Schouderprobleem. Deel 3 en slot.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hij dus naar de professor die hem met zij assistent ontving en zei: we gaan nog eens kijken en dan regelen we alles voor de operatie.
Ja maar professor zei de patiënt, is dat wel nog nodig, kijk, ik kan met mijn arm alle bewegingen maken en zonder pijn.
Verbouwereerd stonden ze te kijken en zeiden, dat kan niet, laat ons uw schouder eens zien.
Ik kleedde me uit en toen zagen ze twee kleine pleisters op mijn schouder.
Ha, nu begrijpen we het, ge hebt daar twee injecties in uw gewricht gekregen en daardoor is het beter .
Neen zei ik, dat zijn twee magneetjes die daar opgekleefd zijn.
Ze keken me onbegrijpend aan, dat kenden ze niet en ze konden niet geloven dat alles daarmee zou genezen, een operatie zou toch beter zijn.
Toen vroeg ik hen: bent U zeker dat ik mijn arm na de operatie even goed en even hoog en zonder pijn zal kunnen bewegen als nu?
De Prof sprak: eerst zult ge een hele tijd niet mogen bewegen, daarna komt een lange revalidatie en tot op 90 graden zult ge uw arm zeker in abductie kunnen brengen, hoger kan ik niet garanderen.
En nu heb ik geen pijn meer, zei ik, en kan ik veel hoger, nee bedankt professor ik ga toch nog even wachten en indien er problemen zijn kom ik zeker terug.
Hij ging niet terug, ik zag hem nog een paar keer op de raadpleging, telkens kon hij langer zonder de magneten blijven en uiteindelijk helemaal zonder.
Vijf jaar later zag ik hem nog eens terug, hij kon elke beweging maken en had nergens pijn.
Toen hij later naar Afrika terug ging, ontmoette hij opnieuw de dokter die hem eerst had onderzocht. Toen hij vertelde wat er gebeurd was zei de dokter: Had U mij gezegd dat U naar Lourdes waart geweest, zou ik U geloven, maar dat van die magneten kan ik niet geloven.
Trek het U niet aan collega, U bent niet de enige, de professors hier in België en al die geleerde mensen met hun commentaar in Skepp, die reageren ook negatief op mijn stelling dat magneten soms wonderen doen.
|