het artikel in 'de Streekkrant' heeft heel wat teweeggebracht, en dan maar te bedenken dat het alleen in de editie van Gent stond. heel veel mensen hebben contact opgenomen, Annie heeft al zeer veel wol mogen ontvangen, waar we nog heel wat kunnen mee breien. maar niet alleen belden mensen om wol te komen halen, enkele vrouwen willen ook graag meebreien met ons. daar zijn we heel blij mee. we verwelkomen : Monique van de Fuschiastraat Carine en haar mama uit Wondelgem Francine uit Sint Denijs Westrem Kathy uit Evergem Anette uit Ertvelde ik wil deze dames van harte bedanken, en beloof hen dat ze zich daar echt goed zullen bij voelen, dat verzekeren ons alle mensen die tot nu toe voor ons breien. ze krijgen er een warm gevoel van binnen, met het idee dat ze mensen helpen, die in moeilijke omstandigheden leven. het vult ook de koude winteravonden . en dan heb ik nog iemand aan het werk gezet : na zes jaar van onze actie heeft mijn mama die 80 jaar is, haar oude breinaalden weer bovengehaald, wol gekocht en is ook beginnen breien.... toen ik klein was, breidde ze veel voor mij en mijn broer en zussen, maar dan is ze zelfstandig geworden : ze baatte een Unic uit in Zomergem en Ruddervoorde. als zakenvrouw had ze geen tijd meer om te breien.... maar ze kan het nog ! vorige week zei ze : al die mensen die voor jullie breien, dan kan ik toch niet achterblijven. je mag geen wonderen verwachten, maar ik ga wol kopen, mijn naalden heb ik nog, je moet me uitleggen wat ik moet doen. ik heb haar eerste lapje opgezet ! dank je mama dat je ook gaat breien.
ik kreeg een mail van Annie omtrent de oproep die ze deed in 'De Streekkrant' voor wol. ze heeft al vier telefoontjes gehad, en één mail. van de drie eerste telefoontjes heeft ze in totaal een 100 tal mooie bollen ! die mevrouw gaat ook haar zuster aanspreken die nog wol heeft en die zou Annie dan ook mogen halen.... ze is ook al bij die mevrouw van de mail geweest : een viertal plastiek bakken, en hééééééééééééééééél veel mooie bollen. die mevrouw had nog twee bakken uitgehouden voor zichzelf waarmee ze gaat breien voor ons. tof hé ze heeft ook nog een wolwinderke gekregen. dat zal goed van pas komen als Annie die conen mag gaan halen. dat is heel fijn garen, en moet meestal zeker met vier draden gebreid worden, daarvoor is dat wolwindertje een dankbare oplossing. gisternamiddag heeft ze nog een telefoontje gekregen van een mevrouw die een valies en drie boodschappentassen klaar heeft. die gaat Annie eerstdaags halen. dan vertelt ze over onze actie, en de mensen zijn heel blij dat ze ons die wol kunnen schenken. we vermoeden dat het succes van deze advertentie vooral komt doordat we nu mensen bereiken die geen computer hebben en toch wol liggen hebben. we zijn alleszins heel tevreden met het resultaat. Patricia kreeg een mail van Lut De Pauw, waarover ik vorige week schreef : de vluchtelingenwerkgroep van Beernem heeft de eerste 'Groene Pluim West-Vlaanderen' gewonnen. naast een trofee en een oorkonde, krijgen ze nog 700 euro , een bedrag dat zeker goed zal besteed worden. proficiat, Lut !
eergisteren schreef ik over Lut De Jaegher, een vrouw die al jaren kinderen opvangt in haar gezin, en een pleegdochter heeft van 18 jaar. dit artikel vond ik heel mooi om samen met dat van Peter Adriaenssens te brengen. ik vergiste me toen ik daarop aansloot met het bezoek van Antoinette en Patricia bij Lut De Pauw uit Beernem. het is dus bij deze Lut dat zij een bezoek brachten, hiervoor mijn excuses. vandaag wil ik dus één en ander schrijven over Lut De Pauw ! Lut De Pauw won de 'Pluim 2011'. dat is een trofee die de Koning Boudewijnstichting elk jaar schenkt aan iemand die zich belangeloos heeft ingezet voor anderen. Lut zamelt speelgoed in voor kinderen uit kansarme gezinnen (ze steekt zo al 15 jaar de Sint een handje toe!) en ze zet zich ook in voor vluchtelingen. meer dan 10.000 mensen hebben dit jaar gestemd voor één van de tien Westvlaamse genomineerden voor de Pluim. volgens de Koning Boudewijnstichting en mediapartners Focus-WTV verdienen ze alle tien de trofee, want allen hebben ze zich vrijwillig ingezet voor anderen. maar in een wedstrijd kan er maar één winnen, en in het Focus-zendgebied ging de Pluim 2011 naar Lut De Pauw. zij krijgt hiervoor een cheque van 2000 euro. dit was de laatste editie van de Pluim, maar volgend jaar neemt de koning Boudewijnstichting een nieuw initiatief, maar wat het ook wordt, het zal zeker het vrijwilligerswerk voor het voetlicht brengen. Antoinette en Patricia zijn heel goed ontvangen bij Lut en MariJosephe, die ook breit voor Congo. de dekentjes die Patricia meehad viel heel goed in de smaak. truitjes kunnen ze in Congo ook gebruiken , maar dan liefst in katoen en in felle kleurtjes, daar zijn ze verzot op. Marie-Josephe heeft nog vele konen liggen (héél dun garen) en Patricia mag die komen afhalen, evenals nog wat katoen. Lut zetelt in 8 verschillende instanties, en we hopen via haar toedoen dekentjes te kunnen be-delen. hoe méér mensen we kunnen verwarmen met onze dekentjes, hoe liever.
vrijdag was de postbode langsgeweest met een pakje voor mij, maar daar ik niet thuis was, moest ik het deze middag in de post gaan afhalen. ik vermoedde dat het het deken was , die Katty uit Hoogstraten gemaakt had. en ja, een prachtig deken, mooi afgewerkt. proficiat, Katty, het is heel mooi !!! ik heb er een foto van gemaakt, die je hier op mijn blogje vind. deze namiddag heb ik het meegenomen naar Annie. om 14 uur kwam de journaliste van 'de streekkrant'. elke week staat daar een artikel in van iemand die een bijzondere hobby heeft. de journaliste had een sos-je van Annie gezien die wol vroeg voor onze actie, en daarop heeft ze zelf contact met ons opgenomen. ze wilde eens weten wat wij met die wol doen. we hadden een heel aangenaam gesprek. ze vond het prachtig wat wij doen, maar toen ze de dekens en truitjes zag, was ze er helemaal weg van. ze heeft toen wat foto's genomen, normaal gezien komt het artikel met foto volgende week in de streekkrant. we kijken er heel erg naar uit....
'geef onze jongeren weer hoop, anders creëren we verloren generaties', zo luidt kinderpsychiater Peter Adriaenssens de alarmklok. nooit eerder werden onze jongeren zo met crisissen om de oren geslagen, nooit eerder kregen ze zo massaal te horen dat hun toekomst er slecht uiziet. en dat heeft nefaste gevolgen : tieners hebben nu vaak niets meer om zich voor in te zetten. de oproep komt er na een tournee van Peter Adriaenssens en de mensen van het onderwijsblad Klasse langs enkele Vlaamse culturele centra. het succes was enorm. ruim 4.500 ouders daagden op. 'Hoe kijken we naar jongeren?' was het uitganspunt van het debat. 'daaruit bleek dat ouders hongerig zijn naar ideeën over opvoeding. ze zijn bezorgd en willen dat hun kinderen worden behandeld als er problemen zijn. maar toch zien ze daarbij één ding over het hoofd. vele denken dat pakweg een echtscheiding de ergste effecten heeft vooropgroeiende tieners, maar in feite is het vooral de maatschappelijke onrust die jongeren parten speelt.' ouders zien sinds de eerste bankencrisis in 2008 in dat studeren opnieuw belangrijk is, maar tegelijkertijd duikt er een en ander zeer de kop op, stelt Adriaenssens. 'de recente bankencrisis heeft voor nog meer pessimisme gezorgd. het lijkt wel of onze generatie er niet meer in gelooft en dat op een ongelukkige manier wil overbrengen op kwetsbare tieners tussen 14 en 16 jaar. soms houd je het niet voor mogelijk waarover er aan de keukentafel gesproken wordt. een eigen huis kopen later? vergeet het manneke, want dat is te duur. een goed pensioen later? vergeet het, want de centen zullen op zijn.' op den duur wonen we in een land dat alleen nog plaats heeft voor winnaars. 'getalenteerde leerlingen zullen zich wapenen tegen de negatieve berichten. maar de grootst groep tieners, met taal- en gedragsproblemen, voelt de druk en haakt af. het aantal gedemotiveerde jongeren neemt dan ook toe. zelfs al halen we een diploma, er is toch geen werk voor ons, redeneren ze.' jongeren moeten weer hoop krijgen. en ouders kunnen daarin een belangrijke rol spelen. 'volwassenen moeten meer bescheiden zijn. want zo succesvol zijn ze niet. op het vlak van economie en milieu loopt het grondig fout. en niemand van ons kon dat voorspellen', aldus de professor. 'inplaats van de kinderen mee te sleuren in de negatieve spiraal, kan je hen beter stimuleren om iets creatiefs te doen. uiteraard moet je de realiteit onder ogen blijven zien. maar dat wil niet zeggen dat we niet hoopvol mogen zijn. werken moet opnieuw een positieve bijklank krijgen. er wachten nog voldoende uitdagingen, op onder meer vlak van energie, milieu en mobiliteit. laat de jongeren daarom dromen over een mooie toekomst, want dat houdt onze tieners gezond. (het nieuwsblad) psychiater Dirk De Wachter stelt dat veel ouders problemen hebben met opvoeden. ze zijn zelf verdwaald in het leven, hebben geen echte modellen meer en durven geen grenzen meer te trekken. het hoge aantal echtscheidingen en de nieuw samengestelde gezinnen maken het er niet makkelijker op. voor kinderen wordt materieel doorgaans goed gezorgd, ze worden dikwijls zelfs verwend, maar het schort aan gerichte en zelfverzekerde opvoeding. niet dat we terug moeten naar de jaren vijftig, maar het laissez-allez van de jaren zestig en zeventig breken ons zuur op en laat de balans al te zeer naar de verkeerde kant overslaan. kinderen zijn trouwens vragende partij. zij hebben nood aan bakens, richtlijnen en grenzen. geef hun die dan ook, anders voelen ze zich ouderloos, en missen ze hechting. dus moeten ouders, via onder meer media en het creëren van een ander mentaliteit, worden gesteund in hun manier van opvoeding. veel ouders zijn echter zelf nog kinderen, lijkt het wel. dat is een gevolg van de verkleutering van de samenleving, te wijten aan de media, vooral televisie en reclameluchtbel. dat zet mensen ertoe aan problemen uit de weg te gaan. vandaar het succes van games, maar ook van second life en facebook, waar mensen een illusionair leven leiden, dat nog weinig linken heeft naar de realiteit . in de media, de publiciteit en op het internet wordt het leven voorgesteld als een voortdurend feest, een aaneenschakeling van kicks en hevige emoties. men schetst een wereld waarin iedereen doorlopend het perfectie zelve is en zweeft van geluk. zo is het leven echter niet !!! het leven is een afwisseling van leuke momenten en tegenslagen, niet te vermijden verdriet... we gaan zo massaal mee met de dwanggedachte dat we doorlopend gelukkig zijn, dat we elke tegenslag als onoverkomelijk zien. dan zoeken we heil in pillen. de consumptie is niet enkel de schuld van dokters of de farmaceutische industrie het is vooral een samenlevingsprobleem : mensen willen een pil die hun de illusie geeft dat het probleem er niet is. het hoog zelfdodingscijfer hier in ons land is onrustwekkend. wat blijkt? 'eenzaamheid' is reden nummer 1. jongeren in de steden, die van jongs af al een fundamentele eenzaamheid ervaren, door het verlies aan hechting met de ouders. stress is voor velen dé grote boosdoener, uiteraard spelen werkdruk en onzekerheid mee.... vroeger trouwde men voor het leven, nu gaat men uiteen als de relatie zogezegd is 'opgeleefd'. het gaat om instant consumeren, geduld hebben en iets opbouwen is er niet meer bij. maar laat ons niet alle schuld op de maatschappij afschuiven, we hebben zelf een verantwoordelijkheid om geregeld eens na te denken over onze positie in het leven, om ons eigen doen en laten kritisch te evalueren. dat op zich kan al helend zijn en je wapenen tegen de tegenslagen die iedereen vroeg of laat moet incasseren in het leven. praten met onze kinderen, zodat ze niet meer opgroeien in eenzaamheid, en ze de toekomst niet meer zo somber inzien. dat is onze taak als ouders, en het is ook een investering in de toekomst : DE JEUGD IS DE TOEKOMST !
Lut is een zeer veelzijdige vrouw, is lector en onderzoeker aan de Arteveldeschool, zij zetelt in acht verschillende instanties, bezocht al heel veel derdewereldlanden o.a.met leerlingen van de Arteveldeschool voor diverse projecten, en is bovendien mama én pleegmoeder. laat mij toe dat ik wat meer vertel over deze sociaal bewogen, bijzondere vrouw. naast haar eigen zoon zorgt Lut ook nog voor twee adoptiekinderen en twee pleegkinderen. al twintig jaar staat zij ten dienste van pleegkinderen, die door de één of andere reden best niet thuis worden opgevoed. 'ik had evengoed zelf meer kinderen kunnen krijgen. ik voelde mij echter geroepen om zorg te dragen voor kinderen die een plaats verdienen in de maatschappij maar die door omstandigheden jammergenoeg niet kunnen krijgen.' het eerste kindje dat bij Lut kwam wonen was amper vier dagen oud. 'de mama was ongewenst zwanger geworden en zag het niet zitten om het kindje op te voeden. ik heb dat in haar plaats gedaan. zes maanden later had ze spijt van haar beslissing en koos ze wel voor de baby. na al die maanden een kind waaraan je ondertussen al gehecht bent weer moeten afstaan doet pijn. maar het doet deugd tegelijk. telkens een pleegkind weer terug naar de ouders kan, voel ik mij geslaagd in mijn opzet.' ondertussen heeft Lut al meer dan tien kinderen voor korte of langere tijd opgevangen. 'soms sta je wel eens voor een moeilijke situatie. ik probeer het pleegkind altijd zo rustig mogelijk te benaderen. in elk kind zit veel en mijn roeping is daar zoveel mogelijk uit te halen. en dat lukt best aardig. het doet deugd kinderen die door omstandigheden een slechte start namen in het prille leven te zien openbloeien', zegt Lut. voor de pleegmama heeft de opvang en de opvoeding van de kinderen nooit problemen met zich meegebracht. 'ik heb altijd heel dankbare kinderen gekregen. ik geef hen liefde en krijg van hen heel veel liefde, tederheid en genegenheid terug. dat betekent heel veel voor mij.' uit cijfers blijkt dat het aantal aanvragen voor pleegopvang het aanbod overschrijdt. 'uit de laatste berichten die ik opving zijn 90 aanvragen binnen waarvoor nog geen opvanggezin is gevonden. ik kan de pleegzorg nochtans alleen aanraden voor wie graag met kinderen bezig is. financieel wordt je er niet beter van. de kleine vergoeding en het kindergeld dekken enkel de kosten. maar ik klaag niet. bovendien krijgt een opvanggezin veel steun van verschillende instanties. pleegouders staan er niet alleen voor,' zegt Lut. Cynthia (18) woont al vijf jaar bij Lut. 'mijn mama kon niet meer voor mij zorgen. het was zwaar haar te moeten missen. ik dacht dat ik haar nooit meer zou weerzien. ik ben blij dat mensen als Lut zich willen inzetten om kinderen als ik op te vangen. ik hou van mijn mama en ga nog regelmatig bij haar. maar ik besef heel goed dat ik zonder het pleeggezin nooit die kansen zou krijgen die ik nu krijg.' (Fanny Lauwerier - het Nieuwsblad) dan wou ik nog iets bijzonders vertellen over Lut : dans-en bewegingsmethode ontwikkeld door Lut. met de dans en bewegingsmethode Moving Math krijgen jongeren meer vertrouwen in hun wiskundig en abstact denken. dat blijkt uit een onderzoek door de Arteveldehogeschool eind 2009 bij 779 leerlingen tussen tien en veertien jaar. MovingMath laat jongeren via dans en bewegine ontdekken dat ze spontaan wiskundige begrippen en vaardigheden gebruiken binnen een andere context dan die van wiskunde zelf; dans, ritme, muziek en het creëeren van eigen choreografieën staan bij MovingMath centraal. abstract en probleemoplossend denken of aan wiskunde doen, is niet het uitgangspunt, maar wel het spontane gevolg. veel kinderen, jongeren en zelfs volwassenen kunnen niet meer spontaan en creatief oplossend denken zodra ze dit kaderen binnen 'wiskunde'. die context blokkeert hem. MovingMath zoekt hier via dans en beweging een uitweg voor. deze dans en bewegingsmethode werd ontwikkeld door Lut De Jaegher, lector en onderzoeker in de opleiding 'Bachelor in het onderwijs : secundair onderwijs' aan de Arteveldeschool. ze voerde daarvoor een onderzoek bij 779 leerlingen in 24 scholen in Vlaanderen. op 18 maart stelde Lut haar boek 'MovingMath' voor. meer op www.movingmath.be
als ik deze morgen door de venster kijk, heb ik de indruk dat het lente is. het is alsof de natuur helemaal in de war is..... wij kunnen natuurlijk genieten van dit mooie weer, het is zalig om een fikse wandeling of fietstocht te maken. in de bloembak voor ons appartementsgebouw bloeien al bloemen ! gisteren was ik bij Antoinette, die nog steeds hersteld van een vervelende operatie. het gaat traag vooruit, zegt ze, en dat brengt mee dat ze zich nog wat stil moet houden. ik had wat breiwerk mee van Meulebeke, heel mooie gebreide kleedjes, brassièrkes, sokjes, dekens..... ze zal eens navragen of ze die kunnen gebruiken in het opvangtehuis in Astene, waar al sjaals en mutsen van ons naartoe gingen. via mijn blog kreeg ik een mailtje van Katty uit Hoogstraten, die me vertelde dat ze ook zou breien. ondertussen kreeg ik al bericht dat één deken af is, en ze het zal opsturen. dit vond ik echt zo tof, naast al die mensen die al breien, hebben we nu ook iemand uit Hoogstraten. de dekentjes komen zo een beetje van overal..... Annie had ook goed nieuws : in de streekkrant kan je vanaf nu een berichtje plaatsen, en Annie had daarop gereageerd met een berichtje om wol te vragen voor onze actie. een journaliste nam contact op met Annie, en komt maandagnamiddag even met Annie en mij praten over onze actie, een foto nemen, en dat zou dan in de streekkrant komen. ik kijk er al naar uit. een artikel in de streekkrant is een mooie reclame voor onze actie. we krijgen altijd al heel veel goede en aangename reacties, maar zoiets zet ons wat in de belangstelling, en das mooi meegenomen. een beetje belangstelling is heel belangrijk voor het voortbestaan van onze actie. we bereiken zo méér mensen, en kunnen dan misschien weer wol krijgen om verder te werken. misschien zijn er ook andere organisaties, die zich inzetten voor minderbedeelden, die onze dekens of breiwerk kunnen gebruiken, en ons dan contacteren. ik wil hier nog eens vermelden dat Patricia aan een website werkt van onze organisatie. je kan er al eens een kijkje nemen : www.debreimadammen.be
wij, en dat zijn Antoinette, Annie, Patricia en ik (de breimadammen) wensen jullie allen van harte een gelukkig en gezond 2012. en al beloofd de crisis niet veel goeds, en heel veel besparingen, het is toch wat je er zelf van maakt. met eenvoudiger en goedkopere middelen, een kleedje minder kopen, wat minder uitstapjes..... gaat het ook, en zullen we misschien wat kreatiever worden. mijn mama zei altijd : je moet zaaien naar de zak. en dat is wel zo. laat ons dus ons best doen om wat minder uit te geven, en we zullen daar ook plezier aan beleven. wij vier hebben er in elk geval zin in, dit nieuwe jaar willen we meer dan ooit onze actie succesvol houden. Patricia is bezig met onze website "de breimadammen", ik probeer U zoveel mogelijk op de hoogte te houden met mijn blogje, en de breisters, die breien naarstig voort, waarvoor onze dank. eerst en vooral wil ik vermelden dat we nieuwjaarskaartjes kregen van Huize Triest, die iedereen die meewerkt met ons aan de dekentjes, van ganser harte bedankt. Rita uit Heestert stuurde een prachtig, zelfgemaakt kaartje naar ons, om ons een gelukkig 2012 te wensen. van het Rode Kruiscentrum in Sint Niklaas waar we alle bewoners ( en dat zijn er een 200-tal !) verwenden met een mooi deken, kregen we volgende mail :
Dag Patricia, Annie, Antoinette en Nadine, eerst en vooral een heel warm, gezond, plezierig en gezellig 2012 toegewenst !! dankzij jullie knusse dekentjes is voor onze bewoners het jaar alvast warm van start gegaan ! Iedereen stond versteld bij het aanschouwen van de kleurrijke wollen berg ! de bewoners en het team van het Rode Kruis Opvangcentrum van Sint Niklaas wensen alle brei- en haaksters hartelijk te bedanken voor de enorm bewonderenswaardige inzet ! bij deze nogmaals een 'welgemeende merci' in naam van alle collega's, en bewoners, jullie hebben een enorm fijn project op poten gezet ! warme groetjes, Silvie
als dat geen mooie woorden zijn.... zoiets doet echt deugd. het is de eerste keer eigenlijk dat wij onze dekens rechtstreeks aan de mensen konden uitdelen. bij Huize Triest geven we dat af aan de verantwoordelijken, die ze dan verder uitdelen, maar in Sint Niklaas konden we ze aan de mensen zelf geven. we gaan zeker nog terug naar daar. ik richtte een mail aan Jacques Braet uit Maldegem, die met zijn actie vzw VLA-ROM (Vlaanderen helpt Roemenië) regelmatig met hulpgoederen naar Roemenië gaat. enkele jaren geleden gaven we al dekens mee met hem, en door hem zijn we eigenlijk begonnen met de truitjes te breien. graag zou ik nog eens wat gerief meegeven naar Roemenië, omdat de toestand in die weeshuizen daar zeer schrijnend is. de heer Braet en zijn medewerkers bezorgen elk jaar heel veel Roemeense kinderen hier een maand vakantie in een gastgezin. ze zoeken ook nog gastgezinnen die zo'n kindje een maand in hun midden willen opnemen. zoals U leest zijn er zeer veel mensen die zich inzetten voor anderen, op verschillende terreinen, en dat voelt goed ! met de crisis zullen nog meer mensen het moeilijk krijgen . maar als er zoveel goede mensen zijn, zoveel vrijwilligers, dan kan het niet anders dan dat ze toch op één of andere manier geholpen worden. dat is één van mijn wensen voor dit jaar. laat ons uitkijken naar een betere toekomst voor iedereen.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
ik kreeg een mail van Annie omtrent de oproep die ze deed in 'De Streekkrant' voor wol. ze heeft al vier telefoontjes gehad, en één mail. van de drie eerste telefoontjes heeft ze in totaal een 100 tal mooie bollen ! die mevrouw gaat ook haar zuster aanspreken die nog wol heeft en die zou Annie dan ook mogen halen....
Lut is een zeer veelzijdige vrouw, is lector en onderzoeker aan de Arteveldeschool, zij zetelt in acht verschillende instanties, bezocht al heel veel derdewereldlanden o.a.met leerlingen van de Arteveldeschool voor diverse projecten, en is bovendien mama én pleegmoeder.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
