Het is alweer eventjes geleden dat ik nog iets op mijn blog geplaatst heb, maar ik heb ook andere dingen aan mijn hoofd gehad. Een van mijn jongere broers is namelijk zeer zwaar ziek en hij heeft enkele dagen tussen leven en dood gezweefd. Verschrikkelijk om te zien, zoiets en je bent helemaal machteloos. Op dit ogenblik is hij weer wat beter, maar er zouden nog meer operaties kunnen volgen en dat is elke keer weer een enorm risico. Duim dus maar mee voor hem of brand een kaarsje.
De visjes hebben natuurlijk hieronder niet te lijden gehad, want die krijgen zoals altijd hun verzorging op tijd en stond. Het is natuurlijk heel wat minder werk met maar één bak meer om te verzorgen in plaats van nog 4 kweekbakken erbij die zo vaak moeten ververst worden en waarin ik bijna doorlopend moet voeren. Binnen enkele maanden hoopt René op brugpensioen te kunnen gaan. Hij wil dan de bijkeuken helemaal herinrichten en wie weet gaan we dan weer aan het kweken slaan. Tegen die tijd zou mijn schouder ook terug in orde moeten zijn, zodat ik weer wat gemakkelijker overal aan kan.
Intussen groeien de planten in de grote bak gelijk onkruid, zeker nadat René de CO² heeft aangesloten. Het sterrenkruid staat bijna tot boven tegen, de cabomba staat op sommige plaatsen tot tegen de watergrens en enkele andere stengels staan er nog juist onder. Een van de echinodorussen heeft al bladeren die boven water uit komen. Alleen de hemianthus wou niet aanslaan en daar heb ik nu een grassoort op mat voor in de plaats gezet. Het is wel geen Zuid-Amerikaan, maar die was er juist niet op mat en ik wou vlug een mooi grasveldje hebben. Ik heb dan maar voor de andere soort gekozen, nl. Lilaeopsis novo zealandia. Ik wou juist een foto maken van de bak om op de blog te plaatsen, maar de batterij van het fototoestel was leeg, dus dat moet nu nog even wachten. Omdat ik dichter bij de bak kwam, kwamen alle vissen weer voor de ruit hangen, behalve de kardinaaltjes. Eén van de koppels zat namelijk weer met een nest eieren en terwijl de ouders kwamen kijken of ze nog wat lekkers kregen, sloegen de kardinaaltjes toe. Zoiets heb ik nooit gezien, de voorste rij greep een eitje en ging dan naar achter om het door te slikken, terwijl de volgende rij naar voren schoot om ook een eitje mee te pikken. Zo wisselden de rijen elkaar af in een sneltempo. De eitjes zijn dan ook bijna allemaal verdwenen, voordat de ouders door kregen dat er iets aan de hand was.
Ik heb van een bevriende discusliefhebber enkele jonge vissen gekregen. Eentje is een Blue Diamond, zodat ik mooi in mijn blauwe kleur van vissen bleef, maar de andere was een rood met gele soort. Die steekt nu wel mooi af tegen de andere vissen. Hij wou de vissen uit zijn bak doen omdat hij alleen nog wildvang wou hebben. Ik was dus wel blij met dit mooie cadeau. Nog iets dat het in mijn bak zeer goed doet, zijn de slakken. Van waar ze nu komen weet ik niet, maar ze zijn er weer. Eerst waren ze maar met enkelen, maar nu zijn het er al heel wat geworden dus ik denk dat het weer tijd wordt voor de Anentome Helena. Als die een beetje te goed vooruit gaan in de bak, kan ik ze nog altijd geven aan bevriende aquarianen.
De eerste vergadering van de Discusvrienden in Limburg was ook een succes. Er is daarom beslist om 2 vergaderingen per maand te houden. Eentje op de tweede maandag van de maand in Broechem en eentje op de derde vrijdag van de maand te houden in Koersel in zaal Cor. Wie dus die avond niks anders heeft dat dringend is, kan altijd langs komen om mee te luisteren en bij te leren. De volgende vergadering gaat op vraag van de deelnemers over filtering in het aquarium. Dat is ook voor niet-discusliefhebbers een interessant topic. Zeker komen kijken dus.