M.S. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Steeds jonger worden de patiënten die lijden aan M.S., hoe dat komt weet men nog niet.
Persoonlijk meen ik dat de elektromagnetische pollutie daar voor iets tussen zit.
Er zijn nog wel heel wat andere factoren dan het milieu die hierin een rol spelen, zoals de familiale antecedenten, virussen of genetica v.b.
U kunt daar veel meer over lezen op internet op Wikipedia: MS.
Maar laten we meteen opnieuw in de praktijk stappen, niets gaat daarboven.
Een jonge vrouw geboren in 1977 komt voor het eerst op consult in 2000.
Ze is onlangs gehuwd en verhuisd, enige tijd nadien begonnen de problemen.
Ze was een sportieve jonge vrouw die graag met haar man ging fietsen en vooral mountain bike was haar geliefde bezigheid, wat toch enige kracht vergt in de benen.
Geleidelijk aan ondervond ze dat ze niet meer meekon, uiteindelijk kon ze nog met moeite de trappers rond krijgen en stopte met fietsen. Ondertussen kwam er ook die ongevoeligheid in haar benen, geleidelijk opstijgend tot aan het midden rif, later ook in het aangezicht.
Niets scheen dat proces te kunnen stoppen, ondertussen stopte ze ook met werken.
In de kliniek in Aalst werden een hele reeks noodzakelijke onderzoeken gedaan en kwam men reeds tot de conclusie gekomen dat ze M.S. had en wou men beginnen met een interferon behandeling.
MR. Onderzoek: kleine witte stofletsels peri vasculair bilateraal.
Eerste opmerking.
In heel wat gelijkaardige gevallen waar de eerste symptomen opduiken na het huwelijk, gaan heel wat mensen denken, er is daar zeker iets niet pluis in dat huwelijk, dit is hier zeker niet het geval.
Tweede opmerking.
Hoe komt het dat patiënte nu pas de symptomen krijgt?
Voor mij is dat een teken. Haar ouders huis werd door ons eerder gebiosaneerd, nu ze verhuisd is woont ze in een woning die niet gebiosaneerd is, ligt daar misschien de oorzaak?
Ja, zoals verder zal blijken.
Haar vader vertrouwt de zaak niet, kent ons goed en weet dat we al wat succes hebben gehad bij het behandelen van M.S. patiënten en stuurt zijn dochter op consult.
Eerste consult in Augustus 2000. Zie tekening.
Bij het stoorspoor onderzoek vind ik de decumanus, (7,6 uit het westen) precies ter hoogte van het diafragma, ze slaapt met het hoofd naar het zuiden.
Praktisch op hetzelfde niveau maar meer op het hart loopt parallel een watervoerende breuklijn en kruisend op dit alles een 8,2 zuid westen pathogene vector. Curieus precies tot daar is er op de huid gevoel vermindering, opstijgend van aan de voeten, alsof de energie daar geblokkeerd wordt, hoelang nog voor dat ook haar thorax aangetast word?
Ik plaats enkele magneten die de polariteit ompoling te niet doen en wat zegt ze na enkele minuten? Ze voelde warmte in haar koud aanvoelende benen stromen, alsof het leven er terug kwam.
-
Voordien had ik ook al haar functies en organen opgemeten en wat bleek?
Het immuun stelsel alsook het centraal en perifeer zenuwstelsel zowel links als rechts waren aangetast en hadden een energetisch verlies van meer dan vijftig procent.
Ik schreef haar immuun en zenuw versterkende middelen voor, haar woning werd onmiddellijk gebiosaneerd en we wachten een paar weken af, indien er geen verbetering optreedt zal ze opnieuw naar de kliniek gaan en starten met de voorgestelde behandeling.
Het immuun versterkend middel was hier paardenmelk kapsels.
Geleidelijk aan verbetert haar toestand, de krachten komen langzaam terug, de gevoeligheid in de onderste ledematen is snel helemaal terug, als ook in het aangezicht, alleen op het abdomen is er nog een gevoelsprobleem
Na lang zoeken vind in de oorzaak, er blijft een 7,8 linkse vector aanwezig in de woning en die treft haar precies daar. Na het verwijderen van deze vector in de woning verdwijnt ook dat probleem.
Na enige maanden ging ze terug aan t werk, zij het half time, om haar niet te veel te belasten.
Ze werd zwanger en beviel normaal van een eerste kind, later volgde nog een tweede.
Ze is in 2007 nog altijd in goede gezondheid en neemt nog altijd haar paardenmelk kapsels,
2 x 600 mg, om haar immuun stelsel op pijl te houden.
Telkens ze probeert te stoppen of te verminderen, zakt haar immuniteit en loopt ze gevaar te hervallen, nu stopt ze niet meer.
Een tijdje later behandelde ik ook met succes een nog jonger meisje.
Ook patiënten die iets ouder waren en reeds langer MS. hadden werden met succes behandeld.
Ik meen te mogen zeggen dat ze allemaal beter werden door mijn behandeling.
Het wordt te eentonig, om dat opnieuw allemaal te beschrijven, indien U niet overtuigd bent zal dat toch niet helpen.
|