Terug op aarde.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In het hotel gebeurden er rare dingen.

Wanneer het tijd werd om te gaan eten verzamelde iedereen in een grote eetzaal. Er was daar een groep Amerikanen, die er blijkbaar in geslaagd was naar Tibet te komen.

Op verschillende plaatsen aan tafel stonden drie stoelen bij elkaar geschoven en lagen er ‘patiënten’ die dezelfde problemen kregen als wij, af en toe viel er nog eentje flauw, het was een eigenaardig schouwspel, en ik als dokter kon niets doen Ik wist niet wat ik kon doen en had er ook de kracht niet voor.

Toen vroegen we of er geen dokter in huis was? Ja, er woonde er een.

Wij dus op consult.

Het was een gewezen chirurg, die meer verdiende door in het hotel te verblijven en te leven van de giften van de bezoekers.

Hij kwam het zaaltje binnen, zijn consultatiebureau, in versleten kleren en op zeer versleten schoenen. Hij onderzocht mij en vond niets bijzonders, “ het is de hoogte ziekte,” zei hij.

Toen ging hij naar zijn schamel apothekerskastje, zie foto, en nam er enkele zelf gedraaide pillen uit.

Mijn echtgenote, die zelf apotheker is, kon haar ogen niet geloven, dit was
alles dat er was. Ik nam dus, bij tussen posen, een viertal verschillende pillen
in en werd inderdaad beter, wat er in zat weet ik ook niet, maar het hielp.