China 4.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De verboden stad of het winterpaleis.

Het is niet gemakkelijk een globaal overzicht te geven van de verboden stad.

U vindt dat trouwens in heel wat boeken. Het is een stad in de stad, helemaal ommuurd

U weet wellicht dat de keizer daar vertoefde met heel zijn gevolg, zijn echtgenotes en concubines en vele honderden eunuchen, alsook met de geleerden en andere vertegenwoordigers van de macht.

Vanop het groot ‘hemel’plein stapt men binnen langs  de poort in het zuiden.

Verschillende grote en kleinere gebouwen staan in meerdere rijen gerangschikt van zuid naar noord. Over het deel dat wij konden opmeten, bevonden we opnieuw de aardmagnetische netten, zoals we die al vaak hadden opgemeten in Egypte en dus nu ook in China.

De meeste daken waren zadeldaken, we vonden slechts twee tenten type daken met een gouden bol op de spits en daar gebeurde opnieuw iets merkwaardigs.

Deze twee kleinere gebouwen, waarvan U er een ziet op de foto’s, trokken  onze aandacht, misschien omdat zij die bijzondere dakvorm hadden met een gouden bol erboven op.

Wanneer we met onze Lecherantenne rond die twee gebouwen lopen, vinden we daar een zone van drie slagen van zowel het orthogonaal net als het diagonaal net, dus een veel sterkere aardmagnetische invloed dan elders.

Voor al de andere gebouwen die we daar hebben opgemeten vinden we slechts één slag.

Dat moeten belangrijke plaatsen zijn geweest.

Bij nader toezicht blijkt het volgende.

Op de eerste plaats vergaderde de keizer met de allerhoogste verantwoordelijken van zijn rijk om de belangrijkste beslissingen te nemen.

Daar stond een mooie gouden troon precies op de het kruispunt van beide netten.

De andere plaats was even belangrijk.

Daar moest de keizerin verblijven de laatste dagen voor de bevalling van de keizers zoon.

Toen we daar even binnen keken, stond daar ook een troon met twee Chinese karakter tekens geschilderd op een doek achteraan.

Toen ik aan onze gids vroeg wat dit betekende had hij het moeilijk om de tekens te vertalen, hij begreep ze niet.

Ik weet het niet meer heel precies, ik heb het ergens genoteerd maar vind het niet terug.

Het betekende ongeveer het volgende.

“ Er was niets en toen kwam hij en er was overvloed.”

De chinezen begrepen het opnieuw niet meer.

Er gaat daar zienderogen een eeuwen oude mooie traditie verloren, en dan heb ik het niet over de keizer en het leven vroeger, maar over de rijke traditie uit het verleden.

Het was de moeite waard al dat moois te bekijken, maar de tijd ontbreekt altijd om alles diepgaande  te bestuderen, er is daar zo veel te zien.

Het is een beetje zoals het museum naast het Sint Pieters plein in Rome, men geraakt er niet doorheen, het is te veel op een te korte tijd.

Dat doet me eraan denken dat ik ook over Rome moet schrijven, maar dat komt later.

Volgende keer Thibet.