Op weg naar Thibet.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We hadden het uitzonderlijk geluk van uit Shanghai naar Thibet te kunnen vliegen. In die tijd was het extreem moeilijk om er binnen te geraken.

De chinezen sloten alles zo veel mogelijk af.

Mijn schoonbroer moest de opening van een nieuwe telefoon centrale gaan inhuldigen, die ze daar hadden gebouwd, de Belgen samen met China.

Precies op de dag die voorzien was moest hij naar Peking naar een minister, dat mocht hij niet weigeren en dus ging hij niet naar Thibet.

Hij kon het regelen dat zijn echtgenote en kinderen en mijn echtgenote en ik zelf in zijn plaats mochten gaan. Dat was even boffen.

Vertrekken was al een huzaren stukje.

Zonder onze gids waren we nooit weggeraakt.

Bij de Chinezen scheen een drang te zijn om naar Thibet te gaan, was het op bedevaart of uit curiositeit, of om werk te zoeken? We weten het niet.

In elk geval stonden er dikke rijen te drummen aan het loket om plaats te vinden in het vliegtuig.

Onze gids nam zijn aanloop en sprong op en over schouders en hoofden van de opeen gedrongen massa tot aan het loket.

Met onze officiële uitnodiging mochten we mee.

Op het oude vliegtuig kregen we de laatste bank, naast de keuken alwaar heel wat geuren onze eetlust niet te fel aanwakkerde, we zijn die geuren niet gewoon en aten ook niet veel op het vliegtuig tijdens de vlucht.

We vlogen dus richting Thibet maar maakten eerst een tussen stop in

Chengdu.

We kregen toelating de vlieghaven te verlaten en de rest van de dag en nacht in Chengdu te verblijven.

Gelegen in het zuid westen van China, hoofdstad van de provincie Sichuan.

De streek wordt ook genoemd, land van overvloed wegens zijn mild klimaat dat voor de landbouw gunstig is, veel groenten en fruit voort brengt en wegens zijn belangrijke grond stoffen.

Kenmerkend voor de stad zijn de vele eeuwen oude hibiscusbomen.

De stad wordt trouwens ook genoemd: de hibiscus stad of de Brocaat stad.

We bezochten er het Manjuri Monastery, reeds gekend in de zevende eeuw en heropgebouwd in originele stijl  rond 1700. het noemt actueel het Wensu Monastery.

Als dat zo oud is, is dit centrum misschien gebouwd op aardnetten? Inderdaad de tempel is gebouwd op belangrijke kruisingen van de beide aardnetten, orthogonaal en diagonaal net. Het zijn echte brede zones.

In het monasterie worden veel antieke, historische gegevens verzameld.

Er zijn zeker 300 boeddha beelden in allerlei materialen en formaat. 

We gingen ook een kijkje nemen in het Nanjiao Park, ook zeer oud en heel mooi aangelegd met groene parkjes, water en bomen en talrijke beelden en kleine tempels, de actuele naam is: Tempel of Marquis Wu.

Zie  de twee foto’s: ingang en park.

Dit park is beroemd wegens de dichter die er begraven ligt: Zu Fu

.

Hij leefde tijdens de Tang dynastie, rond 700, in een periode waar poëzie belangrijk was. Hij schreef meer dan 1450 gedichten.

Ziehier de engelse vertaling van een van zijn gedichten, die hij schreef als gevangene en ver van zijn geliefde echtgenote.

Moonligt Night.

.

Tonight the moon in a distant sky

Arrests the eye of my loving wife

  alone,

For the poor little ones are to the

  feeling of loss yet unknown.

The mist is moist and fragrant on

  your cloud-like hair.

The light lucid and cool on your

  jade-like arms.

When shall we stand together by the

  soft curtains

And let it shine on us ‑‑ us without

  a trace of tears?

We logeerden in een mooi hotel, hoe kan het anders, buitenlanders logeren altijd in door het westen gebouwde hotels.

Mijn echtgenote en mijn schoonzuster gingen er naar de kapper en beleefden er een waar avontuur.

Zonder iets te vragen begonnen Chinese meisjes niet alleen hun hoofd en schouders te masseren, ook hun voeten en ledematen en ze klopten zelfs op hun abdomen, allemaal in de prijs begrepen.