Het strand.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik droom dat ik opnieuw aan het strand zit, in de zon, maar koning winter heeft er anders over beslist, het wordt nog even wachten.
Op het strand van Oostende, of liever nog aan het uiteinde van de golfbreker, zittend en wachtend op de eerste vis, heeft een mens tijd zat.
Mijmerend en zwalpend van het ene onderwerp naar het andere zoals de golven die mij omringen, komt het hele levensverhaal als een film voorbij gerold.
Dokter zijn was mijn hele leven.
Toen ik pas een klein jongetje was kwam onze huisdokter eens op bezoek bij mijn ouders, misschien was mijn moeder opnieuw zwanger. Ik stond op de brug aan de watermolen van mijn vader en grootvader, de dokter kwam ook wat genieten van die rust en terwijl hij over mijn klein kopje wreef zei hij:Dit wordt een dokter. Ik vergat dat nooit meer.
Nu en heel leven later, heb ik opnieuw die rust terug gevonden, die mij toen in mijn jeugd vergezelde, ook daar kon ik uren rustig zitten wachten op de eerste beet.
Maar ouder worden heeft ook zijn nadelen, men moet zijn verstand in ere houden en dus zal ik ook nog af en toe aan de schrijftafel zitten, bijgestaan en omringd door mijn lieftallige vrouw, en kunt U even mee lezen indien U dat wenst.
M.S. of Multiple Sclerose is een van die ziekten waar ik nogal eens succes mee had.
Natuurlijk moet men rekening houden met het feit dat er een viertal gradaties bestaan van die ziekte en het eerste wat een klassiek geschoold dokter dan antwoordt op uw zogenaamde goede resultaten bij de behandeling van M.S. patiënten, is het volgende: ja, natuurlijk er zijn veel gevallen die spontaan verbeteren meestal maar tijdelijk maar toch, dit zijn geen wetenschappelijke bewijzen..
Ik zal me dus moeten beperken in mijn verhalen en alleen gevallen bespreken waar ik zeker ben van de ernstige graad van de snel verergerde evolutie en waar ik de patiënten gedurende meerdere jaren gevolgd heb.
Meer kan ik niet doen, maar wat baten kaars en bril wanneer de mens niet kijken wil?
Tot heel binnen kort.
|