Ik ben Rita Pierar. Al sinds bijna 10 jaar doe ik onderzoek naar mijn familie. Wat eerst als een onschuldige nieuwsgierigheid naar de afkomst was, is uitgegroeid tot een zeer serieuze "hobby".
Aangezien ik gauw klaar was met de familie van dichtbij(mijn vader is enigst kind en verdere familie onbekend)richt ik me, wanneer ik even stil lig, naar de familie van moederskant: Van Hoof en Van Elsacker (Brecht, Antw.)
Als je niet weet waar je moet beginnen is internet wel een handig medium. Al mijn genealogie "wijsheid" komt dan ook daar vandaan. Er zijn al heel wat behulpzame Vlamingen, Nederlanders, Oostenrijkers, Fransen, Walen en een verdwaalde Italiaan geweest, die mij iedere keer een duwtje in de goede richting gaven.
Al gauw bleek dat ik me niet mocht blindstaren op de spelling van mijn familienaam. Wanneer je die uitspreekt klinkt de "ie" lang en je hoort geen "d". Ik kwam er dus achter dat in de loop der tijd de Waalse naam PIRARD was veranderd in het Vlaamse PIERAR. Of de wijziging uit slordigheid bij de Burgerlijke stand is opgetreden of dat men al maar meteen vanwege de uitspraak de naam Vervlaamst heeft, weet ik niet. In de 250 jaar dat onze naam in Vlaanderen thuishoort heb ik die al in allerlei varianten mogen tegenkomen.
Via de Burgerlijke Stand Antwerpen kreeg ik een overzicht van het gezin van mijn overgrootouders: Walther Pierar en Theresia Boudou. Gelukkig waren zij voor 1900 geboren en getrouwd. Dus ik kon naar het archief. Sindsdien heb ik heel wat uurtjes gesleten in de archieven van Antwerpen, Brugge, Beveren, en links en rechts nog heemkundekringen,gemeente-en stadsarchieven.
Ik dacht dat het ook wel handig was om lid te worden van de VVF, je weet maar nooit. In hun uitgaven kom ik ook vaak interessante artikelen tegen. Daarnaast werd ik ook maar Vriend(in) van het Bureau voor Genealogie in den Haag, wellicht zou ik daar ook nog veel plezier aan beleven.
In elk geval onze roots liggen in Chaudfontaine(zie foto)en Vaux-sous-Chèvremont. Vandaar dat we nu weer franse les nemen bijde Alliance Francaise.
(wordt vervolgd)
De Vesdre te Chaudfontaine, het werkterrein van mijn voorvaders
Het gaat er toch van komen! Vanmorgen is het me gelukt om overnachtingen te regelen in de buurt van Luik voor in de week van 25 maart(2008).
Adresje gevonden via de website van de stad LUIK, in Vaux-sous-Chèvremont, nog geen 9 km van het archief vandaan.
Vandaag de tijd en rust gevonden om te bellen.
Na 6 maanden franse les, denk ik dat me een telefonische reservering toch moet lukken. We steken van wal en zonder al te veel te haperen doe ik mijn verhaal.
Vraagt madame Van Hove waar ik dan wel vandaan kom. Uit Nederland zeg ik. Zegt ze:: " dan kunnen we het verder wel in het Nederlands doen", pak van mijn hart.
Ze zegt dat zij de enige nederlandssprekenden in het dorp zijn.
Ik leg uit wat de bedoeling is. Alles is prima, ik mag dinsdag 25 maart tussen 17.30 en 18.00 aankomen., ze moet die dag met haar man naar de dokter.
Mevrouw vindt het erg interessant wat ik kom doen en zegt dat er "beneden" Pirard wonen.
Hieruit begrijp ik dat we de berg op moeten om bij haar huis te komen. Daar had ik al een vermoeden van, gezien de straatnaam: rue Haute Folie.
Ze vraagt of ik met de trein kom. Nadat ik haar verteld heb dat ik met de auto kom,maar misschien met de bus naar Luik wil geeft ze me snel het nummer van de bus die in het dorp stopt: 33.
Ik geef haar nog mijn telfoonnummer van thuis.
Op de site van de stad Luik staat 30 euro vermeld, maar ze noemt nu een prijs van 40 Euro, inclusief ontbijt. Nou ja, Hotel Bedford vraagt mij 90 Euro voor 1 nacht!
Het volgende project is het uitvissen van de busroute en de prijs. Dat kan gemakkelijk via internet.
Gelukkig dat we al een hoop frans kennen want de NL versie van de "TEC" site is under construction.
Nu 1,30 euro is een normale prijs. En de vertrektijden zijn ongeveer iedere 20 minuten.
Alleen hij wijkt wel erg afvan de route die ikzelf al via de routeplanner had gedacht.
De bus rijdt via Chenée naar de Place de la Republique Francaise, en dat is een half uur. De afstand naar het archief is niet te lopen, heb ik al gezien.
Tenminste niet met volle bepakking(laptop, etc), ik weet niet hoe het met de crimineeltjes is daar en dicht bevolkt ziet het er ook niet echt uit. In Luik dan.
Ik denk dat ik toch maar voor vervoer met de auto kies: veiliger, sneller, en vooral lichter.
Wat avondeten betreft, dat heb ik van de zomer wel gezien. Bij de Parking waar de bus ook stopt, staat een brasserie met redelijke prijzen. Met terras in de zon, maar die zal er met het avondeten niet zijn, denk ik. Wel op loopafstand van het B&B, dus een glaasje kan er ook nog vanaf
Wel, ik heb er zin in.
Nog 3 weken dus voor het avontuur. Er moet een boel uitgezocht worden en gereedgemaakt. Er is in Vaux geen internet. Dus daar ben ik finaal blind, digitaal gezien dan.
Vandaag is er niets gebeurd op stamboomgebied. Er moest namelijk gewerkt worden. Dat doe ik op de NHTV (www.nhtv.nl) op de afdeling Studentzaken. Dit jaar maak ik daar mijn twintigste jaar rond.
Ik zou niet weten welke baan er leuker is dan de mijne. Jammer, dat we zo moeilijk aan (goede) collega’s kunnen komen. Maar de lat wordt dan ook hoog gelegd. Je moet wel uit speciaal hout gesneden zijn, denk ik.
Aangezien John en ik vanavond dansles hadden(bij Tiggelman, Breda) kon ik ook niets doen aan mijn jongste project. Op 30 mei 1940 gebeurde er op het Hollands Diep nabij Willemstad een grote scheepsramp. Van een konvooi van vier grote rijnschepen, volgepropt met Belgische krijgsgevangenen op weg naar Duitse kampen, liep de Rhenus 127 op een magnetische mijn die door de Duitsers op 13 mei in het Hollands Diep was gegooid. Hierbij kwamen 167 Belgische militairen om en er werden 276 personen licht of zwaar gewond.
Ik vond de overlijdensaktes van die jongens per ongeluk toen ik de familienaam Pirard intypte bij www.regionaalarchiefwestbrabant.nl. Ik vond het vreemd om hem op die datum daar te vinden. Nader onderzoek bracht het voorgaande aan het licht en ik besloot die aktes voor de Belgische collega’s in een Excelbestand bijeen te brengen om ze dan aan hen ter beschikking te stellen. Ik hoop dit binnen nu en een week voor elkaar te hebben. Ik zal ze dan via mijn homepage http://members.ziggo.nl/dijori/ publiceren. In aanloop naar de trip naar Luik nog maar een fotootje erbij.
. . . . .gaan we door met het afspeuren via internet naar alle mogelijke varianten van de familienaam. Natuurlijk zijn Pierar en Pirard de grote favorieten. Zondag zag ik een oproep in de nieuwsgroep Luik van Joel Pirard uit Amerika. Hij zoekt zijn voorouders maar hij geeft alleen zijn ouders en grootouders en daarmee komen we niet voor 1900, hetgeen handig is als je de archieven moet afstruinen. Daarnaast heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een berichtje gestuurd naar Wijnhuis Jacques Pirard te Genappes en naar het bedrijf van Mathieu Pirard te Ensival. Beiden zijn goede kandidaten om ook een tak te vormen aan de familiestamboom. Het aftellen is begonnen. Nog 12 dagen, en het Waalse avontuur kan beginnen. Morgen zal ik maar eens een boodschappenlijstje maken van wat er allemaal mee moet. Aangezien de reis met de auto gaat kan ik een hoop zaken, die van pas kunnen komen, meenemen. Via de website van de Mormonen kan ik ook de filmnummers van de te onderzoeken plaatsen en parochies uitprinten. Ook een ruime voorraad persoonskaarten zullen een plaatsje in de koffer krijgen. Ook alle batterijen moeten vol zijn en de geheugenkaarten van het fototoestel dienen leeg te zijn. De GPS is al ingesteld, zonder die zou ik het denk ik ook wel redden, maar zo is het een stuk simpeler. Volgens mij hebben ze de week na Pasen in België wel vakantie, dus zal het op de weg misschien rustiger zijn als anders. In elk geval wilde ik Antwerpen voorbij zijn voordat daar de files beginnen. Ik stel me veel voor van de te verzamelen gegevens en feiten. Natuurlijk zal het franse woordenboek mee moeten, maar ook mijn boekje Latijnse woorden. Kortom, nog genoeg om aan te denken...... Afgelopen zomer waren John en ik in Luik waar we het Maison de La Metallurgie et de l'Industrie de Liege bezochten, waar ze smederijen die vroeger langs de Vesder lagen en waar mijn familileden hun brood verdienden. Hieronder daarvan foto's.
Het is er toch van gekomen. Dinsdag 25 maart naar Luik vertrokken. Ik had het niet beter uit kunnen kiezen. Het was de dag van het file-record in Nederland. Het duurde bijna een uur voordat ik de grens bij Hazeldonk over was. Goed, de wereld zag er mooi wit en zonnig uit in elk geval geen regen. Maar hier had ik toch ook niet gerekend.
Gelukkig hadden de Belgen vakantie, dus zo vroeg (half negen) reden er eigenlijk alleen maar vrachtwagens. Het schoot lekker op. Mijn GPS zorgde ervoor dat ik ca half elf bij het rijksarchief aan de rue du Chera in Luik arriveerde. Er was nog parkeerplaats en binnen waren nog tafels en visioneuses beschikbaar.
Ja, waar begin je dan. Ik dacht, eerst maar de tienjarige tafels van de Burgerlijke Stand op Pirard en varianten nakijken. Nu dat waren er genoeg. Ik heb ze niet alleen overgeschreven maar ook gefotografeerd (voor later). Dat heb ik 2 dagen volgehouden. Daarna ben ik begonnen met fotos te maken van de aktes waarvan ik de data al had. Een heidens karwei. Daar was het werk in Brugge nog kinderspel bij.
Heb Chenée, Vaux, Verviers en Luik dus onder handen genomen.
Nu is het nog zaak om de gefotografeerde akten te ontcijferen.
Gelukkig dacht ik de laatste dag nog net op tijd aan mijn belofte aan Bernard Counen. Ik zou voor hem de huwelijksakte van een voorvader opzoeken in de tafels van Clermont-sur-Bewinne. Voor hem maakte ik fotos van de tafels en de akten. De voorouders bleken niet uit Clermont te komen maar uit Aubel. Daar dus ook nog even de fotos van de tafels gemaakt. Leuk om te doen.
Eerlijk gezegd hadden de berichtjes in de nieuwsgroepen mij afgeschrikt om naar Luik te gaan. Maar de medewerkers in het archief waren heel erg vriendelijk. Wat ik wel miste was een plaats waar je wat kon drinken en je boterham opeten. Nu heb ik dat maar op de gang gedaan. In Beveren is er een hoekje waar je koffie of thee kunt pakken (50ct), maar in Brugge heb ik ook nooit zoiets gezien. En in Antwerpen aan het door Verstraeteplein ook niet. De medewerkers verdwenen wel voor een poosje tussen de middag.
De heer en mevrouw Van Hove(83 en 80) zijn de gastheer en -vrouw in dit prachtige Bed & Breakfasthuis aan La haute Folie 49 in Vaux-sous-Chèvremont. Mijn kamer is die met dat balkon.
Voorgeschiedenis zie 29-02. Intussen hebben er erg veel Belgen gereageerd. Hen heb ik allemaal het Excel-bestand toegestuurd. De reacties daar weer op waren allemaal heel erg leuk. Daar doe je het dus voor!!
Ook De VVF (Vlaamse Vereniging voor Familiekunde) heeft interesse in mijn werkje. Ze zouden het graag plaatsen in hun bulletin of anders toch hierin een verwijzing op willen nemen. Ook zij hebben het bestand en ik ben benieuwd of ik het in één van hun volgende uitgaven tegen ga komen.
Ondertussen hebben zich daaruit ook weer de nodige genealogen gemeld die iets voor mij zouden willen doen als dat nodig mocht zijn en als het in hun buurt is.
Tussen hen zat een meneer uit de provincie Namen, die wegens slechte mobiliteit, niet naar het archief in Luik kon gaan. Ik had zijn vragen genoteerd en die (op mijn laatste dag in Luik) opgezocht. Pas een week later dacht ik er aan dat ik de fotos, die ik had gemaakt, nog niet had gemaild. De man was zo ontzettend blij met zijn fotos en ja in het Frans hebben ze dan toch prachtige omschrijvingen om te laten weten hoe blij ze dan zijn, hè?
Enfin, hopelijk loop ik vaker tegen zon treffer aan, waaraan ik dan weer leuke kontakten overhoud
Het is al een tijdje stil op stamboomgebied. Geen tijd voor. Het is hard werken op de NHTV Breda. Al die nieuwe (en oude) studenten die zich moeten inschrijven, betalen, etc, etc. Dit betekent dat er 's avonds niet meer zoveel energie over is. Daarnaast natuurlijk nog de franse les en de danslessen. Maar vorige week was het prijs. Ik kreeg een reactie op een berichtje dat ik enige maanden geleden had verstuurd naar de heer Leon-Maurice Crismer. Hij had onderzoek gedaan naar zijn voorouders maar ook naar de glasindustrie in en om Chenée. Hij heeft processtukken van een moord die een Mathieu Pirard op een Jean-Georges Crismer, meester glasblazer, in 1790 had gepleegd, Hij gaat me daarvan kopieen sturen EN een boekje over de glasindustrie dat hij ooit heeft uitgegeven. Leuk! Ik hou de brievenbus vol spanning in de gaten. En dan nog maar even een plaatje van de verspreidning van de naam Pierar in België. Aanklikken en je ziet hoe de familie groeit of krimpt.
Het is al weer even geleden, dat ik geblogd heb. Er gebeurde niets op stamboom gebied. Toen bedacht ik dat mijnaanstaande schoonzoon wel een heel aparte familienaam heeft (Vrijvogel) en dat het wel leuk was om eens met een andere naam bezig te zijn. Hij had niet zoveel informatie maar wat hij had, hielp me snel de 19e eeuw in. In Nederland hebben we op internet, Genlias. Daarin staan al heel erg veel akten van de Burgerlijke stand opgenomen. Voor 1811 moet je in mijn woonplaats, Breda, op internet bij "Isis" zijn. Daar kon ik de oudste voorvader Vrijvogel vinden met zijn vrouw en een aantal kinderen. De man was soldaat in het regiment van kolonel Sturler, een Zwitser, bleek later. Voorlopig was ik wel even bezig om de boom op te tuigen met wat ik op Isis en Genlias vond. Ook enkele oproepen in nieuwsgroepen moesten mij aan de benodigde informatie helpen. Ook een ritje naar het archief van Gorinchem leverde eenpaar kinderen op. Immers, de regimenten bleven niet in één gearnizoensplaats. Kortom, in korte tijd heb ik al een behoorlijke boom opgebouwd, maar die laatste honderd jaar die willen nog maar niet lukken. Speuren op het internet hielp ook al niet meer. Totdat ik op een moment bedacht dat als die kolonel een Zwitser was, soldaat Vrijvogel dat ook wel eens kon zijn. De duitse variant van Vrijvogel, Freivogel, was snel bedacht en ik typte de naam in bij Google. En jawel, Freivogel zijn en waren er genoeg in Zwitserland en vooral in de omgeving van Basel, en, over de grens in Baden-Wuertemberg in Duitsland. Vervolgens moest ik dan weer lid worden van de Zwitserse en Duitse nieuwsgroepen uit de buurt van Basel, hetgeen al wel leuke contacten opleverde, maar nog geen concrete aanwijzingen voor een rechtstreekse aansluiting Zwitserland-Nederland. Nu ga ik maar eens een brief in elkaar knutselen die ik naar de adressen uit het telefoonboek ga sturen, wellicht levert dat nog iets op voor de moderne tijd. Op de foto het jonge stel. Hier op een danswedstrijd, hetgeen voor hen een echte hobby is! Enne, volgend jaar ben ik moeder van de bruid. Ik kijk er naar uit!
Het is meer dan 3 jaar gelden dat ik een blog postte. Daar zal ik toch iets aan moeten gaan doen. Ondertussen is mijn stamboom natuurlijk alweer flink gegroeid. Er zijn nieuwe voorouders gevonden, maar ook jonge spruitjes zijn er bijgekomen. Hopelijk kan ik mijn leven blijvend beteren en het blog regelmatig bij gaan houden....
