Kinderen en straling.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wat U er ook van denkt, ik ben er zeker van,  kinderen zijn nog gevoeliger aan exogene straling dan volwassenen.

Ik heb reeds vroeger geschreven over wiegendood, maar het moet niet altijd zo extreem zijn.

Kinderen die niet slapen, die huilen ’s nachts, angstig zijn in bed, die woelen in hun bedje, die U

’s  morgens  omgedraaid in hun bed vindt, het hoofd aan het voetuiteinde, het kunnen allemaal tekenen zijn dat hun bedje op de verkeerde plaats staat.

Wanneer ze nog klein zijn en in hun wiegje of klein bedje slapen, kunt U nog trachten van het bedje te verplaatsen in een andere hoek van de kamer, het neemt toch nog niet zoveel plaats in, soms kan het helpen.

Natuurlijk is het veel beter het te vragen aan een geobioloog, die dan de plaats kan aanduiden of desgevallend de woning kan biosaneren, wat uiteraard altijd beter is.

In mijn  Franstalig boek heb ik zo een geval beschreven.

Ik stel het U nog eens voor.

Dossier A 3940.

Jongen geboren in September 1993.

Hij heeft een tweeling zusje die in dezelfde kamer slaapt en in heel goede gezondheid is.

Hij daarentegen heeft constant ademhalingsproblemen waarvoor hij telkens weer antibiotica krijgt toegediend. Na korte tijd herbegint alles opnieuw.

’s Nachts heeft het kindje huil buien, angst aanvallen, en tijdens de dag blijft hij zeer apathisch en wil  ( of kan?)  het  niet rechtstaan.

Bij onderzoek vind ik talrijke stoorsporen van exogene stralen. Zie tekening.

De immuniteit en de slijmvlies waarden zijn sterk gedaald.

Ik schrijf een immuun stimulatie voor,  verplaats het bed van A naar B, dus achter het zusje dat niet ziek is.

Zeven weken later.

Het zoontje heeft geen infecties meer gehad,  slaapt gans de nacht, wordt zeer actief en is beginnen stappen veertien dagen na het begin van de behandeling.

Allemaal toeval zeker?