Met alle kracht ga ik er voor, deze week mensen me gezegt dat ze me bewonderen voor de kracht en de durf die ik heb, op mijn leeftijd! Toen het me gezegt werdt, dacht ik wat houdt dat nu in "het is enkel er heel sterk in geloven en er voor gaan" .
Vandaag programa op TV IK VERTREK, gezin met 2 kleine kinderen naar Griekenland. Vandaar mijn twijfels, ze hebben het moeillijk, heel erg zelfs. Ik wil mijn geld verdienen, enkel voor mijn zelf te onderhouden, wil van niemand afhangen enkel van me zelf. Wil er hard voor werken want het is echt niet zo simpel maar aan de andere kant is het een uitdaging, het moet lukken.
Heb ik te veel hoogmoed?
Het moet lukken, de tijd staat niet stil, ik ben gezond en ga er voor.
Wat er allemaal in een paar weken kan gebeuren, mijn vader 82 jaar, heeft een krak gekregen, ziekenhuis in, ziekenhuis uit maar gelukkig zijn we weer op de goede weg.Ik ben de Heer dankbaar dat ik ooit AA heb leren kennen want nu heb ik dat alles kunnen meemaken. Nu heb ik die weken kunnen zorgen voor al mijn dierbaren op een waardige manier.
Deze week getuige geweest van een huwelijk in de famillie, twee jonge mensen die er voor kiezen om samen de weg af teleggen en ik denk dat het een mooie weg zal zijn.
Gisteren naar de begravenis geweest van een Dame van 54 jaar die de strijd tegen de kanker heeft verloren maar op een hele mooie manier de laatste maanden van haar leven heeft afgesloten.
Vandaag ga ik naar een doop en feest, kindtje van mijn Petekind. Heb wel gezegt dat ik niet lang blijf op het feest, dat is iets waar in nog steeds schrik van heb.
Zoals de echte studenten, gebuist!! dus in de warme namiddag zit ik in mijn living met het venster, te blokken. Zoals ik terug de kleinkinderen altijd zeg " als je geen punten genoeg hebt is het omdat je de materie niet kent en ik moety bevesttingen dat dit ook zo is. Ik kon er egenlijk niet veel van. Maar ik wil het echt kennen en dus ga ik er voor.
Ik had me ingeschreven in twee cursussen voor jachtman, maar dat is te zwaar en zal nu verder naar een cursus volgen en daarna de andere. Hoop toch voor het einde van het jaar te kunnen en mogen varen.
Ondervindt dat ik echt moet leren te leren, maar geduld heb ik voor de eerste keer in mijn leven, het maakt me niet uit hoe lang het duurt, als ik er maar kom.
Raad iedereen aan om een hobby te zoeken voor op later leeftijd, heb mensen genoeg gezien die dat niet deden en echt in een zwart gat vallen. Altijd denken aan morgen, niet te ver vooruit maar wel aan morgen, een doel in het leven is zo belangrijk.
Wie had ooit gedacht dat ik nog op de schoolbanken zou zitten, zeker ik niet!
Weer een bewogen tijd achter de rug, mijn vaarvriendin had me uitgenodigd voor de bootshow in Gent, leuke ervaring, heb natuurlijk ook mariofoon gekocht. Ik heb nu alles op alles gezet om te leren varen, wil van niemand afhangen en dus ga ik weer naar de school.
Gezien mijn leeftijd en faalangst heb ik maar beslist om bij twee verschillende scholen te gaan zodat ik zoveel mogelijk informatie opneem. Het is niet om te lachen maar beetje bij beetje kom ik er wel. Twee maal per week naar de school, woorden die je nog nooit gehoord hebt in uw leven en dat van buiten leren, maar wat ben ik blij dat ik de stap gezet heb want telkens leer ik bij. Wat een ander in een maal doet dan zal ik het waarschijnlijk in twee maal doen maar ik heb de tijd en eens kom ik met het certificaat van schipper naar huis.
Verleden week moest ik dringend naar Spanje want ze hadden mijn boot verlegt, dus ik op het vliegtuig om de problemen opte lossen, gelukt en nog beter dan vroeger. Mijn boot, mijn huis, mijn paleisje ligt op de mooiste plaats van gans de haven.
Met mijn spaanse vriendin ferme uitstappen gedaan in de wonder mooie streek, ik kan aan geen mens vertellen hoe goed ik me daar voel, ik heb ook twee prachtige kinderen die me bellen elke dag en die me het geluk toewensen om te genieten van de moooie dingen. Ze werken hard en ik ben o zo fier op hen.
Voor mijn kerstgeschenk hadden ze me een trip naar Parijs met hotel en de kers op de taart was een optreden van Tina Turner. Met de fiets heb ik gans Parijs rond gereden, prachtig zou het iedereen aanraden. Heel alleen op de Montmartere Plateau fruits de mers geeten, in het zonnetje. In de tijd was Parijs mijn favoritte hoofdstad, maar nu met mijn boot zal ik andere horizonder bezoeken en opeens besefte ik dat ik afscheid nam van mijn geliefde Parijs.
Met dank aan alle mensen die me zo gemaakt hebben in het leven, eindelijk kan ik zien en genieten.
Eerste week nog gewerkt, ook de zorgen gehad met een personeelslid, elk jaar komt dat voor maar wennen doet het nooit. Daarna met het vliegtuig naar mijn boot in Spanje, zalig, hoe meer ik er naar toe gaat, hoe leuker het wordt, het is echt mijn paleisje aan het worden. Ik geniet met volle teugen van de rust, leer er echt genieten van het leven, wandelen, beetje koken ( wat ik bijna nooit meer doe in Brugge) krantje lezen enz. Wat een gelukkige vrouw ben ik toch dat ik dat allemaal kan en mag mee maken. Ben nu een week terug op het werk en alles gaat goed, de kinderen stellen het goed. Heb leren wandelen mijn eerste stuk in de bergen +- 30 km zal ik wel nooit meer vergeten, ook Tarif ontdekt met zijn mooie stranden op 2 uurtjes rijden van de thuishaven en toch zo anders, volgende keer ga ik zeker naar de sneeuw, ook op 2 uur rijden. Het leven is goed, dank aan OLV en AA.
Amaai, er is nog veel werk aan de winkel. In mijn oude dag moet ik nu nog studeren, is nooit mijn sterkste punt geweest en met ouder worden is het zeker niet verbeterd. Maar het zal waarschijnlijk lager duren dan van andere en toch zal ik er komen. Waar een wil is daar is ook een weg en als ik mijn droom volledig wil hebben, ja dan moet ik studeren want ik wil het wel echt kunnen en niet afhankelijk zijn van andere personen.
Met mijn boek voor mijn neus zit ik s'morgens op mijn terras en stukje met beetje, blokken...Wie had ooit gedacht dat ik zo iets nog zou doen in mijn leven.Gelukkig heb ik twee schatten van kinderen die de zaak heel goed runnen en zo kan ik rustig aan mijn laatste droom werken.
Mijn Boddy, Peter en vriend is een beetje ziek, prostaatkanker maar ik maak me niet al te veel zorgen, hij is sterk. Gisteren bij de dokter geweest, het komt niet in orde maarhet kan onder kontrole gehouden worden. Ik heb in mijn leven nog nooit iemand gekend die positief door het leven wandeld, wat er ook nog komt van de toekomst met de kop op zullen we genieten van de tijd.
Morgen zijn we terug weg, mijn vriend en ikzelf.Met 23 kg koper in het vliegtuig, het zal weer een belevenins op zich zijn. Wat zullen we daar weer vinden! Maar met volle moed zullen we er maar aan beginnen. Gelukkig is pijpje mee want anders zou ik het niet zien zitten.
De geboorte van mijn dochter. 1972 Ik met mijn bijgeloof! Wist op geen week wanneer mijn kindtje op de wereld zou komen. De dokter een vriend van mijn moeder deed me een cado (agenda) zodat ik mijn maandstonden kom op schrijven in de toekomst.De laatste weken zei de dokter telkens volgende week zal je bevallen maar er kwam niets dus ben ik maar binnen gegaan op vrijdag 13s'morgens om 8uur en heb gezegt, hier ben ik dan en vandaag zal ik bevallen.Na wat tegen strubbelen hebben ze me aan de baksters gelegd en dan maar wachten....Mijn man, moeder en ikzelf hebben gekaart om de tijd te doden. Als de verpleegster vroeg heb je pijn? kon ik bij god geen antwoord geven want wat is pijn als je nog nooit een kind op de wereld heb gezet. De dokter kwam rond 15u30 met een hoorentje op mijn buik voelen en ik zag onmiddellijk dat er iets niet in orde was.Hij zei onmiddellijk echorafie, ik die het verschillende keren had gevraagd maar toen was dat gevaarlijk voor het kindtje dus mocht het niet en nu opeen moest het, ik begreep er niets van. Mijn moeder die vroedvrouw was en ik mag zeggen ze had een rotkarakter maar in haar job was ze de beste.Ze zei geen probleem ik ga mee en dus de echogram werdt gemaakt. De uitspraak was niet goed mijn moeder vertelde dat het heel mis was met het kindtje, ik vroed wat bedoel je en ze zei naast het hoofdtje zit iets heel mis, ik vroeg is het zoals een derde arm of zo en ze zei ja... De dokter stelde voor om keizersnede te doen of met de zuigtap, na enkele minuten overlegt te hebben met mijn man, vroeg ikde dokter wat is het nadeel van keizesnede , enkel een litteken dus niet geazzeld (Keizersnede). Spijtig dat je slaapt dan, want je weet echt van niets.Om 16u20 is ze geboren een gezond kindtje. Tussen slaap en waker worden zei mijn man! Bedankt voor de mooie dochter die je me gegeven hebt, het zijn woorden die ik nooit meer vergeet. Ik had meerdere misvallen gehad voordien en mijn schoonmoeder had gezegt, niets kopen en op niets denken en dat hadden we ook gedaan, niets maar ook niets hadden we geplant voor de geboorte, geen kleertjes geen kamertje geen naam. Ik kwam waker en daar lag een klein kindtje in het klein bedtje naast me en de verpleegster zei me dat dit mijn kindtje was, ik heb er toch een paar dagen over gedaan om het te geloven, dat dit kindtje mijn kindtje was. Intussen zijn we 36 jaar later, mijn man en ikzelf zijn na 3 jaar uit elkaar gegaan, maar ons kindtje die is nu een toffe verstandige jonge dame en ik ben heel fier op haar.
Heb onrustig gevoel, waarom toch!!!Mooi weer, alles gaat goed en toch!! Gisteren mijn verontschuldigingen aan geboden aan de persoon die ik naast mijn famillie het liefst zie. Waarom voel ik me daar nu niet beter bij? Waarom heb ik weer schrik? Andere mensen kan ik altijd helpen en mezelf--- het lukt niet maar het moet lukken, ook daar wil ik mijn rust vinden. Bindingsangst, dat is het. Door de jaren heen weet ik wat het is en toch, het laat me nooit los. De puzzel valt in elkaar, God geef me de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen.
Dank aan het seniorennet ik heb mijn lerares gevonden. Super toffe dame, een vrouw uit een stuk. Voor vertrek: water en andere leidingen los kopelen. Kijken naar ollie en ??? Kijken als alles vast staat in de boot. Het varen op zich is niet zo moeillijk. Bakboord links- stuurboord rechts.Op kanalen, midden varen en de bochten uiterst groot nemen om niet in het slip te komen. De grote boten hebben altijd voorrang. -om te draaien, varen tot minden kanaal op de laagste toeren dan stuur volledig naar links en op poit mort. met kleine schokjes in achteruit en laten liggen, draaid op eigen kracht vanzelf. Goed kijken hoe ver we vanvoor of van achter ruimte hebben, stuur laten staan en waarschijnlijk nog een beetje achter uit. Hulp middel is boegschroef. Dan vooruit, ook in kleine schokjes en terug in postitie komen. Het belangrijkste is heel traag varen!!!!!! Bedankt kikkervrouw, ik kom zo snel mogelijk terug.
