|
Gluten intolerantie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het probleem van gluten intolerantie is onvoldoende gekend en wordt verzwegen door de media.
Men denkt, ten onrechte, dat alleen mensen met de ziekte coeliakie er last van hebben.
Waar zit het probleem?
De laatste jaren merken we een toenemend aantal gevallen van overgevoeligheid op aan gluten.
Wat is gluten?
Gluten is een amorf eiwit dat in combinatie met zetmeel, aangetroffen wordt in sommige granen waarvan de belangrijkste, voor ons in het westen, tarwe, rogge en gerst zijn.
Door genetische manipulatie zou er een tarwe soort ontstaan zijn, die nu tot 80 % bestaat uit een eiwit, genaamd gluten, vroeger zou dat percentage veel minder geweest zijn.
De bedoeling zou zijn dat muizen en ratten het niet meer lusten of er aan dood gaan.
Voor de mens speelt dat blijkbaar geen rol?
Het grootste deel, ook ongeveer 80 %, van gluten zou gliadine zijn ook een eiwit natuurlijk.
Gliadine helpt om het deeg samen te houden. Het lijmt.
Het gluten vormt dus een soort skelet die de vulling draagt en samen houdt.
Het nadeel is wel dat heel wat mensen door het te hoge gehalte aan gluten er slecht op reageren.
De slijmvliezen worden er door aangetast.
Dat uit zich onder twee mogelijke vormen.
1. De slijmvliezen van maag en darmen.
Vooral de dunne darm reageert daar geprikkeld op.
De reactie komt onmiddellijk op gang met als gevolg: diarree telkens na de maaltijd.
Dat fenomeen is al langer gekend, zeker in geval van coeliakie, maar andere mensen kunnen er ook gevoelig aan zijn.
Ik heb zo een jonge man gekend die gedurende vele jaren chronische diarree had.
Ondanks alle onderzoeken ook in de kliniek, werd de oorzaak niet ontdekt.
Het was moeilijk leven en hij was 10 kg vermagerd.
Toen hij strikt gluten vrij begon te eten, was hij op korte tijd helemaal genezen en had hij opnieuw zijn ideaal gewicht.
2. De slijmvliezen van de bovenste luchtwegen.
Dit is een nieuw fenomeen dat haast niet gekend is.
Ik heb het ook persoonlijk ondervonden.
De laatste jaren had ik constant wat keelpijn, veel taaie, plakkende slijmen in de mond en de keel. Hoesten hielp helemaal niet en medicatie ook niet.
Tot W. Kunnen me zei dat ik waarschijnlijk gluten intolerant was.
Mijn hele leven al at ik graag boterhammen en nu zelfs bruin brood, (het arme mensen eten van vroeger.) Ik dacht er niet aan dat het meel van nu niet meer te vergelijken was met dat van mijn jeugd jaren.
Ik nam dus gluten vrij brood en op enkele dagen tijd was mijn keel genezen, geen slijmen meer, gedaan met hoesten.
Indien U eraan twijfelt, volg dan eerst een drietal maanden strikt dat dieet, daarna weet u het wel.
Sindsdien heb ik al bij meerdere mensen hetzelfde probleem ontdekt.
Op internet vindt U meer over een gluten vrij dieet.
Niet iedereen is echt allergisch aan gluten, veel mensen hebben er wel een min of meer grotere intolerantie voor. Voor sommigen, waaronder ik zelf, volstaat het van gedeeltelijk gluten vrij te eten voor anderen zal dat 100 % zijn. U moet het zelf uitproberen.
U zult trouwens kunnen merken dat de voeding industrie stilaan het probleem wel kent.
Geleidelijk aan wordt op sommige voedingsproducten aan gestipt: gluten vrij.
Het is nu al de tweede maal op korte tijd dat ik er mee geconfronteerd word.
Telkens weer betreft het patiënten die door de Universiteit grondig werden onderzocht.
Telkens werden ook de allergie testen gedaan op gluten en telkens was het antwoord: negatief, geen allergie op gluten.
Telkens weer gaf het onderzoek met de Lecherantenne: positief op gluten.
Van waar dat verschil?
Persoonlijk denk ik dat men dus een onderscheid moet maken tussen:
gluten allergie en gluten intolerantie.
Misschien, en in sommige gevallen denk ik dat het zo is, betekent gluten intolerantie de eerste stap naar mogelijke gluten allergie.
Wat gebeurt er in ons lichaam?
Wanneer men een lichaamvreemde stof inneemt en ons organisme wil dat niet, noemt men dat een allergeen en gebeurt er een afstoting verschijnsel.
De slijmvliezen van mond tot darmen reageren door een verhoogde afscheiding van de mucosa.
De overproductie van mucus en o.a. water zorgen ervoor dat de vreemde stoffen weinig of niet kunnen binnen dringen in de wand van de darmen en dus niet opgenomen worden in het bloed.
Er volgt integendeel kort na de maaltijd een evacuatie: post prandiale diarree.
Dat is wat er meestal gebeurd en dat noemt men: GLUTEN INTOLERANTIE.
Bij een aantal van gelijkaardige gevallen, na min of meer langere tijd, slaagt het gluten of het allergeen er in de barrière van het slijmvlies te doorbreken en begint de immuniteit reactie op gang te komen.
In die gevallen zal na verloop van tijd de bloedanalyse duidelijk de ALLERGIE aan tonen.
Dat is dan Gluten Allergie.
Helaas, begrijpt men dat nog altijd niet in de klassieke geneeskunde en is het besluit snel genomen.
Mr. of Mv. het is stress en U zou beter eens naar de psycholoog of de psychiater gaan.
Volledig verkeerd dus. Bij twijfel moet men eerst enige tijd het gluten vrij dieet volgen en dan pas kan men definitief een besluit nemen.
En zelfs dan kan het nog altijd iets anders zijn dan stress, opnieuw ongekend aan de Universiteit.
De exogene pathogene stralen. Maar daar weet U ondertussen alles van.
|
