Ooracupunctuur.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een lieve dame stelde me een paar vragen, een ervan had betrekking op ooracupunctuur. Daar zal ik wat meer over vertellen.

Alhoewel ook de Chinezen af en toe in het oor prikten is het toch de Franse Dokter Paul Nogier uit Lyon die men als vader van de ooracupunctuur mag aanzien.

1. De ooracupunctuur of auriculo.

Het was in 1980 dat ik voor het eerst een cursus volgde, gegeven door P. Nogier in Amsterdam.

U moet weten dat deze dokter zijn methode zowat overal in de wereld aan het promoten was. Er waren daar ongeveer 2.500 dokters om die eerste sessie te volgen, er was simultaan vertaling naar het Nederlands,( Hollanders kennen niet veel Frans) door dokter Van Roy uit Limburg die deze methode al goed onder de knie had.

Volgens Nogier zijn model vindt men in het menselijk oor de mens driemaal terug.

Een eerste voorstelling is de foetus houding, de meest gekende, hoofd naar beneden.

Daarnaast ook de mens staande en liggend.

Dat betekent dat men b.v. het schoudergewricht op drie verschillende plaatsen kan prikken in het rechter oor, dit geldt alleen voor een rechtshandige.

De meeste dokters gaan niet verder, omdat het daarna moeilijker wordt.

Voor heel wat gevallen van pijn in de gewrichten en andere locomotorische problemen is dat voldoende.

2. Auriculo medecine.

Dokter Nogier ging steeds verder in zijn onderzoeken en telkens men een vervolmaking cursus volgde kwamen er nieuwe ideeën te voorschijn.

Een belangrijke stap was de ontdekking van het VAS.

VAS betekent, vasculair autonoom signaal.

Terwijl de dokter op het rechter oor, bij een rechtshandige, met een stift het ganse paviljoen aftast, neemt hij met de linkerhand, de pols van de patiënt op de linkerarm van de patiënt.

Telkens wanneer er ”iets” gaande is en men met de stift een punt raakt in het oor dat pathologisch is, komt er onmiddellijk langs de bloedbanen een ‘sympathische’ reactie en voelt de onderzoeker een reflex reactie op de pols van de patiënt.

Dankzij deze manier van werken, kan men veel intenser en preciezer op zoek gaan naar allerhande ziektebeelden en beperkt men zich niet meer tot de locomotorische problemen.

Geleidelijk aan werd het systeem meer uitgebreid, maar ook ingewikkelder.

Er kwamen filters bij te pas, aardingsproblemen en allerlei snufjes en apparaten.

Het werd me te ingewikkeld en de kans op fouten werd dus steeds groter.

Uiteindelijk heb ik het opgegeven en ben overgestapt op de Lecherantenne.

Af en toe gebruik ik nog ooracupunctuur, bij specifieke gevallen waar vooral het loco motorisch systeem en pijn en mechanische problemen de doorslag geven.

Er worden verschillende naalden gebruikt volgens de aanwijzingen.

Zilver en goud, die worden gedurende maximum enkele minuten geprikt, soms zelfs maar eventjes, de seconden prik.

Bij chronische gevallen gebruikt men ook vaak de verblijfnaalden: asp.

ASP: aiguilles semi-permanentes.

Dat zijn kleine naaldjes die maar een paar mm in de huid van het oor geprikt worden. Ze bevinden zich in kleine buisjes en worden maar een keer gebruikt.

Aan de achterzijde van het buisje, waarin ze staken, bevindt zich een klein magneetje.

Het is de bedoeling dat men met dat magneetje meerdere keren per dag even wrijft op de kop van het naaldje in het oor om de werking van de naald te activeren.

Na enige tijd valt het naaldje uit het oor en dan is men genezen of moet men terug naar de ooracupuncturist.

Een van de belangrijkste reden waarom ik over gestapt ben naar de Lecherantenne, is dat men alleen met deze methode de nefaste invloed van aardmagnetische en elektromagnetische straling kan meten en er ook iets kan aan doen.