Lao Tzi. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit het boek Zhuang Zi.

Het moet niet altijd Zhuang Zi zijn, hij verhaalt vaak iets dat uit de mond van Lao Tzi komt.

Confusius zei eens het volgende:

Ik heb eens iemand (Lao Tsi?) horen zeggen:

“Wie zichzelf roemt zal niet slagen; (komt uit Duodejing. Rond 250 voor chr.)

Wie succes heeft behaald komt ten val;

Wie een grote naam heeft verworven gaat eraan ten onder.

Wie is in staat zich van zijn succes en faam te ontdoen en weerom te keren,

om deel te maken van de massa?

Hij volgt de Tao, maar schittert niet,

Hij bedrijft de deugd, maar vergaart geen faam;

Zo simpel en gewoon is hij

Dat het lijkt dat hij dwaas is.

Hij veegt zijn voetsporen uit,

Hij ontdoet zich van zijn macht,

Teneinde succes en roem te ontlopen.

Op die manier vraagt hij niemand iets, en zal ook niemand hem iets vragen.

De Allerhoogste mens is niet uit op faam.

Waarom schep jij er dan genoegen in?’

Voortreffelijk! Riep Confusius uit.

Daarop wenste hij zijn metgezellen vaarwel, stuurde zijn discipelen naar huis, en trok zich terug in de grote wildernis…..

Vogels en wilde beesten hadden geen hekel aan hem; laat staan mensen!

Wat de Tao verspert:

Aanzien, rijkdom, beroemdheid, gezag, een goede naam, en profijt, die zes zijn de illusies van onze wil.

Gestalte, gratie, schoonheid, aanzien, hartstocht en verliefdheid, deze zes zijn de snaren van het hart.

Afkeer, begeerte, vreugde, woede, verdriet, en genot, deze zes belasten de deugd.

Aannemen en verwerpen, geven en nemen, kennis en kunnen, deze zes zijn de versperringen van de Tao.

Wanneer deze vier maal zes dingen ons innerlijk niet langer in beroering brengen, dan ben je op het juiste pad,  dan komen rust en stilte, en dan ook het licht, het loslaten, en ten slotte het nietsdoen; zo is er niets dat ongedaan blijft.

Het leven is de uitstraling van de deugd. ( Innerlijke kracht.)

De natuur is het wezen van het leven….

Nog over de Tao.

Toen de Tao verloren was kwam de deugd.

Nadat de deugd verloren was kwam de medemenselijkheid.

Toen de medemenselijkheid verloren was kwam het ritueel.

Wat het ritueel betreft:

Het is het schijnsel van de Tao en de kop van de wanorde.

Gezond blijven als een kind.

Lao Zi sprak:  “Kun je als een kind zijn?

Een kind dat de hele dag kan schreeuwen zonder een schorre keel te krijgen, zo volmaakt is zijn harmonie!

De hele dag zijn vuistjes ballen zonder kramp te krijgen,

Zo volkomen is zijn deugd! (=innerlijke kracht.)

De hele dag staren zonder met de ogen te knipperen,

Zo onbewogen is het door uiterlijke dingen!

Gaan zonder te weten waarheen,

Staan zonder te weten waarom,

Soepel met alle dingen meebewegend,

Meedrijven op dezelfde golven;

Dat zijn de regels om gezond te blijven.

   ---------

De heilige mens begrijpt dat het onvermijdelijke niet onvermijdelijk is; daarom bezit hij geen wapens.

De massa vindt dat wat niet onvermijdelijk is wel onvermijdelijk is, en bezit daarom veel wapens.

Zij laten zich door de wapens meeslepen, en daarom zijn ze behoeftig.

Wie op wapens steunt zal door wapens vergaan.

Contemplatief?

Breng je lichaam in orde,

Maak je visie één,

En de hemelse harmonie zal komen.

Concentreer je gedachte,

Richt je hele aandacht op het Ene,

En de goden zullen in je komen wonen.

De deugd zal je schoonheid geven;

De Tao zal in jou zijn verblijf vinden;

Zo, wezenloos voor je uit starend, wordt je als een pasgeboren kalf,

En zoek je niet langer naar de reden waarom!

Op reis.

Yang Zi ging eens op reis naar Song en overnachtte in een herberg.

De herbergier had twee bijzitten.

De ene was mooi, de andere lelijk, maar de lelijke stond het meest in aanzien.

Toen Yang de reden vroeg, zei de herbergier:

“  Die mooie vindt zichzelf zo mooi dat we er niets moois meer aan vinden, en de lelijke vindt zichzelf zo lelijk dat we er niets lelijks meer aan vinden!”

“ Vergeet dit niet”, zij Yang aan zijn discipelen.

Zolang jullie deugdzaam handelen maar je ontdoen van de gedachte dat jullie deugdzaam zijn, zullen jullie waar dan ook steeds geliefd zijn.

De acht gebreken.

Je bezig houden  met dingen die je niet aangaan,

dat is bemoeizucht.

Iets aanbieden zonder dat je ertoe bent uitgenodigd,

dat is je inlikken.

Iemands woorden herhalen om hem zo naar de mond te praten,

dat is flikflooien.

Spreken zonder acht te slaan op wat juist is of wat niet,

dat is vleierij.

Ervan houden om over iemand kwaad te spreken,

dat is achterklap.

Vriendschappen kapot maken en families uit elkaar doen gaan,

dat is kwaadaardig.

Valselijk mensen prijzen om hen in het verderf te storten,

dat is gemeen.

Zonder rekening te houden met wat goed is en wat niet, met dubbel gezicht aan beide kanten staan om er zodoende in het geheim achter te komen wat elk partij wil bereiken,

dat is verraad.

Deze acht gebreken brengen waar dan ook wanorde en ellende.

De vier kwalen.

Ervan houden om grote dingen te ondernemen, wispelturig en grillig zijn, om op die manier te proberen profijt en een goede naam te verwerven,

dat is eerzuchtigheid.

Alles voor jezelf houden om je eigen zaken te bevorderen, anderen beroven om het zelf te gebruiken,

dat heet hebzucht.

Weten  dat je verkeerd  hebt gehandeld maar weigeren te veranderen, luisteren naar berispingen om het dan nog erger te maken,

Dat noemt koppigheid.

Wanneer mensen het met je eens zijn ze goedkeuren;, en wanneer ze het met je oneens zijn ze afkeuren, ook al zijn ze eigenlijk goed,

dat noem je verwaandheid.

Persoonlijke nota en einde van het verhaal over het Taoïsme en zhuang Zi.

Alhoewel ik geen groot succes heb,  noch grote faam, zal ik maar beter  gaan vissen….

Daar, op de golfbreker, ben ik alleen, te midden van de Tao!

Het taoïsme zoals het primair werd bedacht lijkt mij slechts mogelijk in het Aards Paradijs.

Is het misschien een snakken naar iets wat vroeger bestond?

Niets doen en leven in afzondering, eten en drinken van hetgeen de natuur ons biedt?

Dat lijkt mij nu onmogelijk, behalve misschien voor een paar zonderlingen.

Toch zijn er heel wat raadgevingen en bedenkingen die nog altijd waardevol zijn.

Zoals Confusius het daarna voorstelde lijkt mij iets van de tijd van toen; wanneer de Keizer aan het hoofd stond van een groot  Rijk en alles volgens wetten en reglementen  geregeld werd.

De mens, een kolonie van mieren? Dat is ook niet meer van deze tijd

Het volgende lijkt me toch nog altijd hoopvoller.

Geloven in een leven na de dood, en hopen op een goede  God en het weerzien van zijn geliefden, daar bestaat ook geen zekerheid voor, maar ..hoop doet leven.

Ook voor de jeugd kan dat inspirerend werken.

Tijdens de Vormselviering, in de Sint-Petrus en Pauluskerk te Herne, in aanwezigheid van Kardinaal Daneels, werd door 31 twaalfjarige  kinderen het volgende lied gezongen.

Vaar mee het leven in

Met God heeft het veel meer zin

Vaar mee, het licht tegemoet

Tot ziens, het ga je goed!

Zorgen en pijn zijn nu geheeld

Want brood en wijn werden gedeeld

Zijn woorden hebben wij gehoord

Ze gaan met ons mee aan boord!

Dit is geen eind, maar een begin

Ons leven heeft nu veel meer zin

Wij voelen vrede die Hij bracht.

En varen uit met volle kracht!

Zijn we straks op volle zee

Wij weten: Jezus vaart steeds mee

Wij volgen Zijn weg naar geluk

Met zijn zegen kan het niet meer stuk!

     -----------------------------------

En nu terug naar onze geneeskunde.

Indien U vragen hebt, stel ze maar.