|
Gisterenavond heb ik samen met een vriendin een erg mooie film gezien: Babel van Inarritu (van Amores perros en 21 Grams). Vier verhalen, over moeilijke communicatie, die op het eerste zicht niets met elkaar te maken hebben maar die naarmate de film vordert toch op een of andere manier verbonden zijn. De film loopt voor de enen (ja de rijkere protagonisten toevallig) beter af dan voor de anderen. Erg aangrijpend.
En bovendien iets heel anders dan ik op het filmfestival in Rotterdam zag een tweetal weken geleden Daar was de verrassingsfilm "Inland Empire", de nieuwe van David Lynch. De film duurde drie uur maar halverwege was de helft van het (cinefielen)publiek al de zaal uitgelopen. Ik heb het zelf meer dan twee uur uitgehouden maar toen was ook voor mij de maat vol. Er was geen touw aan vast te knopen. Nochtans vond ik Mulholland Drive wel goed en die was ook niet gemakkelijk. Een meisje dat bij ons in het hotel verbleef drukte het 's anderendaags zo uit: "ik heb bij mezelf gezegd, als die konijnen nog één keer komen dan vertrek ik", doelend op een herhaaldelijk terugkomende scène met strijkende en pratende konijnen of hazen. Volgens mij heeft David Lynch gedacht: ik ben toch zo een cultfiguur, eens kijken wat men allemaal pikt van mij. Komt wel meer voor in het kunstenaarswereldje volgens mij!
|
