Schimmels en bacteriën.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit is in feite voer voor dokters en therapeuten maar ik vermoed dat heel wat van mijn bezoekers ook geïnteresseerd zijn in volgende vraag.

Hoe slagen wij er in, bij heel wat patiënten de immuniteit of weerstand te verhogen en zo de genezing te bevorderen, daar waar men met de klassieke geneesmiddelen er niet in slaagt?

Dat is dan het onderwerp van de drie volgende bijdragen.

In een gezond lichaam leven schimmels en bacteriën in harmonie samen en zorgen zij er mee voor, als saprofyten, dat  ons lichaam normaal functioneert.

Onze saprofyten werden heel lang stiefmoederlijk behandeld en genoten weinig aandacht.

We gaan daar eens wat dieper op ingaan.

Ik heb lange tijd getwijfeld om er mee uit te pakken, want dit is een uiterst moeilijke opgave en kan voor heel wat discussie zorgen tussen voor en tegenstanders.

Het grootste verwijt zou dan waarschijnlijk uit de hoek van de klassieke geneeskunde kunnen komen, maar wie had iets anders verwacht?

De discussie loopt al bijna een volle eeuw.

Monomorfisme of pleomorfisme.

Heeft u al gehoord van Virchow of van Pasteur?

Zij zijn de vertegenwoordigers van het monomorfisme.

Louis Pasteur (1822-1895) beweerde dat alle micro-organismen, dus ook schimmels en zeker bacteriën,  nooit veranderen van vorm en dat elk micro-organisme één bepaald ziektebeeld heeft.

Evenals zijn tijdgenoot  Virchow hield hij staande dat bij een gezonde toestand het bloed steriel is. Wat nu meestal nog  wordt aangenomen in de klassieke geneeskunde,

Béchamp beweerde daarentegen dat elk microbiologisch leven ontstaat uit een oerkiem en dat bepaalde pathologische milieu veranderingen de evolutie naar een pathologische verandering van de oerkiem kan beïnvloeden.

Claude Bernard voegde er zelfs aan toe: ”het micro-organisme is niets, het milieu is alles”.

Daar ontstond het pléomorfisme.

Enderlein.

Tussen de twee wereld oorlogen  ontdekte deze Duitse microbioloog en zoöloog, dank zij donkerveldmicroscopie in het “ levend = vers” bloedbeeld bewegende kleine deeltjes.

In 1925 publiceert hij dat gelijkaardige kleine partikels, later noemt hij ze protiden, in gezonde omstandigheden in symbiose leven met de gastheercel, maar in pathologische omstandigheden zich kunnen ontwikkelen tot microbiologische vormen die de gastheercel verstoren en aan de oorsprong kunnen liggen van ziekte.

Vandaar het huidig onderzoek met donkerveld microscoop op bloedanalyse, waar men spoort naar gelijkaardige afwijkingen  vooral in rode bloedlichaampjes en op deze wijze de gezondheid toestand van iemand kan evalueren.

Dit is voornamelijk een diagnose methode en veel minder een behandeling methode.

Men kan er wel vroegtijdig een begin van ziekte mee op sporen en de evolutie van een patiënt mee opvolgen. Symbiose is dus uiterst  belangrijk voor een gezond lichaam.

Er moet een evenwicht bestaan tussen al de composanten die ons leven beïnvloeden.

De bacteriën en  zelfs de schimmels in onze  darmflora zijn daar een mooi voorbeeld van.

Wanneer je dan wegens een ernstige infectie antibiotica neemt, krijgt U zowel te maken met monomorfisme als met pleomorfisme.

In onze moderne geneeskunde vertrekt men altijd van uit het monomorfisme.

Een infectie wordt veroorzaakt door een virus of bacterie.

Met zoekt uit om  welke bacterie het gaat, maakt een antibiogram en geeft dan het antibioticum dat het best de agressor kan verdelgen. Daarmee stopt het.

In feite zou men ook moeten denken aan het tweede luik: het pléomorfisme.

De antibiotica heeft het evenwicht van de darmflora, maar ook van het bloed zodanig  verstoord, dat men ver verwijderd is van de ideale verhouding.

Ook goede bacteriën zijn vernietigd en vaak nemen schimmels nu de bovenhand.

Vandaar de veelvuldige darmproblemen die vaak ontstaan na een antibiotica kuur.

Men heeft dat ondertussen al enigszins herkend.

De multivitaminen  kuren en de reclame voor allerlei melkzuurstammen bewijzen dat.

Hebt U al eens op TV gezien wat men nu aanraadt om gezond en sterk te zijn, en over een betere immuniteit te kunnen beschikken?

U neemt ’s morgens een flesje met lacto bacillus .. en na 14 dagen bent U in supervorm.

We zijn dus al een stap verder: het gaat niet alleen meer om het evenwicht in de darmen maar ook om IMMUNITEIT.

Prof. Dr. G. Enderlein ( 1872-1968), was de man die hier het verst in gevorderd was, spijtig voor hem kwam de oorlog (1940-1945) tussen beide, en alles wat Duits was werd toen doodgezwegen en verworpen, (behalve hun kennis van wapens natuurlijk.)

Hij werkte in stilte verder.

Dankzij zijn werk en dat van zijn medewerkers en opvolgers bestaat er thans een hele gamma van producten die in Duitsland te koop zijn bij de firma Sanum-Kehlbeck.

Meer nieuws.

Ondertussen zijn we jaren verder en heeft het onderzoek niet stil gestaan.

Ter gelegenheid van een dag in Nederland over chronische infecties vernam ik daar meer over.

Dr I.M.Koolsbergen sprak er over “allemaal beestjes” en herhaalde ongeveer wat ik hier reeds over schreef, maar ze ging verder.

Ze sprak onder meer over de ziekte van Lyme, die sterk in optocht is, en over het onderzoek dat men deed in verband met de oorzaak van de ziekte: de spirocheet Borrelia, meestal gelinkt aan een beet van een teek, al kunnen ook andere dragers de ziekte overbrengen.

Ze onderschreef het pleomorfisme en vertelde over verder onderzoek daaromtrent.

Zo zou er nu een virus filter bestaan, met poriën van 0,22mu-meter waarmee Mv. Klienberger-Nobel, aantoont dat er filtreerbare (dus zo klein als een virus), granulen bestaan die geen celwand bezaten maar wel konden overgaan in coccen onder gunstige omstandigheden. Zij noemde deze celwandloze micro organismen  L vormen, nu beter bekend als  Cell Wall Deficiênt Forms of CWD of ook nog Stealth Pathogens (Mattman 1995) of nano –bacterie (Kaljander 2000.)

Deze  CWD-vormen worden thans het meest gebruikt voor de beschrijving van het universeel voorkomende micro-micro stadium van microben.

Dit heet het virusstadium van de bacterie. En zo is de cirkel rond.

U kunt er veel over leren op internet.

Volgende keer meer daarover, want hier begint een andere en betere vorm van geneeskunde.