*

*

Als gotische burgerkathedralen,

.

Antwerpen, Oudenaarde, Brussel: Vlaanderens Grootheid in steen.

*

INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS

*

Ach, dat zonnig terrasje op de Grote Markt van Oudenaarde, met zicht op het ragfijne kantwerk in steen van dat gotisch stadhuis op de achtergrond….. De Bruine Adriaan Brouwer smaakt daar naar beiaardklanken en dus naar’t verleden. Dat is niet de hemel in Vlaanderen, dat is Vlaanderen in de Hemel!

En daar is dan Bruxellabad! Neen, we mogen het grootste de schoonste getuige van ons rijk verleden niet langer tot kroonjuweel laten verheffen door zij die het ons in 1830 gerat hebben. Om er een soort van bijhuis van de Place Pigalle van te maken….

De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan. Dus ook die der Sexen-Coburgers niet. De Laatste van die soort jagen we zonder meer samen met Olio di Poeppo terug de kast in!

Over de Pal in ’t Vizier van de titel hierboven.

Het ‘lijfblad’ van de Antwerpse Pallieters dat in geen enkel Vlaams huisgezin zou mogen ontbreken, is net als oude wijn. Hoe ouder hoe voller van smaak. Als er op deze blog al eens daaruit geciteerd wordt, is dat om de inhoud, maar vooral om de goesting aan te scherpen. Via Google vindt U wel de weg voor een digitaal abonnement, en voor de prijs moet U het niet laten. U kunt altijd met de groeten van den dezen, die verwoede lezer uit Italië en dus geen verknochte bewonderaar van Anke Van der Meersch, de complimenten overmaken aan de Heer Karel Van Camp, Hoofdredacteur.

Meer zelfs: ‘a Pallieter a day, keeps the doctor away’.

Want boven de juiste informatie, vindt U er een hele plateau vol fris schuimend bier en materiaal voor een gezonde lach!!!!

Hieronder (maar dat is mijn eigen mening) een tipje van de sluier, waarom sommige collega’s de kramp in hun vingers niet kunnen bedwingen als ze de NV-A bedoelen. Dat wordt dan telkens de nB-a. Ik vraag me daarbij af, als NV-R niet beter de lading zou dekken:

Nieuwe Vlaamse Ratatoullle.

*

*

MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD

.

.

Iedere week ‘n schot in de roos.

*

La patte flamande

Terecht was de afwijzing voor een (eventuele) verplaatsing van de traditionele 11 juliviering in Brussel van stadhuis naar KVS unaniem. Een daadwerkelijke beslissing in die richting mag dan nog veraf liggen, dat is wel vaker het geval wanneer iets ‘lekt’, alleen noopt het voorval tot waakzaamheid. Er zijn namelijk van die gevallen waarbij principiële argumenten beduidend zwaarder doorwegen dan praktische voordelen.

In het gewoel van de Schoolstrijd verklaarde de legendarische Waalse vakbondsleider André Renard dat “pas une patte flamande ne se posera sur la place Saint-Lambert”. Eerder toevallig (of niet?) dachten we daaraan bij het betreden van het Brusselse stadhuis op de zonnige zaterdagochtend die de voorbije elf juli te beurt viel. Want ongeveer op die manier zou men het sentiment kunnen verwoorden dat het jaarlijkse gebeuren bij heel wat Franstaligen veroorzaakt, te beginnen bij de eerste burger van de stad, de wat sinistere burgemeester Mayeur. Geloof maar niet dat hij ingaat op de uitnodiging die hij voor het gebeuren ontvangt, maar voor het feest van de Franse Gemeenschap enkele maanden later, eveneens in ‘zijn’ stadhuis, tekent hij steevast present.

Misschien hecht het gros van de aanwezige Vlaamse beau monde weinig belang aan de symboliek van net deze locatie, aan Franstalige kant doet men dat wel. Alleen al daarom zou de keuze van een andere plek een vergissing zijn. Laten we dat stadhuis als plaats voor de officiële 11 juliviering niet als een ‘overwinning’ zien, eerder als een duidelijk statement. Maar dat prachtige gebouw en die mooie locatie de rug toekeren, zou de Franstaligen zeker de indruk geven van een capitulatie. Begrijp: een francofone overwinning op die dekselse Vlamingen.

Voor alle duidelijkheid: van een beslissing in die richting is (alsnog) geen sprake, maar de gebeurtenissen van vorige week tonen aan dat we alert moeten blijven. Wat zijn de feiten? Een vertrouwelijke nota tussen het hoofd van de Vlaamse regering en de voorzitter van het Vlaams Parlement, Bourgeois en Peumans dus, partijgenoten bij N-VA, lekte uit. Hierin zou de minister-president geopperd hebben om de regering mee te betrekken in de organisatie van die 11 juliviering (vandaag ligt die bij het parlement) én, zo stelde hij, zou een andere locatie zoals de KVS er zich beter toe lenen. Zijn woordvoerder lulde er zich uit met een verhaaltje dat het om een praktische regeling ging; de KVS is groter en zou andere mogelijkheden bieden, ook naar meer buitenlandse gasten toe, maar goed, met dat soort praatjes olie op de golven gooien behoort tot het standaard takenpakket van de functie. Ander voordeel van zo’n verhuis, is dat men verlost raakt van het obligate welkomstwoord van een lid van het Brusselse schepencollege, in regel één van de Vlaamse schepenen. Tijdens de recentste editie was het schepen Ans Persoons (sp.a) die de spits van de viering afbeet. Wellicht ergerde ze ook Geert Bourgeois met haar bij momenten gênant geleuter over de voetgangerszone, het nieuwe multiculturele Brussel, et cetera. Op een ‘nationale’ feestdag een publiek dat voor een aanzienlijk deel uit buitenlandse gasten bestaat vervelen met geklets over iets wat enkel als dorpspolitiek kan worden omschreven, het getuigt van weinig niveau. Maar laten we eerlijk zijn: ook de tweede spreker, Jan Peumans, zorgde niet voor een mijlpaal in de geschiedenis van de retoriek, ook niet inhoudelijk. Het wordt stilaan een gewoonte dat het plechtige gedeelte de opstap is naar de overigens prima verzorgde receptie, ook dat is een traditie...

De dingen moeten echter in hun juiste verhouding beoordeeld worden. Praktische elementen wegen in deze niet op tegen principiële argumenten. Het verrast bovendien dat net de idee van Geert Bourgeois zou komen. Het is geweten dat hij een gemeende belangstelling heeft voor de band Brussel-Vlaanderen, al was het maar omwille van zijn familiale banden met de stad: zijn zoon woont in Schaarbeek, en zijn schoondochter Cieltje van Achter zetelt voor de N-VA in het Brussels Parlement. Maakte hij een verkeerde inschatting en onderschatte hij de draagwijdte van zo’n stap? Wie zal het zeggen. Lekken komen er doorgaans niet door toeval, en vaak zijn ze een uitgelezen manier om bepaalde maatregelen tegen te houden nog voor ze iets onvermijdelijks krijgen. Hopelijk ook in deze. KNIN.

*

UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL

*

Laten we hopen, dat de Vlamingen op 11 Juli (en dus tegen de verjaardag van mijn Allerliefste de dag nadien), de wereldreputatie van Bruxellabad, dat ‘Hellegat’ zoals Donald Trump het uitdrukt, grondig verbeterd zullen hebben. Door er desnoods terug Broekzele van te maken, het dorpje in de ‘broeken’ ofte de moerassen. Door er van de 19 Baroniën één Stad van te maken, met    één enkele maar efficiënte politiezone, en waar er van de 193 verschillende nationaliteiten, er 191 met een super-de-luxe cruiseschip en niet met een doordeweekse ‘Ferry’, weer de wind van achter gekregen hebben. En dat heten ze dan van onder kerktoren vandaan geraken…. Het is eerder terug in de brousse geraken!

Al zie ik dat afreizen van die zovele nationaliteiten nog zo rap niet gebeuren. Tenzij daar op dat pronkjuweel van Vlaamse bouwkunst uit vroeger tijden, voor de volgende eeuwen, opnieuw de Leeuwenvlag weer wappert.

*

Om te beginnen, zou het een goed idee zijn, dat daar die dag als gastspreker Tom VanGrieken het woord neemt. Ingeleid door DeWinter, de immer strijdvaardige vaandeldrager van het Vlaams Belang. De zaal zou daveren van de toejuichingen, terwijl de glazen uit zichzelf van puur geluk zouden beginnen rinkelen.

Verder zou een goed gedacht zijn, om daar Bruno DeWever, broer van, op te voeren, gekooid, op wielen gezet, voorgereden en bewaakt door Vlaamse trommeljongens, de Bloem der Natie. Toegejuicht en getooid met lauwerkransen door een groepje Vlaamse Schonen die anders nooit in ‘de boekskes’ mogen komen..

‘t Peumanneke en Geert Burger tussen het voetvolk zouden niet eens mogen opvallen. Tenzij als de camera-man hun veiligheidsagenten in close up neemt en daarbij mededeelt, dat die daar alleen zijn om die twee kleppers tegen het ter plaatse gelynchd worden te beschermen.

Spijtig dat op 11 Juli Donald Trump waarschijnlijk belet zal zijn, anders zou diens aanwezigheid, in gezelschap van Geert Wilders en Marine Le Pen, ons landje meteen weer in zijn rechtmatige eer kunnen herstellen.

En die André Renard waarvoor ’t Pallieterke het deksel van de beerput oplicht om ons te laten meekijken om hem te laten zien, die stampen we nog wat dieper. Samen met Mayeur en Flup Moustache, om zo te tonen aan Amerika dat we de boodschap over die helleput ontvangen hebben.

*

(wordt vervolgd)