na een week van ziekzijn, rusten en slapen..... was ik gisteren toch aan de beterhand. mijn agenda voor gisteren was leeg, dus ging ik naar Antoinette in Vinkt. het was al lang geleden, eigenlijk veel te lang, maar we zijn beiden zo druk bezig dat we op den duur geen tijd meer hebben voor onze beste vriendinnen en dat kan toch niet ! de bedoeling was om alle dekens voor het opvangtehuis van het Rode Kruis in Sint Niklaas klaar te leggen, zodat we eens een overzicht kregen van wat we nog allemaal hebben. bij Mariette in Drongen (de dame die de mooie randjes haakt rondom onze dekens) liggen een 70-tal dekens, dus moesten wij er nog een 120 tal klaarleggen. ondertussen konden we bijpraten over van alles en nog wat. in Deinze is een actie aan de gang om gebruikt en/of nieuw speelgoed te verzamelen voor kinderen die het geluk niet hebben dat de Sint langskomt.... ik heb de doos knuffeldieren, die ik vorige week afhaalde bij Rita in Heestert, afgezet bij Antoinette, die ze zaterdag gaat afgeven voor deze actie. U vindt er alles over op Reuzenblog. verder hadden we natuurlijk over onze actie, het bezoek aan het opvangcentrum in Sint Niklaas, en ook aan een opvangcentrum in Astene, in samenwerking met Elke van 'Ten Bossche'. vandaag telefoneer ik met Sylvie van het opvangtehuis in Sint Niklaas, om een datum af te spreken . zij denkt dat we best een paar dagen voor Kerst komen, zodat de bewoners elk een mooi kerstkado van ons krijgen (deken). we kunnen dan ook een praatje slaan met de mensen die zich daar inzetten voor daklozen, asielzoekers..... en met de bewoners. ik kijk er enorm naar uit, en met mij Antoinette, Annie en Patricia. vandaag is het breinamiddag in Ruiselede. ik had graag geweest, maar ik zorg voor Floortje vandaag, Antoinette gaat wel, en zo kan ze de mensen daar inlichten over waar we onze dekens gaan afgeven, en wat we eventueel nog kunnen doen. er staat ook heel wat breiwerk klaar die ze in Ruiselede voor ons breiden. maar het zal heel goed van pas komen de komende winter. op zolder zitten nog heel wat truitjes, sjaals, mutsjes, kousjes.... een deel daarvan gaat mee naar Astene. en zodra dat alles afgeleverd is, is er weer plaats voor nieuw breiwerk. ik moet zeggen, daar hebben we geen gebrek aan. de breisters zijn weer volop aan de gang. gisteren middag zei Antoinette dat het voorzeker breinamiddag was in Zeveren, iets verderop. ze keek eens in het parochieblad, en ja, twas zo. na het tellen en klaarleggen van de dekens, zijn we dan naar Zeveren gereden. daar waren ze heel blij dat we langs kwamen. Antoinette had het hen al lang beloofd, maar twas er nog niet van gekomen. en we vielen met ons gat in de boter : er was iemand jarig en er was heel lekkere taart met advokaat !!!! we hebben er met de mensen gepraat, en zij waren content om ons eens te zien, en hun breiwerk te kunnen tonen. het was supergezellig, spijtig dat de tijd altijd de grote spelbreker is, maar de namiddag was zo vlug om. we hopen zeker nog eens weer te gaan, want het is een goeie breigroep. en zo gaat het verder met onze actie......
deze week ontving Annie van haar collega Liliane het duizendste lapje van dit jaar, dat brengt haar totaal op 7500 lapjes !!!!! daarvoor verdient ze wel een pluim hé. Liliane zette zich van in het begin in voor onze actie, onder impuls van Annie uit Drongen. elke week gaf ze trouw lapjes mee met Annie. die worden dan verder verwerkt door Annie, die ze dan aan elkaar naait tot dekens. Liliane heeft een hart voor minderbedeelden, en met haar lapjes heeft ze al aardig bijgedragen tot het succes van onze actie. en niet alleen Liliane, natuurlijk, ook alle mensen die breien, dragen hun steentje bij. daarom probeer ik zoveel mogelijk mensen, of groepen die breien hier te vermelden met wat zij allemaal al gebreid hebben. Annie zei nog : moesten we eens al die lapjes samenzien, we zouden nogal verschieten....... en dat is waar, het zijn er duizenden !!!!!! ongelofelijk wat er al gebreid is. en we gaan door.... want er is veel nood. we zijn één grote familie, die warmte geeft aan daklozen, armen..... door ons mooi breiwerk, en dat is iets om terecht fier op te zijn. stilaan is het kouder geworden, we zijn ook al eind november. mensen die op straat slapen zullen dat ook heel hard voelen. onze dekens zullen heel erg welkom zijn. in deze koude, donkere winteravonden, is breien een plezier. dus als je zin hebt, brei rustig voort, de lapjes en dekens komen van pas. dinsdag is het breinamiddag in Ruiselede, en Antoinette en ik gaan er naartoe. de zusters hebben al laten weten dat er heel wat dekens en truitjes klaarstaan. een heel prettig weekend gewenst !
dinsdagmiddag vertrokken Annie en ik vanuit Drongen naar Heestert. we hadden nog allebei nooit over dit dorp gehoord, maar met ons madam van mijn navigatiesysteem, konden we niet verkeerd rijden. we hadden de keuze uit drie routes : 1 eco - route 2 kortste route 3 snelste route. we kozen voor de eco-route. ik dacht dat zal ecologisch zijn : weinig uitlaatgassen, groen..... en groen hebben we gezien. we reden langs smalle veldbanen, het uitzicht was prachtig, alleen waren we wat langer onderweg. sowieso, rond kwart over twee kwamen we op onze bestemming aan. Rita had me een tijd geleden gemaild dat ze een heleboel handgemaakte knuffels had, en nog wat dekens. die knuffels had ze indertijd gemaakt voor verkoop op een kerstmarkt, en de opbrengst was voor een goed doel. maar ze zijn toen gestopt met die actie, en ze had nog heel wat overschot en wilde die toch weer aanwenden voor een goed doel. via internet was ze op mijn blogje terechtgekomen. of wij met die knuffels niets konden doen? da is natuurlijk geen probleem als je weet dat we veel bij gezinnen en dus kinderen komen. we zijn van plan om in december naar het rode kruiscentrum van Sint Niklaas te gaan met dekens, maar dan kunnen we die kinderen daar ook verrassen met knuffels. het zijn prachtige in allerlei kleuren. Rita haar dochter Inne, was ook aanwezig. ze interesseerde zich duidelijk ook voor goede doelen, en minderbedeelden. ze luisterde naar alles wat we vertelden over onze actie. het was een gezellige namiddag, koffie en een lekkere zelfgebakken taart van Rita.... Rita breit verder en we hopen haar in de toekomst zeker terug te zien. je ziet dat dat recht uit haar hart komt en dat ze blij is dat ze anderen kan plezieren met haar breiwerk. omdat het toch al vroeg donker wordt, zijn we op tijd weer huiswaarts gekeerd. dit keer namen we de kortste route, maar.... de kortste route is niet altijd de snelste : we zijn tot in Waregem Centrum geweest, en dat op het drukste uur van de dag..... maar we hebben er heel veel mee gelachen, en nu weten we , volgende keer nemen we de snelste route !!! ik heb Rita gevraagd om de fotos van de knuffels nog eens door te sturen, en dan zet ik ze op mijn blogje. nog eens hartelijk bedankt Rita voor het mooie werk van jou !
een frisse ochtend... heb al een wandeling gemaakt... en eens nagedacht over vandaag. daar mijn vader heel erg geïnteresseerd is in de twee wereldoorlogen, heeft hij heel veel documentatie daarover, en heb ik die al eens ingekeken. ikzelf heb geen wereldoorlog meegemaakt, ben 58 jaar, maar vooral van mijn grootouders heb ik veel gehoord. ze hebben armoede, angst, verdriet meegemaakt. het waren gruwelijke tijden. ik heb heel veel eerbied voor de soldaten, die in onmenswaardige omstandigheden aan het front streden. ik heb de dodengang bezocht : je kan je niet voorstellen dat daar mensen leefden om ons te beschermen van de vijand. velen zijn gestorven, velen zijn teruggekomen na de oorlog. vorig jaar ging ik samen met mijn vader naar een namiddag hier in Eeklo, in het Zonneheem. daar kwam iemand praten die jaren in een concentratiekamp had doorgebracht, zijn broer en vriend daar was verloren, onmenselijke pijnen had doorstaan. met een vriend is hij na de oorlog thuisgekomen, maar getekend voor de rest van zijn leven. heel veel later is hij teruggegaan naar dat kamp, hij voelde opnieuw de pijn. hij had ook beeldmateriaal mee. iedereen zat er bewogen en stil bij..... de tranen rolden over zijn wangen toen hij vertelde.... hij doet regelmatig zijn verhaal voor groepen die dat vragen, maar hij gaat ook veel naar scholen. toen wij klein waren vertelden ons grootouders, die het meegemaakt hadden, maar hoe verder in de tijd, hoe minder mensen die er nog zullen zijn die het meegemaakt hebben en dat kunnen vertellen. hij wil de jeugd eens laten zien welke gruwel er bestaan heeft, om hen bij te brengen dat het niet altijd mooi en tof was.... daarom vandaag vind ik dat we speciaal aan die mensen moeten denken, die hun leven hebben gegeven voor ons land, voor ons. na de oorlog werd gezegd : NOOIT MEER OORLOG ! VREDE MOET ER ZIJN !!!
het is nu weer een triestige, gespannen tijd. het vormen van een regering lukt blijkbaar niet na al die dagen..... zeker niet bevorderlijk in de huidige situatie. grote problemen in Griekenland, Italië, Portugal..... en zeg maar ons land. het wordt soms allemaal rooskleuriger voorgesteld. na de oorlog moest er veel heropgebouwd worden, er was armoe, maar de mensen hadden de hel gezien en wilden vooruit, er kwam weer werk, er kwamen betere tijden. maar een mens zou een mens niet zijn als hij altijd maar méér wilde. en het ging goed, ze konden al eens een keer op reis gaan.... ze konden stilaan aan een eigen huis denken.... vrouwen gingen werken en met twee inkomens gaat dat gemakkelijk : twee, drie keren op reis, iedereen een auto, naar de fitness, op restaurant, dure kleren, schoenen die ze eigenlijk niet nodig hebben, maar gewoon omdat ze mooi zijn.... daartegenover staan heel veel mensen in de kou, die met een minimuum inkomen moeten rondkomen, armoede hebben, ja zelfs op straat leven. nu met de crisis, kan daar verandering in komen, en zullen alle gezinnen moeten inleveren, er zal moeten bespaart worden. en dat zal pijn doen. maar nog meest aan diegenen die het al niet gemakkelijk hebben. Radio JOE Fm doet een oproep voor gebruikt of nieuw speelgoed. het moet proper zijn en zeker niet kapot. op de site kan je zien waar ze in jou buurt rondkomen om het op te halen. met dat speelgoed gaan ze kinderen in instellingen, in arme gezinnen toch een eindejaarskadootje geven onder de kerstboom. heb je nog iets waar je kinderen niet meer mee spelen en in goede staat ? geef het aub aan die actie, het komt goed terecht en kan kinderen heel blij maken. Kerstmis is een feest van vrede, vrede die niet zo evident is in deze tijd, maar die er altijd zou moeten heersen. en het begint bij de gewone mensen, want, als wij als gewone mensen niet in vrede kunnen leven, hoe kan dat dan in een land, in de rest van de wereld..... beginnen we bij onszelf !
vorige week was ik bij Antoinette in Rumbeke. deze kranige vrouw breit al van in het begin van de actie, en sinds haar man twee jaar geleden overleed en ze altijd alleen zit, nog meer. ze had drie grote zakken lapjes staan. vroeger stuurde ze de lapjes op maar sinds mijn schoonbroer en schoonzus daar dichtbij wonen, ga ik ze afhalen. ze is altijd content als ik eens kom, we praten dan wat, drinken een kopje koffie, soms gaan we naar de Phildar winkel in de buurt, en dan rijd ik door naar mijn familie. van Lena Dezwarte uit Diksmuide kreeg ik een volle doos dekens toegestuurd, en donderdag was ik in Brugge in Integraal. daar trek ik altijd een volle namiddag voor uit. mijn mama was heel benieuwd en wilde eens meegaan. samen arriveerden we daar rond half drie. zuster Noëlla Lapon had een grote lading dekens, truitjes, sjaaltjes.... klaarstaan. zuster Maria Goretti was er ook. deze zuster is 82 jaar, en was 38 jaar in een missiepost in Belgisch Congo. ze kan er uren over vertellen. zij naait de lapjes aan elkaar die de vrijwilligsters en andere mensen binnenbrengen, en zelf breit ze ook. er was een vrijwilligster gekomen, een vrouw die vroeger les gaf bij de Maricolen. s avonds na school komt ze allochtone kindjes helpen bij hun huiswerk. ze breit lapjes , en zette een vriendin van haar ook aan om lapjes te breien. die vriendin gaat regelmatig thuiswachten bij een zieke vrouw. om zich daar wat bezig te houden had ze haar breiwerk meegedaan. de zieke vrouw vroeg waarvoor dat diende. ze vertelde van de lapjes waar we dekens van maken. de vrouw wilde ook breien, zo ging de tijd goed vooruit. en zo gebeurde.... de vrouw is zo blij dat ze zich niet meer verveelt, en wij hebben in feite weer een breister bij ! zuster Noëlla vertelde nog een leuk feit : op het Zand in Brugge in de ondergrondse parking, hebben ze nu toiletten gebouwd, en zoals overal is er daar een WC-dame. op een dag zat ze daar te breien en een Indiër (die in Integraal komt) kwam daar naar toilet. ze babbelden wat en hij vroeg haar wat ze breidde. zomaar wat, om de tijd te doden.... hij zei : je moet eens naar Integraal gaan, ze breien daar lapjes om dekens te maken.... en die vrouw is naar Integraal gekomen, uitleg gevraagd, en ze breit nu ook voor onze actie. dat zijn echt hartverwarmende verhalen. en zo weten we iedere keer wat verteld. mijn mama genoot zichtbaar. 43 dekens heb ik ingeladen, en nog heel veel andere breiwerkjes. gisteren ben ik alles bij Antoinette in Vinkt gaan afgeven omdat zij opslagruimte heeft. binnenkort gaan we eens een dagje tellen, en alles klaarzetten om naar het Rode Kruiscentrum naar Sint Niklaas te doen. we moeten daar 190 dekens voor apart houden, de rest gaan we voorlopig naar Huize Triest doen, want daar zouden ze er ook heel graag hebben met de winter die voor de deur staat. het geeft me een wrang gevoel : dat mensen die dekens nodig hebben , is door het feit dat ze niet in een gewoon bedje in hun eigen huis slapen, dat ze in de miserie zitten. met die crisis , zal het er niet op verbeteren. de kerstdagen naderen, een feest van vrede en hoop, en laat ons hopen dat het tij eens keert...... dat men inziet dat het zo niet verder kan. alles zou beter verdeelt moeten zijn. ieder mens zou een menswaardig bestaan moeten kunnen leiden, een dak boven zijn hoofd, voldoende voedsel, verzorging als ze ziek zijn, scholing, kleding.... hebben. het is misschien een utopie, maar eens....eens.... komt het wel goed. soms moeten we door een dal omdat alles weer goed zou komen. de crisis doet ons beseffen dat het minder goed gaat, de mensen moeten meer besparen, minder luxueus gaan leven, en net daardoor komt er misschien een kentering, gaan ze misschien eens beseffen wat het voor arme mensen moet zijn, die niet moeten minderen, maar helemaal niets hebben, eigenlijk véél tekort. toch ben ik gelukkig dat wij een klein beetje van hun miserie kunnen verlichten, door hen warmte te geven. en warmte is belangrijk voor de mens. de baby'tjes in Senegal hebben betere levenskansen als ze gewikkeld worden in een warm dekentje, vertelde Trees Van Hove, die elk jaar veertien dagen moedertjes helpt bevallen in Mbour, Senegal. ze neemt steeds dekentjes van ons mee naar daar. maar ook voor oudere , zwakkere mensen is de warmte heel belangrijk. ieder mens kan genieten van warmte, daar kan ik van meespreken. ik knuffel me zo graag in een deken, dat geeft me een fijn gevoel, is dat bij jullie ook niet zo? wel , die warmte en dat fijn gevoel geven wij door met onze dekens !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
na een week van ziekzijn, rusten en slapen..... was ik gisteren toch aan de beterhand. mijn agenda voor gisteren was leeg, dus ging ik naar Antoinette in Vinkt. het was al lang geleden, eigenlijk veel te lang, maar we zijn beiden zo druk bezig dat we op den duur geen tijd meer hebben voor onze beste vriendinnen en dat kan toch niet !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
