|
Bijgewerkte versie. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Rhizartrose is artrose van het gewricht aan de basis van de duim.
Het heeft als bijzonderste kenmerk, pijn bij de beweging van de duim en het verlies van de greep tussen de duim en de vingers. Het komt meer voor bij de vrouw, vroeger zei men dat het kwam door te veel aardappelen te schillen omdat dat een speciale handgreep vergt om het mes vast te houden. Doe eens die beweging en u zult onmiddellijk voelen waar de druk het grootst is.
Behandelingen.
Er bestaan meerdere behandelingsvormen zoals medicatie, een pols-duim spalk of ook een delicate operatie.
Eerste geval.
Een dame kwam op de raadpleging wegens lumbalgiën die uitdeinden naar beide heupen en terloops had ze melding gemaakt van een bijkomend probleem: rhizartrose aan de rechter duim waarvoor ze de week nadien naar de kliniek moest voor een operatie, ze had te veel pijn.
Magneet behandeling.
Met één magneet in de rechter halsstreek verminderde de pijn in de rug.
Ik ging nog eens meten aan de rechter zijde van de hals en vond daar een tweede punt.
Dat leek me curieus omdat men meestal maar een punt aan een zijde vindt.
Ik plaatste toch een magneet op dat punt en toen begreep ik wat er gebeurde.
De dame zei dat ze dat precies voelde in haar rechterarm.
Ze voelde een soort tinteling in de voorarm, de pols en zelfs in haar duim.
Toen ik na een paar minuten vroeg haar duim te bewegen stonden we versteld.
Ze kon, zonder pijn, haar duim opnieuw bewegen zoals vroeger en ook de last in de pols en de voorarm waren verdwenen.
De operatie zal uitgesteld worden, hopelijk definitief.
Dat was iets te veel gevraagd. Alhoewel ze zich beter voelde, durfde ze de afspraak met de chirurg niet afzeggen, ze werd dus geopereerd.
Na de geslaagde operatie, zes weken gips en daarna beginnen te oefenen.
Meer dan twee maanden na de operatie zag ik haar per toeval terug.
Ze droeg nog steeds een steunverband rond de pols.
De pijn aan de basis van de duim was minder erg maar nu voelde ze andere pijn.
Ze had nu ook pijn in het midden van de handbasis en telkens ze haar wijsvinger ergens tegen stootte voelde ze een schok.
Ze had ook nog geen kracht in haar vingers en kon geen macht gebruiken in haar rechterhand.
Dat noemt men dan een geslaagde operatie.
Toen ik haar opnieuw onderzocht had ze inderdaad minder druk pijn, aan de basis van de duim.
Haar polsgewricht was nu wel geblokkeerd en begon nu wel meer te kraken bij manipulatie.
De kans was groot dat er, zonder onze tussenkomst, nadien een tweede operatie zou volgen, wegens carpaal tunnel syndroom.
Deze keer had ik twee magneten nodig om haar pijn te verlichten: één aan de basis van de duim en één op het centraal punt van de nervus medianis.
Nadien ging het stukken beter en kon ze pijnloos alle bewegingen maken en een mes gebruiken zoals het moet.
Waarom toch altijd zo snel opereren, waarom luistert men niet?
Tweede geval. Dossier 13528.
Een man van boven de vijftig komt op de raadpleging met volgend probleem.
Hij heeft al geruime tijd last in de rechter elleboog maar vooral in de rechterduim.
Rhizartrose in het tweede gewricht belet hem de duim te draaien of te plooien, hij kan vb. geen dagblad of boek meer vastnemen in die hand.
Hij heeft ook nog artrose in het tweede gewricht aan de middenvinger en ter hoogte van de elleboog. Daar naast nog ademhalingsproblemen en maagklachten die hij terloops vermeld maar daar komt hij niet voor, zegt hij, zijn hand bergt hem meer zorgen.
De behandelingen die hij tot nu kreeg geven niet veel, hij neemt wel chondroïtine sulfaat en dat helpt misschien een beetje bij hem, zegt hij, na vele maanden behandeling.
Bij onderzoek met de Lecherantenne vind ik opnieuw de schuldigen, zie tekening.
Hij slaapt met het hoofd naar het noorden. De 7,6 west en de 8,2 zuid west treffen hem in de halsstreek, waar hij ook al last heeft. Dit treffen is er de oorzaak van dat de bloedcirculatie en de zenuwen die naar de hand gaan getroffen worden, ik kan het trouwens opmeten en voel inderdaad een beginnende aantasting rechts van zowel het beenderstelsel als het zenuwstelsel, links is alles normaal.
Een watervoerende breuklijn loopt dwars over beide longbasissen en de slokdarm, en ook over de streek van de rechter elleboog, vandaar zijn andere klachten.
Het bed verplaatsen en met hoofd naar het zuiden slapen is de eerste stap naar de genezing.
Drie magneten, een in de hals en twee op de duim en wat niet klassieke medicatie.
Zes weken later. De opgemeten cijfers zijn reeds bijna normaal, de straling is weg in de hals maar ik voel wel al een begin van impregnatie laag op het abdomen, dat wordt oppassen voor later.
De duim in helemaal ontzwollen, kan pijnloos plooien en hij kan opnieuw een boek vastnemen.
Er is nog een lichte handicap maar niet te vergelijken met vroeger.
Alleen de middenvinger is nog wat stijver en de mobilisatie van dat gewricht is nog stroef.
Vijf maanden na het eerste consult komt hij nog eens op controle.
Elleboog en duim functioneren perfect, de middenvinger blijft nog wat stijf, pijn heeft hij niet meer hij kan zijn rechterhad perfect gebruiken.
De opgemeten cijfers zijn normaal, zijn ademhaling nu ook maar hij gebruikt nog een tweetal keren per dag een puffer en dat zal ook wel helpen.
Wanneer ik hem vraag waar hij werkt, zegt hij dat hij nabij zeer sterke transformatoren werkt met enorme magnetische velden.
Zolang hij daar werkt zal hij zijn puffers zeker nodig hebben.
|
