************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
02-07-2013
Filmmuziek en andere (US & CDN) uit 1974
Filmmuziek en andere (US & CDN) uit 1974
40 jaar geleden bleven films veel langer op de affiche dan nu. Zo ook met de Amerikaanse prent van Sam Peckinpah 'Pat Garrett & Billy The Kid' (1973) waarin naast o.a. Kris Kristofferson ook Bob Dylan meespeelde. Hij schreef de soundtrack en zijn indringende song 'Knockin' On Heaven's Door' werd later talloze keren gecoverd en in 1974 nog regelmatig op de radio gedraaid.
Dat was ook het geval met de film 'Jonathan Livingston Seagull', een geromantiseerde natuurfilm over het leven van een zeemeeuw uit het late najaar van 1973. De prent werd geregisseerd door Hall Bartlett en was gebaseerd op de gelijknamige novelle van Richard Bach. Gedurende heel het jaar 1974 stonden de hitlijsten vol met die muziek van Neil Diamond's soundtrack. Zoals deze haast religieuze songs 'Be' en 'Dear Father'.
1974 was ook het jaar van de Franse schandaalfilm 'Emmanuelle' die van de Nederlandse Sylvia Kristel op slag een ster maakte. Just Jaeckin regisseerde de controversiële softpornoprent die het hele jaar door, en nog lang daarna, gespreksonderwerp nummer 1 was. Pierre Bachelet zong het themanummer. In 1973 had hij in de hitlijsten gestaan als groepslid van The Peppers met 'Pepper Box' (de tune van Sportweekend op de BRT) en het jaar nadien als oprichter van de groep Resonance die een hitje scoorde met het instrumentale 'O.K. Chicago'. Onnodig te zeggen dat de verkoop van Thaïse rotanzetels vanaf het vertonen van de film in de lift zat!
De Amerikaanse prent 'The Way We Were' geregisseerd door Sydney Pollack werd in de VS al uitgebracht in oktober 1973, maar de première in Nederland vond pas plaats in mei 1974 en waarschijnlijk gelijktijdig in Brussel. Naast Robert Redford speelde Barbra Streisand ook een hoofdrol en zorgde zij voor een prachtige uitvoering van het titelnummer geschreven door Marvin Hamlisch. De soundtrack bevatte ook nog andere diverse muziek. Ze had met de gelijknamige titelsong een hit in de Verenigde Staten in de loop van het jaar 1974.
De Amerikaanse Maria Muldaur zorgde in 1974 voor een van de betere zomerdeuntjes op de radiogolven. Helaas geraakte ze met haar single 'Midnight At The Oasis' niet in onze hitlijsten, wat mij niet belette om een hele elpee van haar te kopen en dat werd dan 'Waitress In A Donut Shop' waarop ook een fantastische versie staat van 'Brickyard Blues', een song van Allen Toussaint die ik gisteren nog draaide in de versie van Three Dog Night. Heerlijke laidbackmuziek en laat de zomer nu maar komen.
Toen ik verleden maand een prachtige zonsondergang in Wadi Rum (Jordanië) meemaakte spookte deze formidabele song uit 1974 van de Canadese singer/songwriter door mijn hoofd. Wat is er mooier op aarde dan hemelse muziek en een fabelachtige natuur?
En dat brengt ons meteen in de maand december 1974 want toen werd de negende James Bondfilm uitgebracht. De Schotse Lulu had in het begin van dat jaar nog een hit gehad samen met David Bowie ('The Man Who Sold The World'). Deze titelsong geleek er sterk op (alhoewel niet muzikaal): 'The Man With The Golden Gun' werd geen hit voor haar (alhoewel ze haar best deed om vocaal op Shirley Bassey te lijken) en naar verluidt haatte John Barry zijn eigen compositie. De lyrics werden geschreven door Don Black.
Ike & Tina Turner kwamen in 1974 nog eventjes als duo in de onderste regionen van de Britse hitlijsten piepen met hun single 'Sexy Ida'. Niettegenstaande de slaggitaar van Ike zeer krachtig was kwam Marc Bolan van T. Rex hem met zijn gitaar bijstaan. Als echtpaar boterde het al lang niet meer en de scheiding zou niet lang meer op zich laten wachten...
Marc Bolan speelde trouwens ook gitaar op 'Baby Get It On' en 'Nutbush City Limits'. Hier is Part l:
De soulmuziek uit 1974 begon zich meer en meer om te vormen tot funk. Zoals in deze 'Don't You Worry 'Bout A Thing' van de neef van Ray Charles. Stevie Wonder leverde met de regelmatig van de klok steengoede elpees af en daarop stonden vele pareltjes, zoals deze meezinger.
The Crusaders had ik in 1970 leren kennen als The Jazz Crusaders. In 1974 bracht de Amerikaanse jazzrock-formatie een uitstekende live elpee uit. Hieruit draai ik het titelnummer 'Scratch'. De wereldwijde doorbraak zou pas jaren later een feit zijn dankzij een duet met Randy Crawford: 'Street Life'. Maar laat ons niet vooruit lopen op de feiten en nu genieten van deze heerlijke klanken. De bezetting bestond toen uit: Wayne Henderson, Wilton Felder, Joe Sample en Stix Hooper versterkt met hun vrienden Larry Carlton en Max Bennett.
De Amerikaanse groep met de krachtige stemmen wist zijn covers altijd heel keurig uit te kiezen. Zoals deze 'Brickyard Blues', ook wel 'Play Something Sweet' genoemd. In het najaar van 1974 was dit een hit in de Verenigde Staten en de compositie is van Allen Toussaint uit New Orleans.
Deze compositie is van Neil Diamond en stond ooit op de b-kant van een van zijn singles. Zijn orkestrale versie schitterde op de live elpee 'Hot August Night' en Percy Faith nam deze versie over met zijn orkest. De song werd in 1974 opgepikt door de piratenzenders in de Noordzee als tune voor hun programma's en de instrumental ging een heel eigen leven leiden...
Robert Palmer zat ooit in de formatie 'Vinegar Joe', samen met Elkie Brooks. Toch begon hij in 1974 te werken aan een solocarrière. Deze song stond op zijn gelijknamige elpee uit september 1974. De flamboyante zanger zou pas in 1978 doorbreken en telkens ik zijn naam zie moet ik glimlachen want dan denk ik aan dat naambordje in de Brusselse platenwinkel Music Mania waar de baas (een Gentenaar, nota bene) in hoofdletters "Robeir Palmeir" had geschreven. Want zo spraken de Franstaligen die naam uit... Deze compositie is er alweer eentje van Allen Toussaint en de gastmuzikanten op het album zijn niet de minsten: Allen Toussaint, The Meters, Art Neville, Lowell George van Little Feat, Cornell Dupree en Steve Winwood, om er maar enkelen te noemen.
Vandaag sluit ik deze reeks van 7 Angelsaksische songs af met een eendagsvlieg uit 1974. Jim Stafford scoorde nochtans een Top-10 hit met zijn 'Spiders And Snakes' in de Verenigde Staten. Bij ons flopte de single jammerlijk zodat ik hem enkele weken later al op de kop kon tikken voor 10 BEF in de afprijsbakken. De song duikt regelmatig op in een of andere muziekquiz.
Ike Turner was al nergens meer te bespeuren op de hoesjes...
Na een zijsprongetje van Vlaamse, Nederlandse en Franse liedjes, ga ik weer de Angelsaksische toer op om dan uiteindelijk na drie dagen te belanden in de maand december 1974. Voor de Angelsaksische toer begin ik in het Engeland van de grote depressie toen de "Geordie boys" afzakten naar Londen om er werk te zoeken. In het Noorden van Engeland was er toen geen werk meer in de mijnen of op de scheepswerven. Alan Price schetst hier op zijn LP 'Between Today And Yesterday' uit 1974 op meesterlijke wijze de gemoedstoestand van toen. De LP bevatte 12 songs en kreeg op de a-kant de titel 'Yesterday' mee (6 songs met een ouder arrangement) en de b-kant 'Today'. Daar werden de 6 songs voorzien van een moderner jasje.
Vanuit de Verenigde Staten kwamen in 1974 heel andere geluiden. Philadelphia was nu het centrum van de muziekindustrie, in het bijzonder van de discotheekmuziek. Kenneth Gamble en Leon Huff waren de componisten bij uitstek van Philadelphia International Records en deze song van de formatie MFSB werd gebruikt als thema van het razend populaire TV-programma 'Soul Train'. De achtergrondstemmetjes zijn die van de Three Degrees.
Candlewick Green was de Britse groep die in de talentenjacht op TV 'Opportunity Knocks' optrad, gedurende acht opeenvolgende weken de eerste prijs behaalde en er een platencontract aan overhield. Helaas bleek hun steengoede single uit 1974 'Who Do You Think You Are' een eendagsvlieg te zijn. Toch leuk om nog eens te horen.
Countryrock begon meer en meer zijn plaats op te eisen in de muziekwereld van 1974. De Amerikaanse vaandeldragers bij uitstek van dit muziekgenre zijn de Eagles. Al zou het nog enige tijd duren eer ze in West-Europa doorbraken. Deze 'Best Of My Love' stond op hun elpee 'On The Border' waarop ook hun versie stond van Tom Waits' 'Ol' 55'. De bezetting zag er toen zo uit: Glenn Frey - lead vocals, leadgitaar, slidegitaar, piano; Don Henley - lead vocals, drums, gitaar; Randy Meisner - lead vocals, basgitaar; Bernie Leadon - lead vocals, leadgitaar, banjo, steelgitaar; Don Felder - elektrische gitaar, slidegitaar.
Deze song stond op de elpee 'Country Life' en werd als single uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk in november 1974. 'The Thrill Of It All' van Roxy Music bewijst nog maar eens dat deze progressieve muziek mijlenver verwijderd was van pakweg "countryrock" of "disco" uit diezelfde periode. Maar ik vond die evolutie in de muziek heel boeiend. Bryan Ferry stond toen op een eenzame hoogte en ook als solo artiest zou hij nog menig succes boeken.
Terug naar de VS waar The O'Jays nog altijd bij de top mochten gerekend worden in 1974 maar in onze contreien was dit een van de laatste wapenfeiten. Zij hadden ook een contract bij Philiadelphia International Records maar hun muziek leunde nog bij soul music en rhythm & blues aan en minder bij de disco. De groep werd opgericht in 1958, kende vele personeelswisselingen en is nog altijd actief: 'For The Love Of Money'!
Maar de rock-'n-roll of de rock zoals het muziekgenre in de Verenigde Staten meestal wordt genoemd was nog altijd springlevend. De mannen van Grand Funk Railroad (soms ook kortweg Grand Funk genoemd) haalden een oude song van Gerry Goffin en Carole King van onder het stof in 1974 en scoorden er voorwaar een megahit mee in hun thuisland. GFR werd in 1969 opgericht na het uiteenvallen van de groep 'Terry Knight and the Pack'. Terry Knight werd trouwens producer van hun eerste platen. Deze Amerikaanse band was ook een van de eerste formaties om in stadions en arena's op te treden.
Dick Annegarn is een buitenbeentje in de muziekwereld want deze Nederlander werd in Den Haag geboren (op 6/5/1952) en woonde een tijd in Brussel en Parijs. Hij bezingt Brussel zelfs in het Frans. Leuk dat zowel mijn voornaam als "Place de Brouckère" in de tekst voorkomen. Prachtige ode uit 1974 aan 'Bruxelles' wat in feite een verbastering is van 'Broeksele', een morzel gronds in het moeras...
Deze Franse zanger draagt ook mijn voornaam en een van de mooiste chansons van hem vind ik deze 'La maladie d'amour' die in 1974 jammer genoeg niet binnengeraakte in onze BRT Top 30 maar wel regelmatig op de radio te horen was. In het midden van de jaren '80 kreeg de titel natuurlijk een heel andere betekenis...
Ontroerend lied uit 1974 van deze Franse zanger die, oh toeval, ook mijn voornaam droeg in combinatie met een andere. Beslist de moeite om eens aandachtig te luisteren naar deze tekst. Dit soort muziek wordt veel te weinig gedraaid op onze radiozenders. Wie zet de eerste stap?
Deze gouden "ouwe" komt ook uit het jaar 1974. Veel gehoord in die tijd en toch geen echte hit bij ons. Misschien wel in Wallonië (ik zou het eigenlijk eens aan mijn neven moeten vragen) en natuurlijk in Frankrijk waar hij een graag gezien artiest is. Deze ode aan zijn vader vind ik even ontroerend als 'Papa' van Stef Bos.
Ivan Heylen probeerde het succes van 'De werkmens' en 'De wilde boerndochtere' te bestendigen in 1974. Helaas flopte zijn pintje alhoewel het toch geregeld op 'Omroep Brabant' gespeeld werd. Ik ben benieuwd of het een "kokketeute" was of een "Goehaarden", sorry "Hoegaarden". Goeiemorgen, Ivan!
'Louisette' was in 1974 nog de groep van Raymond van het Groenewoud en Erik Van Neygen (of had die de groep toen al verlaten?). Kon er dan toch gerockt worden in het Nederlands? Ja, dus! De versie uit 1974 is niet te vinden op het internet. Dan maar geopteerd voor deze liveversie van de meester zelve uit 1980. Goeiemorgen, Raymond!
Uit het noorden van de Nederlanden kwam de groep Fungus (latijn voor schimmel, zwam of paddenstoel). De gebaarde kerels grepen terug naar een oud volkslied: "Jan, Piet, Joris en Corneel die hebben baarden, zij varen mee". Het lied stamde nog uit de tijd dat de Lage Landen heer en meester waren over de zeven oceanen en onze zeelieden dus ook regelmatig naar Kaap de Goede Hoop voeren.
'Jefke' van Della Bosiers uit 1974 heb ik helaas niet gevonden op het internet. De song werd nochtans toentertijd grijsgedraaid door o.a. Julien Put van Omroep Brabant op de BRT-radio. 'Fleur de Buda' is ook zo'n pareltje. Vandaag post ik dit 'Oud vrouwtje' dat mij ook doet wegdromen...
Personeel in de studio: naast zanger Verminnen, Bruno Castellucci, Firmin Timmermans, Jerome Minafo, Nick Roland, Toots Thielemans en Yvan Desouter. Productie: Jean Kluger en Koen De Bruyne.
Op Thanksgiving Day (28 november 1974) vond een historisch optreden plaats: Elton John nodigde John Lennon uit om samen met hem op het podium te komen zingen. Deze gebeurtenis werd vastgelegd op een maxi-single die pas in 1981 werd uitgebracht. Geniet mee van 'Whatever Gets You Thru The Night', 'Lucy In The Sky With Diamonds' (uitgebracht door Elton John als single op 30/11/1974) en zeer verwonderlijk een compositie van (hoofdzakelijk) Paul McCartney 'I Saw Her Standing There'. Let op het groene vinyl van de single! Dankzij Elton John stond John Lennon weer helemaal "in the picture". Kippenvelmoment!
Juicht, mensen, juicht! Dit hier was de nieuwste single van de broer van John Fogerty. Ongelooflijk hoe sterk hun stemmen op elkaar geleken. Ook die scherpe sound van de slaggitaar (zo kenmerkend voor de klank van Creedence Clearwater Revival) herken je uit duizend. Toch werd deze single uit 1974 bij ons geen hit. Helaas, pindakaas!
Dennis Wilson van de Beach Boys en Billy Preston sloegen de handen in elkaar en schreven dit prachtig lied. Het verscheen op de LP van Preston 'The Kids & Me' uit 1974. De song werd natuurlijk een hit in de uitvoering van Joe Cocker, op single uitgegeven ook in 1974.
Dit is de versie die beter gekend is:
Dolly Parton schreef deze formidabele liefdesverklaring voor haar toenmalige zakenpartner Porter Wagoner in 1974 toen hun wegen uiteen gingen. De single werd indertijd geen hit in ons land. De film 'The Bodyguard' en de versie van Whitney Houston uit 1992 maakten er wèl een wereldhit van. Maar dit is de enige echte original!
Tijd voor een van mijn stokpaardjes: de eendagsvlieg of het one-hit wonder. Wat een hit is in een bepaald land kan in een ander gewoonweg floppen. Zoals deze 'Wildflower' een hit voor Skylark was in Canada en de VS. Geschreven in 1972 en uitgebracht als single in 1973 en enkele malen gedraaid op onze radiozenders in 1974 maar geen hit bij ons. Het woord "wildflower" wordt geen enkele maal gezongen. Op het einde van de song weerklinkt de zin "she's a free and gentle flower growing wild". Toch mooi gedaan van deze Canadese "leeuwerik"...
Boogity, boogity! Nu is het opletten geblazen want de nieuwste rage uit het begin van de jaren '70 in de VS was "streaking". De kunst was om op grote sport- en andere evenementen totaal in je blootje door de massa of over het veld te rennen. Zonder geklist te worden, uiteraard! Grappige noveltysong van Ray Stevens: "Don't look, Ethel... It was too late!". Wooosh!!!
Boezemvrienden in 1974.
Linksboven staat waarschijnlijk de beroemdste foto van een streaker afgebeeld.
"Don't look, Ethel... It was too late!". Wooosh!!!
Vandaag draai ik de laatste schijf van elpees uit september-oktober-november 1974. Ik herinner me dat de vijfde elpee van John Lennon werd grijsgedraaid in de winkelstraten van Amsterdam toen Chantal en ik daardoor kuierden tijdens een van onze citytrips in de herfst van 1974. De hoes stond vol met kindertekeningen van de ex-Beatle en hij prijkte erop met een groot aantal brillen op z'n neus. Het album werd door de critici op gemengde gevoelens onthaald.
Als je het woord "Beatle" laat vallen zijn de Stones nooit ver weg. De rock-'n-rollband bij uitstek bestond toen uit Mick Jagger-Keith Richards-Bill Wyman-Charlie Watts en Mick Taylor. De LP 'It's Only Rock 'N' Roll' verscheen in oktober 1974 en verkocht meteen als zoete broodjes. ♫♫♫ and I like it! ♫♫♫...De hoestekening werd gemaakt door de Belg Guy Peellaert, bijgenaamd "The Michelangelo" of Pop Art.
Een heel ander soort rock-'n-roll kwam van de formatie Queen. Het was een mengeling van hard rock, progressieve rock en heavy metal overgoten met een sausje opera, met dank aan de flamboyante Freddie Mercury. Het album 'Sheer Heart Attack' verscheen in november 1974 en een maand later zouden ze hun eerste hitsingle bij ons te pakken krijgen. Op het einde van 'Now I'm Here' zingen ze "go, go, go Little Queenie" als een ode aan Chuck Berry of hadden ze The Rolling Stones in gedachten? Hoe dan ook, het allergrootste succes (LP èn single) met een wereldwijde doorbraak als gevolg zou nog even op zich laten wachten.
Op 15 november 1974 lieten Bryan Ferry en zijn kompanen de elpee 'Country Life' op hun fans los. Gewoonlijk waren de hoezen van Roxy Music altijd stuk voor stuk pareltjes maar deze foto vond ik ronduit lelijk. De plaat werd dan ook gecensureerd in de VS, Spanje en... in Nederland. Gelukkig maakten de muziek en vooral de stem van Ferry veel goed. 'All I Want Is You' is mijn keuze voor vandaag.
Deze compositie van Clint Ballard Jr. kende ik nog uit de jaren '60 toen de Swinging Blue Jeans er een grote hit mee hadden. Het origineel komt uit 1963 en is van Dee Dee Warwick (de zus van Dionne) maar het was Betty Everett die ermee scoorde in de VS. In november 1974 stond de song op de LP 'Heart Like A Wheel' van Linda Ronstadt, bijgenaamd "The First Lady Of Rock" van wie de begeleidingsband uit 1971 geëvolueerd was tot de Eagles. De Amerikaanse countryrockband welteverstaan, niet die van Jean Blaute...
The Rolling Stones deden een beroep op de Belgische kunstenaar Guy Peellaert voor deze hoestekening. Hij had die van Bowie's 'Diamond Dogs' al getekend.
Terug naar september 1974 want toen werd het uitstekend conceptalbum 'Good Old Boys' uitgebracht (en niet in 1972 zoals hieronder op YouTube vermeld staat) met parels als 'Marie', 'Birmingham', 'Mr. President (Have Pity on the Working Man)' en 'Rednecks' waarin Newman de tegenstelling blootlegt tussen het Noorden van de Verenigde Staten (New York Jews) en het Zuiden (waar de zwarten nog onderdrukt werden). 'Rednecks' is een scheldwoord (cfr. 'Yankees') en duidt op de roodverbrande nek van de arbeiders in de katoenplantages. Onnodig te zeggen dat deze song veel stof deed opwaaien.
In diezelfde maand september 1974 werd de live elpee van de Velvet Underground uitgebracht met als titel '1969: The Velvet Underground Live with Lou Reed'. Door het succes van Lou Reed's soloplaten 'Transformer' en 'Berlin' probeerde de platenmaatschappij de legendarische groep uit de sixties terug onder de aandacht te brengen. Hieronder dan ook een knappe liveversie van 'Sweet Jane'. Enig minpunt was de aartslelijke hoes van die LP.
In oktober 1974 was Van Morrison aardig op weg om een mooie carrière uit te bouwen ondersteund door zijn elpee 'Veedon Fleece', waarop dit aardige 'Cul de sac' staat. Een "cul-de-sac" is Frans voor een doodlopende steeg maar daar zat Van the Man toen zeker niet in. Toch niet op muzikaal vlak.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik Tom Waits pas leerde kennen in 1976, maar toen kocht ik meteen drie elpees van de Amerikaanse singer/songwriter. Zijn stem was toen nog niet zo ruig als nu. In oktober 1974 bracht hij zijn album 'The Heart Of Saturday Night' uit waarvan de hoestekening gebaseerd is op Frank Sinatra's hoes van 'In The Wee Small Hours'. Hieruit het uitstekende 'Shiver Me Timbers'.
Ook in oktober 1974 verscheen deze single die uit dezelfde sessies komt van de LP maar de plaat niet haalde ('Blue Skies'). Helaas flopte het schijfje maar ik wil het jullie niet onthouden:
Reggae was ook aanwezig in de hitlijsten van de bestverkochte elpees van oktober 1974. Bob Marley kroop uit de schaduw van zijn groep The Wailers en wierp zich meer en meer op als de frontman ervan. 'Natty Dread' vestigde zijn naam en faam. De woorden 'dreadlocks' en 'Babylon' waren dan ook niet van de lucht...
Op 25 juni 1967 zat ik samen met mijn ouders gekluisterd te kijken naar ons zwart/wit HMV televisietoestel samen met ongeveer 400 miljoen kijkers over de vijf continenten heen. 'Mundovisie' heette het programma ('Our World' in het Engels) en het duurde twee en een half uur. Artiesten zoals Maria Callas en Pablo Picasso vertegenwoordigden hun land en de uitzending werd afgesloten door een uitvoering van de nieuwste single van mijn favoriete groep: The Beatles. De oorlog in Vietnam woedde toen in alle hevigheid en Lennon & McCartney maakten van de gelegenheid gebruik om een vredesboodschap de wereld in te sturen. "Pop meets classic" want het symfonisch orkest zette in met de tonen van de Marseillaise, het volkslied van de Fransen, ooit de aartsvijand van de Britten. De Fab Four hadden hun vrienden uitgenodigd om in het publiek te zitten en in het filmpje herken je makkelijk o.a. Mick Jagger, Eric Clapton, Marianne Faithfull, Keith Moon en Graham Nash. "Flower Power" en "The Summer of Love" werden sindsdien als slogans de wereld ingestuurd en de psychedelische en veelkleurige kleren konden op mijn bijval rekenen. Deze uitzending werd mogelijk gemaakt via satellieten zoals Early Bird, Lani Bird en Canary Bird en met de hulp van de NASA-satelliet. Het gebeuren maakte een enorme indruk op de bijna 16-jarige jongeling die ik toen was. Ondertussen is het dag op dag 46 jaar geleden maar het is precies of het was eergisteren...
Een niet mis te verstane boodschap aan de wereldleiders.
Ik ben eindelijk in december 1974 aanbeland maar alvorens verder te gaan met de singles uit die periode grasduin ik nog even in de elpees van het hele jaar 1974 die beslist ook de moeite waard waren. Vandaag gaat het over de periode april tot en met augustus 1974.
Onlangs was er een supermaan aan de hemel te bespeuren maar in 1974 was dat een 'Cajun Moon'. Ze stond te schitteren op de LP 'Okie' van J.J. Cale die ik toen samen met 'Naturally' kocht voor 300 BEF/stuk, wat redelijk veel was in die tijd. 'Okie' werd in de VS uitgebracht in april 1974 en dankzij zijn bewonderaar Eric Clapton kwam Cale meer en meer in de belangstelling aan deze kant van de oceaan.
In de maand juli van het jaar 1974 bracht Stevie Wonder het fantastisch album 'Fulfillingness' First Finale' uit met daaruit het funky 'You Haven't Done Nothin'' waarop de Jackson 5 te horen zijn als achtergrondkoortje (Doo Da Wah). Het was een van de eerste protestsongs van een Afro-Amerikaans artiest tegen president Nixon! De single kwam in augustus 1974 op de markt.
In juli 1974 kwam de comebackplaat van Slowhand uit. Ze was toepasselijk '461 Ocean Boulevard' getiteld, het adres van waaruit hij bevrijd van zijn verslavingen de wereld opnieuw wou veroveren. Clapton gebruikte hiervoor o.a. een oud maar leuk nummer van Johnny Otis dat hij opfriste. Ook Cliff Richard bracht hiervan ooit een toffe versie uit.
De elpee van Neil Young 'On The Beach' komt eveneens uit juli 1974. Je weet wel, de plaat met die eigenaardige hoesfoto waarop een cadillac zich als een raket in het strand geboord heeft. Hieruit draai ik het droefgeestig titelnummer van nagenoeg 7 minuten.
Destijds werd deze single van de Canadese bard getrokken uit zijn LP 'New Skin For The Old Ceremony' vaak gedraaid op de radiozenders. Toch werd het geen echte hit. Ik kocht meteen het singletje en het album schafte ik mij pas vele jaren later op cd aan. Deze muziek kwam uit augustus 1974.
De hoesfoto van 'Okie' van J.J. Cale staat linksboven.
'On The Beach' van Neil Young.
En ik die altijd dacht dat engelen geen geslacht hadden...
Een jaar na het uitbrengen van de film 'Jonathan Livingston Seagull' (VS: oktober 1973) kwam dit singletje, geplukt uit de soundtrack daarvan, de BRT Top 30 binnengevlogen. We schrijven nu over november 1974. Het was ongeveer rond deze tijd dat HUMO een ware hetze begon tegen Neil Diamond, toch een van de belangrijkste Amerikaanse singer/songwriters volgens mij. Het was altijd iets: of wel was zijn haar teveel geföhnd, of wel was zijn leren jasje te blitz. Ik beoordeelde Neil Diamond op zijn zangers- en componistenkwaliteiten en huilde dus niet mee met de wolven. 's Mans oeuvre staat dan ook te schitteren in mijn platenkast.
Het is allemaal ver, ver weg maar bij het afspelen van deze muziek uit november 1974 komen alle herinneringen terug, de goede en ook de slechte. Deze muzikale therapie is een echte aanrader want het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De brulboeien van Slade stonden die maand dus als nieuwkomers in onze hitlijsten met hun nieuwste single.
De Amerikaanse zanger George McCrae maakte het zich gemakkelijk in het najaar van 1974 want hij teerde op het succes van zijn wereldhit uit die zomer. 'I Can't Leave You Alone' was dan ook een doorslagje van 'Rock Your Baby' en kon dus niet al te veel op mijn waardering rekenen. Toch was dit een hit in november 1974 want de platenkopende jongeren van toen lustten er pap van.
Dan vond ik deze cover van de Nederlandse zangeres veel beter. Met deze single had Conny Vandenbos een geweldige hit in de Lage Landen. Het duurde jaren eer ik het origineel van Jud Strunk leerde kennen. 'Een roosje, m'n roosje' werd dus voor het eerst in november 1974 genoteerd in onze hitparade.
Hier is het origineel uit 1973 of hoe een margriet plots verandert in een roosje...
Maar de plaat waarop mijn verloofde en ik menig schoeisel hebben versleten is met alle zekerheid deze single van de Britse singer/songwriter Leo Sayer, met de geweldige krullenbol. Hij kwam in november 1974 de BRT Top 30 binnengewalst met zijn nieuwste vinylschijfje en wij leerden daarop de boogie dansen. Tafel en stoelen aan de kant: hier gaan we dan! ♫♫♫ I can dance, I really hit the floor! Aah, feels good! ♫♫♫...
De foto van Neil Diamond z'n single staat linksboven.
Dit is een hoesje van een latere uitgave. Let op de toevoeging van "I Can Dance" tussen haakjes in de titel.
Sinds enkele maanden ben ik bezig met het opstellen van een lijst met 400 belangrijkste platen uit mijn collectie. Uiteindelijk zijn het er 515 geworden die ik voor geen geld ter wereld zou willen missen. Hier volgen ze geklasseerd per decennium en niet per belangrijkheid. Ik ga van start met de jaren '40, '50 en '60.
Fantasia (Soundtrack Disney)
Leopold Stokowski & The Philadelphia Orchestra
1940
Moanin' The Blues
Hank Williams & His Drifting Cowboys
1952
Honky-Tonkin'
Hank Williams & His Drifting Cowboys
1954
In The Wee Small Hours
Frank Sinatra
1955
Elvis Presley
Elvis Presley
1956
Greatest Hits
Louis Prima
1956
All-Time Greatest Hits
Fats Domino
1956
High Society
Soundtrack
1956
The “Chirping” Crickets
The Crickets
1957
Here's Little Richard
Little Richard
1957
Eso es el amor
Los Chakachas
1958
King Creole
Elvis Presley
1958
Kind Of Blue
Miles Davis
1959
Hit And Miss
The John Barry Seven
1960
Let's Make Love/Le Milliardaire
Soundtrack/Various Artists
1960
Time Further Out
The Dave Brubeck Quartet
1961
West Side Story
Soundtrack
1961
Green Onions
Booker T. & The MG's
1962
Jazz Samba
Stan Getz & Charlie Byrd
1962
Please Please Me
The Beatles
1963
With The Beatles
The Beatles
1963
The Freewheelin' Bob Dylan
Bob Dylan
1963
Live At The Apollo
James Brown
1963
Introducing... The Beatles (Vee-Jay Records)
The Beatles
1964
A Hard Day's Night
The Beatles
1964
My Fair Lady
Soundtrack
1964
A Girl Called Dusty Springfield
Dusty Springfield
1964
Five Live
The Yardbirds
1964
Beatles For Sale
The Beatles
1964
“Gainsbourg percussions”
Serge Gainsbourg
1964
Animalism
The Animals
1965
The Angry Young Them
Them
1965
Bringing It All Back Home
Bob Dylan
1965
Otis Blue: Otis Redding Sings Soul
Otis Redding
1965
Help!
The Beatles
1965
Rubber Soul
The Beatles
1965
Highway 61 Revisited
Bob Dylan
1965
Beach Boys' Party!
The Beach Boys
1965
Revolver
The Beatles
1966
Pet Sounds
The Beach Boys
1966
Blonde On Blonde
Bob Dylan
1966
Greatest Hits
The Temptations
1966
Face To Face
The Kinks
1966
Muddy, Brass And The Blues
Muddy Waters
1966
Blow-Up
Soundtrack/Various Artists
1966
Voor de overlevenden
Boudewijn de Groot
1966
A Fistful Of Dollars/For A Few Dollars More
Ennio Morricone/Soundtracks
1966
Sounds Of Silence
Simon & Garfunkel
1966
While The World Was Eating Vanilla Fudge
Mark Stein & The Pigeons
1966
Freak Out!
The Mothers Of Invention
1966
Aftermath
The Rolling Stones
1966
A Collection Of Beatles Oldies... But Goldies!
The Beatles
1966
Parsley, Sage, Rosemary And Thyme
Simon & Garfunkel
1966
Blues Breakers With Eric Clapton (The Beano Album)
De Canadese singer/songwriter van Libanese afkomst, Andy Kim, schudde in de jaren '60 vooral hits voor andere artiesten uit zijn mouw: o.a. The Archies en The Monkees. Maar in november 1974 stond hijzelf in onze BRT Top 30 met het dansbare plaatje 'Rock Me Gently'.
De Amerikaanse zanger van Poolse afkomst, Bobby Vinton, coverde het Duitse lied 'Herzen haben keine Fenster' en maakte er 'My Melody Of Love' van. Het refrein zong hij deels in het Engels en deels in het Pools: "Moja droga, ja cię kocham, means that I love you so. Moja droga, ja cię kocham,more than you'll ever know. Kocham ciebie całym sercem, love you with all my heart.". In november 1974 speelde er ook een liefdesmelodie in mijn hoofd. Chantal en ik hadden ons namelijk officieel verloofd en wij zouden in 1975 trouwen. De juiste datum stond nog niet vast maar het zou waarschijnlijk in de zomer zijn. Er stond ook nog een andere grote verandering in mijn leven op til: ik verliet mijn job als hypothecair kredietonderzoeker en ging meteen aan de slag als vertaler (NL/FR - FR/NL) bij de exportkredietverzekeraar van de Belgische Staat.
In november 1974 kregen de Jackson 5 af te rekenen met concurrentie van de Britse achtkoppige soulband 'Sweet Sensation'. Junior Daye was de frontzanger en hij deed heel hard zijn best om op Michael Jackson te lijken. En dat resulteerde in een nummer 1 in het Verenigd Koninkrijk in de maand oktober. Het continent volgde een paar weken later.
Uit de periode dat disco de soulmuziek meer en meer begon te verdringen. Toch is deze song, die overigens veel te weinig in de ether komt, niet onaardig. Helaas bleef het bij dit one-hit wonder voor de Amerikaanse zanger Johnny Bristol. Hij oogstte meer succes als platenproducer in de late jaren '60 van sommige Motownsingles van o.a. Marvin Gaye & Tammi Terrell, Edwin Starr, Jr. Walker & The All Stars en David Ruffin. Nieuw in de BRT Top 30 van oktober 1974: 'Hang On In There Baby'.
En toen gebeurde het onvermijdelijke: Nederland stemde een wet waarbij de piratenzenders vogelvrij werden verklaard. Radio Veronica was ook het kind van de rekening. Het was afgelopen ondanks de steun van Peter Koelewijn en een hele trits deejays die met deze single de hitlijsten van Nederland en Vlaanderen binnenstormden. Ook dit protest weerklonk vanaf oktober 1974 op onze radio's.
Het was in oktober 1974 al lang geleden dat Paul Anka nog in de internationale hitlijsten had gestaan. De intro doet mij altijd denken aan 'Daniel' van Elton John. Na 1:30 min. hoor je dat deze single in feite een duet is. Wie was de mysterieuze zangeres die door de zanger en de platenfirma schromelijk over het hoofd werd gezien? Voor een baby moet je trouwens met twee zijn! Dit euvel werd achteraf rechtgezet op heruitgaven: het was de Afro-Amerikaanse Odia Coates met wie Anka later nog verscheidene duetten zou opnemen.
Zelfs in oktober 1974 was de keizer van het Vlaamse lied alomtegenwoordig. Met deze single greep hij terug naar de zorgeloze tijden van de "shoo-be-doo-wah"-deuntjes. Op het hoesje staat "kunt" gedrukt terwijl hij duidelijk "kan" zingt. Als ik vanavond niet kan slapen is dat mijn eigen schuld want dat betekent dat de slaapkamer niet voldoende verlucht werd. Onontbeerlijk bij deze warme dagen!
De song werd geschreven door Alan Hull en geraakte als single van de Britse folk/rockgroep Lindisfarne niet in de hitlijsten van 1970. In 1972 werd het plaatje opnieuw uitgebracht en werd het alsnog een hit. De Amerikaanse funk/soulband American Gypsy vestigde zich begin jaren '70 in Amsterdam en had met deze cover ook een hit in de Lage Landen vanaf oktober 1974.
Na een deugddoende vakantie wordt het hoogtijd om de teletijdmachine uit de garage te halen (want dat groot onderhoud is toch al lang gedaan) en verder te mijmeren over mijn muzikale jeugdherinneringen. Ik stel alvast de datum van oktober 1974 in.
En we zijn weer vertrokken voor 6 leuke songs uit oktober 1974. Ik start met een leuke cover van een oud nummer van Bing Crosby dat door Big Dee Irwin & Litte Eva de Amerikaanse hitparades werd ingezongen in 1963. Nu was het de beurt aan dit Nederlands duo dat bestond uit Iwan Groeneveld afkomstig uit Aruba (Nederlandse Antillen) en de Britse Sue Chaloner. Spooky kende ik nog uit de late jaren '60 toen hij nog deel uitmaakte van de Swinging Soul Machine.
In oktober 1974 proefde Kevin Ayers ook heel eventjes van commercieel succes toen hij onverwachts (maar niet onverdiend) opdook in de BRT Top 30. Het nummer stond ook op zijn elpee 'The Confessions Of Dr. Dream And Other Stories', uitgebracht op het platenlabel Island. Dit soort muziek wordt tegenwoordig veel te weinig gedraaid op onze radiozenders.
1974 was ook het jaar waarin "The Walrus of Love" doorbrak. In oktober van dat jaar was dat met het zwoele 'Can't Get Enough Of Your Love Babe'. Barry White had ook succes als producer en als dirigent van het Love Unlimited Orchestra. Hij ontdekte tevens het meidentrio Love Unlimited.
Van 2 t.e.m. 16 juni maakte ik met in groepje van 5 personen aangevuld met een deskundige gids en een keigoede chauffeur een rondrit van meer dan 1.400 km doorheen het Koninkrijk Jordanië. Meermaals stonden we aan de grens met Israël, Egypte, Saoudi-Arabië, Palestina en zelfs Syrië. Op 16 juni namen we het vliegtuig huiswaarts om 's anderendaags omstreeks 4 uur 's ochtends te landen in Zaventem na een tussenstop in Marsa Alam, Egypte. Het werd een prachtige reis naar o.m. Aqaba, Madaba, Amman, de Dode Zee, Wadi Rum, Jerash, Ajlun, Mount Nebo, de doopplaats van Jezus Christus in de Jordaan en het wereldwonder Petra. De dagelijkse temperatuur schommelde altijd rond de 38 °C (Mediterraan klimaat en soms 45 °C in de woestijn), altijd in de schaduw gemeten!
En is er daar ook muziek, hoor ik u al vragen. Jazeker, luister maar:
Deze twee compact discs kocht ik alvast in Aqaba voor amper 5 dinar het stuk (1 Jordaanse dinar is ongeveer 90 Eurocent):
De laatste week vertoefden we in het Double Tree by Hilton Hotel (all-in met 5 sterren). Dat is wel nodig om van die vermoeiende tour te bekomen.
Die "tsjingel-tsjangel"-piano herkende ik want Nico Haak had samen met Boudewijn de Groot nog een song opgenomen die 'Tante Julia' heette. Dit was geen carnavalshit maar een deuntje uit de maand september 1974. ♫♫♫ En we gaan nog niet naar huis ♫♫♫...
Niet de originele versie uit de LP van Boudewijn de Groot ('Hoe sterk is de eenzame fietser') maar een andere versie uitgebracht op single t.g.v. carnaval 1974: "Maar haal uw borsten van mijn schouder...":
En toen kwam een nog onbekende Britse zangeres met de groep Rain onze hitlijsten binnengehuppeld met een vrolijke meezinger die ietwat aan majorettemuziek deed denken. Ook die single stond in september 1974 tussen de 30 best verkochte plaatjes van dat ogenblik. Eigenlijk hadden de Britten dit lied naar het Eurovisiesongfestival moeten sturen.
Eindelijk kwam Eric Clapton uit een diep dal gekropen. Hij was van zijn verslavingen afgeraakt en teruggetrokken op zijn nieuw adres (461 Ocean Boulevard) had hij een rits nieuwe songs opgenomen die resulteerden in een nieuwe elpee met dezelfde toepasselijke naam. Tussen die liedjes stond een compositie van een toen nog vrij onbekende Jamaïcaan, Bob Marley. Het betekende de comeback voor "Slowhand" èn de doorbraak voor Bob Marley & The Wailers en reggaemuziek kwam weer volop in de belangstelling te staan. Deze single schoot op 21 september 1974 vanuit het niets op nummer 11 de BRT Top 30 binnen.
De Britse singer/songwriter die opgroeide in Gibraltar joeg in september 1974 iedereen de stuipen op het lijf met zijn nieuwe hit 'I Don't Wanna Die In An Air Disaster'. Zijn compositie was bijna een religieuze smeekbede ondersteund door de klagende geluiden van de synthesizer. Melancholie troef in die nazomer!
De mannen van 10cc waren hun tijd vèr vooruit. Wie had ooit durven voorspellen in september 1974 dat er in 2008 een financiële crisis zou uitbreken die tot op de dag van vandaag onrust zaait bij de bevolking? Het spook van de grimmige jaren '30 is niet meer veraf! ♫♫♫ "Let your money hustle; bet you'd sell your mother; you can buy another; doin' the...." ♫♫♫ Deze machtige single schoot de hitlijsten meteen binnen op nummer 13. Wie is er bijgelovig?
Er kwamen klachten binnen van verontruste reizigers maar ook van luchtvaartmaatschappijen. Het was ook de periode waarin vliegtuigkapingen en gijzelingsacties vaak slecht afliepen.
En dus werd bij een herdruk de titel van het liedje ingekort.
Filmmuziek en andere (US & CDN) uit 1974
November 1974 (2)
