P.D. of parasympathic disease of ziekte van het autonoom zenuwstelsel.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is met enige terughoudendheid dat ik eraan begin.

Het is pas na het bekijken van een programma op TV dat ik helemaal overtuigd was van mijn diagnose: dit was zo een geval.

Sedert jaren was men deze patiënte aan het behandelen, meerdere operaties werden uitgevoerd en toch ging het steeds slechter met haar.

Ook in de VS was zoiets gebeurd en pas na jaren was één dokter erin geslaagd de juiste diagnose te stellen en de patiënte eindelijk te helpen.

Maar waarom lukte dat bij mij dan ook niet of slechts gedeeltelijk en met korte perioden?

Hier volgt dan het verhaal.

Dossier 13529.

Deze nog jonge dame van  rond de vijftig,  kwam voor het eerst op de raadpleging na een lange  medische en chirurgische  voorgeschiedenis.

Hierna volgt een korte samenvatting van de lange brief die ze mij bezorgde aangaande haar voorgeschiedenis.

Familiaal zou ze een zekere chronische constipatie hebben geërfd.

Omdat ze er last van kreeg  liet ze hoge darmspoelingen toepassen.

Dat is een methode waar men een tamelijk grote hoeveelheid vloeistof anaal inbrengt met behulp van een daartoe gemaakt apparaat om gans de dikke darm leeg en proper te maken en geeft doorgaans goede resultaten.

De twee eerste beurten zijn zonder noemenswaardige problemen gebeurd maar bij de derde beurt liep er iets mis. Was de druk te hoog? Dat weten we niet, maar tijdens de behandeling voelde patiënte plots een brutale pijn ter hoogte van het rectum met heel wat problemen nadien. Zo zou de evacuatie daarna heel moeilijk verlopen zijn.

Nadien werd verondersteld dat het  sacrococcigeaal ligament geforceerd en doorgezakt zou zijn waarna alle miserie begon.

De constipatie was nu totaal en na langdurig overleg werd besloten tot een eerste chirurgische interventie, dat was bijna 10 jaar geleden.

Ondertussen volgden nog een drietal operaties die steeds ingrijpender werden, ik bespaar u de details, maar uiteindelijk werd gaan het colon verwijderd en bleef ze met een anus preternaturalis in de rechter coecumstreek zitten en dit  wel definitief.

De problemen waren echter niet opgelost en zo komt ze uiteindelijk bij mij terecht.

De woning was ondertussen gebiosaneerd door Walter Kunnen, ze werd goed behandeld door een osteopaat en een door een dokter, die zeer sterk is in o.m. neuraaltherapie.

De meeste littekens werden ondertussen ook door hem deskundig behandeld en toch kregen we geen vat op de ziekte.

Wat waren die ziekte tekens?

Op elk ogenblik kon het gebeuren. Na een korte wandeling, na even op haar rug of haar linker zijde te liggen, kortom men weet het niet maar plots begon het.

Pijn in de linker liesstreek snel uitstralend naar beneden in het linkerbeen dat plots zwaar en pijnlijk aanvoelde, ook eerder koud aanvoelde.

Ondertussen schoot die pijn ook naar boven in het abdomen naar het hart toe dat begon te bonken, een klemmend gevoel in de borstkas en de keel en uiteindelijk een druk in het hoofd.

Dit werd door haar aangevoeld als zou ze er uiteindelijk aan doodgaan.

Niemand begreep wat daar gebeurde en niemand vond een uitweg.

Mijn onderzoek met de Lecherantenne.

Toen ze de eerste keer op de raadpleging kwam waren enkele opgemeten cijfers sterk gedaald. De immuniteit, het zenuwstelsel en de bloedcirculatie en hart.

Met een aangepaste behandeling en een paar magneten kregen we geleidelijk aan normale cijfers maar het probleem was niet opgelost. De aanvallen bleven maar komen.

Uiteindelijk kwam ze eens op de raadpleging en toen ik haar al zittend opmat waren al haar parameters normaal, ze zou dus moeten genezen zijn en toch?

Toen deed ik haar rechtstaan en begon opnieuw te meten.

Na een paar minuten zei ze, “het begint weer.”. Nu begonnen de opgemeten cijfers plots te verslechten.  Eerst in de linker liesstreek  en nadien op verdere afstand: alle vroegere slechte cijfers kwamen hier terug, alsof immuniteit, zenuwen en circulatie plots de controle kwijt waren. Daarna propageerde zich alles snel verder naar beneden en boven.

Op een paar minuten was alles in de linker lichaamshelft in de war en precies zoals zij nu al jaren aanvoelde. Met een paar goedgeplaatste magneten één in de liesstreek en  in de halssteek herstelde ze even snel. Maar waarom bleek dat maar tijdelijk te werken.

Later kon ik ook hetzelfde bereiken met een homeopathische tube parasympathic nerf  5 en 7 Ch, op de plaats te leggen waar ik normaal de magneet plaatste.

Nog later kreeg ik ook een gunstig resultaat met zeer gerichte maar nogal complexe acupunctuur punten te prikken in de ledematen en op de Jenn Mo.

Maar uiteindelijk blijft de vraag: waarom blijft dat goed resultaat maar een paar dagen en verdwijnt het opnieuw.

Uiteindelijk werd, correct denk ik, besloten dat het vasculo-nerveus pakket in de liesstreek door een bepaalde druk constant salvo’s irritatieve prikkels langs de sympaticus plexus de oorzaak moest zijn, war ik het al lang over eens was.

Een nieuwe delicate operatie zou dat moeten oplossen en het leek lukken.

Toen deze dame kort na de operatie bij mij kwam bleken alle parameters ook staande normaal, was ze eindelijk genezen, ze was echter ongerust want er was iets dat haar intrigeerde?

 Helaas werd er een drain  waarschijnlijk te snel verwijderd en begon ze reeds tekenen van een hematoom te vertonen, later werd de bloeduitstorting  over gans de liessteek en heup zichtbaar, en alles begon opnieuw.

Zou een laatste operatie eindelijk de genezing betekenen? Ik durf het  nauwelijks hopen nochtans er is opnieuw een zware druk ontstaan door het lidweefsel of door het hematoom?

We wachten me spanning en ongeduld af.

P.D. betekent hier uiteindelijk dat het parasympathisch systeem van de onderste sacrale plexus  continu verstoord wordt door een blijvende prikkel, die uiteindelijk gans het sympatisch systeem ontwricht.

Met de Lecherantenne, een paar magneten en een homeopathisch product werd dat snel heel duidelijk. Zou ik deze patiënte al haar miserie hebben kunnen besparen indien ze tien jaar vroeger op consult was geweest? Wie zal het zeggen?