Zeurproza van Dipje, afgewisseld met uitgelaten berichten van Upje
14-02-2007
Daar gaan we dan!
Vanmorgen werd ik wakker met een erg frisse tegenzin om op te staan! Mijn hele leven heb ik al last van erge stemmingswisselingen, van up naar down en nu dus down. En ik dacht terug aan Ivonne, een oudere (d.w.z. ouder dan ik, en ik ben 55) en erg wijze vrouw. In een vroegere, erg moeilijke periode heeft ze me goed geholpen. Eén van haar raadgevingen was: schrijf elke dag op wat je meemaakt, wat je beroert. En dus dacht ik, in mijn bed gelegen, als ik eens een blog maak met al mijn zielenroerselen? Niet dat de wereld zit te wachten op de ontboezemingen van een seniore met een dip, maar anderzijds, zit de wereld te wachten op oorlog, geweld, honger en ontbering, onrechtvaardigheid? Neen toch! Maar ze zijn er, dus nu ook mijn ongevraagde blog. De dip, die zich al enige tijd aankondigde, sloeg dit weekend in alle hevigheid toe, en wel op een ogenblik dat ik me juist heel goed moest voelen. Ik had een vrije dag en was met leuke vriendinnen op uitstap naar Luik. We hadden een erg mooie wandeling gemaakt, naar een erotische shop geweest met een heel vriendelijke en perfect Nederlands sprekende eigenaresse en we hadden lekker gegeten maar op de terugweg in de trein kwam de niet te stelpen tranenvloed. En de daaropvolgende dagen wilde die vloed maar niet stoppen. Dus naar de dokter die me een weekje vrij gaf samen met de goede raad me eens echt uit te rusten (wat voor mij erg moeilijk is, vandaar al die dips!!) Maar toch ben ik bij thuiskomst in een luie stoel gekropen, met de poes op schoot, en ik heb naar mooie muziek geluisterd en gelezen. Ik had nog een stapel boeken van een uitverkoop in een bibliotheek. Ongelooflijk welke goede boeken er daar worden verkocht en die dan door mij moeten worden gered!! Ik ben begonnen maandag met "Hele dagen in de bomen" van Marguerite Duras. Goed, maar ik werd er niet echt door geraakt. Gisteren was het de beurt aan "Ontbijt bij Tiffany" van Truman Capote. Prachtig!!! Eenvoudig en ontroerend. En vanaf vandaag wordt het "De eenhoorn" van Iris Murdoch. Maar daar zal ik niet in één dag door heen geraken, vrees ik. En denk ik tussendoor ook nog even na over de oorzaken van mijn dippen? Ja hoor. Maar ik ken jullie nog niet goed genoeg om die jullie vandaag al toe te vertrouwen. Neen, ik hou het voorlopig op oppervlakkig gebeuzel, en na een tijdje, en tussen de regels door zal het dan wel komen. See you next time!
Vanmorgen werd ik wakker met een erg frisse tegenzin om op te staan! Mijn hele leven heb ik al last van erge stemmingswisselingen, van up naar down en nu dus down. En ik dacht terug aan Ivonne, een oudere (d.w.z. ouder dan ik, en ik ben 55) en erg wijze vrouw. In een vroegere, erg moeilijke periode heeft ze me goed geholpen. Eén van haar raadgevingen was: schrijf elke dag op wat je meemaakt, wat je beroert. En dus dacht ik, in mijn bed gelegen, als ik eens een blog maak met al mijn zielenroerselen? Niet dat de wereld zit te wachten op de ontboezemingen van een seniore met een dip, maar anderzijds, zit de wereld te wachten op oorlog, geweld, honger en ontbering, onrechtvaardigheid? Neen toch! Maar ze zijn er, dus nu ook mijn ongevraagde blog.
