ik kreeg een heel mooie tekst van Bond zonder Naam die ik heel treffend vond.
Bond zonder Naam gaat samen met heel de samenleving door woelige tijden. elk systeem wordt vandaag in vraag gesteld. de grenzen van de democratie lijken bereikt. justitie is hopeloos verouderd. we lijken weinig geleerd te hebben van de financiële crisis van 2008. we hebben ons laten verleiden en misleiden door het verhaal van "steeds meer". met z'n allen zijn we weggedreven van het wezenlijke. vervreemding is het diepe trauma van het Westen. velen leven met een stil verdriet.
de mensen zijn moe. Hét moe. voelen zich uitgewrongen. de nood aan rust is groot. ze willen vrede, tijd voor zichzelf. stilte.
kost wat kost vasthouden aan antwoorden waarvan iedereen weet dat ze niet meer werken, is geen goede zaak. daarom kan een eerlijke "ik weet het niet meer" een zeer hoopvolle boodschap zijn. durven zeggen dat we het niet meer weten is een begin van waaruit we naar nieuwe en betere antwoorden kunnen zoeken. en daarvoor is stilstaan zo belangrijk.
de duurzame stilte is helend. zuiverend. ze maakt dat het lawaai aan de binnenkant verstomt en de zintuigen worden aangescherpt. omdat je vertraagt, ontstaat van binnen een open ruimte waarin nieuwe antwoorden kunnen groeien. willen we de problemen die op ons af komen aankunnen, dan zal deze oase van verstilling en verdieping een centrale plaats moeten krijgen.
ik denk dat dit een beetje de geest van de tijd weergeeft, daarom ook dat ik het zo treffend en mooi vond.
|
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
