donderdag was het mijn verjaardag, ik werd 56 jaar. een blije dag... vroeger vond ik het niet zo bijzonder meer, dat jarig zijn, maar sinds de gezondheidsproblemen van de laatste jaren, waardeer ik dat des te meer : ik ben er nog !!! ik kreeg enkele héél mooie kaartjes, waaronder eentje van Oma die ik zeker zal bewaren. in de voormiddag kwam Christine, iemand die ik reeds van vroeger ken. maar ik keek het meest uit naar de namiddag want Annie zou langskomen, Tamara, en na school, Inge en Fientje. het was héél gezellig !!! 's avonds ben ik zelf naar Antoinette geweest, die het heel druk had, en we moesten daar toch in de buurt zijn. Patriek had donderdag en vrijdag verlof genomen. zo werd het een lang weekend. zaterdagmorgen vernamen we het overlijden van de zoon van iemand die we goed kennen : in de nacht van vrijdag op zaterdag kreeg hij een hersenbloeding. 35 jaar, echtgenoot, vader van drie jonge kinderen, pas de zaak van zijn vader overgenomen , grootse plannen.... dan staat de wereld heel even stil : waarom????
vandaag begint weer een nieuwe week, en de eerste dag begint voor mij altijd met opruimen, ons appartementje kuisen, de was doen.... morgennamiddag komt de missiekring van Ruiselede weer samen, en ik heb zuster Cécile en zuster Noëlla beloofd om te komen. Antoinette zal me waarschijnlijk vergezellen. er staat al weer één en ander klaar voor Huize Triest, en dat probeer ik deze week ook te brengen.
In het weekend las ik een verhaal die ik vandaag even op mijn blog zet, het is heel mooi, het is een liefdesgeschiedenis... op een morgen, het moet rond 8u geweest zijn, komt er een oude man van een jaar of 80 om de draadjes uit zijn duim te laten verwijderen. hij zei dat hij gehaast was, want hij had een afspraak om 9u. ik zag hem steeds naar zijn uurwerk kijken en daar ik met geen andere patiënt bezig was , besloot ik om zijn wonde na te zien. ik zag dat alles goed genas, en na overleg met de dokter heb ik het nodige gedaan om de draadjes te verwijderen en zo de wonde te verlichten. terwijl ik bezig was met zijn wonde vroeg ik hem of hij een afspraak had met een andere dokter, diezelfde morgen. de man antwoordde van niet, maar dat hij naar een instelling moest gaan om met zijn echtgenote te ontbijten. hij zei dat ze daar al enige tijd verbleef en de ziekte van Alzheimer had. ik vroeg hem of ze kwaad zou zijn als hij te laat kwam. hij antwoordde dat ze niet meer wist wie hij was, dat ze hem sinds 5 jaar niet meer herkende... ik was verbaasd en vroeg : "en u gaat er nog elke morgen heen, zelfs wanneer ze niet meer weet wie je bent?" hij glimlachte en tikte even op mijn hand al zeggende : " ze herkent me niet, maar ik weet nog wie zij is." ik had het moeilijk om mijn tranen te bedwingen... toen dacht ik : dit is het soort liefde die ik in mijn leven wil. de ware liefde is niet lichamelijk en niet romantisch de ware liefde is het aanvaarden wat is, wat geweest is en wat nog zal zijn de gelukkigste mensen hebben niet steeds het beste van alles, ze trekken hun plan met wat ze hebben. het leven is niet ontsnappen aan het onweer, maar dansen in de regen...
een man en een vrouw kijken televisie, wanneer de vrouw plots zegt : "ik ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga slapen." ze gaat naar de keuken om het onbtijt van morgenvroeg voor te bereiden, spoelt alle popcornschaaltjes uit, neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten van morgen, controleert of er nog cornflakes zijn, vult de suikerpot, legt lepels en zet schaaltjes op de tafel en zet de koffie klaar voor morgenvroeg. dan stopt ze de was in de droger, een nieuwe was in de machine, strijkt een hemd en naait er een knoop aan. ze maakt de wasmanden leeg en legt de handdoeken gespreid om te drogen. ze geeuwt, rekt zich uit, en wanneer ze richting badkamer gaat, stopt ze bij het bureau, schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij en neemt een boek mee dat op een stoel lag. ze tekent een feestkaartje voor een vriend, schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op. daarna maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje. ze legt de kaart en het briefje naast haar tas en schrijft nog drie dingen op het briefje die ze morgen nog moet doen. ze gaat naar de badkamer, brengt een nachtcrème op haar gezicht aan, poetst haar tanden . haar man zegt : "ik dacht dat je ging slapen". "ja, ga ik ook", antwoordt ze. ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten, dan controleert ze of alle deuren dicht zijn. ze loopt nog eens langs de kamer van de kinderen, geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest, legt de sokken in de wasmand en praat nog even met één van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt. eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in en legt haar kleding voor morgen klaar. terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk : "ik ga ook slapen". hij gaat naar de slaapkamer, stapt in bed en gaat slapen.
doet dit alles je denken aan iemand die je kent? bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig! zo zie je maar wat voor SUPERRAS wij vrouwen zijn !
ik denk dan zeker ook aan mijn mama die ondertussen toch al 78 jaar is, maar nog heel energiek en nog altijd zo bezorgd is. nu zorgt ze natuurlijk meest voor ons papa die al 81 is.
met deze fijne tekst, sluit ik deze week af, en wens jullie allemaal een heel fijn weekend. mijn jongste dochter wordt zondag 30 jaar en is morgen 6 jaar getrouwd, en straks wordt ze mama van een dochtertje! voor mij kan het weekend niet meer stuk !!!!
gisteren was het eindelijk zo ver... Rita, Annie en Leen van Jabbeke kwamen hun breiwerk brengen, en we hadden afgesproken rechtstreeks naar Huize Triest te rijden, zodat ze met eigen ogen konden zien waar hun dekens terechtkomen. Patricia, een vrouw van Zegelsem, die vorig jaar nog al haar wol wegschonk aan ons, heeft nu ook de breimicrobe te pakken en zou samen met Annie ook meegaan. Bij Huize Triest aangekomen stond Werner Vandeweghe ons op te wachten. eerst werden de auto's uitgeladen en geparkeerd, daarna kregen we uitleg van Werner en praten we over de noden van het centrum. En volgde een uitgebreide rondleiding. we waren van plan, om daarna met ons zessen ergens een kopje koffie te gaan drinken om nog wat na te praten, maar toen men ons in Huize Triest een kopje koffie aanbod, kwam Patricia met het voorstel om onze koffie daar te betalen, als steun... dat vond ik geniaal. alle kleine beetjes helpen en in een tea-room moesten we ook betalen, dus... we vonden het heel interessant wat we allemaal gehoord hadden, en ieder voor zich hebben we plannen om in de mate van het mogelijke bij te dragen , niet alleen met ons breiwerk ... ik wil bij deze eens vermelden wat ze bij Huize Triest allemaal kunnen gebruiken : voedsel, onderhoudsprodukten, kousen, ondergoed, schoenen, propere kleding.... dit weekend zijn er opendeurdagen in Huize Triest, in de gezondheidsstraat in Gent (rechtover Sint Ghislain). iedereen is welgekomen en kan dan zien wat daar allemaal gedaan wordt. momenteel sparen ze voor een nieuwe keuken, geen gewone, maar één die voldoet aan de normen die worden opgelegd aan zo'n instelling. dat kost natuurlijk heel veel geld. wat mij tegen de borst stoot is dat er van de staat heel veel geld uitgegeven wordt aan mooie gebouwen en zo, maar dat die instellingen geen subsidies krijgen. er gaat veel geld verloren aan nutteloze zaken. één maaltijd voor een arme kost daar 2 euro. daarvoor krijgen ze soep, aardappelen, vlees en groentjes en een dessertje. als wij 2 euro betalen voor een koffietje op een terrasje, wil dat zeggen dat we daarmee één arme een volledige warme maaltijd kunnen schenken. misschien iets om eens over na te denken.... stof tot nadenken hadden we alleszins toen we afscheid namen en weer huiswaarts keerden. we zijn alle zes mensen met het hart op de juiste plaats en zoiets laat je niet onberoerd. we zullen er dan ook alles aan doen om ons steentje bij te dragen. misschien zijn er nog mensen die dit lezen en ook hun steentje willen bijdragen ? (giften van 30 euro en meer zijn fiscaal aftrekbaar) als vele mensen een kleine bijdrage leveren, kunnen ze misschien binnen een redelijke periode over hun nieuwe keuken beschikken.... ik hoop het alvast in hun plaats !
hebben wij echt nood aan water in flessen? water in flessen kost tientallen keer meer dan de prijs van het kraantjeswater. flessenwater is slecht voor de portemonnee! een Noord-Amerikaan geeft jaarlijks meer dan 400 dollar uit aan water in flessen. ...de gezondheid kan worden aangetast door uitwasemingen van de flessen (onder andere door het kankerverwekkende bisfenom-A) ...het milieu dat aangetast wordt door het transport, de verpakking en het afval, veroorzaakt door de lege flessen. in 2004 werd 26.000.000.000 liter flessenwater verbruikt in Noord-Amerika. dat zijn ongeveer 28.000.000.000 plastieken flessen in een jaar... waarvan 86 procent bij het afval terechtkomt, hetzij 1500 flessen per seconde. (volgens Earth Policy Institute van de U.S.A) 28.000.000.000 flessen betekenen dat er 17.000.000 vaten ruwe olie gebruikt werden om te flessen te vervaardigen genoeg petroleum om 100.000 auto's een jaar lang te laten rijden 2.500.000 ton koolstofdioxyde (CO2) in de lucht terechtkwam voor de vervaardiging ervan honderd miljard dollar is het bedrag dat jaarlijks door de verbruikers uitgegeven wordt aan water in flessen. hierbij is het bedrag dat door de staat uitgegeven wordt aan sociale hulp maar wat drinkgeld. studies tonen aan dat voor een fractie van deze som, alle bewoners van onze planeet zouden kunnen beschikken over drinkbaar water en gezonde leefomstandigheden. denk je niet dat ook jij je steentje kan bijdragen? ken je alle feiten, als je alleen maar water in flessen drinkt? neen??? verwacht je dan aan een verrassing : ...je geeft onnodig veel geld uit ...je vervuilt de aarde en ...je riskeert het grondwater en andere waterbronnen te vervuilen studies tonen aan dat 35 procent van de drinkers van flessenwater, ten onrechte, denkt dat dit water veiliger is dan kraantjeswater laat je flessen water in je auto liggen? praktisch is het niet... maar weet jij dat plastiek flessen die aan warmte blootgesteld worden, stoffen vrijgeven die borstkanker en andere soorten kanker verwekken? en zelfs, indien je ze niet in de auto hebt laten liggen, weet je dan zeker of zij niet aan hoge temperaturen blootgesteld geweest zijn? ...tijdens de opslag ligt de temperatuur tussen 35 en 65 graden. ...tijdens het laden en lossen meten we temperaturen tussen 5 en 35 graden ...en dan thuis...
wat je er ook mag van denken... het niet meer gebruiken van water in flessen beschermt de natuur en je portemonnee ! deze boodschap is gratis ! als hiermee slechts één enkele persoon gebruik zal maken van water in flessen, dan zal dat jaarlijks 200 flessen minder zijn van de afvalberg!!!
donderdagmiddag was het breinamiddag in Watervliet. altijd héél gezellig. Rosette, de voorzitster, kwam onmiddelijk bij mij met een tekst en foto's van de stichting "geef een mens(je) warmte" uit Kattendijke, Nederland. ik schreef al eens over die mensen : ze maken eigenlijk al langer dan wij dekens van lapjes, gebreid in wol maar ook met stof, dus patchwork. toen ik even niet wist waar naartoe met alle dekens, had Rosette die vereniging leren kennen, en vroeg ze mij of ze hun dekens naar daar mochten doen. zo komt het dat ze van Watervliet regelmatig naar Kattendijke rijden, met breiwerk. die stichting brengt alles zelf naar hun projecten. op enkele fotos stonden kinderen, die 'wees' werden na de tsunami en opgevangen werden door een zuster en een medewerkster van de stichting. zij zorgen voor die kindjes, en zijn blij met de hulp die ze vanuit Kattendijke krijgen. op 4 september vierde de stichting hun tweede lustrum. ruim 52 donateurs, medewerksters van de stichting vierden dit in de tuin van hun voorzitster Ilona Schmit . al ruim 10 jaar stelt die vrouw belangeloos haar atelier en woonruimte beschikbaar voor de maandelijkse bijeenkomsten. Ideeën worden uitgewisseld onder het genot van een kopje thee of koffie. zelfgemaakte dekentjes en truitjes worden getoond. kortom, het is bij haar een gezellige ontmoetingsplek. gezamelijk werken ze aan hun doel : warmte en vreugde brengen in kindertehuizen en gezinnen die het niet breed hebben, waar ook ter wereld. (dezelfde instelling als de onze!) daarom hebben ze in 1999 hun stichting opgericht en maken ze sindsien quiltdekentjes en breien ze kindertruitjes. tot op vandaag hebben ze al 1795 kinderdekentjes, 578 zelfgebreide kindertruitjes en precies 400 grote gebreide dekens ingeleverd. deze zijn allemaal goed terechtgekomen bij kindertehuizen overal ter wereld. steeds blijven ze zoeken naar nieuwe goede doelen. tot nu toe lukte hen dat aardig goed. ze zijn apetrots op hun stichting "geef je mens(je) warmte" en hopen er nog jaren mee door te gaan. op 2 oktober probeer ik mee te gaan met Rosette naar Kattendijke. ik kijk uit om kennis te maken met deze mensen. toen ik na de breinamiddag weer naar huis keerde was mijn auto volgeladen. daarom ben ik vrijdagmorgen met dit alles naar huize Triest gereden, waar ze heel blij waren. aanstaande dinsdag komen een paar mensen uit Jabbeke met hun breiwerk , en rijden we samen naar huize Triest om het af te geven. de warme dekens zullen goed van pas komen deze winter..... ik wil ook nog vermelden dat het komend weekend Opendeur is in huize Triest. iedereen is welkom. dan rest mij niets anders meer dan jullie allemaal een zonnig weekend te wensen !
vorige vrijdag was het mijn ventje zijn verjaardag. daar het (door de regen) niet druk was op zijn werk, mocht hij van de baas thuisblijven. hij kon zich dus goed voorbereiden op de competitiematch van vrijdagavond : een wandeling, een fietstochtje en goed eten... spijtig genoeg heeft het niet geresulteerd in een overwinning, maar ja, deze vrijdag misschien beter. zaterdag kwamen de kinderen en kleinkindjes voor patriek zijn verjaardag. ze hadden me gevraagd inplaats van taart of zo, spaghetti te maken. iedereen is er zo verlekkerd op ! dus waarom niet... het was echt supergezellig. Tom vertelde over zijn school en de leefgroep waar hij nu de ganse week verblijft. hij is er heel graag. gelukkig maar, want als oma ben je altijd heel bezorgd, maar blijkbaar is dat ongegrond. Fien gaat nu naar het vierde en is heel goed bezig, ze kan haar tafels van vermenigvuldiging echt uit het hoofd, zonder probleem. Tom en Fien missen mekaar wel want ze spelen in het weekend veel samen en maken geen ruzie. zondag was het dan familie-bijeenkomst van patriek zijn kant. we doen dat al jaren, omdat families mekaar meestal maar eens zien bij begrafenis of huwelijken. elk jaar in september komen we samen voor een gezellig etentje in een goed restaurant waar ook een speeltuin bij is voor de kinderen. het is een namiddag gezellig samenzijn en bijpraten. maandag had patriek nog een extra verlofdag gevraagd en zijn we naar Maastricht geweest. dat is een héél mooie stad. het was dan ook heel mooi weertje . zo was het eigenlijk een lang weekend voor ons en we hebben er heel erg van genoten. maar dinsdag was het dan werken geblazen : het appartementje kuisen, de was doen en nog wat klusjes. deze namiddag heb ik Fientje op bezoek. we gaan naar de ruilbeurs in Delhaize voor haar Pixar-kaarten. morgennamiddag is het breinamiddag in Watervliet. ik kijk er al naar uit, het is daar een gezellige bedoening hoor. ik geniet daar echt van een namiddag met deze mensen door te brengen. vrijdag ga ik bij Tamara gordijntjes hangen op de kinderkamer want de bevalling komt steeds dichterbij.... nog een zevental weken en het is zo ver.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
een man en een vrouw kijken televisie, wanneer de vrouw plots zegt : "ik ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga slapen."
gisteren was het eindelijk zo ver...
hebben wij echt nood aan water in flessen?
donderdagmiddag was het breinamiddag in Watervliet. altijd héél gezellig. Rosette, de voorzitster, kwam onmiddelijk bij mij met een tekst en foto's van de stichting "geef een mens(je) warmte" uit Kattendijke, Nederland.
vorige vrijdag was het mijn ventje zijn verjaardag. daar het (door de regen) niet druk was op zijn werk, mocht hij van de baas thuisblijven. hij kon zich dus goed voorbereiden op de competitiematch van vrijdagavond : een wandeling, een fietstochtje en goed eten...
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
