zo mooi als het vorige week was,  zo triest is het nu als ik zo naar buiten kijk....   hier in eeklo sneeuwt het hard voor het ogenblik.  ik denk niet dat het zal blijven liggen,  maar het zal wel weer gevolgen hebben  in het verkeer.    je vraagt je wel soms af wat er aan de hand is met ons klimaat.    eerlijk gezegd hebben we toch echt geen winter gehad,   de lente  begint binnenkort, we   hebben al een paar zomerse dagen gehad  en nu dit.   het zal toch wel echt waar zijn,  dat we ons serieus moeten bezinnen over onze manier van leven,  en dat we zuiniger met energie en zo moeten omspringen.    de natuur met al zijn pracht,  moeten we verzorgen,  en in eer houden.   de volgende tekst stuurde iemand me onlangs toe :

UW TIJD IS OM

Geachte bewoner van deze aarde,

Mag ik er uw aandacht op vestigen dat de huurperiode van uw woning weldra vervalt?

Deze periode die we vele duizenden jaren geleden overeenkwamen, is in de eindtijd getreden.

Indien we nog een nieuwe termijn van duizend jaar overeenkomen, zal u echter aan een aantal voorwaarden dienen te voldoen :

-        u dient verspilling van de u verstrekte rijkdommen drastisch te herzien.  De rekening wordt onbetaalbaar.  Hoe komt u aan dit duizelingwekkende verbruik?

-        Ik heb u voorheen onbeperkt voorzien van water.  Doch de reserves aan de bron zijn tot ongekende laagten gedaald.  Het verbruik zal voor de nieuwe termijn opnieuw onderhandeld moeten worden.

-        Ik stel vast dat er veel mensen honger lijden, terwijl anderen dan weer eten tot ze er ziek van worden. En dat terwijl er op aarde voldoende is om iedereen in overvloed te voorzien van voedsel. Bij een nieuw contract zal een clausule voorzien worden opdat er voldoende voedsel zal zijn voor iedereen.

-        Ook stel ik vast dat er reeds zoveel bomen geveld werden , dat er geen evenwicht meer is in de toelevering van schaduw en verse lucht.  Daardoor is de aarde te warm geworden en richt ze onvoorziene schade aan.  Bij vernieuwing van het wooncontract zal u het gekapte groen, opnieuw aanplanten.

-        In het bestaand contract maakte ik u tot rentmeester van alle planten en dieren.  U zou er als een goed huisvader op letten. Bij mijn laatste bezoek heb ik ijverig gezocht, maar vele diersoorten niet meer gevonden. Bij het begin van  onze overeenkomst heb ik hen echter overvloedig geschapen.

-        In de zeeën,  vijvers  en rivieren van mijn schepping heb ik slechts weinig vissen gezien. Waar zijn die?

-        Ik merk ook vreemde, donkere wolken op  die opstijgen uit uw verblijven. Waar is de blauwe lucht die ik schiep?

-        Ik struikel over allerhande troep die u overal achterlaat.  Dat kan u toch niet verder maken?

Wel, ik nodig u met hoogdringendheid uit tot een gesprek met mij.

U kan mij elke dag verwachten, maar weet niet wanneer.

Wat wilt u ondernemen?

Ik verwacht uw inzichten tot verandering per kerende.

U mag u ook altijd tot mij wenden,  Ik ben er altijd.

Want ik gaf u deze plaats tot een huis.  Hoelang nog????

Uw  God

een mooi zonnig weekend achter de rug,   ik denk dat iedereen  er van genoten heeft.   en de trend zet zich door...  ik moet zeggen dat ik  me voorgenomen heb deze week flink door te werken hier thuis.   ik ben er al aardig in geslaagd, moet ik zeggen.   niet alle dagen meer in het uz zitten,  speelt daarin ook een rol. 
gisteravond moest fientje binnen ,  omdat ze vandaag een catheter gingen steken,   alwaar ze dan steeds haar medicatie kunnen toedienen,  en bloed nemen.   daar ze dat doen onder algehele verdoving,  maakten ze  van de gelegenheid gebruik  om tijdens het slapen ook merg te nemen voor onderzoek en ook haar zware chemo toe te dienen.    ze was zoals altijd heel flink,  zelfs toen ze van de recovery kwam, was ze in een goede bui.    alleen had ze weeral grote honger!!!   in de late namiddag   kwam de dokteres vertellen dat haar merg heel goed was ,  alsook haar bloed.   dat was inderdaad heel goed nieuws.   
van  antoinette heb ik vernomen   dat ze in vinkt   weer hun best doen om dekens te maken,  en ook in deinze hadden ze één en ander klaar.   bij een vrouw in tielt heeft antoinette heel wat mooi breiwerk mogen halen.  samen gaan we binnenkort nog eens naar angèle perdu in meulebeke  want ze heeft me gebeld om te vragen eens af te komen ,  om een heleboel lapjes te komen halen. 
ik heb nu toch weeral een goeie 200 kilo klaarstaan.  misschien kan ik ze meegeven met jacques braet uit maldegem,  die elk jaar met een hele vracht naar de roemeense weeshuizen trekt.    ik kijk uit naar een berichtje van hem.     ondertussen wens ik iedereen nog  een zonnige week,  en geniet van deze mooie dagen...

 Een man komt laat thuis van zijn werk, moe en geïrriteerd,  en ziet zijn vijfjarig zoontje,  die op hem staat te wachten bij de deur…

“papa, mag ik iets vragen?”

“natuurlijk, wat is er jongen?”  vraagt de vader.

“papa, hoeveel verdient je per uur?”

“dat zijn jou zaken niet,  waarom vraag je zulke dingen?” vroeg de vader heel boos.

“ik wil het heel graag weten, papa, wil  je het me alsjeblieft vertellen,  hoeveel je verdient per uur?” smeekte de kleine jongen.

“als je het zo nodig wilt weten, ik verdien 20 euro per uur.”

“oh “ zei  de kleine jongen verlegen met zijn hoofdje naar beneden gebogen.

Hij keek op en zei : “papa mag ik 10 euro lenen?”

De vader was verbaasd.  “is de enige reden waarom je geld vraagt,  zodat je iets onbenulligs kunt kopen,  of een stuk dom speelgoed,  je maakt jezelf belachelijk !  ga naar je kamer en je bed in,  en denk na waarom je zo hebzuchtig bent.”

“ik werk hard,  en maak vele uren iedere dag en heb geen tijd voor dit soort onbenullige kinderachtig gedoe.”

De kleine jongen ging stil naar boven naar zijn kamer en sloot zachtjes en verdrietig zijn slaapkamerdeur.

De vader zat beneden en staarde voor zich uit,  en dacht boos na over  de domme vraag van zijn zoontje : hoe haalde hij het in zijn hoofd om zulke vragen te stellen,  en dat alleen om geld te krijgen voor iets onbenulligs?

Na ongeveer een uur,  werd de man weer rustiger en begon zich af te vragen of hij niet te hard voor zijn zoontje was geweest.  Misschien was er toch iets wat zijn zoontje dringend nodig had om van die 10 euro te kopen, anders zou hij wel meer geld vragen,  dacht de man.

De man ging naar de kamer van zijn kleine zoon en opende de deur.

“slaap je,  zoon?”  vroeg hij.

“nee,  ik ben wakker,”  zei het zoontje.

“ik heb zitten nadenken en misschien ben ik te hard voor je geweest en was ik niet eerlijk” zei de vader.

“het was een lange dag en ik liet me gaan,  dit is niet eerlijk tegenover jou.  Hier heb je de 10 euro waar je om vroeg”.

De kleine jongen ging rechtop zitten,  en gaf zijn vader een grote brede glimlach…

“dank je lieve papa !”  schreeuwde de kleine jongen van blijdschap.

Toen tilde de jongen zijn kussen op en haalde er geld onder uit…

De vader zei :”je had al geld? “en begon opnieuw boos te worden.

Waarop de kleine jongen zijn geld begon te tellen,  en opkeek naar zijn vader.

“omdat ik echt niet genoeg had,  en nu wel”, legde de kleine jongen uit aan zijn vader.

“papa, nu heb ik 20 euro.  Kan ik nu een uurtje van je tijd kopen?  Alsjeblieft,  kom morgen een uurtje vroeger naar huis,  ik zou zo graag samen met je willen eten. 

als je denkt :
"ik ben verslagen"
is de nederlaag een feit.
als je denkt
"k  zal niet versagen"
win je op den duur de strijd.
moedelozen gaan ten onder,
door hun twijfel,   door hun vrees
vechters winnen als door wonder,
telkens weer de zwaarste race.

gisteren was ik gans de tijd bij fien.
ze leek me een beetje aan het eind van haar latijn,
en dat deed me zo'n pijn.
weer hadden ze een infuus moeten steken en enkele keren moeten prikken.
uiteindelijk was het gelukt, maar ze had veel pijn, naargelang ze haar handje bewoog.
en ondanks alles kan ze niet stil zitten : kleuren, tekenen, schrijven, lezen....ze valt niet stil.
ze kijkt nauwelijks op,  ze is voortdurend bezig.
in de namiddag kwam de dokter die zei dat ze vroeger naar huis mocht dan voorzien.  haar gezichtje klaarde op....
naar huis!   daar voelt ze zich goed,  kan ze in haar eigen bedje slapen,  kan ze tom zien  en samen tv kijken of wat spelen.  
ik was zo gelukkig voor haar, toen we samen met tom het uz in gent buitenkwamen  en ze in mama's auto mocht stappen. 
t zijn die dingen,  die weer moed geven,  die dingen die vechters van ons maken...