Amalgaamvullingen 1.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wij gaan reeds jaren bij een biologische tandarts.

Een van de belangrijkste reden waarom wij hem kozen is zijn standpunt tegen over amalgaam vullingen.

Ik heb in mijn praktijk al meerdere gevallen gekend waar de oorzaak van de klachten te vinden was bij  kiesvullingen met amalgaam, vooral als die er al vele jaren waren.

Ik zal er een voorbeeld van aanhalen, maar eerst wat meer theorie.

De Belgische Vereniging voor Biologische Tandheelkunde heeft een degelijke brochure uitgegeven in verband met  amalgaam als tandvullingmateriaal.

Ik ga deze brochure hier niet in haar geheel overnemen maar licht er een paar punten van nader toe. Het dispuut tussen de klassieke en biologische tandheelkundigen begint bij de dosis.

De klassieken zeggen dat beneden de opspoorbare toxische dosis er geen gevaar bestaat.

De biologische daarentegen stellen dat een dagelijkse mini dosis, die door corrosie ontstaat en geabsorbeerd wordt door het lichaam wel schadelijk is.

De corrosie van het amalgaam is voornamelijk schadelijk omdat er kwik vrij komt, en dat is zeer toxisch op zich.

De tandheelkundigen mogen de restjes niet meer in het riool water laten terechtkomen want het is schadelijk voor het milieu.

In onze mond mag dat wel, begrijpt wie kan.

De resorptie in het lichaam komt voornamelijk terecht:

In de longen langs het ademen.

In de maag en lever langs het speeksel en de spijsvertering.

Langs de bloedbaan, in de zenuwen, het centraal zenuwstelsel, de hypofyse, de lever en de nieren.

Er bestaan wel methoden om de toxiciteit en de daaraan gekoppelde getroffen organen op te sporen, maar die worden niet erkend door de klassieke geneeskundigen, altijd hetzelfde liedje.

Er bestaan ook middelen om die toxiciteit te verminderen, dat gebeurt homeopathisch.

Ondertussen worden en blijven talrijke patiënten met hun problemen worstelen.

Een goede raad, ga naar een biologisch werkende tandarts.

Een voorbeeld. Dat is voor morgen.