Schimmels en bacteriën. 3.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Enderlein onderscheidde eerst twee verschillende ziekte kiemen.

1.  Mucor cyclus. De mucor racemosus is daar de ziektekiem van.

Vooral aandoeningen die te maken hebben met de bloedvaten horen daarbij.

Hartproblemen, hersentrombose of bloeding, hypertensie.

Aambeien, thrombose problemen, bloedingen.

2. Aspergillus kringloop.

Ademhalingsproblemen: bronchitis, tbc, aspergillose, allergie.

Destructie gewrichten.

Carcinomen.

Later volgden nog andere cycli zoals: de Penicilline cyclus.

Abcessen, staphylococcen, streptococcen, osteomyelitis.

Uit de ene cyclus ontstaat de volgende.

 3. De candida reeks en de  Aspergillus Niger  als hoogste schimmel.

Van al deze souchen en ook nog van tussen stadia heeft de firma Sanum-Kehlbeck nu een hele schare homeopathische-isopathische producten gemaakt in verschillende vormen en diluties.

Bij het toedienen van deze medicatie moet men heel voorzichtig zijn.

Men moet eerst beschikken over een methode die toelaat de toestand van de patiënt energetisch te beoordelen.

Daarna moet men over een instrument beschikken waarmee men kan aantonen welke van die verschillende producten men moet toedienen.

Daarvoor hebben wij onze Lecherantenne.

Dat toont dus andermaal aan, dat een klassiek geschoold dokter met deze producten weinig kan aanvangen. Hij beschikt niet over de nodige opleiding, laat staan instrumenten om de juiste remedie te kiezen. Vandaar de weigering om deze medicatie zo maar te verspreiden in ons land.

Spijtig want dat is een van de beste methoden om iemand immunitair opnieuw in orde te krijgen.

Maar ja, hebt U al ooit een Professor daarover horen spreken?

Daar waar men voor homeopathie door een reeks vragen te stellen de juiste remedie kan proberen te vinden, gaat dat hier helemaal niet. Het is trouwens isopathie en geen echte homeopathie. Isopathie gebruikt nosoden of liever stammen van dezelfde soort in homeopathische verdunning.

Tijdens mijn 20 jaar ervaring heb ik getracht enig inzicht te krijgen in de voorkeur van bepaalde producten voor bepaalde ziekte beelden.

Met de theoretische benadering kwam ik er nooit uit.

Er bestaat geen lijst van vragen die U moet toelaten te kiezen.

In de praktijk geeft men in de Duitse literatuur wel een bepaalde volgorde van toediening, maar

Ik vind  die niet ideaal. Men moet te lang en te veel toedienen en waarschijnlijk zijn er daar veel overbodige producten bij. Alleen een energetische, naar ons model een magnetische meting, laat toe de juiste remedie snel te vinden.

Wie heeft er nu gelijk, de mono- of de pleomorfisten?

In feite hebben ze allebei een beetje gelijk.

Het is evident dat met onze huidige kennis het onverantwoord zou zijn bij een ernstige infectie geen afdoend antibioticum toe te dienen. Hier heeft de monomorfist gelijk.

Maar er is ook werk voor de pleomorfist.

Iemand die ernstig en acuut ziek wordt heeft veelal reeds voor die ziekte een slechte immuniteit en zeker tijdens en na zijn ziekte. Ook bij een ernstige chronische ziekte is dat het geval.

Zo heb ik patiënten gehad,  die vb na een mononucleose of na een chlamydia besmetting, jaren later nog altijd verzwakt waren.

Meestal is de woning daar ook mee schuldig aan en dan moet ook de woning gebiosaneerd worden.

Met een bijkomende behandeling zoals hiervoor vermeld herstelt dan de immuniteit eindelijk toch. De patiënten voelen zich dan opnieuw goed.

Bij chronische zieken komt het pleomorfisme steeds duidelijker op de voorgrond, want deze patiënten zijn niet alleen al lange tijd ziek, ze nemen ook reeds lang zware medicatie wat hun immuniteit volledig onderdrukt.

De Sanum-Kehlbeck en andere immuun stimulerende middelen zijn voor mij van het allergrootste belang om aan goede geneeskunde te doen, spijtig worden ze niet gebruikt in de klassieke geneeskunde.