De Tuinman en de Dood

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
mijn woning in: "Heer, Heer, een ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij: daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij naar d'andre kant
maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester: uw paard en laat mij spoorslag gaan,
Voor d'avond nog bereik ik Ispahan" -

Van middag - langs reeds was hij heengespoed -
Heb ik, in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom" zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast.

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan
Die 'k 's avonds halen moest te Ispahan."

(Pieter Nicolaas Van Eyck 1887 - 1954)

het afscheid

als jij moet gaan, ga dan
maar ga niet in de winter
want winter is de snijdende kou
die het gelaat doorklieft
en alleen troost vindt
in de aanschijn van jouw vuur

als jij moet gaan, ga dan
maar ga niet in de lente
want lente is de zachte zon
alles in bloei, alom nieuw leven
alles dooit
in de aanschijn van jouw warmte

als jij moet gaan, ga dan

maar ga niet in de zomer

want zomer is de verschroeiende hitte
alles dor en droog
en alleen jouw schaduw zalft

als jij moet gaan, ga dan
maar ga niet in de herfst
want herfst is de dode tak
het vallend blad
en alleen jouw hand die me rechthoudt

als jij moet gaan, ga dan
maar ga stilletjes
tussen licht en duister
tussen twee klikken van de klok
zachtjes vallend blad

als jij moet gaan, ga dan
en met heel jouw ziel
sta me bij
want als jij gaat
gaat ook een deel van mij

(Sarah Buys-Deville 1969 -       )
(foto Photo jealousy van misspiepie)