Psycho-somatisch. Deel 1.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit is een eigenaardig geval, misschien is het ook wel een Sudec, maar zeker is het niet.

Ziehier het verhaal van een dame, geboren in 1972 en reeds een hele tijd ziek.

Tien jaar geleden was het, toen ze voor het eerst ernstige problemen kreeg.

Ze werd uiteindelijk geopereerd in Keulen, van een dubbele hernia in de lumbale streek.

Voor de operatie leed ze hevige onhoudbare pijn, nadien kon ze opnieuw werken. Ze had wel af en toe nog een opstoot van iscialgie die verholpen werd door ontstekingsremmers en rust, het leven was draagbaar, men had wel nog een kleine nieuwe hernia vastgesteld maar onvoldoende erg om opnieuw te opereren.

Een paar jaar later onderging ze nog een totale hysterectomie.

Toen gebeurde er iets merkwaardig.

Nu negen maanden geleden werd ze ’s morgens wakker en haar beide onderste ledematen waren volledig verlamd.

In paniek werd ze dringend opgenomen in een Universitaire instelling in Brussel, waar alle mogelijke onderzoeken werden uitgevoerd. Er werd geen mogelijk oorzakelijk verband gevonden om haar blijvende verlamming uit te leggen.

Dus, zei de professor is het psychisch, gij moet uw problemen thuis oplossen en in afwachting sturen we U naar de psychiatrie.

Probleem opgelost voor de specialist.

Maar voor die vrouw en haar echtgenoot?

Die hadden helemaal geen problemen thuis, ze was niet depressief maar werd het wel meteen, wie zou haar nog geloven, Gelukkig steunde haar man haar nog.

Ze verbleef enige tijd in de psychiatrie, nam veel medicatie, antidepressiva, kalmeermiddelen.

Na enige tijd mocht ze naar huis, ze verliet de kliniek in een rolstoel.

Na maanden intensieve kinesitherapie verbeterde ze geleidelijk en uiteindelijk kon ze ook beginnen stappen. We zijn ondertussen negen maanden verder, ze is natuurlijk haar werk kwijt, haar man gelukkig niet en komt dan voor het eerst op consult.

Wordt vervolgd.