het weekend begon voor sportliefhebbers goed met het einde van de Tour de France. de laatste dagen waren ze verwend met koers op het hoogste niveau, heerlijke sport..... en plots werd het weekend verstoord met een onheilspellend bericht van een bomaanslag in Oslo ! iedereen liep verweesd op straat, er was veel schade aan gebouwen, er waren gekwetsten en een paar doden. wie had dat gedaan? ambulances reden af en aan, politie was talrijk aanwezig om alles in goede banen te leiden.... terwijl iedereen nog aan het bekomen was van de bomaanslag kwam verschrikkelijk nieuws van een eiland net buiten Oslo waar een jongerenbijeenkomst gaande was. daar was iemand in het wilde weg aan het schieten op al wat bewoog . de paniek moet enorm geweest zijn : eerst had hij het vertrouwen gewonnen van de jongeren door te zeggen dat hij informatie had van de bomaanslag en toen ze zich allemaal rond hem geschaard hadden is hij beginnen schieten. ik ben er gans het weekend niet goed van geweest wat die mensen daar allemaal meegemaakt hebben in een land waar we tot nu toe eigenlijk nog nooit iets verschrikkelijks hebben gehoord. alles leek daar heel rustig te verlopen....en nu dit..... laten we de vele slachtoffers gedenken in onze gebeden, laat ons de familie en kennissen gedenken dat ze de sterkte vinden om deze tragedie te verwerken....Noorwegen zal nooit meer hetzelfde zijn......
vorige week , toen we de verjaardag vierden van Antoinette, had ze het er nog over dat er een niet te fraai artikel in de krant gestaan had van Wereldmissiehulp. daar wij regelmatig dekens meegeven met Wereldmissiehulp voelden wij ons daar niet goed bij : wie moet je op den duur nog vertrouwen?????? vandaag kreeg ik het boekje van Werelmissiehulp, en er zat een brief bij die ik hier helemaal zal overtypen, zodat jullie het ook kunnen lezen. ik heb hem gelezen en het stelt met gerust.
Beste Mevrouw, Heer, op een onfrisse manier kwam Werelmissiehulp de voorbije dagen in de media. de organisatie zou te weinig van de ingezamelde goederen, hoofdzakelijk kleding, of van de opbrengst ervan besteden aan haar vooropgestelde doel : projecten steunen in derde wereldlanden en / of vierde wereld, misbruik plegen van haar rechtsvorm als vzw en toegeven winsten te maken. zulke foute bewering eist een sereen woordje van uitleg.
op 2 mei 2011 was het precies 25 jaar geleden dat WMH werd opgericht. een kwarteeuw van dienstverlening aan missionarissen, ontwikkelingshelpers en lokale verantwoordelijken ten bate van de minst bedeelden. om haar maatschappelijk doel te realiseren zamelt WMH kleding in. aanvankelijk gebeurde dat hoofdzakelijk via acties in de parochies. maar de veranderingen in het parochielandschap en de concurrentie van commerciële textielinzamelaars, deden WMH geleidelijk overstappen naar andere manieren van inzamelen. nu gebeurt de inzameling vooral via de 1.250 kledingbakken die over heel Vlaanderen verspreid staan en via 300 lokale depots. vorig jaar zamelde WMH ongeveer 7.000 ton tweedehandskledij in . de organisatie telt 31 personeelsleden, maar dagelijks zijn er tientallen vrijwilligers die de handen uit de mouwen steken. Dat WMH al 25 jaar bestaat, is vooral te danken aan de volgehouden en belangeloze inzet van vele vrijwilligers. in al die tijd ontving WMH van geen enkele overheid enige vorm van subsidiëring.
Humanitaire hulp
de ingezamelde goederen worden gedeeltelijk naar het centrum te Boechout gebracht. Daar wordt de kleding gesorteerd en in balen geperst, zodat een grotere hoeveelheid in een container kan geladen worden. de containers gevuld met hulpgoederen vinden langs de haven van Antwerpen hun weg naar de bestemmmeling in een rampgebeid of in een derdewereldland. vaak worden specifieke goederen opgehaald : medisch materiaall, schoolgerief, landbouwalaam, melkpoeder enz..... vorig jaar werd humanitaire hulp verzonden naar meer dan 40 verschillende bestemmingen o.m. naar Haïti, Pakistan, Chili en RD Congo. een kleine fraktie van de ingezamelde kleding wordt in de winkel te Boechout te koop aangeboden tegen zeer lage prijzen. vooral asielzoekers en/of mensen uit de vierde wereld worden ermee geholpen.
80 projecten of méér dan 350.000 euro een ander deel van de ingezamelde kleingstukken wordt verkocht aan sorteerbedrijven. dat is in al onze jaarverslagen na te lezen, al 25 jaar. de opbrengst van deze verkoop stelt WMH in staat om missie of ontwikkelingsprojecten te steunen en personeel te betalen die de realisatie van deze projecten mogelijk hebben gemaakt. daarbij heeft WMH specifieke werkingskosten die NGO's niet hebben. wij staan in voor de aankoop en onderhoud van 1.250 kledingbakken, dertig containers, zes vrachtwagens, en vijf camionetten. ook de chauffeurs moeten verloond worden.. bovendien koopt WMH geregeld specifieke tweedehandskledij terug van sorteerbedrijven om te kunnen beantwoorden aan een specifieke vraag. onze organisatie biedt daarenboven een aankoop-en verzendingsservice aan religieuze congregaties, ontwikkelingshelpers en vierdepijler groepen. vorig jaar steunde WMH méér dan 80 projecten voor een totaalbedrag van ca 350.000. deze projecten werden in het verleden vooral ingediend door missionarissen of ontwikkelingshelpers. de grote missiecongregaties uit Vlaanderen waren en zijn nog steeds kind aan huis bij WMH. ook hier is een verandering aan de gang. steeds vaker gebeurt het dat verantwoordelijken van lokale initiatieven of van plaatselijke kerken uit het Zuiden hun weg vinden naar Boechout. het is een bewuste keuze van WMH om alleen kleinschalige lokale projecten, die elders niet terecht kunnen met hun vraag, te helpen financieren.
Eigen vorm van hulpverlening al 25 jaar verleent WMH op haar eigen manier hulp aan mensen in het Zuiden. onze organisatie doet niet systematisch aan fondsenwerving, maar zamelt in wat anders in Vlaanderen als textielafval zou gedumpt worden of door afvalverwerkingsbedrijven zou worden gecomercialiseerd. door het steunen van kleine projecten draagt WMH beperkt, maar heel concreet bij aan een meer rechtvaardige verdeling van de goederen van onze aarde. naast deze sociale en ethische bezorgdheid, heeft het werk van WMH ook een ecologisch karakter. we gaan ethisch verantwoord om met alle goederen of financiële middelen die ons ter beschikking worden gesteld. in de voorbije 25 jaar heeft WMH verschillende keren fiscale en BTW-controle gekregen. nooit werd enige onregelmatigheid vastgesteld. elk jaar word de jaarrekening zorgvuldig nagekeken door een beëdigd bedrijfsrevisor en neergelegd bij de Nationale Bank van België. onze organisatie heeft ook de wettelijke plicht om een sociaal passief voor haar personeelsleden te voorzien en daarvoor een reserve aan te leggen. dit heeft dus niets met winstbedjag te maken, het behalen van een onrechtmatige concurrentievoorsprong of nastreven van winsten ten bate van de organisatie zelf en/of voor doelen vreemd aan haar hoofddoel.
eerst en vooral wil ik hier een mailtje afdrukken die ik van Annie kreeg. het is een initiatief van een van onze breisters : Brigitte
Dag Annie, de eerste zaterdag van juli vieren we ieder jaar straatfeest :"Ivofeesten". in de namiddag voorzien we altijd een activiteit tot 18 uur, daarna aperitief, eten en gezellig samenzijn. dit jaar was het spel zonder grenzen. de bewoners van de pare huisnummers kampen tegen de bewoners van de onpare huisnummers. onder andere één van de spelen (opdrachten) was zoveel mogelijk lengtes breien. iedereen breide een lapje van 20 op 20 cm (de lapjes had ik op voorhand opgezet). rond 17.45u hebben we de maat genomen van het totaal werkjes van de pare en de onpare nummers. de bewoners van de pare nummers hebben gewonnen. zij hadden tussen 15 uur en 17.45 uur 16.40 wm gebreid. de andere bewoners van de onpare nummers : 12.3 cm. ze waren in totaal met 17 breisters. goed hé. zo heb ik weer lapjes.....
wel tof als je dat zo leest, en de lapjes , die zullen weer aan mekaar gezet worden. als ik zo bedenk hoe het allemaal begon in Drongen. weet je nog Annie, toen je in het begin wol ging halen bij Martine. we dachten dat we die wol nooit zouden kunnen opbreien...... en dan waren er enkele vriendinnen van je die breiden, en dan ergens een familielid van een breister of een vriendin, of toevallig iemand die ervan hoorde en ook wilde breien..... de wol was nog rapper op dan we dachten. we kunnen er zo met plezier eens aan terugdenken : de breiclub van Drongen. Naast de breisters van Vinkt, deze van Watervliet, Ruiselede, Jabbeke ..... is dat al een hele club die zich gans het jaar door inzet voor minderbedeelden of mensen uit derdewereldlanden. ik voel me daar heel gelukkig bij !
op 10 juli was Antoinette jarig en we zouden allemaal samenkomen bij haar thuis.... maar een sterfgeval in haar familie zorgde ervoor dat we deze samenkomst een weekje moesten uitstellen. vandaag was het zo ver ! we zouden er om half twee zijn. Annie en ik hadden samen een prachtig boeket bloemen, en nog wat lekkers gekocht en Patricia had een mooie handdoek en badgerief gekocht. Antoinette had eens een ganse namiddag vrij zodat we over van alles en nog wat konden praten. Patricia had mooie truitjes gebreid en toonde ons die. Antoinette had dan een ganse voorraad knopen, waar Patricia haar keuze mocht maken, om de truitjes mooi af te werken. we praten over Sint Niklaas waar we in het najaar een home gaan bezoeken om gebreide kleertjes, truitjes, mutsen en sjaals en dekens gaan afgeven. we hadden het ook over Huize Triest, waar we momenteel niets naartoe kunnen doen omdat ze in de zomer gesloten zijn. maar vanaf september gaan we er weer naartoe. Patricia had ook de kans om een voorraad mooie wol te kopen maar vroeg toch onze mening. Antoinette had Elke van de Bosrank gezien, en die heeft ook wat ideetjes , waar we nog eens zullen over praten.... Mariette van Drongen, die de boorden rond onze dekens haakt staat te popelen om ons op haar manier te helpen. en dat doet ze hoor !!!!! zonder die boorden zijn de dekens maar half zo schoon. dat is haar verdienste !!!!! ik kreeg deze week nog een doos van twee oude vrouwtjes uit Borgerhout, die er zoveel plezier aan beleven om te breien, en als ze een doos vol hebben, sturen ze die op. maar met al dat vertellen, gaat de namiddag vlug voorbij, neem dat van mij aan. en ja, dan moet je weer naar huis. maar niet getreurd, in september ben ik jarig en dan zijn we weer samen.
ik hoop dat jullie me allemaal vergeven dat ik zo lang niet meer op mijn blog schreef. er was niet alleen het verlof van mijn Patriek maar vooral mijn gezondheidstoestand die daarvoor zorgde : grote vermoeidheid en diarree zorgden ervoor dat ik niet veel buitenkwam. wat onderzoeken gaven als resultaat dat het gevolgen waren van mijn operatie, en gevolgen van de bestralingen, en dat ik ermee moet leren leven.... zoals iedereen weet doden de bestralingen slechte cellen maar ook goede. langs de andere kant ben ik blij dat ik hier nog ben. er zijn veel dekens gemaakt her en der en Lena De Zwarte stuurde me weer een doos prachtig breiwerk ! ik moet naar Waarschoot Beke dekens halen, in Ruiselede hebben ze ook heel veel dekens klaar. in Meulebeke ga ik straks lapjes halen. maar Annie is thuis van een fietsvakantie in Nederland, Patricia woont ondertussen in haar huis, en Antoinette is af en toe eens alleen thuis omdat haar man soms busreizen doet. dat wil zeggen dat we mekaar weer volop kunnen steunen, wat soms nodig is. zondag is Antoinette jarig en we gaan dat samen vieren. daarbuiten heb ik heel veel tijd met mijn kleinkinderen doorgemaakt. meest met Floortje, tis ook de kleinste, maar de liefde die ik van haar krijg is enorm. onze Tom gaat volgend schooljaar naar de middelbare school en kijkt daar geweldig naar uit. Fien gaat naar het zesde leerjaar, nu had ze 93 procent, dus dat zesde zal zeker lukken. volgende donderdag gaat ze naar het UZ Gent voor controle (om de zes weken). hopelijk is alles goed. iedere keer bekruipt mij toch een wrang gevoel.....je weet nooit..... ik plaats hier een fotootje van onze Floor bij. ze is al 19 maanden, en ongelofelijke energieke meid. ze is heel braaf maar zit geen minuut stil, en tatert dat het een lieve lust is . ze kruipt overal op, danst graag, is superfan van Studio 100. kortom je valt er niet mee in slaap ! ik denk dat alle oma's zo fier zijn op hun kleinkinderen, dat is waarvoor we leven......
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
