|
9/1681 * - Palmzondag op z’n Italiaans – Vander Taelen zijn cent is gevallen -
*
3251 - ALS DE REALITEIT DUIZEND KEER WELSPREKENDER IS DAN DE FICTIE
*
Vander Taelen heeft eindelijk het juiste woord gevonden om de juiste taal te spreken!
*
INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS
*
Vandaag veel tijd verloren. Palmzondag meebeleefd in de propvol gelopen basiliek San Flaviano van het naburige stadje. Het ‘ding’ dateert uit de eerste jaren van de Christenheid, heeft muren van een meter dik en (uit veiligheid?) geen enkel venster in de donkere benedenkerk. Precies een ondergrondse crypte, met lage gewelven en zuilen waarvan elk rijk versierd kapiteel anders is. Zo goed als geen verlichting. Harde glad gezeten eeuwenoude houten zitbanken. Iedereen, jong en oud, had arm-volle olijftakjes mee die in de hoogte gestoken werd als om een goede ouderwetse binnenkamerse processie uit te beelden.
O nee, dacht ik, Ons Lieven Heerke, laat hier toch nooit een paar IS-Lammers met verwrongen gezichten en met vuurspuwende oorlogswapens binnenstormen. Want nee, de Paus zelf is hier niet meer. Meer dan 1.000 jaar geleden resideerde Die hier, en sprak Hij ieder jaar op Pasen de toegestroomde Gelovigen toe van uit Zijn loggia van de bovenkerk.
Ver van Vlaanderen en de lege kerken, voelden wij ons al die tijd Italiaan tussen de Italianen. Neen, zo keken we naar elkaar: laat Molenbeek maar Molenbeek wezen, hier is onze eigen cultuur nog het best bewaard.
*
Een burcht, uitvergrote veldkapel (!?), langs de Via Francigena van Canterbury naar Rome….
De Pauselijke loggia over de ganse breedte van de voorgevel…..
*
Bon. Nu even weg van de Middeleeuwse romantiek naar ons vernederd en overwonnen Vaderland. Het stuk hieronder is gewoon overgenomen van bij de Jos en daar valt niets op af te dingen.
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD
*
GEPLUKT BIJ DE VRIENDEN
http://blog.seniorennet.be/rechts/
Hij mocht het nogmaals....
.....komen uitleggen hoe zijn Brussel verloederd werd toen hij nog groen achter de oren was. Bedankt Lucas om toch bij de partij te blijven die je de deur gewezen heeft. Wat wil je nu vertellen? Je hebt meegeholpen het zo te laten geworden tot je eigen dochter eens slachtoffer werd van het gespuis die je hier hielp binnen komen. http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/opinieblog/opinie/1.2605158
20-03-2016, 10:04 geschreven door tjenne
Wie iets durfde te zeggen, was een bange blanke man - Luckas Vander Taelen Auteur: Luckas Vander Taelen
za 19/03/2016 - 09:16 Luckas Vander Taelen Luckas Vander Taelen, houdt van Brussel, maar nu denkt hij: "Ca suffit, j'en ai marre". Hij hoopt dat nu eindelijk iedereen de realiteit eindelijk onder ogen durft te zien en ootmoedig toegeeft dat men de problemen heeft laten verrotten.
Luckas Vander Taelen schrijft regelmatig met een scherpe pen over Brussel en multiculturele discussies. Hij is gewezen parlementslid voor Groen, muzikant en freelance journalist.
Ik heb vrijdagnamiddag de spectaculaire actie van de veiligheidsdiensten in Brussel gevolgd, zappend tussen vier zenders in twee talen. Een unieke ervaring: vanuit Vorst keek ik naar wat een paar kilometer verder gebeurde. Live from Molenbeek. Twee dagen eerder had ik ook al vreselijke beelden te zien gekregen, die keer vanuit mijn eigen gemeente dan nog. In een buurt waar ik af en toe winkel, had een Algerijn met een zwaar wapen op de politie geschoten en waren zijn gevaarlijke kompanen over de daken weggevlucht. En verdwenen.
De hele nacht cirkelde een helikopter boven onze tuin. Een nare ervaring; een onbehaaglijk gevoel van bedreiging bekroop me.
"Ik dacht: die terroristen zijn erin geslaagd iets bijzonder kostbaar voorgoed kapot te maken."
Toen ik vrijdag naar de belegering keek in Molenbeek, steeg er op een bepaald moment rook op uit een appartementsblok. In een voor elke Brusselaar vertrouwde omgeving, een doodgewone straat met wat winkeltjes, een slager en een apotheek had de politie de grote middelen ingezet. Ik fiets wel eens voorbij in die Vier-Windenstraat.
Nu zag ik dat banaal huis in die banale straat met de ogen van de miljoenen kijkers die het te zien zullen krijgen en die denken: het is daar oorlog, in Brussel.
Ik dacht: die terroristen zijn erin geslaagd iets bijzonder kostbaar voorgoed kapot te maken: ons gevoel van veilige geborgenheid in de stad. Ik werd overvallen door een gevoel van droefheid. Zo ver is het dus gekomen in mijn stad, dat is ervan geworden.
Toen ik gebiologeerd naar die beelden zat te kijken, ging een vreselijke gedachte door mijn hoofd: we zullen met die extreme gewelddadigheid van terroristen moeten leren leven, ze zal deel uitmaken van ons nieuwe dagelijkse realiteit.
"Blijkbaar kon hij rekenen op een verfijnd netwerk om hem verborgen te houden."
Drie dagen later werd in Molenbeek dus een man aangehouden, die in heel Europa gezocht wordt sinds de aanslagen van Parijs, maar de hele tijd ondergedoken zat in Brussel. Hij had gependeld van het ene naar het andere veilige appartement, tot men hem haast per toeval op het spoor kwam, dank zij vingerafdrukken die hij achtergelaten had in Vorst.
Blijkbaar kon hij rekenen op een verfijnd netwerk om hem verborgen te houden. Toen Jan Jambon zich een tijd geleden afvroeg hoe het kwam dat Abdeslam zo lang kon onderduiken, had hij gealludeerd op de rol van zijn onmiddellijke omgeving.
Het leverde hem meteen kritiek op dat hij de Magherebijnse gemeenschap stigmatiseerde. Maar nu blijkt dus dat een hele bende Brusselse vrienden én familieleden er geen probleem mee hadden om een man te helpen die in november betrokken was bij een van de vreselijkste aanslagen in West-Europa sinds het einde van de Tweede Oorlog. Nu vertellen mensen uit de buurt dat iedereen wel wist waar Abdeslam zat.
Omerta?
Zeiden mensen in deze buurt dat niet meteen aan de politie omdat ze geloven dat er zoiets bestaat als een oorlog die alle middelen heiligt, die gevoerd wordt in de naam van een god? Waren zij in naam van hun godsdienst bereid om een moordenaar uit de handen van het gerecht te houden?
Of is het eenvoudiger: bestaat in de Magherebijnse gemeenschap een heilige omertà, waar schuldbekentenis als verraad gezien wordt en een onaanvaardbare aantasting van de eer? Ik heb dat fenomeen vaak aan het werk gezien bij ouders van criminelen die tegen alle evidentie in blijven beweren dat hun zoons onschuldige lammetjes zijn.
Dat die verkeerd begrepen solidariteit en principiële ontkenning bestaan, bleek gisteren helaas ook toen jongeren in de buurt van de Vier-Windenstraat politiewagens met stenen bekogelden en riepen dat de wijk van hen was. Dat is op zijn zachts gezegd niet bepaald een opwekkende gedachte.
Of zal het weer zo zijn dat men dit niet mag zeggen, omdat dit stigmatiserend zou zijn en men liever het gekoesterde idee van de harmonische multiculturaliteit leven houdt?
Zucht. Zo gaat het nu al jaren.
Jarenlang is het een Brusselse specialiteit geweest om te ontkennen, te minimaliseren en problemen te relativeren. Ik las het zaterdag meteen weer in een krantenartikel, waar mijn beschrijving van de sfeer in laag-Vorst werd “weerlegd”.
Het is allemaal zo erg niet, schreef de journalist, de mensen zijn vriendelijk en het valt allemaal best mee met die islamisering: je kan er nog een pintje drinken. Zucht. Zo gaat het nu al jaren: feiten negeren en wegkijken om zijn ideologisch gelijk te halen.
Een overval met oorlogswapens was een “fait-divers”. Scholieren die elke dag met wapens werden afgedreigd en beroofd, dan keek de burgemeester liever de andere kant op. Wijken waar zowat alles fout liep en de macht stilaan was overgenomen door plaatselijke bendes, daar praatte men liever niet te luid over. En moesten we het meer over de positieve kant hebben...
Hoe gemakkelijk werd geweld, onveiligheid, Islamitische radicalisering en toenemende religieuze druk in deze stad getolereerd! Wie iets durfde zeggen was een bange blanke man, een islamofoob of een provincialistische Vlaamse angsthaas die van het leven in de grootstad Brussel niets had begrepen.
Maar nu heb ik het wél begrepen. Ca suffit, j'en ai marre. Ik ben het beu. Mijn gevoel van droefheid heeft plaatsgemaakt voor één van woede. Ik wil niet meer wegkijken en gewoon worden aan een gevoel van onbehagen in mijn stad.
Ik ben het beu dat lafheid en electoraal opportunisme het blijven halen in de politiek en dat de realiteit wordt toegedekt met ideologische wishful thinking. Dat heeft er jaren voor gezorgd dat het zo moeilijk was om problemen bij hun naam te noemen en dat we uitgekomen zijn bij een rokend appartement in Molenbeek, waarvan zeer velen in de buurt wisten dat de meest gezochte terrorist van Europa er hokte.
Wat moet er na Vorst en Molenbeek nog meer gebeuren in deze stad voor de behoeders ervan de realiteit eindelijk onder ogen durven te zien en ootmoedig toegeven dat men de problemen heeft laten verrotten?
*
UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL
*
Neen, op Vander Taelen valt inderdaad niet af te dingen. De man is op de goede weg. Als hij nu nog wil inzien, dat Maghrebijnen helemaal niets op hebben met het woord ‘omertà’, maar alles met de door de Koran voorgeschreven opdracht om, in afwachting dat ze de Macht kunnen grijpen, de hemel en de aarde rond zich moeten bedotten, om de ware bedoeling van de Islam niet te schaden. Ieder Moslim staat van in de wieg tot in het graf, met zijn leven garant voor de verspreiding /heerschappij van de Islam. Dat hun ‘jongeren’ daarbij de hulpdiensten met stenen bekogelen, is daar inherent aan. Dat zien we 24/24 op onze schermen, wereldwijd, waar Moslims leven tussen andere mensen, maar voorlopig nog de Macht niet hebben kunnen grijpen. Dat soort ‘jongeren’ is als de wind die opsteekt, voor het onweer losbarst.
Ja Ja, ons Lucaske heeft ergens Licht gezien, maar weet nog niet goed van waar de wind komt. Of hij weet het maar al te goed, maar durft dat niet te zeggen. En geloof me vrij, het zal niet genoeg zijn van te zeggen, dat hij er ‘marre’ van heeft. Hij kent nu eindelijk een beetje de ziekte symptomen. De kwestie is nu, of de verantwoordelijken niet dringend aan verantwoording aan toe zijn.
Lucaske weet toch ook, wat in het alfabet de volgende letter is na de ‘A’….
*
*
|
