• gisteren was een bijzondere dag voor alle moeders.  we werden in de bloemetjes gezet door onze kinderen en kleinkinderen.  dat is echt tof,  want als moeder zetten we ons gans het jaar door in voor ons gezin en familie  en een bloemetje of ander geschenkje doet altijd deugd. 
  sommigen onder ons hebben wel niet meer het geluk hun moeder te kunnen vieren.... het enige wat dan nog kan is een bloemetje op haar graf leggen.
  er zijn  nog moeders die niet altijd gevierd worden :  stiefmoeders.
  enkele stiefouders kwamen op het idee om deze mama's maar ook deze  papa's (omdat die mensen evengoed voor de kinderen van hun partner zorgen) eens in de bloemetjes te zetten. 
  de vzw lanceerde een oproep om op zoek te gaan naar een nieuw woord voor het negatief klinkende 'stiefouder'-woord.
  uit tal van inzendingen werd het woord 'plusouder' gekozen.
  Liliane St. Pierre en Carry Goossens,  zelf al jaren plusouder, zijn meter en peter van de vzw.  zij willen een positief signaal geven rond 'stiefouderschap'.
  de doelstellingen van de vzw zijn :
  . het verrichten of doen verrichten van onderzoek naar alle problemen die zich specifiek in nieuw samengestelde gezinnen stellen of kunnen stellen,  en het zoeken naar passende en ondersteunende oplossingen
  . het realiseren van activiteiten die kunnen bijdragen om de relaties tussen de leden van nieuw samengestelde gezinnen te optimaliseren
  . het realiseren van activiteiten en communicatie die de nagatieve connotatie die het woord 'stief' (stiefouder, stiefmoeder, stiefvader...) kan hebben,  om te zetten in een minstens neutraal, liever positief geladen begrip
  . het realiseren van projecten die de acceptatie en waardering van de stiefouder in de maatschappij bevorderen
  . het streven naar wetten of andere reglementeringen die de juridische positie van de verschillende leden van een nieuw samengesteld gezin kunnen verbeteren.
  
  ik vind dit een prachtig initiatief.  op hun website kan je nog veel meer lezen : www.plusouder.be
  eind juni is er dan een plusouderdag,  de dag dat we deze mensen in de bloemetjes kunnen zetten. 
  
  vorige week was ik bij Angèle in Meulebeke om de vele,  kleurrijke lapjes van de leden van Okra op te halen.   ondertussen zijn we deze al aan het samennaaien.  volgende donderdag is het weer breinamiddag in Watervliet.  als het enigszins mogelijk is,  ga ik er heen.  het regenweer dat ze voorspellen zal ons niet deren,  het is dan echt brei- en naaiweer.

zondag is het moederdag !
moeder zijn,  dat is pas wat...
enkele moeders vertellen waarom het geweldig is om moeder te zijn :
 sinds de geboorte van mijn dochter sta ik elke dag op met een sinterklaasgevoel.  superblij spring ik uit bed omdat ik weet dat er een fantastisch cadeautje op me wacht.    mijn ochtendhumeur is dankzij het moederschap helemaal verdwenen.
 hoe streng of boos ik al eens kan zijn,  ik weet dat er twee jongetjes zijn die altijd onvoorwaardelijk van me blijven houden.
 het moederschap is een goede les in onzelfzuchtigheid.  schoenen voor de kinderen gaan voor op de aanschaf van dat fantastische glittertopje,  de vrijetijdskamer wordt een speelkamer,  de gezinsauto is niet cool en gestroomlijnd maar praktisch,  en als je zieke kind koortsig en kotsend over je schouder hangt, dan weet je dat je plas veel langer kunt ophouden, dan je voor mogelijk had gehouden.
het is heerlijk om aan je kinderen te kunnen geven wat je zelf misschien als kind erg hebt moeten missen : knuffels, positieve aandacht en véél ondersteuning.  en dan is het fantastisch om te zien hoe ze daarvan genieten,  hoe gelukkig ze opgroeien.  het is een soort van 'overdoen',  'het beter maken'.
 je trekt er soms je haren van uit,  maar uiteindelijk zijn je kinderen onweerstaanbaar.
 moeder zijn is het mooiste en het moeilijkste wat er bestaat.  het betekent dat er altijd een stukje van je hart en je hoofd niet meer van jou is.  ik ben nooit gelukkiger dan wanneer mijn zoon gelukkig is,  nooit ongelukkigere dan wanneer hij verdriet heeft.
 als moeder kun je dan misschien geen verre,  dure reizen maken,  maar erg vind ik dat niet.  als ik door de ogen van mijn dochter naar de wereld kijk,  lijkt alles plots een stuk interessanter.  een bloem in het gras,  een koe in de wei,  ze is er dol-enthousiast over.
 moeder zijn is gezond.    als je tegen je kind zegt dat hij of zij zijn boontjes moet opeten, ben je min of meer verplicht om de jouwe ook in je mond te stoppen.
de mooie momenten van het moederschap?  als de jongste 's morgens  veel te vroeg  in bed tegen me aankruipt en zegt : ik heb warmte nodig.
 niets gaat boven een stevige knuffel van je kind dat zegt 'je bent de beste mama van het heelal',  ook al weet je dat dat niet zo is.
 de kinderen samen prettig bezig zien en beseffen dat ze een band voor het leven smeden,  die hen verder zal helpen als je er als moeder niet meer bent,  dat is fantastisch.  daarom wilde ik zeker een tweede kind : om ze allebei een maatje en steunpilaar voor het leven te geven.  en ze vervolgens zo op te voeden dat ze dat ook zo aanvoelen.
jezelf herkennen in je dochters en daarmee weten hoe je moeder zich moet gevoeld hebben wanneer ze  naar jou keek is zo speciaal.  de (h)erkenning, en de dankbaarheid naar je eigen moeder toe,  een fantastische ervaring!
 mijn twee zoontjes maken me  niet alleen aan het lachen,  ze doen me ook nadenken over het leven.  moeder worden is zonder twijfel een hele verrijking!
 wat me als kerverse moeder opvalt, is dat alle clichés zo waar zijn.  ze zeggen altijd dat je kinderen je trots zijn en inderdaad,  ook al kan ons dochtertje van enkele maanden nog bijna niets,  we vinden de kleine dingen die ze doet fantastisch!
 niets zo leuk als de knuffels en natte kusjes : een beetje fout maar oh zo fijn!
 moeder zijn doet me geld uitsparen, want zeg nu zelf : wie heeft een duur schilderij nodig als je van je zoon of dochter een tekening krijgt? die zijn onbetaalbaar.
 Robin leeft in een andere wereld,  op een suikerwolk.  op de 'zeurdagen' geeft dat mij energie.  dat het leven een frivool kantje heeft,  als je het maar wil zien, dat heb ik van haar geleerd.
 die golf van onvoorwaardelijke liefde toen mijn oudste dochter geboren werd,  daar was ik totaal niet op voorbereid.  het was overweldigend,  met niets te vergelijken.
'dit zou ik toch veel meer moeten doen, hé mama' zei mijn dochter van 9 onlangs,  en ze sloeg haar armen om me heen en knuffelde me.  zomaar, in het midden van de keuken.  wat een moederhart doet smelten.

wat gisteren als een feestdag voor alle nederlanders begon,  eindigde in een drama !
wanneer je de beelden ziet op teevee lijkt het zo onwaarschijnlijk en toch is het echt gebeurt : iemand die  met zijn auto zomaar door de menigte uit het niets opduikt,  heel wat mensen ondersteboven rijdt en zich te pletter rijdt op een monument.  direkt werd een aanslag vermoedt.
de koninklijke familie was net voorbijgereden. 
vijf mensen dood,  vele zwaargewonden...
een trieste balans,  en alles was plots anders : het was een complete chaos,  alle feestelijkheden afgelast,  iedereen naar huis....
ik moest terugdenken aan 11 september : was dit een professionele zelfmoordenaar geweest met een bomauto,  dan was het dodental enorm geweest.
het is gewoon verschrikkelijk dat men nooit meer gerust is,  hetzelfde kan ook hier elk ogenblik  gebeuren , tijdens één of ander manifestatie,  koninklijk défilé,  bijeenkomst.  stel je voor!
ik leef enorm mee met de nederlanders,  niet alleen omdat patriek voor een nederlandse firma werk,  en ik graag in nederland vertoef,  maar zeker omdat het hier ook kan gebeuren.
in wat voor wereld leven wij?