vannacht herdenken we de geboorte van Jezus. in sommige kerken, wordt nog een nachtmis opgedragen. Kerstmis is voor mij altijd speciaal geweest, want 59 jaar geleden gingen mijn pa en ma naar de nachtmis in Blankenberge. ze waren al twee jaar getrouwd, en nog steeds was mijn moeder niet zwanger, voor die tijd een beetje ongewoon.... maar het lukte niet. tijdens de nachtmis, deden mijn vader en moeder , zonder van mekaar te weten, een wens : een kindje ! en wat raad je : negen maanden later op 24 september ben ik geboren. mijn ma zegt altijd , dat je op kerstnacht om 12 uur een wens moet doen, dat die dan uitkomt. sindsdien doe ik dat steeds.
maar sinds dit jaar heeft Kerstmis nog een speciale betekenis. sinds vandaag, kom je , als je op Google 'De Breimadammen' intikt, op een website terecht, die Patricia aan het samenstellen is. deze website gaat een beetje hand in hand met deze blog. het gaat over onze actie, hoe het is begonnen, de vier die samen alles in goede banen leiden en de dekens verzamelen, en ook bezorgen aan hulpbehoevenden..... kortom, je kan er alles over ons lezen. deze website wordt is een initiatief van Patricia, die zowat onze Public Relation - vrouw is. ze kan werkelijk van alles. de website maken is nieuw voor haar, maar stillaan komt alles in orde. ik moet zeggen dat ik het resultaat verbluffend vind. van harte proficiat, Patricia ! voor Antoinette, Annie en ik is dat een meerwaarde voor onze actie. in de blog vertel ik over wat er nu gebeurt, maar Patricia gaat terug naar het begin. dus mensen die nu eens een kijkje op onze blog nemen, kunnen via de website méér te weten komen. ga gerust even kijken........ ik wens iedereen , in naam van Antoinette, Annie, Patricia en mezelf een zalige kerst, en vergeet niet een wens te doen !
ooit al eens gedroomd om even de plaats van de kerstman te mogen innemen? kadootjes uitdelen aan kinderen en grote mensen ? wij mochten dat gisteren doen ! met 'wij' bedoel ik Annie, Patricia , ik en Antoinette. hoewel Antoinette er lijfelijk niet bij was, wegens een onverwachte operatie waarvan ze nu moet herstellen, toch was ze er 'voor ons' bij. wij zijn gewoon een geheel, alles doen we samen, alles bedenken we samen, we kunnen in deze actie niet zonder elkaar. gistermorgen reed Patricia tot bij Antoinette, alwaar ze 120 dekens ging ophalen voor het opvangtehuis van Sint Niklaas. haar Jeep zat stampvol. ondertussen was ik al bij Annie, om mijn auto vol te laden. ik had de dekens van Stalhille mee, en bij Annie konden we de dekens van Drongen inladen. hoewel ze van het opvangtehuis gezegd hadden dat we geen truitjes of zo moesten meebrengen, had ik er toch enkele mee om eens te tonen. met een beetje meer dan 200 dekens samen, reden we naar Sint Niklaas. eerst stopten we bij het Shoppingcenter Waasland, om wat te eten, en nog wat inkopen te doen, want we waren maar tegen 15 uur verwacht in de kasteelstraat. toen we daar toekwamen, stonden Sylvie en enkele bewoners versteld van wat allemaal in onze auto's zat.... ze hadden zich geen gedacht kunnen geven wat wij maakten. de mooie kleuren van de dekens trokken heel wat aandacht. kleine kinderen gingen hun ouders halen, om hen de dekens te tonen. alle dekens werden naar de refter gedragen waar ze op de tafels werden gelegd. één voor één mochten de families binnenkomen om hun dekens uit te kiezen. er was voor iedereen een deken voorzien. elk zocht een mooi deken uit, zelfs de mannen waren heel enthousiast . we gaven de hele kleinsten een kleedje en de iets grotere kindjes truitjes ..... hun oogjes spraken boekdelen ! ze waren zo blij, zo uitgelaten, en ze zagen er zo supermooi uit in ons breiwerk. er waren enkele kinderen bij die goed nederlands praatten, doordat zij al een hele tijd hier naar school gaan. zij verstonden ons goed, sommige volwassenen konden een beetje engels, maar er waren er ook die vreemde talen spraken, die wij niet kenden. de bewoners kwamen van overal ter wereld. het opvangtehuis is een heel oud gebouw, maar er wonen wel een 200 tal bewoners. wij hadden alle drie te doen met die mensen, die van zo ver komen, en hier eigenlijk nog niet goed weten waar het naartoe gaat, wat staat hen te wachten? ze wonen daar wel goed, maar het is tijdelijk. wij hopen dat er een goed oplossing komt voor hen, dat ze hier een bestaan kunnen opbouwen, dat hun kinderen hier verder kunnen naar school gaan. wij waren heel blij, dat wij hen tenminste een warm deken konden schenken, waar ze zich kunnen induffelen, als ze naar teevee kijken, als ze eens een minder moment hebben, als ze hun slaap niet kunnen vatten..... het was eigenlijk de eerste keer dat we 'zelf' onze dekens konden uitdelen, en dat gaf echt heel veel voldoening. we zetten ons nu al meer dan zes jaar in , maken dekens voor minderbedeelden, allochtonen, daklozen.... en we doen het supergraag. toen we naar huis gingen hebben we beloofd om zeker nog terug te keren. dan zullen we meer truitjes meedoen, waar dat vonden ze heel mooi. wat ze vroegen : of we geen wantjes konden breien? dat is voor de kinderen, voor als ze met de klas op stap gaan, gaan schaatsen.... daar gaan we proberen voor zorgen. we gaan vragen aan onze breisters, of erbij zijn die wantjes kunnen breien. zo kunnen we weer een artikel toevoegen aan ons assortiment. onze uitstap bezorgde ons zo'n heerlijk gevoel, onze Kerst kan niet meer stuk. gisteravond heb ik Antoinette gebeld om haar alles te vertellen. zodra ze beter is, gaan we zeker nog eens terug naar het opvangcentrum met haar.
ik wens iedereen een zalige Kerst , gezellig samenzijn met de familie. ik hoop dat zoveel mogelijk mensen geluk mogen kennen, en dat diegenen die het niet zo goed hebben, betere vooruitzichten mogen verwachten. laat ons eens aan die mensen denken . dank U
vanavond om 20.45u in het programma KOPPEN op één, gaat het over breien die weer 'in' is. ik dacht dat dat heel interessant kan zijn voor allen onder ons, die graag breien, maar ook voor diegenen, die een leuke hobby zoeken; kijken dus.....
gistermorgen was het echt 'hondenweer' zoals we dat noemen. liefst van al was ik thuis gebleven in de gezellige warmte van ons appartementje, maar ik had beloofd om bij Angèle in Meulebeke en bij Antoinette in Rumbeke langs te gaan. ze hadden veel breiwerk staan, en dat kunnen we nu goed gebruiken in deze tijd van het jaar. rond 10.15u was ik bij Angèle. haar inkomhal stond vol met dozen en zakken dekens, sjaals, mutsen, truien.... ongelofelijk. we laden alles eerst in de auto. ik had de achterbank platgelegd zodat ik een grote laadruimte had, maar die zat helemaal vol, en ik moest zelfs nog gerief vooraan leggen aan passagierszijde ! we praten wat bij , bij een kop koffie en zelfgebakken 'lukken' van haar. heerlijk ! er belde nog een breister om te vragen of ik het gerief al afgehaald had, en toen Angèle zei dat ik er nog was, kwam ze onmiddelijk af, om toch nog haar laatste breiwerk mee te geven, en eens kennis met me te maken. de dame in kwestie is 65 jaar en zegt dat het breien een echte 'verslaving' voor haar is. vandaar reed ik naar Antoinette in Meulebeke. zij had ook aardig wat gebreid. er lag nog een deken die Maggy aaneengezet had, en vele lapjes van Antoinette zelf. dit alles vulde de rest van de passagierszetel, en zelfs op de vloer van de auto lag alles vol. gelukkig kon ik er net nog zelf bij.... bij lekkere sandwiches en een kop koffie praten we over de actie, onze familie en de komende feestdagen. ik realiseerde me dat ik best eens naar zuster Cécile van Ruiselede belde om te vragen of ik daar lapjes kon afzetten voor de missiekring. zij naaien veelal de lapjes van Meulebeke aan elkaar. het zijn ook uitzonderlijk mooie, gelijke lapjes, en dat werkt gemakkelijk. het was oké, zuster Cécile was thuis en ik mocht langskomen. een grote opluchting voor mij ! zo was ik ongeveer de helft van mijn lading kwijt. de rest (= afgewerkt breiwerk) heb ik thuis gesorteerd om verder te verdelen. er waren ook mooie gebreide slaapsokjes bij, die we misschien kunnen meenemen naar die kinderhome.... ondertussen leven we in volle verwachting naar volgende week donderdag. de dekens voor het opvangcentrum van het Rode Kruis in Sint Niklaas liggen klaar, en het is meteen weer een blij weerzien van ons vier : Antoinette, Annie, Patricia en ik. we hebben heel wat bij te praten, en te regelen voor de verdere verdeling van ons breiwerk. ondertussen hebben we al contacten voor nieuwe afzet-initiatieven. we proberen zoveel mogelijk mensen te bereiken. in de loop van de maand januari weten we hier meer over. Patricia heeft een gesprek met Lut, als het lukt kunnen we misschien gerief meegeven naar Rwanda. ik wil hier eens benadrukken als iemand weet heeft van transport naar arme landen, of ook van tehuizen in ons land, waar men de dekens en ander gerief kan gebruiken, U ons dit altijd mag melden. ondertussen breien wij verder.....
vorige week bracht Antoinette heel veel breiwerk mee van de missiekring in Ruiselede... waarvoor onze hartelijke dank, het is super wat zij daar allemaal breien !!! ik vond het heel spijtig dat ik niet meekon, maar ze waren blij dat Antoinette er tenminste was. ze heeft hen daar ingelicht over waar we de dekens allemaal naartoe doen in de komende weken. in Deinze was er een grote aktie om speelgoed in te zamelen voor kinderen waar de Sint niet langskomt, en daar had ze heel wat gerief naartoe gedaan. verder ligt alles nu klaar voor het opvangtehuis van het Rode Kruis in Sint Niklaas. en het is nu definitief : we gaan daar op donderdag 22 december naartoe. Sylvie van het centrum belde om de afspraak vast te leggen, en nog wat inlichtingen in te winnen. ze vroeg zich af of wij een vzw waren? ik heb haar kort uitgelegd, dat ik die actie gewoon begonnen ben, kort daarop geruggesteund werd door Antoinette, en daarna Annie en Patricia. ze vond het een wonderlijk verhaal, hoe het allemaal gekomen is, en dat er zoveel mensen breien en aaneennaaien. ze kijken uit naar onze komst. Annie is langsgeweest bij Huize Triest met dekens, en ze waren daar heel content, en ze moest alle breisters, en diegenen die helpen aan elkaar zetten heel hartelijk bedanken. de nood wordt nu echt hoog in die centra. gelukkig hebben we nog geen sneeuw gehad, maar wat niet is kan komen.... Angèle Perdu van de Ocra - Meulebeke belde dat iemand heel veel sjaals en mutsen gebracht had, en dat er ook veel ander breiwerk is binnengebracht. ik ga waarschijnlijk in de loop van volgende week naar daar, en dat zal allemaal goed van pas komen voor een tehuis van verlaten kinderen waar we binnenkort ook naartoe gaan. morgenvoormiddag komen de dames van Stalhille naar hier. ze komen ongeveer één keer per jaar met een volgeladen stationwagen. ik ben echt benieuwd hoeveel ze nu gaan bijhebben. hoe dan ook , t is allemaal welkom. en zoals ze in Huize Triest ons bedanken, wil ik zelf in naam van Antoinette, Annie , Patricia en mezelf al onze breisters, en naaisters en mensen die wol geven heel hartelijk bedanken, zonder jullie zouden we nergens staan , IEDEREEN IS BELANGRIJK ! jullie hielpen ons in de voorbije jaren een mooie actie op te bouwen, en heel veel mensen te helpen. DANK U !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
