Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Behandeling van ziekte en pijn
14-07-2006
Terug in de tijd.
Terug in de tijd. Een paar dagen geleden werd een diep betreurde vriend van ons heen gegaan. Een gerespecteerd en zeer waardevol mens heeft ons veel te vroeg verlaten. Het is een groot verlies voor ieder van ons, zijn familie, zijn vrienden en ook voor gans de streek waar hij een bijzondere band mee had en veel steun verleende aan de verenigingen. Tijdens de gebruikelijke maaltijd na de begrafenisplechtigheden, komen veel oude kennissen elkaar nog eens tegen. Zo zaten we aan tafel samen met een stel ook reeds wat ouder wordende landbouwers uit de streek. Het koppel begon te vertellen van vroeger, toen ik als jong en beginnend huisarts nog werkte. Ja, zei de vrouw: gij waart onze jonge huisarts en volgde ook mijn toestand van nabij toen ik voor de eerste keer zwanger werd. Ik moest bij U op controle komen en mijn urine meebrengen. Toen U de urine bekeek en onderzocht op mogelijke aanwezigheid van eiwit en suiker, keek U naar mij en zei: zoiets heb ik nog niet meegemaakt, wat is er met die urine gebeurd? Wel zei ik, ik heb mijn emmer gespoeld met bleekwater voor dat ik hem gebruikte, omdat hij zou proper zijn. Dan kwam de man tussenbeide. Ja, zei hij, mijn vrouw moest dan nog een keizersnede ondergaan, en het was nog de tijd van de varkenshaken ( agrafen) en de kattensnaren (catgut). Zij was een van de eerste waar de gynaecoloog catgut gebruikte. Toen vertelde de vrouw me nog iets heel bijzonders. Toen het ogenblik gekomen was dat de operatie moest uitgevoerd worden, begon de anesthesist aan zijn werk. Ik was zo onrustig en angstig omdat gij, mijn huisdokter er nog niet waard, ze hadden U wel verwittigd en ge waart op komst. De anesthesie moest wel licht geweest zijn want ik voelde geen pijn maar kon alles horen, de gynaecoloog zei me later, toen ik hem vertelde dat ge over een film van Jerry Lewis had gesproken, dat het inderdaad waar was. Toen hoorde ik uw stem, ik wist dat mijn huisarts bij mij was en de rust kam over mij, nu was ik zeker dat alles goed zou verlopen. Dit is toch wel belangrijk. De gynaecoloog deed alles samen met de anesthesist Ik stond er naast en keek er naar. Mijn aanwezigheid heeft de patiënte AANGEVOELD als veel belangrijker dan de operatie zelf. Zeg nu nog dat wat de patiënt voelt niet wetenschappelijk is en dus onbelangrijk.
