Kanker en Chronisch vermoeidheid syndroom.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Bestaat er een verband tussen beiden? Moeilijk te zeggen, alhoewel?

Van een rechtstreeks verband zou ik niet durven spreken maar misschien is er toch wel ergens een onrechtstreeks verband. Deze keer gaan we het daar over hebben en er op aansluiten  met een voorbeeld.

Ik heb het al vaker gezegd en zal het blijven herhalen dat er bij de meeste chronische ziekten steeds een verband bestaat tussen enerzijds de ziekte toestand en het verval van de immuniteit en anderzijds tussen beide eerst genoemden en de aanwezigheid van meerdere polluerende elektromagnetische storingen in de woning, voornamelijk dan de exogene pathogene vectoren, zijnde de immuun deprimerende 7,6 Decumanus en de pathogene 8,2 zuid west, samen met meerdere gepollueerde watervoerende breuklijnen.

Telkens weer vinden we deze vectoren terug bij immuun deficiënte patiënten en telkens ook weer bij kankerpatiënten. Daarenboven vinden we telkens de meeste kruisingen van die vectoren op de plaats waar de kanker of de ziekte ontstaat. Dat kan geen toeval zijn.

Trouwens door de analyse van elk van die pathogene vectoren kunnen we heel precies meten dewelke verantwoordelijk zijn voor de immuun depressie en dewelke verantwoordelijk zijn voor de ziekte.

Telkens vinden we voor elk van die toestanden de vectoren die er het meest toe bijdragen.

Zolang deze vectoren niet worden geneutraliseerd, of zolang de patiënt geen andere en beter slaapplaats vindt loopt hij het risico om niet definitief te genezen.

De kanker kan dan wel goed en klassiek behandeld worden maar het gevaar voor recidief zal veel groter zijn bij zo een patiënt. De immuniteit zal trouwens nooit helemaal herstellen

Wilt U een voorbeeld, ziehier dan.

Een dame van 55 jaar komt op de raadpleging, ze werd gestuurd door een andere collega, die meent dat er misschien toch iets niet in orde is met de woning.

Haar chronisch vermoeidheid syndroom werd gediagnosticeerd in 1994, ze was toen al jaren moe.

Ze werd grondig onderzocht in  het Brugmann Ziekenhuis, o.a.. in de slaapkliniek, zonder resultaat.

Eerste belangrijke opmerking.

Hoe kunt U bepalen dat deze mevrouw al dan niet goed kan slapen in haar bed door de metingen te doen op een andere plaats, in de kliniek?

Elke wetenschapper moet toch beseffen dat dit een aberratie is.

Natuurlijk kan men door het onderzoek een aantal gevallen ontdekken waar er afwijkingen bestaan in het tracé van de slaap en die eventueel behandelen. Dit onderzoek is dus op zich niet verkeerd, maar in feite zou men, indien men niets vindt in de kliniek, ook zo een onderzoek moeten doen op de plaats waar de patiënt slaapt. Dan zou men misschien een andere uitslag krijgen.

In haar lange voor geschiedenis noteren we een aantal belangrijke zaken.

In Brugman kan men niets belangrijks ontdekken, alleen dat ze reeds aangetast werd door een aantal virussen: cytomegalie, coxakie, epsein bahr.  Dus hier kan ik al stellen dat haar immuniteit toen zeker al naar de vaantjes was, en niemand zal die de volgende 15 jaar kunnen herstellen. Spijtig toch.

Ondertussen  gaat ze naar de V.U.B.  waar een professor naam maakt wegens zijn onderzoek naar C.V.S.

Ook hier vindt men niets en gelukkig krijgt ze geen lange kuur met allerlei antibiotica.

De jaren lopen en ondertussen probeert ze alle slaapkamers uit, zonder succes, de toestand verbeterd niet.  Men moet haar toen gezegd hebben dat haar slaap plaats misschien niet goed was, maar niemand heeft het ooit na gegaan of opgemeten.  Sinds 1998 slaapt ze op dezelfde plaats, ze is het moe steeds naar een andere slaapkamer te verhuizen.

In 2004 ontdekt men een linker kwaadaardige tumor in haar linker borst, 4cm diameter.

De borst wordt volledig verwijderd, ze wordt ook bestraald en krijgt chemotherapie.

Ondertussen wordt ze ook begeleid door een ervarene dokter in Brussel, die haar behandelt met Labo Life preparaten,  hetgeen mij goed lijkt, maar de immuniteit krijgt niemand omhoog, hoe komt dat toch?

Ten einde raad stuurt haar dokter haar dan eindelijk naar mij.

Wordt vervolgd.