Het wordt een lange bijdrage met soms wat herhalingen uit vroegere teksten zoals:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Diëten helpen en / of helpen niet. Toch vindt u er nieuwe inzichten.

Een tijd geleden volgde ik een interessante documentaire op National geographic channel, omtrent super germs. Een van de interessantste zinnen die ik las was de volgende:

’ germs zijn laatste verdediging tegen ziekte’. En wij maar antibiotica voorschrijven dacht ik als wetenschappelijk gevormde arts. Gelukkig ben ik meer alternatief geworden.

Eerst een woordje uitleg over de betekenis van germs.

Germs kan betekenen: germen, dan heeft men het voornamelijk over plantkunde.

Germs kan betekenen: bacillen, daar zullen wij het ook over hebben.

Germs kan betekenen: bacteriën, virussen, micro organismen, ook dat is interessant.

Ik zou daar nu echt werk willen van maken en eens in ’t lang en in ’t breed uit leggen hoe ik te werk ga wanneer ik een patiënt behandel. Ik ontken niet dat antibiotica soms noodzakelijk zijn, maar we gebruiken het veel te vaak en wanneer het niet nodig is.

Ik heb het reeds eerder geschreven en zal het blijven herhalen: het belangrijkste bij ieder mens is zijn weerstand tegen over ziekte of ziekmakende factoren, al dan niet bacteriën of virussen. Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Daar denkt de klassieke arts nauwelijks aan, hij dood de microben, hij voert oorlog.

We verzorgen, versterken het individu en bewaren de vrede, in ons lichaam.

Om te leven hebben we miljarden bacillen en bacteriën nodig, van aan elke opening in ons lichaam verdedigen die mee onze integriteit, ook op onze huid zit het vol bacteriën.

In onze darmen zijn miljarden bacteriën ononderbroken aan het werk om onze immuniteit op te bouwen.

In de reportage op TV was o. m te zien hoe men in India uit koemest alle soorten huid verzorging middelen  en huidbeschermers maakt.

Op het platte land, waar armoede heerst, strijken ze de koemest zo op het lichaam om huidziekten te verzorgen. Ik raad dat U niet aan, wij zijn er trouwens niet meer tegen bestand.

In China gebruikt men nu gelijksoortige bacteriën om allerlei gebruik middelen en zepen te produceren en 10 miljoen mensen gebruiken deze afvalstoffen van mens en dier om biogas te produceren, en zo energie te produceren. Er word nog heel wat anders mee gedaan om onze planeet te helpen zuiveren van al de pollutie..

U ziet dat de bacteriën terug van weg geweest is. Hopelijk nu definitief.

Wat is er gebeurd in de geneeskunde, dat deze mogelijkheden gedurende meer dan 50 jaar nauwelijks werden gebruikt?

Daarvoor moet men terug naar Duitsland, rond de periode voor en tijdens in de oorlogsperiode van 40-45.

Zoals U weet was Duitsland toen ver vooruit op gebied van wetenschap en technologie, vooral als het er op aan kwam oorlogstuigen te ontwikkelen.

De Amerikanen en ook de Russen hebben daar nadien hun profijt uit gehaald.

Maar dat was ook zo op gebied van de geneeskunde.

Om onbegrijpelijke wijze werd daar geen gebruik van gemaakt, misschien omdat te veel geleerde dokters en professoren gruwelijke praktijken hadden bedacht en mensen als proef konijnen hadden gebruikt.

Laat ons even terug gaan in de tijd.

In de tijd van Louis Pasteur (1881-1955), ontstond er een hevige strijd tussen twee op het eerste zicht onverzoenbare theorieën omtrent het ontstaan van ziekte, nochtans zijn zij alle twee de moeite waard.

Enerzijds was er de theorie die o.a. verdedigd werd door Pasteur (1822-1895) en Koch (1843-1910), genoemd: monomorphisme.

Anderzijds de theorie verkondigd door A. Bechamp een andere Fransman en Dr. Günther Enderlein, (1872-1968), opnieuw een Duitser: het  polymorphisme.

De tweestrijd werd kort samengevat door A Bechamps beroemde zin: “ Le microbe n’est rien, le milieu, est tout “. Kwatongen beweren dat Pasteur dat op zijn sterfbed zou herhaald hebben.

Volgens het monomorphysme was de oorzaak van een infectieziekte altijd één ‘micro-organisme’.

Elke infectie ziekte werd veroorzaakt door één pathogeen agent.

Toen de eerste successen met vaccinaties ontstonden, (cholera bacil 1883), leek de strijd gestreden. Dood aan de microben.

Toen dan A. Fleming in 1940 de eerste penicilline ontdekte en in 1944 op het einde van de oorlog Amerika de penicilline naar hier bracht leek het lot van de andere groep bezegeld, het monomorphisme triomfeerde.

Nochtans niet helemaal, want wat zien we? De microben en virussen passen zich aan en muteren dat het een lust is, de wetenschap loopt altijd een paar stappen achter.

Zodat men zich begint vragen te stellen.

Hoe zou dat komen?

Laat ons eens terugkeren naar de andere tendens, het polymorphysme: het milieu is alles.

Voor en tijdens de oorlog was Prof. G. Enderlein een vooraanstaand Duits onderzoeker, die vooral aandacht had voor het milieu waarin bacteriën zich ontwikkelen.

Hij beweerde dat alle levende organismen, hoe klein ze ook waren, ontstonden uit een heel kleine partikel ‘ protide ‘ genaamd.

Zolang het milieu waarin het zich ontwikkelt gezond is ontstaan er alleen wat hij noemt symprotiden, (samengestelde protiden) en chondriten.  Daaruit ontstaan alleen wat wij noemen saprophyten of goedaardige symbionten, dus voor het leven gunstige bacillen, zoals we ze normaal met miljarden moeten terug vinden in de darm, bij een gezond individu.

Dat noemt hij de apathogene fase.

Wanneer het milieu ongunstig wordt voor onze gezondheid muteren deze onschuldige  bacillen geleidelijk naar meer schadelijke vormen, zoals b.v. de collibacillen plots zeer schadelijk kunnen worden in de darm. Dat noemt hij de pathogene fase. Hier begint de cyclus van de bacteriën en de schimmels.

Door onderzoek en experimenteren was hij er in geslaagd culturen te creëren van zowel schadelijke als onschadelijke stammen van bacillen.

Door preparaten te maken van zowel, goede als minder  goede bacillen en cultuur preparaten van de inhoud ervan kon hij producten maken die in staat waren bij inname, de pathogene kiemen, de andere weg op te sturen, door ze te laten copuleren met de toegediende minder schadelijke  en ze op die manier geleidelijk minder actief of schadelijk te maken, dus of opnieuw saprofyt.

Het resultaat was een geweldige stimulans van de weerstand of immuniteit van de zieke patiënt.

Na de oorlog veranderde alles zeer snel, sommige Duitse dokters waren betrokken bij mens onwaardige proeven en de Duitse geneeskunde kende toen een geweldige stagnatie.

Ondertussen was de antibiotica aan een sterke en onweerstaanbare doorbraak bezig en de antibiotica veroverde de wereld en met rede het was een fantastische uitvinding.

Zoals het vaak het geval is, was alleen de overwinnaar goed en al wat de verliezer kende voorbij gestreefd.

Toch waren er toen reeds vooraanstaande vooral Duitse dokters die bacteriën gebruikten om de mens sterker te maken tegen over ziekte.

Had men toen dat onderzoek op even grote schaal verder gezet en niet alleen geld gestoken in het zoeken naar steeds sterkere antibiotica dan had de wereld er zeker anders uit gezien en zouden wij nu niet moeten werken als alternatief arts om deze methode opnieuw leven in te blazen.

Wat is er ondertussen gebeurd?

U herinnert zich dat ik het had over de Duitse Professor G. Enderlein.

Hij zocht verder in de richting van milieu verbetering.

Op deze wijze klasseerde hij de bacteriën en schimmels in verschillende categorieën.

Voor meer details hierover verwijs ik U naar Internet: Google. Sanum-Kehlbech.

Ondertussen creëerde hij verschillende behandelingsmodellen op basis van die bestaande soorten pathogene kiemen en schimmels, alsook van gelijkaardige niet pathogene kiemen, telkens in laag gedoseerde homeopathische verdunningen van d3 tot d6.  Door toedienen ervan vooral langs orale weg, ontstond er in de darmen een symbiose van pathogene en nieuwe toegediende kiemen.

Op deze wijze bracht hij geleidelijk in het lichaam een nieuw en gezonder evenwicht tot stand, met meer symbiotische niet pathogene kiemen en verhoogde hij de immuniteit van de patiënt.

U moet weten dat het immuun stelsel voornamelijk onderhouden wordt langs de mucosa van de darm.

Alle chronische patiënten hebben een immuun stelsel dat ontoereikend is, dat betekent dat elke chronische patiënt zeker minstens deze behandelingsmethode zou moeten ondergaan.

Pas daarna of te gelijkertijd kan men ook actief op de andere ziekmakende factoren inspelen.

Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Hoe komt het dat ons innerlijk milieu zo gevoelig is aan dat soort stoornissen?

Het inwendig milieu of het extracellulair milieu, of beter genaamd, grond regulatiesysteem van Pischinger, zorgt voor onze homeostase.

Daarmee bedoelt men dat het lichaam niet te zuur en ook niet te alkalisch mag worden.

Onze actuele manier van leven en onze voeding drijven ons meer en meer naar de acid house.

De afvalstoffen en de vrije radicalen, alsook resten van bacteriën en virussen, giftige stoffen, resten van antibiotica en allerlei toxische medicamenten stapelen zich op in dat extra cellulair milieu en geraken niet meer tijdig afgevoerd langs lever, nieren en darmen.

Klassieke dokters proberen het fenomeen acidosis op te sporen door bloedanalyse en dan moet bij een gezonde mens de  P.H. schommelen rond 7.

In feite zouden we zowel het ph van het bloed als het ph van het intercellulair milieu of de weefselsmetingen moeten  kunnen vergelijken.

In normale omstandigheden zal het ph van het bloed ‘smorgens zuurder zijn, door de nachtelijke eliminatieperiode vanuit de weefsels, die te zuur waren en door eliminatie terug alcalischer worden, en tegen ’s avonds gebeurt net het omgekeerde.

Wat gebeurt er? Om de p.h. in het bloed, dat te zuur wordt tijdens de dag door onze slechte te zure voeding en de stress te neutraliseren gaat ons lichaam meer basale componenten uit onze weefsels halen om dit te compenseren, en dus wordt het mesenchyme tijdens de dag te alkalisch.

Zo trekt b.v. calcium uit onze beenderen en ontstaat soms osteoporose, dit is maar een mogelijkheid, zo zijn er meerdere.

Het probleem is dat bacillen virulenter worden in een milieu dat zuurder wordt en pathogene agenten zo de saprofyten gaan verdringen.

Het volstaat dus niet van goede bacillen toe te dienen, men zal ook, indien nodig, het zuur-basis evenwicht moeten herstellen. Dat kan medicamenteus maar ook de voeding speelt een rol.

Hoe kan voeding uw gezondheid verbeteren?

Eet niets waar U een afkeer van heeft.

Neem zo veel mogelijk biologische voeding.

Gebruik zo weinig mogelijk de magnetron.

Verander niet alles in een keer, ga geleidelijk te werk.

1. Voor niet zieke of weinig zieke mensen.

Om uw gezondheid te vrijwaren kunt U een aantal voorzorgsmaatregelen treffen.

• Voldoende bewegen.
• Dieet. Daar bestaan veel verschillende ideeën over. Dit zijn er een paar.
• U kunt ook meer daarover vernemen in “Kousmine’.”

Te vermijden of tot een minimum te beperken.

Dierlijke vetten, vooral van viervoetige dieren,

(cholesterol, onverzadigde dierlijke vetzuren)

Alcohol: slechts een weinig wijn of bier.

Tabak.

Suiker, vooral geraffineerde.

Koffie.

Neem vooral vette vis: sardine, makreel, paling, tarbot, wat zalm…. (EPA+DHA.)

Weinig melk, eerder wat karnemelk, en rechts draaiende producten, vb: sanuvis, yoghourt.

Dus ook niet te veel kaas, zeker niet te vet,

Oppassen met margarine, liever een weinig goede boter.

Geen geraffineerde suiker, eerder ahornsiroop, stevia, appelsap..

Geen wit brood, beter zeven granen, geroosterd? Voor gluten gevoelige mensen helemaal geen brood, zuur desem voor wie het aan kan of een Budwig papje.

 Voldoende water drinken, minstens 1 liter per dag, groene thee, drie jaren thee.     ..

 Lichte drainage middelen voor lever, nieren en darmen, in thee of water.

 Volgens het seizoen aan te passen. Vb. in de lente vooral voor de lever.

 Voldoende vers fruit, liefst inlands, wanneer er hier rijp fruit is.

 Plantaardige eiwitten zijn nodig. Tofu, peilvruchten, granen, indien U ze verteert.

 Verse groenten liefst rauw en lang gekauwd, indien het kan, zo niet stoven..

 Broccoli, kool, rode biet, witloof, radijsjes, wortelen, sla.

 Koud geperste olie van olijf, lijnzaad, zonnebloem, teunisbloem, boragie.

• Bijkomende natuur producten.

Vb. Actieve darmflora  producten: lactobacillus en bifidus producten, eventueel aangevuld        met plantextracten tegen obstipatie. Zorgen voor afwisseling.

• Voor gepensioneerden: de darmflora neemt onvoldoende essentiële bestanddelen op uit de voeding, dus aanvullen met een poly - vitaminen preparaat, (laag gedoseerd), en mineralen en oligo elementen.

2.  Voor chronische zieken is dat onvoldoende, de immuniteit is ontoereikend.

Men zal dus ook geneesmiddelen moeten toedienen.

Vanaf hier moet elk product op elke patiënt uitgetest worden, alleen de producten die een positief signaal geven worden voorgeschreven.

 Immuun versterkende middelen.

            We beschikken over zeer goede producten.

1.      Paardenmelk, kan zeer geschikt zijn voor M.S. en C.V.S: maar eerst testen.

2.      Colostrum, is soms aangewezen. Dit is de eerste melk van de pas gekalfde koe.

Daarna komen de Duitse producten van Sanum-Kelbeck.

Hier moet men een onderscheid maken tussen de isopathische en de immunologische.

Dat zijn de producten van Dr. Enderlein en diens opvolgers.

Het zijn er heel wat en er bestaan voorbeeld lijsten van hoe men ze kan innemen.

Het beste is van ze uit te testen en alleen die te nemen die positief reageren op de test, dan riskeert U ook de minste nevenwerkingen.

Wie er meer wil over weten kan  terecht op internet  Sanum-Kelbeck en ook  nog o.a. naar Nederland en Scripties van leden van de naav-acupunctuur on the web.

Vergeet dus vooral niet, ik herhaal het nogmaals, dat de beste manier om te kiezen tussen al deze medicatie bestaat in het uittesten van elk product op elke patiënt en met regelmatige controles en liefst door een arts die vertrouwd is met deze behandeling wijze.

Na zes weken is de toestand trouwens al veranderd en moet opnieuw getest worden, meestal zijn het dan andere producten die aan de beurt zijn..

Bijkomende nota.

Er bestaan tal van voedingsadviezen, ze hebben allemaal plus punten maar zijn niet altijd even smakelijk en even eenvoudig om op te volgen.

Ziehier nog een advies van Walter Kunnen, de leermeester van Archibo- Biologica en de Lecherantenne, met verwijzing naar Jan Dries en Dr. Shelton, Kousmine.

1. Ontbijt beginnen met voornamelijk fruitsla, geen citrus vruchten.

Even later thee of yoghurt, (met tarwekiemolie?), Ahornsiroop.

2. Middagmaal.

Eventueel beginnen met vruchtensla, dan even wachten, want vruchten verlaten de maag snel, indien U fruit mengt met andere ingrediënten, zullen de vruchten gaan gisten in de maag, hetgeen nefast is voor de gezondheid.

Dus fruit onmiddellijk na een zware maaltijd is ook af te raden.

Gevarieerde rauwkost, met wat gebakken of gekookte aardappelen al dan niet met schil,

rijst of pasta kan ook. + 1 glas rode Bordeauxwijn.

3. Avondmaal.

Gekookte of gestoomde groenten, of groenten soep.

Na soep, even wachten.

Eventueel groenten + pasta.

Geroosterd brood.

        ---------------------

Eet matig, rustig, goed kauwen.

Weinig zout, dan Atlantisch oceaanzout, toevoegen bij op dienen.

Meid de microgolfoven, ook diepgevroren eten, bewaarmiddelen.

Zie zo smakelijk.