we zijn weer een nieuwe week begonnen, en morgen zelfs een nieuwe maand..... reeds de derde van 2012. 2012 is ook een schrikkeljaar, wat ervoor zorgt dat vandaag, 29 februari enkele duizenden mensen eens jarig zijn.... van harte gefeliciteerd !!! morgen, 1 maart, is het complimentendag. het is een dag waarop we elkaar eens gewoon een complimentje kunnen geven. dat wordt tegenwoordig wel veel te weinig gedaan. we vinden alles doodnormaal. toch doet een complimentje heel veel deugd : van klein tot groot, iedereen wordt er blij van. het moet niet altijd kommer en kwel zijn, als je de teevee opzet en je kijkt naar het nieuws, zijn er maar weinig goede berichten, je zou er depressief van worden. om die trend te keren, moeten we bij onszelf beginnen, in onze naaste omgeving eens kijken wat goed is, en daar dan iets over zeggen. en het begint met kleine dingen : iemand een complimentje geven omdat hij/zij er goed uitziet, iets bijzonders gedaan heeft voor jou, iets bijzonders betekent voor jou, je geholpen heeft met een moeilijke taak, je iets gegeven heeft wat jou bijzonder veel plezier deed..... er zijn zoveel dingen waarover we een complimentje kunnen maken. en ik begin maar meteen met mijn beste vriendinnen Antoinette, Annie en Patricia een complimentje te geven voor hun enorme inzet voor onze actie, die zonder hen, zeker niet meer bestond..... ik zou dit nooit alleen kunnen. dan wil ik alle breisters, en andere mensen die op één of andere manier iets voor onze actie betekenen een complimentje geven voor hun bijzondere inzet. zonder deze mensen, was het ook al lang gedaan.... wat wij hebben met onze actie is heel bijzonder : het maakt wat van onze vrije tijd héél waardevol, het schept vriendschap en gemoedelijkheid, het schept een band met mensen die het heel moeilijk hebben, we zijn er voor hen, we maken warme dekens, truitjes, mutsen, sjaals.... voor hen, en het maakt onszelf gelukkig (dat we dat kunnen doen!) als dat niet bijzonder is ! dus morgen : deel maar complimentjes uit. je maakt er de ontvanger gelukkig mee, maar ook jezelf !
dinsdag werd ik verwacht in Integraal Brugge. voor mensen die nog niet zo lang op mijn blog komen kijken : "Integraal" is een 'welzijnsschakel'. het is een vzw die met de hulp van talloze vrijwilligers armoede wil uitsluiten via 3 middelen : huiswerkschool : vrijwilligers helpen kinderen hun huiswerk te maken, na school, en eens iets uit te leggen wat ze niet begrijpen. zo bevorderen ze de integratie, en verhogen de kansen voor de toekomst ontmoetingsruimte : waar bezoekers een gastvrij onthaal krijgen. ook kans tot het bekomen van informatie of doorverwijzing naar bestaande sociale diensten en voorzieningen in de regio stille ruimte : voor zoeken naar zin en verdieping dit centrum wordt geleid door permanent vrijwilligster zuster Noëlla Lapon. het breiwerk van de vele vrijwilligsters verzamelt zij en tijdens een schoolverlof nodigt ze mij dan uit om het te komen halen. waarom tijdens een 'schoolverlof'? Integraal is naast de school van de zusters Maricolen in Brugge gelegen en tijdens het schooljaar is het daar superdruk. het was geleden van november, tijdens het allerheiligenverlof, dat ik daar was, maar het is telkens een leuk weerzien. we praten dan wat af bij een kopje koffie en nu dinsdag was dat met pannekoeken, omdat het woensdag aswoensdag was. zuster Maria Goretti is daar ook telkens aanwezig. deze zuster was 39 jaar in Congo. zij naait de lapjes aan elkaar, maar breit ook nog heel wat af. er was ook een nieuwe breister, Chantal, aanwezig. ze breit zo graag héél mooie breiwerkjes zoals mutsen, sjaals, kleedjes..... gewoonweg prachtig ! mijn auto was weer volgeladen, jullie zien hierbij de foto van al wat ik daar meekreeg. en dan te bedenken dat ik er in november en alle andere keren ook zoveel meekrijg..... Régine, één van de vrijwilligsters had in het begin van mijn actie gereageerd, net als enkele andere mensen uit Brugge. ze belde mij en vroeg of zij al het breiwerk van Brugge mocht verzamelen? dat was heel handig voor mij natuurlijk, ik moest enkel naar Régine rijden, en ik had alles uit Brugge mee. via Régine kwam ik bij Integraal terecht, en sindsdien ligt al het breiwerk bij Integraal.
ik wou nog efkes vermelden dat het morgen 'dikketruiendag' is ! de verwarming één of twee graden lager zetten en een dikke trui aandoen.... ik roep iedereen op om dit initiatief te steunen. tis bovendien eens leuk een dikke trui aan te hebben, het geeft je heel veel warmte, en denk daarbij eens aan die mensen die het met minder of geen verwarming moeten stellen.....
toen we vrijdagnacht rond 2 uur thuiskwamen van de biljartcompetitie lag onder het terras van onze onderbuur een dakloze te slapen... ik schrok me bijna een ongeluk : er stond een doos tegen de muur en daarin lag hij in met zijn hoofd, de persoon zelf lag helemaal bedekt met een dik deken, zijn schoenen had hij netjes naast de doos gezet. daar de politie ook s nachts aanwezig is in hun kantoren belde ik hen op om te vragen waar er ergens opvang voorzien is. ze zeiden me dat ze al bij deze persoon geweest waren, alsook de voorzitter van het ocmw, Danny, die mijn buur is. ze hadden de man voorgesteld om hem mee te nemen en eten en een warm bed te geven, maar hij wilde niet geholpen worden, zei alleen maar : "leave me alone". Danny wou hem zelfs in huis nemen, maar dat aanbod sloeg hij af en wilde alleen maar gerust gelaten worden..... ik was er echt niet goed van, dit is de eerste keer dat ze dit meemaken in Eeklo, en dan nog aan ons appartement.... zelf ben ik al zoveel dekens gaan afgeven bij Huize Triest voor de daklozen. vorige week nog las ik in de krant dat heel veel daklozen weigeren om mee te gaan naar de opvang en verkiezen op straat te blijven. ik vond dat heel raar, maar nu maakte ik hier hetzelfde mee..... de man wilde gewoon niet mee en wilde gerust gelaten worden..... dan ga je zelf in je bed, en voelt je schuldig dat jij daar in dat warme bed ligt, ik kon er gewoonweg niet van slapen.... ik had het er nog met Danny (voorzitter van ocmw en mijn buur) over, en er zijn plaatsen in Eeklo waar ze eventuele daklozen kunnen leggen slapen en wat eten geven, en ze hadden verwacht dat deze man het aanbod zeker zou aanvaarden, maar niet dus. ik hoop in elk geval dat dat hier niet meer gebeurt, ik vind dit zo erg. gisteren ben ik dan met heel veel moed aan de slag gegaan om alle voorraad die ik hier bij mij heb de sorteren : het meeste zijn gebreide truitjes en kleedjes voor kinderen. vandaag neem ik contact op met Sylvie van opvangcentrum Rode Kruis Sint-Niklaas om te vragen of ze nog wat kunnen gebruiken. gelukkig is het nu zo koud niet meer, maar er kan nog een winterprik komen, en we moeten op alles voorzien zijn. tenslotte wou ik nog even kwijt dat ik het erg vond, dat Maggy Deblock zoveel negatieve reacties kreeg op haar beleid. die vrouw kan moeilijk op enkele weken rechttrekken wat al jaren scheef groeit. ik vind dat ze echt haar best doet. ze heeft toch in enkele dagen heel veel opvang voor daklozen bijgecreëerd, maar toveren kan ze echt niet. het gaat al niet zo goed in onze maatschappij en dan zijn er nog heel veel mensen die altijd klaarstaan met kritiek. een positieve kijk op alles zou veel ellende uit de wereld helpen.
net weer een mailke gekregen van Annie : weeral een mooi verhaal als gevolg van mijn sos-ke in de streekkrant. ik mocht deze namiddag bij een 85-jarige dame (het was echt nog een dame!) gaan. ze had veel en van alles had ze aan de telefoon gezegd. wat bleek nu .... deze dame breit reeds sinds haar 18de en heeft na de tweede wereldoorlog zelfs kleding gebreid die in Brussel werd verkocht. eerst maakten ze kinderkleding en later met de machine deux-pieces voor dames op maat. ze kan heel mooi breien en doet het nog steeds, maar raakte het niet kwijt. ze was dus blij ons sos-ke te zien. we kregen een hele zak mooie lapjes, die al eens rondgehaakt waren met een ander kleurke, zoals dat mooie deken met blauw en groen die je met de post kreeg. dan ook nog sjaals, kindertruitjes, babydekentjes en twee kinderjasjes waar ik nog de kapjes moet aannaaien. werder ook nog wat wol waar ze zelf niet graag mee breit....en ze gaat nu verder breien voor ons !!! ze was zo blij dat ze haar (zéér mooi werk) nu kon afgeven. het kan niet op hé..... we worden de laatste tijd wel goed bedeeld met goede ervaringen, hé.... boot mij een bewijs dat we goe bezig zijn......
tijdens het weekend kreeg ik van ons Patricia een mailtje : een nederlandse mevrouw, Gerda, was op onze site 'de breimadammen' gaan kijken. ze vond ons initiatief zo goed, dat ze ook wil breien ! Gerda woont in Bunschoten, tegen Amersfoort..... we bekijken nog hoe we haar breiwerk hier krijgen, voor alles is een oplossing. zo zie je maar wat zo'n website teweegbrengt. en dat is het werk van Patricia ! ik ben haar daar heel dankbaar om, want het verruimt onze actie. in al die jaren zijn we gegroeid, en via internet, steeds meer. van Annie kreeg ik een gedichtje toegestuurd, een gedichtje van Kathy, één van onze nieuwe breisters. het is echt de moeite waard. ik schrijf het hier voor jullie neer, en oordeel zelf ......
...het tikken van de breinaalden vervoert mij weer naar grootmoeders tijd de klok tikt mee en versterkt de deuntjes
want het klinkt als een lied twee links of twee averechts motiefjes en fantasietjes getint met vele kleurtjes
langzaam aan groeit er een model liefst in tienvoud want eens alles vorm krijgt wordt alles tot een deken aan elkaar genaaid
in elk deeltje zit een warm hart want elk lapje is origineel en toch vormt alles een knus geheel met liefde en zorg bijeen gehaald
men doet dit voor het goede doel om iemand dit te kunnen schenken beter te geven dan te krijgen om een ander mens hoop te geven
gewoonweg prachtig hoe ze het verwoord. dank je Kathy voor dit heel mooi gedicht. ik denk dat de lezers van mijn blog en ook deze die onze website bezoeken er net zo over denken.
tis echt wel de moeite hé, wat we de laatste tijd allemaal mochten meemaken : rond Kerst onze dekens zelf mogen afgeven aan de bewoners van het opvangtehuis van het Rode Kruis in Sint Niklaas, via een advertentie in de Streekkrant, en onze website nieuwe breisters mogen begroeten, en nu nog dit prachtig gedicht van Kathy..... wat zijn wij gelukkige mensen ! het stimuleert alleen maar om verder te gaan, we worden sterker als groep, en we genieten dubbel zoveel..... dank U allemaal om ons zo te helpen mensen gelukkig te maken en te verwarmen..... vandaag kreeg ik van Lena Dezwarte uit de Westhoek een megagrote pak breiwerk. we moesten de doos met twee dragen : allemaal breiwerk van oudere mensen, die blij zijn dat ze nog iets kunnen betekenen voor anderen. Lena zamelt alles in, en verstuurt het pak . ik ben Lena eens gaan bezoeken in het begin van onze actie, maar tegen de zomer wil ik haar nog eens gaan bezoeken, het is een toffe dame, die samenwerkt in het familiebedrijf met haar broers, maar toch de tijd maakt om alles daar te cooördineren voor onze actie. dank je Lena, en dank ook aan alle breisters daar.
wat is het koud ! een groot verschil met een tiental dagen geleden. het koude weer liet lang op zich wachten, maar nu is het er.... en het voelt echt heel koud aan. men voorspelt nu ook sneeuw, iets wat de kinderen graag horen. het landschap zal er weer prachtig uitzien. maar al dat moois heeft ook een keerzijde. je moet maar naar het nieuws kijken, en ja.... er zijn weer talloze daklozen die geen opvang hebben, en noodgedwongen de nacht op straat doorbrengen. voor ons, nauwelijks te geloven, maar toch is het zo, niet alleen in Brussel maar ook dichtbij ons. Annie brengt maandag weer een lading dekens naar Huize Triest, die ze dan verdeelt onder de daklozen, en wij doen naarstig voort met dekens breien. én door het krantenartikel van vorige week in de Streekkrant kunnen we weer een nieuwe breister verwelkomen : Anja uit Mariakerke. Anja, we zijn blij dat je erbij komt ! ik wens iedereen een fijn weekend, het is bar koud, dus ideaal weer om te breien !
1 februari, vijf jaar geleden, stond de wereld even stil..... ons Fientje had leukemie, dat wees een bloedonderzoek uit. onmiddelijk moesten we met haar naar het UZ in Gent, waar ze al op de hoogte gebracht waren van onze komst. dan kom je daar in het kinderziekenhuis op de afdeling met kankerpatiëntjes . en daar liggen nog vele kinderen met leukemie of enige andere vorm van kanker..... we konden niet méér doen dan er zijn voor Fientje, zorgen dat ze nooit alleen was, dat ze zich gesteund voelde en als ze het lastig had, we haar konden helpen om iets te doen voor haar. ze was zo sterk onze kleine meid, weende bitter weinig. de heel goede begeleiding in het UZ was daar niet vreemd aan. het was een heel zware tijd, maar ook heel intens. de band tussen ons werd heel sterk. ik was blij dat ik zo veel tijd met haar kon doorbrengen, en voor haar zorgen. nu, vijf jaar later, is ze een flink jong meisje geworden. ze heeft testen moeten ondergaan, en die hebben uitgewezen dat ze genezen is. dat is fantastisch nieuws ! daarom ben ik haar vandaag een bezoekje gaan brengen, die eerste februari herinnert ons elk jaar aan die moeilijke tijd, die gelukkig een happy end heeft.
gisteren, de laatste dag van januari, was er nieuwjaarsbijeenkomst voor de missiekring van Ruiselede. spijtiggenoeg kon Antoinette niet mee. alle leden van de missiekring waren aanwezig en ook enkele zusters. Zuster Noëlla sprak een welkomstwoord en leidde de gastmuzikant in : Adelbert Delmeire, directeur Missio van Kontinenten Kortrijk. we kregen een blad met de refreintjes van de liederen die Adelbert ging zingen (zichzelf begeleidend op zijn gitaar). langs een kransje van liederen van Nonkel Bob, Willem Vermandere en Vader Abraham herinnerde Adelbert ons aan de Christelijke waarden. iedereen zong uit volle borst de refreintjes mee. we hadden er allemaal dorst van gekregen, en gingen samen aan tafel, waar lekkere boterkoeken en geurende koffie op ons wachten. ik had het genoegen naast Adelbert aan tafel te zitten, en een zuster die bij ons zat vertelde Adelbert over onze actie. hij vind dat wij heel goed werk verrichten. ik zei tegen Adelbert, dat het ook dankzij de missiekring van Ruiselede is, dat wij zoveel breiwerk kunnen verdelen. wat ze daar al allemaal gebreid hebben, en dan moet ik nog zeggen, dat alle lapjes van de Ocra uit Meulebeke naar daar gaan om aan elkaar gezet te worden. nergens bloeit een missiekring zoals daar, waar elk jaar nog leden bijkomen. en dat allemaal dankzij de inzet van zuster Noëlla , zuster Cécile en Lea. mijn auto zat weer volgeladen toen ik naar huis reed. vandaag heb ik de dekens naar Annie in Drongen gevoerd. zij gaat ze maandagnamiddag gaan afgeven bij Huize Triest. met dit vriesweer zal het daar welgekomen zijn. de truitjes gaan mee naar Tibet via de mensen van Kattendijke. en zo zal ons breiwerk weer vele mensen verwarmen....
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
tijdens het weekend kreeg ik van ons Patricia een mailtje : een nederlandse mevrouw, Gerda, was op onze site 'de breimadammen' gaan kijken. ze vond ons initiatief zo goed, dat ze ook wil breien ! Gerda woont in Bunschoten, tegen Amersfoort..... we bekijken nog hoe we haar breiwerk hier krijgen, voor alles is een oplossing. zo zie je maar wat zo'n website teweegbrengt. en dat is het werk van Patricia ! ik ben haar daar heel dankbaar om, want het verruimt onze actie. in al die jaren zijn we gegroeid, en via internet, steeds meer.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
