wat gisteren als een mooie zonnige dag begon, sloeg plots om in een tragedie. gistermorgen verloor ons tamara en haar man sven één van hun lievelingsdieren : TIEGAN. een plotse inwendige bloeding werd haar fataal. tiegan kwam er doordat het kindje in het gezin waar ze als puppy kwam, allergisch was voor honden. de eigenares, een vriendin van tamara , vroeg of zij het puppietje niet wilden. ze hadden al een amerikaanse cocker, dus deze engelse cocker zou daar best bij passen. en het werden inderdaad goeie maatjes, bijna vier jaar lang. tot gisteren... al is het een dier, veel bloggers zullen wel beseffen dat het net een kind verliezen is. tamara en sven hebben geen kinderen , en hun honden waren "hun kinderen" ! het leed is onnoemelijk, ik heb verdriet tamara en sven zo te zien lijden. daarom wilde ik vandaag speciaal over tiegan schrijven. hierbij voeg ik een foto van het ganse gezinnetje met op de voorgrond , tiegan, hun mooie beige cocker.
....dekens en truitjes ! vorige week donderdag was ik uitgenodigd in beke om hun dekens en truitjes op te halen, en de vrijdagmorgen ging het dan weer naar meulebeke bij angèle perdu, voorzitster van ocra. die mensen breien daar dat het een lust is. zakken !!!!met vierkantjes mocht ik er in ontvangst nemen. mijn wagen zat werkelijk vol geladen. gelukkig dat er niemand mee moest , want die zou geen plaats meer gehad hebben. en met al dag gerief ben ik dan naar antoinette gereden. zij sorteert alles en de lapjes worden door de leden van haar hobbyclub aan elkaar genaaid. ik wilde alles nog ophalen omdat ik deze week weer chemo krijg, en nog een paaronderzoeken. zo zal de week ook weer vlug voorbij zijn.
dan wou ik gewoon nog even wat kwijt wat ik deze morgen in de krant las in een interview met peter van de veire. de jonge mensen kennen hem wel allemaal van de radio, en ondertussen leerden nog meer mensen hem kennen van de Grote PeterVan De Veire Ochtendshow op Studio Brussel. toevallig enkele jaren geleden volgde ik een cursus om met de pc te leren werken. daar leerde ik een koppel uit waarschoot kennen, mensen van mijn leeftijd. het waren echt toffe mensen, we hebben heel wat afgelachen. in een bepaald gesprek vroeg ik of ze kinderen hadden, en toen vertelde annie dat haar zoon Peter Van De Veire was. op dat moment begon hij echt bekendheid te krijgen. en nu deze morgen lees ik wat hij zegt over zijn ouders : hij zegt dat hij heel veel bewondering heeft voor zijn ouders die heel eenvoudige arbeiders zijn. ze hebben hem altijd gerespecteerd in zijn keuzes, ook al hadden ze in zijn puberteit geregeld conflicten. maar zijn beroepskeuzes en privébeslissingen hebben ze altijd gerespecteerd, hem in zijn waarde gelaten. hij zegt dat het zo belangrijk is voor een kind : zijn eigen weg laten zoeken , maar er toch altijd zijn om het op te vangen. dit vind ik nu eens zo mooi gezegd, dat is de essentie in de opvoeding van een kind, vind ik. en walter en annie kennende, kan ik dat helemaal geloven. ik vind het tof om dit nu eens te lezen van hun zoon. het is een toffe kerel, die leeft voor de muziek. we zullen er nog veel van horen. en zijn ouders die zullen wel superfier op hem zijn !!!!
zowel de ziekte als de behandeling van kanker hebben soms onaangename veranderingen van het uiterlijk tot gevolg : een kwetsbare, gevlekte of uitgedroogde huid, verlies van hoofdhaar, wenkbrauwen, wimpers.... als je er minder goed uitziet, voel je je ook soms minder goed. het maakt je onzeker... daarom heeft de stichting tegen kanker schoonheidsconsulenten opgeleid, die de problemen van mensen met kanker begrijpen en hen kunnen helpen met het terugvinden van een positief "zelfbeeld". het programma "goed verzorgd, beter gevoel" bestaat uit een eenvoudige, aangename gelaatsverzorging. dit was dan gisteren mijn verwenmoment, want zo kan ik het wel noemen. ik keek er echt naar uit. eerst was er een reiniging van mijn gelaat, dan een gezichtsmassage. een masker werd opgelegd, en ondertussen kreeg ik een handenmassage. dat was heel aangenaam. na het verwijderen van het masker kreeg ik nog een dagcrème ingemasseerd en ik was klaar. we hadden ook nog een gesprek over mijn gezondheidstoestand, en hoe ik me voelde en zo. dat hoort er ook allemaal bij. het is een verpleegster die daarvoor opgeleid is, dus kan ze ook meespreken over de ongemakken en gevolgen van je ziekte. het is echt super wat ze van de stichting allemaal doen voor de patiënten. ik wil hier wel eventjes vermelden wat de stichting tegen kanker allemaal doet : ° kanker helpen voorkomen en de behandeling helpen verbeteren. ° zich ervoor inspannen dat mensen die toch met kanker af te rekenen krijgen met de beste zorg omringd worden ° de kansen op genezing en de levenskwaliteit van kankerpatiënten bevorderen Méér dan 40 pct van haar totale uitgaven worden gereserveerd voor het wetenschappelijk en klinisch kankeronderzoek aan de belgische universiteiten. we mogen van geluk spreken dat zo'n instanties bestaan. DIT MAG OOK EENS GEZEGD WORDEN.
dan wou ik ook nog iets neerschrijven wat ik gelezen heb in libelle : lang(er) zal je leven ! het is iedereen gegund, oud worden, maar het lukt vlotter als je gezond leeft. deze vier gewoonten leveren je veertien jaar langer leven op, volgens de britse wetenschapper Kay-Tee Khaw. . niet roken : 5 jaar erbij . weinig alcohol : 3 jaar erbij . sporten : 3 jaar erbij . 5 porties groenten en fruit per dag : nog eens 3 jaar erbij.
anti-ziek-sapje versgeperste sapjes zijn niet alleen lekker, ze beschermen ook tegen ziektes. appelsap bijvoorbeeld zorgt ervoor dat uw hersenen beter bestand zijn tegen oxiderende stress. dat is het type stress dat je hersencellen beschadigt, met geheugenverlies tot gevolg. hoe minder helder het sap, hoe beter ! citroensap helpt dan weer astma en huidkanker te voorkomen. en kersensap gaat artritis en spierontstekingen tegen. proost !
vorige week was voor mij een drukke week. tom en fien waren ziek en verbleven enkele dagen bij mij. ik was dus niet alleen en het is een echt feest voor mij als ze hier zijn. ze vertelden over hun verblijf in villa pardoes, en over school... fien gaf me huiswerk, doet ze altijd als ze hier is. ze schrijft dan rekensommen op en zinnetjes die ik moet vervolledigen of overschrijven. dan kijkt ze alles na en krijg ik punten. ze genieten ook echt om hier eens bij mij te zijn. donderdagavond gingen ze naar huis omdat hun mama op vrijdag niet moet werken. vrijdag was ik afgesproken met antoinette om er eens ons dagje van te maken. het was opendeur in de hobbywinkel, dus wij daar naartoe. er waren verschillende demonstraties. één ervan was met fimo klei. die vrouw maakte prachtige parels ermee, die moesten dan gebakken worden in een gewone oven . je kon er alle soorten juwelen mee maken : halssnoer, armbandjes, ringen... gewoonweg uniek ! we genoten er allebei van om zo eens samen op stap te gaan. om 16.30u was er op het herbakkersplein in eeklo gratis glühwein voor de bewoners van eeklo naar aanleiding van dikke truitendag. en de glüwein was echt lekker !!!! gisteren was er de finale van de diamond games in antwerpen en onze trots justine henin moest het opnemen tegen karin knapp, een tamelijk onbekende, tot nu toe. justine won en mocht de prachtige trofee even vasthouden. als ze drie keer op vijf jaar tijd het tornooi wint, is deze met diamanten bezette raket, de hare. ik miste kim clysters wel, ze geeft ook zoveel gepresteerd, en belgië op de kaart gezet, want wie kende ons kleine landje vroeger.... gelukkig hebben we justine , die nu nog wel niet denkt aan stoppen. eigenlijk hebben we goeie sporters in belgië , die op de olympische spelen inpeking onze kleuren gaan verdedigen. het was ook prachtig weer dit weekend en dat kon je zien, het was een drukte naar de kust . vandaag gaat fien met de ganse klas naar het uz in gent. daar worden ze rondgeleid en krijgen ze uitleg over wat er allemaal in het ziekenhuis gebeurt. ze kijkt er echt naar uit en hoopt dat ze even langsgaan op de dienst waar ze zoveel dagen doorbracht en nog regelmatig moet zijn om haar leukemie op te volgen. morgen volgt een verwenmoment voor mij : ze gaan mij in het ziekenhuis leren om mijn gezicht te verzorgen, zodat ik beter voor de dag komt. je bent als kankerpatiënt nogal bleek, en ziet er soms ziek uit. een goede gezichtsverzorging kan wonderen doen, schijnt het. dus zal ik me maar eens laten soigneren hé. ik kijk er al naar uit.
op 15 februari houdt vlaanderen voor de vierde keer Dikke - Truiendag. op zoek naar zinnige dingen die u die dag kunt doen :
- zet de thermostaat overdag 1 tot 2 ° lager - trek een dikke trui aan - schakel uw televisie en uw computerscherm volledig uit(dus niet op stand-by) - vervang de drie meest gebruikte gloeilampen door spaarlampen - laat het ijslaagje van het diepvriesvak of van de diepvriezer ontdooien - plaats een spaarknop op uw douche
achteraf kan u via de website http://dikke-truiendag.Ine.be berekenen hoeveel energie en CO2-uitstoot u bespaard hebt. (klik op Kies uw acties en Acties thuis)
we starten weer een nieuwe week, wat gaat alles toch vlug. vandaag wil ik een artikeltje neerschrijven die ik onlas in een tijdschrift vond : "wandelen goed voor seniorenbrein."
senioren die de dag vrezen dat hun geheugen achteruit gaat, kunnen best regelmatig een wandeling maken. twee keer per week een ommetje houdt de hersenen scherp en werkt beter dan het slikken van medicijnen , zeggen wetenschappers. onderzoek laat zien dat uitsluitend pillen slikken niet genoeg is om het brein in vorm te houden. een stevige wandeling daarentegen helpt wel en verbetert bovendien de werking van het geheugen. het advies is dan ook om geregeld 'matig intensief' te bewegen. dat hoeft niet per se een voettocht te zijn, maar dat is voor veel senioren waarschijnlijk het makkelijkst, aldus de onderzoekers.
als je dan thuiskomt en je zet je op je gemak in je zetel, geniet dan van een glaasje rode wijn, dat is ook heel goed voor het geheugen, maar ook ter verkoming van verschillende soorten kanker.
de zon schijnt, geen enkel donker wolkje te bespeuren, dus dat belooft een fijn weekend te worden. ik hoop dan ook dat jullie allemaal zullen genieten van een fijne wandeling, een mooie fietstocht of gewoon samenzijn met familie of vrienden. voor de schoolkinderen zijn dit de laatste dagen van hun krokusverlof, en wat me deze week opviel was dat veel kinderen bij oma en opa waren... het is een feit dat grootouders in veel gevallen voor de opvang van hun kleinkinderen instaan. bij mij is dat ook niet anders, maar ik kan zo genieten van die schatten !!!! ik vind dit echt een beloning die we krijgen van hierboven. tom en fien zijn terug van villa pardoes , waarschijnlijk zie ik ze morgen en zullen ze heel wat te vertellen hebben. de week was heel goed, dinsdag in brugge, donderdag in deinze en gisteren heb ik eens allemaal samengezet wat ik gemaakt heb aan dekentjes en truitjes sinds ik ziek werd en dat is héél wat. zo breng ik mijn tijd dan toch nuttig door. allemaal een héél zonnig weekend gewenst. dino
dinsdagnamiddag was ik uitgenodigd door zuster noëlla van integraal in brugge. toen ik daar arriveerde ging er een gespreksnamiddag door voor allochtonen die nederlands leerden. zij zaten in de grote ontvangstkamer vooraan, bij koffie en een versnapering. zuster noëlla en ik hadden de achterste ruimte voor ons alleen. we praatten wat bij over de voorbije maanden. ze vond dat ik er "niet slecht" uitzag en dat ik heel positief was....een complimentje! ze toonde me een doos die op een chinese lampion leek, waarin koekjes, elk afzonderlijk verpakt zaten. dit had ze cadeau gekregen van een chinees meisje die daar nog nederlandse les gevolgd had. ik kwam te weten dat zaterdag 9 februari , in china, eigenlijk nieuwjaar is. een vietnamees, die daar zat te wachten om les nederlands te volgen, kwam een koekje nemen en vertelde ons dit. hij vroeg ook wat wij deden. en zo vertelde ik hem over onze dekentjes en truitjes, die lagen al klaar voor mij. hij vond ze echt schattig. ondertussen waren er nog twee zusters, die vroeger jaren in rwanda missiewerk hadden gedaan, erbij gekomen. ze vertelden over hun missiewerk en ook hoe arm die mensen daar wel waren, maar toch gelukkig . en datzelfde hoorde ik vandaag in deinze ook... zoals ik al verteld heb enkele weken terug, gaf trees van hove vandaag een voorstelling van beelden die haar man gefilmd had in december bij hun verblijf in senegal. annie uit drongen, antoinette en ik waren erbij. ze gaf uitleg, vertelde hoe het er daar aan toeging, wat ze allemaal deden , hoe de mensen daar leefden en zo. arm zijn ze daar maar we zagen gelukkige mensen. ze waren zo blij dat trees er weer was, de moedertjes waren dolgelukkig met de gebreide mutsjes, kleertjes, dekentjes. als je dan hoort dat een vroedvrouw daar maar twee euro per dag verdient... waar maken wij ons allemaal zorgen over ! we zagen ook een weeshuis waar een tachtigtal kleine kinderen en babies waren, die hopen liefde en tederheid misten. en weer deelde trees mutsjes uit en ook medisch materiaal. alles is daar nog zo primitief . vanaf nu is trees al weer in de weer om een beetje geld te verzamelen voor de volgende afreis naar senegal eind dit jaar. daarvoor verkoopt ze juweeltjes die ze meebracht van ginder, heel prachtig. maar dat zal niet voldoende zijn. we zullen haar ook zo goed mogelijk proberen helpen. want na het zien van die beelden, waren annie, antoinette en ik het erover eens dat we haar zullen helpen.mariette, een vrouw uit drongen van in de tachtig, die vorig jaar al tientallen mutsjes had gebreid voor senegal, weet weer wat te doen. het deed haar deugd de mutsjes terug te zien , daar waarvoor ze ze gebreid heeft. de bewoners van de bosrank hebben massaal kleertjes gebreid en zullen dit nu ook weer doen . ze breien truitjes en kleertjes om te verkopen en zo een financieel steuntje aan trees te kunnen geven. Elke was zo trots als een pauw dat deze voormiddag zoveel volk naar de bosrank had gebracht, allemaal tevreden mensen, niet in het minst trees zelf en ook haar man .
hallo allemaal, weer is een nieuwe week begonnen. het weekend heb ik veel geslapen, een gevolg van de chemo. maar vandaag moet ik in de namiddag naar integraal in brugge, waar ik heel wat breiwerk ga ophalen voor mijn actie. het is al van voor mijn ziekte dat ik er was, dus 'tzal het één en ander zijn.... en dat ik nog eens naar mijn geliefd brugge ga, doet me echt deugd. gisteren kreeg ik een mailtje met een bijzondere tekst, die ik graag even op mijn blog zet.
Joep was zon figuur,waar je echt helemaal gek van kon worden. Hij was altijd goedgehumeurd en had altijd iets positiefs te melden. Als iemand hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij : als het nog beter met me zou gaan,zou ik twee keer voor je staan.
Het was een geboren optimist. Als één van zijn personeelsleden eens een slechte dag had, zei hij altijd tegen die persoon in kwestie,dat hij het positieve van de situatie maar eens moest bekijken.
- Zijn doen en laten maakten me zo nieuwsgierig,dat ik hemopeen dag vroeg : hoe is het mogelijk, dat een mens als jij constant positief blijft denken?
-Joep antwoordde : als ik s morgens wakker word,heb ik twee mogelijkheden : ik leef die dag in een slecht humeur of in een goed humeur en ik wil in een goed humeur leven. Telkens als er wat gebeurt kan ik mij die vraag stellen : lijd ik eronder of leer ik ervan?
En elke keer als iemand mij benadert om zich te beklagen, kan ik zijn beklag accepteren of hem wijzen op de positieve dingen in het leven,want ik heb ook voor die positieve kant gekozen.
-Mijn antwoord daarop was dat het lang niet zo gemakkelijk is als hij doet voorkomen.
-zo makkelijk is het wel, meende Joep, want jou leven bestaat uit keuzes maken en telkens weer kun je kiezen : of en hoe je op een situatie zult reageren,of je positief wilt blijven en dat geldt je hele leven lang.
Ik dacht lang na over Joep zijn woorden.Korte tijd later nam ik ontslagbij mijn werkgever om voor mezelf te beginnen en weverloren contact.Maar ik dacht vaak aan Joep als ik voor het positieve leven koos en niet voor de lijdensweg.
Een paar jaar later, hoorde ik dat Joep een ernstig ongeval had gehad op een bouwplaats : hij was 18 meter naar beneden gevallen en na een 20 u durende operatie en 20 weken revalidatie met een stalen frame in zn rug, zocht ik hem op in het ziekenhuis en vroeg hem hoe het met hem ging, gezien de omstandigheden.
-Joep antwoordde : als het nog beter met me zou gaan, zou ik twee keer voor je staan.
-Ik vroeg hem wat hij dacht in de seconden voor en tijdens het ongeval.
- Het eerste wat ik dacht was of ik mijn ongeboren dochter wel zou zien, maar toen ik op de bodem lag, besefte ik dat ik die keuze had.
De ambulancemensen deden hun werk voortreffelijk en zeiden mij dat het wel allemaal goed zou komen, maar toen ik in het ziekenhuisde gezichten van de doktoren zag, wist ik dat ze mij weinig kans gaven om te overleven. En ik wist dat ik zelf het initiatief moest nemen en dat deed ikook.
Toen de operatiezuster mij vroeg of ik ergens allergisch voor was, antwoordde ik luidkeelsJA
De zusters en doktoren keken allen verbaasd naar mij en ik antwoordde : ZWAARTEKRACHT
Het hele team lachte luid en ik zei dat ik hen besloten had om verder te leven, dus opereer me maar als een levende en niet als een dooie.
Joep overleefde dankzij de vakbekwaamheid van de artsen.Maar dankzij zijn eigen positieve instelling,die bewonderenswaardig is.
Van hem leerde ik,dat wij telkens weer de keus krijgen om met volle teugen van het leven te genieten.
Het is echt je eigen instelling die alles bepalend is in je eigen leven! Maak je daarom geen zorgen om wat morgen gebeurt. Vandaag is er al genoeg om je zorgen over te maken.En vandaag is het morgen waarover je je gisteren zorgen gemaakt hebt.
Geniet van het leven, het is het enige dat je hebt !
oef, ben halfweg mijn chemo-behandeling gekomen. 3 van de 6 kuren voorbij. maandag was ik verschrikkelijk moe, in tegenstelling met de rest van de week waar ik door de cortisone eigenlijk slecht sliep, ik was niet moe. maar nu weer drie weken thuis dus, ik klaag niet hoor. dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst in ruiselede van de missiekring van de zusters. zuster cécile en zuster noëlla hadden me uitgenodigd en dit wou ik dan ook zeker niet missen. na de chemo nog even een uurtje gerust en dan richting het klooster van de zusters van 7 weëen. er was eerst een prachtige uiteenzetting metmooie dia's over Haïti. dit is een prachtig, maar zéér arm land. het is dit jaar het land waar broederlijk delen zich voor inzet tijdens de vastenperiode. want woensdag aanstaande is het reeds aswoensdag.... dus een ideaal moment om daar even bij stil te staan. pasen komt dit jaar uitzonderlijk vroeg, dat zorgt er ook voor dat vandaag reeds de krokusvakantie begint. velen zijn reeds vertrokken voor een deugddoende korte vakantie in skigebieden of ergens anders waar het warmer is. fientje en tom zijn gisteren vertrokken naar "villa pardoes" naast de efteling in nederland. dit is speciaal voor kankerpatiëntjes . ze kunnen er een week genieten met hun ouders en broer(s) of zus(sen) in een fijne omgeving, speciaal aangepast aan hun noden. ze hebben ook gratis en onbeperkt toegang tot de efteling in die week en er zijn ook speciale voorstellingen. ik hoop dat ze echt genieten . dit is weer iets dat georganiseerd en betaald wordt door het kinderkankerfonds. je moet weten dat die kinderen anders héél beperkt zijn om ergens naartoe te gaan. na pasen gaan ze op boerderijklas met de school van fien, maar zij mag niet mee omdat ze niet in contact mag komen met dieren. dit vind ze vreselijk, maar de professor heeft haar uitgelegd dat het heel nare gevolgen kan hebben voor haar, dus aanvaard ze dat, maar het is wel spijtig. woensdag waren ze nog even hier bij mij en ze was heel content dat ze naar de efteling zouden gaan, tom natuurlijk ook. volgende dinsdag ga ik naar brugge naar integraal bij zuster noëlla, ze heeft héél wat klaarliggen ... ben benieuwd ! en het is daar zo gezellig om eens bij te praten over de voorbije maanden, want het is van voor mijn ziekte dat ik daar nog was. donderdagmorgen ga ik dan naar deinze waar trees van hove komt vertellen over haar verblijf in senegal. ik kijk er echt naar uit. het weerzien met Elke zal mij ook deugd doen. ik krijg af en toe een telefoontje en dan stuurt ze mij eens een mailke met fotos van senegal of nieuws van dienstencentrum de bosrank in deinze, maar een bezoekje doet meer deugd. wat ik ook wou vertellen is dat iedereen daar naartoe mag komen hé, tussen 10 en 11.30u ... nu wens ik jullie allemaal een deugddoend weekend toe, het ziet er hier in eeklo in elk geval niet slecht uit, morgen gaat op veel plaatsen een karnavalstoet door , dus kansen genoeg om eens buiten te komen. en we zijn ondertussen al februari !!!! wat gaat de tijd snel.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
vorige week was voor mij een drukke week. tom en fien waren ziek en verbleven enkele dagen bij mij. ik was dus niet alleen en het is een echt feest voor mij als ze hier zijn. ze vertelden over hun verblijf in villa pardoes, en over school... fien gaf me huiswerk, doet ze altijd als ze hier is. 
we starten weer een nieuwe week, wat gaat alles toch vlug. vandaag wil ik een artikeltje neerschrijven die ik onlas in een tijdschrift vond : "wandelen goed voor seniorenbrein."
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
