De Heilige Rita Van Cascia.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik denk dat dit artikel nog niet verscheen op dit blog, dus ga ik het nog even herhalen.

Excuus indien U het reeds eerder las op mijn tijdelijk blog, dat ik nu niet meer gebruik.

Ik weet niet of U gelovig bent, maar lees toch maar even verder, het is een merkwaardig verhaal.

Mijn vrouw noemt Rita en ze heeft een speciale verering voor de Heilige Rita, we gingen trouwens al eens naar Italië bij de Heilige Rita, die in Cascia, in Umbrië, nog zichtbaar opgebaard ligt onder het altaar van dat mooi kerkje.

Het was al meer dan een jaar geleden dat we nog eens naar Brussel gingen, Oostende, waar we nu wonen is zoveel leuker, maar soms roept de plicht en weg waren wij.

Met de trein is dat heel gemakkelijk, beter dan met de auto.

Op iets meer dan een uur waren we in Brussel centraal.

Na onze verplichtingen in de hoofdstad en een oponthoud op de grote markt, stapten we gezwind richting Brussel Centraal.

In de rue de la Madeleine, liepen we voorbij het kerkje waar De Heilige Rita speciaal vereerd wordt. Mijn vrouw zei niets, maar ik wist dat ze daar vroeger regelmatig binnen ging om een kaarsje aan te steken.

Ik keek op mijn uurwerk, we hadden nog wat tijd en ik vroeg haar of we misschien eens binnen gingen?

Wij op onze stappen terug en dat koud aanvoelend kerkje binnen.

In de vleugel van de kerk is er een grote kapel ter ere van de Heilige Rita.

Daar voelt alles anders aan, een ingetogen sfeer met tientallen brandende kaarsjes aangestoken door voorbijgangers de om een gunst komen vragen.

In de hoek is er een doorgang naar een kleine kamer waar de kaarsen en andere souvenirs te koop worden aangeboden.

Normaal gaat mijn vrouw dan een kaarsje kopen en aansteken.

Misschien wel de eerste keer in mijn leven neem ik wat zakgeld en ga zelf naar de mevrouw die achter het tafeltje zit.

Ik hoor haar nog zeggen: “ er zal een mirakel moeten gebeuren, want ik zit nu al meer dan twee jaar continu met migraineachtige hoofdpijn en niemand kan mij er van af helpen” zegt ze tegen een man die daar staat te wachten.

Op dat moment kom ik binnen en zeg:”Mevrouw ik ken U,” Ja, zegt ze ik U ook maar wie bent ge al weer? Ik zeg mijn naam, en dan zegt ze: “ het is al meer dan een jaar dat ik naar U op zoek ben, U bent verhuisd en nergens meer te vinden,  gij hebt mij jaren geleden van mijn migraine afgeholpen en dus ben ik op zoek naar U, dat is een mirakel, zegt ze, dat gij hier nu binnen komt.”

Ik gaf haar mijn telefoonnummer en weg waren wij, ’s anderendaags rinkelde de telefoon al.

Toen we buiten waren zei mijn vrouw.” Ge ziet dat ge daar niet sceptisch mocht tegen over staan, de H. Rita heeft mij al zoveel gegeven, dat kan toch geen toeval zijn, dat gij vraagt om hier nu binnen te gaan.

Ja, zei ik, ge moet vertrouwen hebben.

Ik denk niet dat toeval bestaat, zei mijn vrouw.

Een paar dagen later rinkelde de telefoon, en ik heb haar opnieuw geholpen.

U kunt dit lezen onder de titel die reeds verscheen: migraine, de meerkoppige draak.