De genus stenella xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De genus stenella bevat 5 van de meest acrobatische soorten van alle cetaceeen.

Ze hebben allemaal specifieke snavels , die of gestippeld of gestreept zijn . De meeste soorten zijn excentriek gekleurd , van wit tot  blauw , tot donkergrijs . Ze zijn heel erg actief aan het wateroppervlak zodat  de scholen erg opvallen . Veel soorten zwemmen met tonijnen , wat problemen oplevert met de visserij . ze komen veel voor rond de evenaar , maar worden ook wel  gezien in koelere wateren .

Stenella attenenuate

De pan-tropische gevlekte dolfijn , soms gewoon de gevlekte dolfijn genoemd , komt voor in alle tropische gebieden . Er zijn belangrijke geografische variaties , maar alle soorten zijn klein en slank  en de meesten hebben een overheersende gevlekte pigmentatie ;licht gekleurde vlekjes aan de donkere zijde van de rug en donkere vlakjes aan de lichtere zijde van de buik .

Allen hebben ze een donkere kleur , die  overeenkomt met de tuimelaar , maar opvallender .

Ze kunnen herkend worden door de witte snaveltip van de volwassenen alhoewel de witte kleur niet zo duidelijk is als bij hun soortgenoten in de Stille Oceaan .Hun gedrag is typisch voor deze soort , ze zijn heel actief aan het wateroppervlak . Regelmatig ziet men ze lange en hoge luchtsprongen maken . De pan-tropische gevlekte dolfijn is de snelste zwemmer die nauwkeurig geklokt is , hij is in staat 40 km per uur te zwemmen over korte afstanden . Vaak zwemt hij samen met tonijn en langsnaveldolfijnen , waardoor hij een grote rol speelt in de visserij

Stenella clymene

De Stenella clymene, is de minst bekende soort van het subtropische en warm gematigde wateren . Door zijn kleuring wordt hij soms de gestreepte dolfijn  genoemd , de letterlijke vertaling van de Latijnse naam . Meeste beschrijvingen van dit soort leggen de nadruk op de blauwe  kleur en de strepen . De rugzijde is donkerblauw en de buikzijde wit . De donkere strepen lopen van de ogen langs iedere flank naar de achterkant . In de meeste gevallen is het bovenste deel van de snavel donker en het onderste gedeelte lichter , maar niet helemaal wit . Hoewel ze al bekend zijn sinds 2000 v . CHR . , zijn ze nog altijd een mysterie voor taxonomen omdat er veel variatie is tussen de groepen in verschillende geografische liggingen . Daardoor denken velen dat er een betere onderverdeling moet worden gemaakt . Sommigen hebben dubbele en anderen enkele strepen , waardoor sommige taxonomen voorstellen om ze onder te verdelen in twee soorten: S .coerualba en S . styx . de meest recente classificatie maakt geen onderscheid binnen deze soort . De tonijnvisserij vormt niet de grootste bedreiging , maar in de wateren bij Japan worden ze veel gevangen voor consumptie .  

Stenella frontalisn

Deze dolfijn, ook de Atlantische gevlekte dolfijn genoemd of langsnavel gevlekte snavel heeft een gemiddelde grootte en wordt alleen in de Atlantische Oceaan gezien. Ze komen zelden bij de kustlijn en daardoor is het exacte bereik van hun habitat onbekend. Ze worden wel af en toe gezien bij de kusten van Florida. Men vermoedt dat hun habitat zich uitstrekt van Cape May, New Jersey tot Panama. Uiterlijk lijkt deze dolfijn zeer op de Stenella attenuata. Het grootste verschil is dat de stenella frontalis meer vlekken heeft en robuuster is

De jongen zijn nog niet gevlekt, en lijken erg op tuimelaars, waardoor er vaak verwarring bestaat bij de waarnemers en in onderzoeken. Deze dolfijnsoort is de enige waarbij het uiterlijk van de jongen zo verschillend is dan van de volwassenen. Bij de meeste soorten zijn deze verschillen alleen in kleur en grootte. De vlekjes zijn van een afstand moeilijkst te zien, waardoor ze vaak verward worden met tuimelaars. Maar de tuimelaar is een stuk groter en heeft een kortere snavel. Bij volwassenen worden de vlekjes groter totdat ze vlakken vormen. Deze vlakken sluiten volgens observaties nooit aan. Deze specifieke pigmentatie is waarschijnlijk bedoeld om onderling onderscheid te kunnen maken tussen de soorten en ook gedeeltelijk als camouflage voor Orka’s.Ze worden vaak gezien in open zee-omgevingen. Ze zijn speels en nieuwsgierig, maar tegelijkertijd verlegen. Ze spelen graag in de buurt van boten. Dit is mogelijk omdat het snelle zwemmers zijn (tot xml:namespace prefix = st1 />50 km per uur).Maar door hun verlegenheid moeten ze altijd apart gehouden worden in gevangenschap van tuimelaars, die dominant en territoriaal zijn. Normaal zwemmen ze in grote groepen, maar ze zijn ook wel alleen gezienGelukkig heeft het onderzoek naar deze soort zonder veel slachtingen kunnen verlopen, in tegenstelling tot onderzoeken bij andere dolfijnsoorten.

Stenella longirostris

Deze dolfijn, ook de langsnavel ‘spinner’ dolfijn geheten, is het meest betrokken bij de tonijnvangst. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de Stenella attenuata: in tropische, subtropische en gematigde wateren. . Hun uiterlijk verschilt sterk onderling, maar er zijn 3 basistypen: de oost-Pacific soort, die helemaal donkergrijs is behalve een witte vlek op de buik, de witbuik variant, die een die een donkergrijze rugzijde, een witte buikzijde en blauwgrijze flanken heeft en de Hawaaiise variant, die op de witbuik lijkt maar wat donkerder is, de flanken grijzer en het witte gedeelte groter. Deze dolfijnsoort is waarschijnlijk de meest acrobatische. Hij wordt de ‘spinner’ genoemd omdat hij wel 7 keer om zijn as kan draaien op een hele spectaculaire wijze. Hij gaat graag om met andere ceteceeen en tonijn in de oostelijke tropische Stille Oceaan. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de St.

info van het net