gisteren was de moeilijkste dag voor mij sinds fien in het uz ligt. ze moest een rugmerpunctie hebben en ook die zware chemo zou ze toegediend krijgen. ze is daar echt heel bang, want telkens heeft ze heel veel pijn. in de voormiddag hadden we nog plezier gehad en samen gekleurd. jan kwam in de namiddag na zijn werk ook. we wisten dat ze elk moment konden komen om haar mee te nemen naar de onderzoekskamer. toen het zo ver was, wachtten we gespannen tot het voorbij was. ondertussen kwam de dokter bij ons en vertelde dat haar bloed kankervrij is, het merg moeten ze nog onderzoeken. ze reageert heel goed op de chemo en als alles goed bleef mag ze vandaag, dinsdag naar huis. we moeten ook geen masker en schort meer dragen, doordat ze een grotere weerstand heeft. woensdag moet ze dan even terug voor een scan, en elke dag voor bloedafname. op maandag en dinsdag wordt ze dan opgenomen voor de punctie en zware chemo, en de vrijdag een dagopname voor de gewone chemo. een zware opdracht, maar het feit dat ze nu eens in haar eigen bedje zal slapen en thuis kan zijn, zal haar allicht veel deugd doen. ondertussen mocht jan fien weer naar de kamer dragen. ze zag er echt niet goed uit en weende van de pijn. zoiets breekt je hart. ze duwde op mijn hand zo hard ze kon, om haar pijn wat te verdragen. ze moest plat blijven liggen voor de rest van de dag en nacht. samen zijn we toen bij haar gebleven geen van ons beiden wilde naar huis. de verpleegster had het ook moeilijk. voor hen is dit een loodzware job. al de kinderen die daar terechtkomen hebben kanker en komen voor een hele periode naar het ziekenhuis. ze bouwen echt een band op met de kinderen. inge kwam s 'avonds om bij fien te slapen. ik hoop dat ze ondanks alles toch een vrij rustige nacht had. straks maak ik me klaar om nog een dag door te brengen bij haar. ik kijk er al naar uit.
er zijn ergere vormen van armoede dan die van geldgebrek want een leven zonder liefde maakt zelfs een miljonair nog gek er zijn vele vormen van armoede al heeft iemand nog zoveel geld als ziekte iemands leven binnenkomt zijn ook zijn dagen geteld geniet daarom van elke dag van de kleine dingen uit het leven want die zijn o zo waardevol en worden je GRATIS gegeven
dit gedicht vond ik op een wandeling door blogland. ik vind het heel mooi . zondagnamiddag toen ik bij fien in het uz was, kwamen mijn jongste dochter tamara en haar man sven op bezoek. ik vertelde al dat zij twee honden hebben (cockers) . zij gaan vaak op een forum voor hondenliefhebbers en maken ook wandelingen samen met die mensen van het forum. natuurlijk had tamara over ons fientje gesproken. die mensen hadden daar massaal op gereageerd door kaartjes te sturen en sommigen stuurden zelfs een mooie knuffelhond. die kaartjes en knuffels bracht tamara zondag naar fien, die ook een grote dierenvriend is . de blik in haar oogjes maakten me zo blij. mij raakte het heel erg dat die mensen, die fien niet persoonlijk kennen toch zo begaan zijn met haar. zelf kreeg ik ook al kaartjes van mensen, die mij kennen of gebreid hebben voor de dekens voor pakistan, talloze mails om te informeren naar fien en haar en onze familie sterkte te wensen deden ons zoveel deugd en daarom wil ik iedereen danken hiervoor. die dingen tonen ook aan dat er echt liefde onder de mensen heerst en dat is waar het allemaal om gaat. het zijn de kleine dingen die het hem doen.
dappere fien, mijn klein, lief prinsesje om je zo te zien liggend in je ziekenhuisbedje ...altijd welgezind 't zonnetje in huis door ieder van ons bemind. we bidden allen en zijn overtuigd je komt hier genezen uit !
mijn dappere meid omringd door de beste zorgen komt voor jou een nieuwe morgen het is nog een lange weg te gaan het eind van de tunnel is nog niet in zicht stap voor stap...maar je zal er staan ! dat voorspel ik je in dit gedicht.
kent iemand de weg naar Poeke? ooit van het kasteel van Poeke gehoord? het is een heel klein, pittoresk dorpje in de nabijheid van Lotenhulle, Vinkt en Aalter. het dorpje alleen al is geweldig mooi, maar de parel is wel "het kasteel van Poeke". op een mooie voorjaarsdag is het echt eens de moeite om daar eens een wandeling te maken en het prachtige kasteel te bewonderen. de stad Aalter heeft het aangekocht en renoveert het nu. het gemeentebestuur van aalter gaat de komende vier jaar maar liefst 2,5 miljoen euro besteden aan de verdere uitbouw van het kasteeldomein. het zou zonde zijn om zo'n gebouw te laten vervallen. elke eerste zondag van april tot en met september is er een klassiek apéritiefconcert. het is de bedoeling dat er regelmatig activiteiten plaatshebben van of door de mensen van aalter. om meer te weten te komen over het kasteel van poeke kan je eens een kijkje nemen op de site : www.poeke.net gisteren was ik er met patriek, je raadt het nooit....er is momenteel een biljarttornooi aan de gang! in de verschillende zalen worden er op verschillende biljarts wedstrijden gespeeld in voorbereiding van de finale op zondag. ook binnenin is het echt de moeite om te zien. gisteren was ik ook even bij ons fientje, want er werd karnaval gevierd op de kinderafdeling van het uz. fien ging zich verkleden in een fee. dat is dan toch eens een fijne gelegenheid tijdens hun lange verblijf in het ziekenhuis. ik druk nogmaals mijn bewondering uit voor de jonge mensen die dit allemaal op zich nemen, om dit allemaal waar te maken! gisteren had fien ook geen koorts meer, maar krijgt nog steeds antibiotica, waardoor men de behandeling met chemo heeft moeten stilleggen. zodra ze helemaal beter is, starten ze de behandeling met chemo opnieuw. mijn grootste wens is dat ze eind volgende week naar huis mag komen.
zaterdag mocht ik eindelijk weer naar fientje, ook zondagnamiddag heb ik bij haar doorgebracht. ik was heel blij te zien dat het zo goed ging. als alles goed ging mocht ze deze avond naar huis en moest in het vervolg tweemaal in de week binnen voor een dagopname. spijtiggenoeg deze morgen kreeg ze plots koorts, en mag ze voorlopig niet naar huis. het is wel een zware opdoffer, maar we leven in hoop. vandaag kreeg ik ook telefoon uit meulebeke. angèle belde me dat ze weeral één en ander klaarstaan heeft. dus van zodra ik wat tijd heb, gaat het richting meulebeke.
maandag was ik al weer blij dat ik bij fien kon zijn, dinsdag was ik ook paraat. maar 'savonds laat voelde ik al dat er iets mis was. woensdagmorgen mocht ik naar de dokter gaan : een lichte keelontsteking, verkoudheid, en een hoge bloeddruk. verdict : rusten en medicatie. dus niet naar het uz. fien begreep het allemaal niet : ik ben toch ook ziek zei ze, dus kon ik zowel bij haar komen.... inge legde haar uit dat ik haar wel erg ziek zou maken. dus noodgedwongen zit ik hier een paar dagen thuis. maar ik moet toegeven, het is echt wel nodig, ik voel me zo slapjes en dan nog eens die vervelende verstopte neus. nu ja, dan kan ik even op mijn blogje schrijven. gisteren belden ze uit evergem, dat ze weer een viertal zakken lapjes staan hebben. ze gaan nu proberen deze aan elkaar te zetten. dat zou al veel werk gespaard zijn. dan wou ik ook nog zeggen dat ik maandagavond een goed gesprek had met de nieuwe burgemeester van eeklo : koen loete. hij heeft mijn actie in de coulissen gevolgd en sprak zijn waardering uit. ik vroeg hem een plaats om de lapjes en dekens op te slaan en waar we één keer in de week een namiddag zouden kunnen komen naaien. morgen ziet hij de heer van hauwenhuyse , directeur van de psychiatrie, waar ik nu een plaatsje heb, doch binnenkort wordt dit gebouw gesloopt en dan zou ik graag een nieuwe lokatie hebben. de burgemeester zal het er samen met de heer van hauwenhuyse over hebben. ik hoop spoedig nieuws te krijgen. misschien dat er dan nog wat mensen zijn die zin hebben om ook eens een namiddagje te komen lapjes aan elkaar zetten. zo heeft iedere week zijn goeie en minder goeie momenten. zo is het ook in het leven.
stilaan worden de gevolgen van de chemo merkbaar... fientje krijgt meer pijn en ongemakken. als ouder, grootouder, zou je hen willen helpen, maar je staat machteloos. wel ondervind ik dat ze blij is dat er altijd iemand bij haar is. daarom ook wil ik iedereen bedanken die ons of haar een kaartje stuurde, informeerde hoe het met haar is... al die steun doet zo veel deugd.
vandaag ga ik even niet naar het uz gent, en wil van de gelegenheid gebruik maken om eens te vertellen hoe goed de kankerpatiëntjes daar opgevangen worden. dezeafdeling van het uz is eigenlijk overal vermaard in binnen en zelfs buitenland. dat ons fientje nergens beter kan zijn dan daar, kan ik alleen maar beamen. ik vind sowieso het beroep van verpleger/verpleegster, één van de mooiste beroepen die er bestaan. het is meer een roeping. die mensen zetten zich dag in dag uit in voor de zieke medemensen. we weten ook allemaal dat er eigenlijk véél te kort zijn, de werkdruk ligt heel hoog. op de afdeling waar fien ligt, worden de patiëntjes enorm goed begeleid en opgevolgd, verzorgd en zelfs een beetje verwent... voor alle onderzoeken worden ze verwittigd, ze leggen uit wat ze gaan doen en waarom, zodat de kinderen niets onverwachts ondergaan. en dit alles op een manier opmaat van de kindjes. ook over hun ziekte worden ze stap voor stap ingelicht, het is echt bewonderenswaardig hoe ze dit allemaal doen. gisteren kwamen ze een soort camera en schermpje installeren gekoppeld aan de telefoon, hetzelfde wordt in de klas van fien gedaan, zodat ze met haar klasgenootjes kan bellen en ze zelfs zien. dit , en ook heel veel andere dingen wordt de patiënten GRATIS aangeboden door het KINDERKANKERFONDS. ik ga hier geen lange tekst over dit fonds neerschrijven, maar ik raad jullie aan op de volgende websites langs te gaan, om eens te lezen wat deze mensen allemaal doen om het lange verblijf van kinderkankerpatiëntjes en hun ouders aangenamer te maken : www.kinderkankerfonds.be en www.simonodil.com je ziet de mensen al eens staan in een grootwarenhuis met kleine leuke dingen die je kan kopen ten voordele van het kinderkankerfonds, maar eigenlijk sta je er niet bij stil, dat het je eigen kinderen of kleinkinderen kan overkomen, tot er een moment komt dat het gebeurt..... plots krijgt dat alles je volle aandacht en besef je wat een mooi werk deze vzw eigenlijk doet. ze verdienen werkelijk onze steun !!! voor de dekens van pakistan vroeg ik de mensen enkel om wol en lapjes, maar deze vzw kan alleen werken met de geldelijke steun van de mensen, door de verkoop van artikels, door de opbrengst van evenementen die georganiseerd worden ten voordele van het kinderkankerfonds. een bezoekje aan deze twee websites zal jullie zeker overtuigen van het vele goede die ze voor de kankerpatiëntjes doen.
ondertussen zet ik s avonds nog altijd lapjes aan elkaar, en hou ik ook contact met de mensen en zoals nu, schrijf ik nog eens op mijn blog.
vrijdag en zaterdag bracht ik bij fien door in het ziekenhuis. we spelen paardjesspel, ze leest of tekent. ze is altijd heel actief geweest. deze week wordt het zwaarder, wordt medicatie aangepast en zullen de gevolgen merkbaar worden. ik kijk al uit om deze namiddag weer naar mijn kleine schat te gaan. maar gisteren ben ik er even "uit" geweest . er was in kortemark, een jaarlijkse grote biljartprijskamp waar we naartoe gaan, waar patriek al eens derde werd. er waren meer dan tweehonderd biljarters op post. maar met negen biljarts , viel alles nog wel mee. ik had me alvast voorzien en lapjes meegenomen om truitjes te maken. af en toe vroeg wel eens iemand wat ik aan het maken was. tegen de avond kwamen de kinderen, die mee waren met hun ouders binnen en die kwamen kijken naar de truitjes die ik al gemaakt had , die namiddag. ze vroegen ook voor wie ze waren? ik vertelde hen over de actie van pakistan en haalde een deken, en andere truitjes, die altijd in de wagen liggen (als voorbeeld) . ze vonden het heel mooi. ik vond het echt wel geweldig dat die jonge kinderen zoveel interesse vertoonden. k gaf hen dan een tekst mee over de aktie en het adres van mijn blog, zo kunnen ze er eens op bezoek komen, en wie weet is er weer een klas die beslist om te breien voor het goede doel. patriek werd derde, dus we waren allebei tevreden. vandaag is weer een nieuwe dag en zoals ik al zei : we nemen dag per dag en hopen dat alles voor ons fientje in orde komt. ik wil ook langs deze weg iedereen bedanken die een mailke stuurde of even langs kwam voor fien.
DONDERDAG 1 FEBRUARI STOND DE WERELD EVEN STIL....
woendagavond belde mijn oudste dochter me op, om te vragen of ik donderdagvoormiddag met fien, mijn kleindochtertje van zes, even om 11 uur in het ziekenhuis van eeklo bij de kinderspecialiste kon gaan. ze was heel bleek en zag er echt niet goed uit. ik ging haar donderdagmorgen halen en we gingen nog eens naar de dagbladwinkel . daarna gingen we naar de afspraak. de dokteres vond ook dat ze héél bleek zag en vond anders niets speciaals dus besloot ze bloed te nemen en grondig te laten onderzoeken. nog geen uur later belde ze mijn dochter op, op haar werk, dat fien leukemie heeft... dan staat de wereld toch even stil... we moesten onmiddellijk met haar naar het uz in gent en daar werden de onderzoeken gestart en medicatie toegediend. het zal lang duren, maar als alles maar goed komt, dat is wat telt. ik ben nu heel veel in het ziekenhuis , daar ben ik nu eigenlijk liefst... dicht bij haar. ze zit in het eerste leerjaar, zou haar eerste communie doen... vorige week zei ze nog tegen me dat ze dokter wilde worden, gisteren zei ze dat de dokter heel lief is en haar gaat genezen. de verpleegster vroeg haar toen als ze nog wil voor dokter leren , en ze knikte overtuigend. hopelijk komt het allemaal goed. maar als ik zie met hoeveel liefde de dokters en het verplegend personeel daar hun werk doen, dan weet ik dat er echt alles aan gedaan wordt om het kind zich goed te doen voelen in de situatie dat ze zijn, en dit draagt zeker bij tot hun herstel. we moeten ons nu sterk houden voor ons kleine meisje en hopen dat alles goed komt.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
verdict : rusten en medicatie. dus niet naar het uz. fien begreep het allemaal niet : ik ben toch ook ziek zei ze, dus kon ik zowel bij haar komen.... inge legde haar uit dat ik haar wel erg ziek zou maken. dus noodgedwongen zit ik hier een paar dagen thuis. maar ik moet toegeven, het is echt wel nodig, ik voel me zo slapjes en dan nog eens die vervelende verstopte neus. nu ja, dan kan ik even op mijn blogje schrijven. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
