Deze titel kan men ook een andere benaming geven zoals, ganglion stellata of scalenen syndroom, soms heeft men gewoon een stijve hals. Waarom? Omdat deze benamingen elk over een bijzonder aspect van hetzelfde probleem gaan. Men vestigt de aandacht ofwel op  de eerste rib, ofwel of het ganglion dat in deze regio gelegen is ofwel op de spieren die er bij betrokken zijn, ofwel gewoon op de cervicale wervelzuil met mogelijke artrose problemen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De mogelijk behandelingen zijn dan ook zeer talrijk en bieden op hun beurt mogelijke  oplossingen, al zijn ze soms ontoereikend.

Zo kan een goede manipulatie soms helpen, soms ook acupunctuur en zeker ooracupunctuur samen met een gerichte manipulatie. In extreme gevallen volgt er ook een chirurgische ingreep, maar zelfs dan kan het mislopen en waarom?

Precies, omdat men weeral geen rekening heeft gehouden met de invloed van exogene pathogene straling. Een voorbeeld zou moeten volstaan om dit aan te tonen, alhoewel ik er meerdere heb in mijn archieven.

Dossier  RA 1992.

Deze dame geboren in 1943 werd reeds geopereerd aan de halswervel zuil, er werd een arthrodese uitgevoerd:  losmaken van zenuwen en vastzetten van een paar wervels aan elkaar zodat ze niet meer duwen op de zenuwen.  Men verwijdert soms ook de eerste rib, die drukt op de zenuwen. Ik weet niet of dit hier is gebeurd.

Ondanks de operatie, de kinesitherapie en allerhande medicatie helpt het niet

.

Bij het eerste onderzoek, in 1992, vind ik inderdaad sterk gespannen spierbundels in de hals en de bijna onmogelijkheid de hals enigszins te laten draaien.

De opmeting geeft ook de oorzaak aan.  Zie de tekening.

Door het plaatsen van enkele magneten verminderde de spanning en de pijn ogenblikkelijk.

Ze woonde in en groot huis, een vroegere melkerij en in de buurt  moest wel veel water zijn.

Ze verplaatste haar bed meerder keren en in verschillende kamers.

Telkens weer ging het tijdelijk beter, maar na enkele weken herbegonnen de pijnen en moest ze terugkomen. Telkens opnieuw vond ik de indrukken van exogene stralen, zij het op iets andere plaatsen op haar lichaam teug. Alleen biosaneren kon hier de oplossing bieden.

Ze was wel altijd veel beter maar de genezing kwam nooit helemaal tot haar recht, door de toestand in de woning. Dus kwam ze af en toe op controle, de beweging van de hals was veel beter en de pijn veel minder.

Enkele jaren later verhuisde ze eindelijk en liet haar woning  degelijk biosaneren.

Ik zag haar niet meer teug tot ik in 2002,  ongeveer 10 jaar na de eerste raadpleging, haar zoon op de raadpleging kreeg.

Ik vroeg hem: ”hoe is het met uw moeder?”. Heel goed zij hij, sinds de biosanering heeft ze geen last meer in haar hals. 

Besluit.

Wanneer een soortgelijk probleem  niet opgelost geraakt ondanks de herhaalde goede inspanningen van uw osteopaat, acupuncteur of gewoon door klassieke medicatie, denk er dan aan: laat u zeker niet opereren vooraleer u door een deskundige dokter bent onderzocht met de Lecherantenne op de aanwezigheid van exogene pathogene straling.