofde, was je een ketter die meewerkte aan de ondergang van Europa. Als Nederland die euro niet accepteerde, dan zou ons land terugvallen naar het niveau van een ontwikkelingsland. Dan ging bij ons het licht uit, zei onze toenmalige minister van Economische Zaken Laurens Jan Brinkhorst. Hij zei geen woord over andere kleine landen die de euro afwezen, zoals Denemarken en Zwitserland, die evenwel nergens last van hadden en hebben.

Kohl kreeg in februari 1996 voor zijn EU-propaganda een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit te Leuven. In zijn dankrede zei hij: Entweder der Euro, oder Krieg : dus we konden kiezen tussen de euro of weer een oorlog. Het was een schaamteloze vorm van demagogie en chantage. In ons land waren de meest fanatieke eurodrammers: Wim Kok (PvdA), destijds premier, (wijlen) Wim Duisenberg, destijds president van De Nederlandsche Bank, en Gerrit Zalm (destijds VVD-minister van Financiën), die ons bijna dagelijks via de televisie de euro opdrongen. Dat deden ze zelfs schaamteloos via kinderprogrammas.

In ons parlement werd over zoiets extreem belangrijks als het overgaan op een geheel ander monetair systeem, slechts twintig minuten gepraat. Alsof het ging om iets onbenulligs. Zo gehersenspoeld waren onze volksvertegenwoordigers. Ze realiseerden zich kennelijk niet dat afschaffing van de nationale munteenheid (dus de gulden) een aanpassing van onze grondwet vereiste. Daarvoor waren dan nieuwe verkiezingen noodzakelijk geworden. Maar daar werd met geen woord over gerept. De euro was heilig verklaard.

Op 1 januari 2002 werd de gulden door de euro vervangen. De overheid maakte er een soort volksfeest van, hoewel 70 procent van de Nederlanders die euro helemaal niet zag zitten. De onkosten van de gigantische geldomwisseling bleken voor ons land alleen al 10 miljard euro te bedragen. Dat bedrag moest vrijwel geheel door onze middenstand worden opgebracht. Maar ons nationale lachebekje, Gerrit Zalm, verklaarde toen dat de onkosten binnen één jaar zouden zijn terugverdiend door de grote economische voordelen van de euro. Dat was pure luchtfietserij. De geldwisseling leverde de gemiddelde Nederlander ongeveer 33.000 euro verlies aan koopkracht op. Sindsdien zijn de prijzen van ons levensonderhoud continu gestegen.

Inmiddels ontwikkelde de EU zich tot een soort superstaat die alle Europese landen zijn wil oplegde. De meeste van onze wetten komen thans uit Brussel en niet meer uit Den Haag. De zogenaamde euro-elite, bestaande uit toppolitici en hoge ambtenaren, stuurt aan op de vorming van een superstaat met een eigen president, een eigen regering, een volkslied, een EU-vlag, een eigen krijgsmacht, een grondwet en verder alles wat een normaal land een eigen identiteit verschaft.

Het basale probleem is echter dat Europa helemáál geen land is. Het is een lappendeken van tientallen nationaliteiten en bevolkingsgroepen die ieder hun eigen taal, tradities, mentaliteit, levensstijl en geschiedenis hebben. De in dit verband door verblinde eurofielen vaak gebruikte vergelijking met de Verenigde Staten van Amerika gaat dan ook beslist niet op.

Had ik dat nog niet gezegd? Prof. Bob Smalhout vindt U iedere week in tSCHELDT, en telkens wordt het hout in het hoenderhok gegooid!

Natuurlijk klit Amerika beter bij elkaar : hun Geschiedenis begin daar maar een stuk in de 16^e Eeuw, en ze start met een toestroom van vele jaren van honderden verschillende volkeren. Amerika is, m.a.w. een zootje volksverhuizers ondereen, die van meet af aan, allemaal van de eigen moedertaal zijn moeten overschakelen op het Engels. Dat alleen al geeft een samenhorigheidsgevoel.

Na één Burgeroorlog is men daar dan ook slimmer geworden en gaat men ergens anders om te vechten. Buiten Pearl Harbour en 9/11 heeft Uncle Sam nog geen slaag gekregen op het eigen erf. N a Pearl Harbor sloeg men hard terug. Na 9/11 werd er geen risico genomen : liever blode Jan, dan dode Jan?

En wij maar op de blaren zitten!