|
B.Z.I.O. Oostende.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kent U het Belgisch Zee Instituut voor Orthopedie in Oostende?
Het loont de moeite er eens binden te gaan, hopelijk niet als patiënt.
Niet dat de verzorging niet goed zou zijn, alleen mensen met ernstige orthopedische problemen worden er met veel aandacht verzorgd.
De meeste komen er om te revalideren na een breuk, na een ongeval, of na en operatie, zoals een nieuwe heup of knie, anderen na een ernstige verlamming ten gevolgen va een beroerte.
Een paar dokters specialisten samen met een veertigtal kine- en andere therapeuten werken zich uit de naad om deze patiënten terug op de been te krijgen.
Wij wonen er maar enkele honderden meters vandaan en gaan er soms een kijkje nemen.
De modernste apparatuur staat er ter beschikking van het medisch korps en u kunt er ook nog voor een prijsje gaan eten of iets drinken.
Nu wou het lukken dan een paar van onze vrienden er werden opgenomen voor verzorging, ik had hen vroeger nog wel eens behandeld.
Na een week behandeling, wou de man mij absoluut zien want hij had veel pijn in de rug en de hals en kon moeilijk gaan. Hij was overtuigd dat ik zijn pijn kon wegnemen met magneten.
Ze kwamen dus even op bezoek en na wat zoekwerk slaagde ik erin, met twee magneten een behoorlijk resultaat te bekomen.
Zijn halswervels waren opnieuw veel beweeglijker, hij kon zijn hoofd in alle richtingen bewegen en zonder pijn.
Ook zijn rugpijn nam af maar verdween niet helemaal.
Mevrouw werd behandeld na een ernstige breuk aan het linker schouder gewricht.
De genezing verliep niet gunstig. De minste beweging deed pijn.
Ook hier slaagde ik erin met wee magneten de hevigste pijnen te laten verdwijnen, ze kon iets beter bewegen en dat deed ook minder pijn.
Natuurlijk zouden de kinesisten nog wat werk hebben aan haar, dat gewricht moest nog soepeler gemaakt worden en de spieren herstellen.
Maar met die magneten erop zou dat allemaal minder pijn doen en veel sneller genezen ook bij haar man trouwens.
De opdracht was dus: zeg aan de kinesist dat de magneten er zo veel mogelijk moeten opblijven en indien ze moeten verwijderd worden tijdens zijn behandeling, moeten ze nadien opnieuw op dezelfde plaats aangebracht worden.
Een paar dagen later, telefoon van mevrouw.
Ze zou de magneten terug brengen want men had hen gezegd dat die magneten niets deden en zelfs schadelijk konden zijn, dus die moesten er af.
Terwijl ze aan de telefoon was, lag haar man in bed, hij kon het niet meer houden van de pijn.
Ja, de wetenschap weet het allemaal beter, misschien is het inderdaad beter voor het instituut en de werknemers, de revalidatie zal er in ieder geval pijnlijker zijn en veel langer duren.
Ah, die ooglappen van de wetenschap. Hoe lang nog? Als ik er nu ga, zie ik al die medewerkers met ooglappen rondlopen, zoals goed gedrilde paarden, het plezier is er af.
Een week later.
We zijn nog even op bezoek geweest bij onze vrienden.
Ze zien er allebei beter uit.
De man stapt beter en heeft weinig pijn, ook de vrouw kan haar arm beter gebruiken. Peuk werk van de kine's.
Er is maar een probleem zegt mevrouw. " Ik heb de indruk dat mijn man lichamelijk beter is maar geestelijk gaat hij achteruit, hij is trager van geest, soms wat afwezig, minder allert als vroeger".
Neemt hij misschien medicatie vraag ik?
Ja zegt zij:" drie maal per dag een comp.dafalgan + een comp.dafalgan codeine". Niet te verwonderen dat hij dan minder pijn heeft, maar die medicatie en zeker die codeine tast wel zijn hersenen aan.
Was het dan niet beter hem een paar magneten op te kleven?
|
