deze morgen moest ik al vroeg in het ziekenhuis zijn.   eerst langs bij de arts en dan moest de poortcatheter aangeprikt worden.  net als vrijdag was dat weer niet evident.   uiteindelijk haalden ze de dokter bij die de operatie deed en hij heeft het rap gefixt.   tegen twaalf uur was  de chemo doorgelopen en hadden ze alles afgekoppeld en was ik er van af.   deze namiddag moest ik dan in  az brugge voor een simulatie voor de bestralingen.   een heel lieve dokteres nam me eerst mee naar haar bureau om uitvoerig uitleg te geven over wat? hoe?.....  héél leerrijk.  het gaf me een totaal andere kijk op de behandeling die nu volgt.   ook voor het verder verloop van de bestralingen kan ik altijd bij haar terecht voor vragen en als ik het eens moeilijk heb of zo... dat is een hele geruststelling.   volgende maandag moet ik de eerste keer gaan.  ze raadde me aan op tijd te rusten en goed te eten.  dat is heel belangrijk.
en ja,  vanavond ben ik wel moe,  maar ik wilde eerst vertellen hoe het gegaan was vandaag.  groetjes,  dino

iedereen kent wel de serie over het wel en  wee van roger de vlaeminck en de renners uit zimbabwe.    dan kennen jullie ook wel marianne  en haar man  die een gouden hart hebben en nu alles in het werk zetten om een weeshuis te bouwen in dit land. 
  u hoort me al komen :  weeskinderen...truitjes...dekentjes...
ik had al enkele malen gedacht,  misschien moet ik eens naar marianne gaan en vragen of zij geen truitjes of dekentjes kunnen gebruiken voor die weeskinderen.  blijkbaar ben ik niet alleen want gisteren belde yvonne me van waarschoot-beke.   zij breien ook sinds het begin  voor mijn aktie.  ze vroeg me of ik het niet erg vond dat zij contact opgenomen had   met marianne . in de loop van volgende  week zou ze er eens naartoe gaan  om  ons werk te tonen.   graag zelfs.  zo'n initiatieven  zijn meer dan welkom. 
ik hoop dat marianne  het mooi vind ,  want volgende week vertrekt er al iemand naar daar en die zou al wat kunnen meenemen. 
de zon schijnt  en  dat maakt me blij.  gisteren was ik bij de specialist in het ziekenhuis   om meer te vernemen over de chemo,  en er moeten dus ook bestralingen komen.  de eerste kuur  en bestralingen beginnen op maandag 26 november  en zouden tegen nieuwjaar gedaan zijn  en daarna nog een tweede kuur van een zestal maanden chemo.  ik ben genezen,  zegt hij,  maar ze geven me nog een "levensverzekering "!  .... dus wat kan een mens meer wensen.

graag zou ik jullie nog een paar spreuken meegeven,  om eens over na te denken :

elke kleine attentie is groot
humor is een goede schokbreker,  als je botst in het leven
ontroerd zijn is nadenken met je hart
al doen wat je kan,  is al wat je kan doen
een droom is wat mensen drijft
één goede kant is beter dan een groot verstand
rij wijs,  of 't is je laatste reis
gezonde mensen willen alles,  zieke slechts één ding :genezen
etiketten plak je op flessen,  niet op mensen
de waarheid komt nooit uit de loop van een geweer
eenzaamheid,  de jas die niemand past
als alles rond geld draait, ben je arm
geef mensen geld en ze maken ruzie,
geef ze een droom en ze werken samen
zet de tv af en het leven aan
kinderen zijn dikwijls onze leermeesters
je gezicht is de spiegel van je hart.

een prettig weekend gewenst.    dino

mijn ventje en ik zijn al 21 jaar samen  en hopen daar nog vele jaren bij te doen.   enkele weken geleden,  toen de dokter zei  dat ik kanker had,  waren we allebei even de grond onder onze voeten kwijt. 
je denkt nooit dat het op onze leeftijd ook plots kan verkeerd gaan.  we waren er allebei niet goed van.   maar dat gaf me ook de moed om de operatie te ondergaan zonder angst,  ik was blij dat het "slechte stuk darm" eruit ging.  en nu rust ik veel ,  zoals de dokters me voorschreven.  ik wil weer gezond worden. 
gisteren  heeft tamara  ons  eens gefotografeerd,  dat was al lang geleden.  ik wil deze even met jullie delen. 

toen ik deze morgen opstond en even buiten keek,  had ik zin om weer in mijn warm bedje te kruipen  :  wind en regen.... 
maar ja t'is herfst en dan kan je dat eigenlijk wel verwachten.    en t'zijn van die dagen dat je dan lekker kunt genieten van je in je zetel te vleien en een boek te lezen of wat handwerk te doen.
om 13 uur bekeek ik het nieuws op tv.    daar toonden ze de koning en oudstrijders die bloemen gingen neerleggen bij het graf van de onbekende soldaat.     één ding trof me diep :  de enige overlevende van de eerste wereldoorlog,  een 109-jarige man uit groot-brittanië,  zei wijze woorden :  NOOIT  MEER  OORLOG !
op die dagen komen nog eens beelden in het geheugen,  die we allemaal wel al gezien hebben over de wereldoorlogen.     zelf heb ik geen oorlog meegemaakt,  maar mijn oma's konden er urenlang over vertellen.    het waren moeilijke tijden  van angst en ontberingen.     als je dan eens naar ieper en de streek er rond gaat,  en je ziet de talrijke oorlogskerkhoven  waar gesneuvelde soldaten liggen,  dan vraagt een mens  zich wel eens af  :  waarom????
de kinderen van vandaag horen niet meer over die oorlogen vertellen door mensen die het echt meemaakten,  wel op school in de geschiedenisboeken .    dat lijkt allemaal zo ver weg,   en nu  is  er toch niets tekort ???
toch   vind ik het eens goed dat dagen als 11 november in ere gehouden worden,  en dat we ons dit   eens   herinneren,   en dankbaar zijn voor wat de oudstrijders   en  soldaten die hun leven gaven in de oorlog,   voor ons land gedaan hebben.