Algoneurodystrofie of Syndroom van Sudeck.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit werd reeds vroeger eens gepubliceerd, maar is ook verdwenen op mijn blog, en is dus voornamelijk bedoeld voor nieuwe lezers.

Zolang men  aard stralen, (wij noemen dat nu vectoren van de aardmagnetische netten) en biosanering van woningen in het belachelijke trekt, graag nog een bijzonder geval.

In Oktober 2003 komt er een dame op de raadpleging met beginnende menopauze klachten.

Ze vraagt mij of ik haar kan helpen tegen die opvliegers en of ze hormonen moet nemen?

Terwijl ik even nadenk, vraagt ze mij of ik haar niet herken? Neen zeg ik, maar ik heb de indruk dat ik U toch al eens ontmoet heb.

Ja zegt ze, ik ben hier vijf jaar geleden al eens geweest en U hebt toen mijn rechter arm gered. Ik zoek dus haar dossier op en ziehier wat er toen gebeurde.

In Februari van het bewust jaar, liep ze een dubbele ingewikkelde fractuur van de rechte onderarm op waarvoor de chirurg een osteosynthese moest uitvoeren en een bijkomend stabiliserend gips, dit laatste was waarschijnlijk  te sterk gespannen waardoor  mogelijk de verwikkelingen optraden. ( Zie google: osteosynthese onderarm.)

Na vier maanden was er nog altijd geen begin van kalk vorming, het bot groeide niet aan elkaar. Daarnaast was er nog iets erger opgetreden, haar pols en hand waren volledig gevoelloos  en ze kon  haar pols, noch haar vingers bewegen, alles leek dood en pijnlijk.

Dat noemt men algoneurodystrofie of ook syndroom van Sudeck. ( Zie google.)

Ondanks sterke medicatie en dagelijkse kinesitherapie veranderde er niets, en toen kwam ze eindelijk op de raadpleging, gestuurd door een kennis van haar.

Met de Lecherantenne.

Bij onderzoek  vond ik opnieuw, zoals zo vaak, dat de arm op de plaats van de breuk, getroffen werd door de 7,6 Decumanus en de 8,2 zuid west vector, en door een watervoerende breuk lijn.

Ik raadde haar aan meteen haar woning te laten biosaneren, hetgeen ze ook deed.

Ik plaatste twee magneten op de voorarm en zei haar dat ze moest afwachten, want blijkbaar voelde ze geen onmiddellijke verandering, hetgeen me geen goed teken scheen.

Achteraf heb ik ondervonden dat dit ook niet kan, bij een Sudeck syndroom, de doorbloeding start wel direct na het aanbrengen van de magneten, maar vooraleer alles zich begint te herstellen moet men even geduld hebben, dat wist ik toen nog niet.

Ik stuurde haar naar huis en vroeg haar me iets te laten weten indien er verandering optrad.

Ik hoorde niets meer van haar tot nu vijf jaar later en ik dacht dat de magneten niet hadden geholpen. 

Zo is het niet verlopen vertelde ze mij.

“Ik kwam bij U in de voormiddag”, zei ze. De eerste uren gebeurde er niets. Tegen de avond voelde ik plots leven in mijn hand stromen en begon ik mijn middenvinger te bewegen, nadien volgden de andere vingers en de duim. ’s Anderendaags kon ik mes en potlood vastnemen. Binnen de acht dagen waren mijn rechte hand en voorarm hersteld en nu begon ook de kalkvorming rond de fractuur.

Twee maanden later werd het gips en al het materiaal weggenomen.

De chirurg begreep er niets van.

Ze toonde mij haar twee handen en polsen, ze waren allebei in heel goede staat.

Denkt U dat de chirurg, of een enkele geneesheer of deskundige het de moeite vond om te weten hoe ik algoneurodystrofie op acht dagen kan genezen, waar hij minstens enkele maanden voor nodig heeft?