Deze sterk invaliderende ziekte kan iedereen trefffen, meestal na een trauma.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het betreft hier een “infectie” die vaak maar niet uitsluitend de lange beenderen treft.

Ik heb er slechts enkele behandeld omdat dit meer het domein is van de orthopedie en de inwendige geneeskunde.

Een tijdje geleden had ik nog zo een geval.

Dosier 13626.

Het betreft een jongen van ongeveer vier jaar.

Hij woonde in Africa , kind van een Africaan en een Belgische moeder.

Hij werd eerst geopereerd wegens Hydronephrose. Waarschijnlijk in Angola?

Enige tijd later kreeg hij plots hoge koorts en even later een abces ter hoogte van het midden van de rechter femur.

Ondanks vele kuren antibiotica kwam de koorts steeds terug tot uiteindelijk de femur brak onder invloed van de infectie en de aantasting van het bot in de femur.

Na meerdere curettages en heel veel antibiotica in Africa belanden ze in de A.Z. Jette, alwaar de wonde nogmaals ( het was al de vierde keer) uitgecureteerd werd en opnieuw gedurende een hele tijd zware antibiotica werd toegediend.

Steeds gebeurde er hetzelfde: na stoppen van de antibiotica kwam de koorts terug.

.

Op dat moment kwam hij voor het eerst op de raadpleging met zijn moeder.

Bij de laatste operatie werd er geen pathogene oorzaak meer gevonden, en toch kwam de koorts steeds terug. Het kind had een gips over gans zijn onderste rechter been maar was zeer turbulent en onhandelbaar. Ik had alle moeite om het te onderzoeken.

Korte tijd na de eerste raadpleging hielden de koortsopstoten op, waarschijnlijk omdat ik er in geslaagd was  zijn immuniteit te verbeteren met mijn medicatie. Dat is moeilijk te bewijzen. Ik behandelde hem niet alleen voor zijn immuniteit op te trekken maar ik gaf hem ook homeopathische producten, een paar dosissen voor zijn uiterst nerveus gedrag, een voor zijn been  alsook een dosis Staphylococcus coagulase + D8.

De tweede raadpleging verliep helemaal anders. Het jongetje was veel kalmer en gaf me zelfs een kus bij het verlaten van de raadpleging, daar waar ik hem de eerste keer zelfs niet mocht aanraken, de dosissen stramonium hadden blijkbaar gewerkt .

De immuniteit en beederwaarden waren reeds van  - 60  + 60 gedaald naar -30 +30.

We deden nog een paar maanden verder. Ondertussen was het gips er  ( te vroeg) afgenomen en het been maakte een hoek zodat een nieuwe interventie nodig was, ditmaal was er geen  infecte meer. Nu was het Staphyloccinum D 15  dat eruit kwam, beter dus.

Toen hij de derde keer kwam  waren de cijfers nog dezelfde, waarschijnlijk omdat hij net opnieuw werd geopereerd. Maar Staphylococcinum stond nu al op D200, wat zeer goed is en betekent meestal dat de infectie overwonnen is.

Afwachten dus maar er is hoop. Later meer erover?