Pijn 1. Cervico-brachialgiën.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Laat ons terug keren naar de mens en heel speciaal een paar voorbeelden aanhalen van mensen die de wanhoop nabij waren omdat niemand hun pijn kon doen milderen.

Deze nog jonge patiënte kwam voor het eerst op de raadpleging in Augustus 2004 met pijn in hals en beide schouders meer rechts dan links.

Talrijke onderzoeken werden reeds uitgevoerd en hadden o.a. aangetoond dat patiënte een ernstige vernauwing had aan de halswervels, ter hoogte van c5-c6 en in mindere mate op c6-c7, met facet en uncartrose meer rechts dan links, alsook periartritis met calcificaties aan de rechter schouder, ze klaagde dan ook meer in het rechter schoudergewricht, de hals en van lage rugpijn. 

Heel wat behandelingen had ze al ondergaan ,o.a cortisone infiltraties, kine en osteopathie. Ze nam ook veel pijnstillers, ontstekingsremmers,  antidepressiva en kreeg er dan ook nog maagklachten bij. Al deze behandelingen hadden weinig of niets opgeleverd en ze kwam als laatste hoop nog eens tot bij mij.

Ze zag het niet meer zitten maar wie weet, zei ze?

Zoals te verwachten in dergelijke gevallen was de slaapkamer de boosdoener.

Ze woonde er 10 jaar maar had haar bed een drietal jaar geleden verplaatst.

Het duurt dan soms wel enige tijd vooraleer de klachten ontstaan, die komen meestal na een tamelijk onschuldig ongeval of geforceerde beweging, enige tijd nadien verergerd de toestand vaak heel geleidelijk en niemand begrijpt waarom, niemand gelooft toch in aardstralen en watervoerende breuklijnen, zeker de profs niet?

Bij onderzoek met de Lecherantenne vind ik duidelijk de sporen van de decumanus (7,6 west) die kruist met de 8,2 zuid west en een watervoerende breuklijn precies op de plaatsen waar de problemen zich situeren.

Toeval zal de prof weer zeggen.

Maar wanneer dat zich duizenden keren voordoet  kan men dan nog van toeval spreken?

Het eerste wat moet gebeuren is het bed verplaatsen, liefst zoals het vroeger stond en de elektrische apparaten rond het bed uitschakelen.

Haar bed stond nu zuid-west. Ik plaats ook magneten, geef haar medicatie voor haar immuun systeem te stimuleren, hetgeen broodnodig was, alsook homeopathische medicatie tegen de pijn en de ontsteking en voeding supplementen voor het beenderstelsel.

Normaal verdwijnt de pijn quasi onmiddellijk, hier was dat niet zo vanzelfsprekend, ik kreeg de pijn slechts gedeeltelijk weg met mijn magneten, waarschijnlijk door de ontstekingen.

Een paar dagen nadien ging de pijn bijna volledig weg en had ze weer hoop.

Eigenaardig genoeg herviel ze opnieuw enkele maanden later.

Omdat ze zo veraf woonde en uren in het verkeer zat, kwam ze niet onmiddellijk terug en probeerde opnieuw tevergeefs andere behandelingen.

Ten einde raad kwam ze nog eenmaal naar mij toe, helemaal ontgoocheld, want ik had haar ook niet echt kunnen genezen, alleen maar een tijdje geholpen.

Toen ik haar onderzocht vond ik opnieuw die decumanus op haar rechter schouder, haar bed stond inderdaad beter dan vroeger, maar een decumanus kan heel wat schade aanrichten.

Nu zou ze haar bed helemaal draaien naar noord-oost en opschuiven naar de andere hoek van de kamer, dat zou wellicht al beter zijn.

Een biosanering zou hier veel beter zijn maar dat kost wat geld en dat had ze niet door al haar ziekte kosten.

Ik behandelde haar opnieuw en het duurde wel vijf weken vooraleer ze echt beter was.

Een jaar later wou ze me nog eens zien, want ze nam al twee maanden geen enkele medicatie meer en gebruikte ook de magneten niet meer.

Ze was me heel dankbaar, haar leven zag er weer rooskleurig uit, geen depressieve neigingen of pijn meer, ze had alleen maar schrik dat ik zou stoppen met werken, waar moest ze dan naartoe?